Wednesday, March 21, 2007

Έντεκα (τρόποι για να ξεκινήσεις το μπλογκ σου)

Το πρώτο ποστ, οι πρώτες κουβέντες ενός καινούργιου μπλογκ συνήθως είναι κάτι σαν μανιφέστο. Η cyber-αρχαιολογία φέρνει σήμερα στο φως τις πρώτες λέξεις bloggers που όταν τις έγραφαν δεν ήταν ακόμη bloggers.
[τα λινκς παραπέμπουν στο εκάστοτε πρώτο ποστ - διορθώσεις δεκτές]

roylicht
οι πρώτες, μοναχικές, μέρες ενός μπλογκ


Έντεκα ελληνικά μπλογκς στα πρώτα τους βήματα

preview2
No Heathen: Ξεκίνημα με το ποστ Blogoparty στις 24/3/05 όπου διαβάζουμε: “σε τι είναι χρήσιμο ένα μπλογκ; Δεν ξέρω, για να μάθω άνοιξα ένα, θα σου πω μόλις το κλείσω.”

CASDI1V4
Αμπελοφιλοσοφίες: Στις 22/12/04 γράφει ο Pascal το πρώτο του κομμάτι και είναι μια κριτική του νέου δίσκου των U2 How to Dismantle an Atomic Bomb, κάπως συνηθισμένη αλλά συμπαθητική. Τίποτα δεν προμηνύει την φοβερή τροπή που θα πάρει το μπλογκ, μοιάζει περισσότερο με άσκηση. [Εδώ ισχύει το γνωστό ρητό Μην Κρίνεις τον Βlogger από το Πρώτο του Ποστ (ίνα μην κριθείς).]

preview
Old Boy: Τον Μάρτιο του 2005, στο πρώτο του ποστ ο Old Boy γράφει τους Ηλεκτρονικούς Ψιθύρους του: «Καλησπέρα, καλώς σας βρήκα.Αν, δηλαδή, σας βρήκα κι αν με βρείτε. Αν πάλι δεν κατορθώσουμε να βρεθούμε, αν χαθούμε -ως συνήθως- κάπου στην μετάφραση, τι να γίνει, ούτε η πρώτη φορά θα είναι και πιθανότατα ούτε η τελευταία.» Δεν χάθηκαν οι ψίθυροι στη μετάφραση. Δύο χρόνια μετά είναι φανερό ότι η σεμνή αβεβαιότητα του old boy ήταν τελείως αβάσιμη.

22
Locandiera. : 9/11/05. Στο «I’m Spartacus», το εισαγωγικό ποστ του μπλογκ της, η Μιραντολίνα παρουσιάζει ένα δικό της μανιφέστο. Απόσπασμα: «Είμαστε σε προεπαναστατικούς χρόνους. Έχω τάξει του μονάκριβού μου να σταθούμε δίπλα δίπλα στα οδοφράγματα, να πετροβολάμε δορυφόρους.»

4432
Vague Tourist: Like a Virgin λέγεται το πρώτο-πρώτο κείμενο του Vague Tourist (στο late What Does Your Soul Look Like), 3 μέρες πριν την Πρωτοχρονιά του 2005. Δηλώνει: «Like a Virgin. Ή πως ανακάλυψα ένα "νέο" ευγενές trend: να βγάζεις τα εσώψυχά σου όταν κανείς δε βρίσκεται εκεί "μέσα" για να σ' ακούσει.In space someone might hear you... blog?» Μιας και ο V.T. έχει αλλάξει blog ας καταγραφεί στην ιστορία και η θρυλική περιγραφή του στο προφίλ: «Write about me... "up to 1.200 characters"? No fucking way!»

CAHCRAZJ
Sleeper in Metropolis. 8/3/05. Ο τίτλος του πρώτου ποστ είναι: The Beginning is The End is The Beginning is The End is The Beginning is The End is The Beginning is The End is The Beginning. Μετά μια φωτογραφία: το κορίτσι με το φως. Κείμενο του ποστ: «Αρχή. Post πρώτο. Η Patti λέει: There's A Sea of Possibilities up there up there». [Απ’ όσα πρώτα ποστ είδα είναι το αγαπημένο μου].

re
Crazy bubbles. Η Jamella στο πρώτο της (σούπερ) ποστ περιγράφει με παραληρηματική δεξιοτεχνία τους λόγους για τη δημιουργία του μπλογκ της και προσθέτει: «ενταξει, θα το χω και για την προφαση να μην εχω πολλα-πολλα με τους αλλους γυρω μου, με φανταζομαι να λεω "δεν μπορω το απογευμα, θελω ν αλλαξω γραμματοσειρα στο blog μου και μετα να προσπαθησω να δω τι θα ηθελα να αρχισω να γραφω με τη γραμματοσειρα αυτην". καπως ετσι. και χειροτερα.» Σχόλιο του Chaca Khan σ’ αυτό το πρώτο ποστ: Ωραία, πολύ ωραία.. Απάντηση της Jamella: πού το δες το "ωραιον"?

dfsdfs
ManifestoGR. Στην πρώτη μέρα λειτουργίας του το Manifesto παρουσιάζει μια σειρά ποστ -δέκα συγκεκριμένα- στα οποία διαβάζουμε για: τα βραβεία των blogs, το περιοδικό New Yorker, τον Crazy Monkey που με το μπλογκ του έδωσε ώθηση στον Μανιφέστο να φτιάξει το δικό του, το κόμικ Κόναν ο Βάρβαρος. Επίσης μια πρόταση για τη δημιουργία free e-paper και αναφορές στα σκάνδαλα της εκκλησίας (“Church Sucks”). Και ένα καθαρόαιμο ποστ καλωσορίσματος: a new day has come Spring is here ... this is just a test ... απλά ένα τεστ !!

dsffds
Παραμυθάς: Δε νομίζω ότι έχει υπάρξει πρώτο ποστ με μεγαλύτερη απήχηση. Δε χρειάστηκε να περάσουν βδομάδες (ή μήνες όπως σε άλλες περιπτώσεις) για να διαβαστεί από κόσμο. Ένα γεια σας είπε και ρίγη συγκίνησης διέτρεξαν παλιμπαιδίζοντες αναγνώστες (σαν εμένα) που το Σαββατοκύριακό τους έγινε αμέσως πιο χαμογελαστό. Γράφει μεταξύ των άλλων ο Νίκος Πιλάβιος: «μόλις τώρα σας πρωτογνωρίζω, γιατί τότε ήσαστε μωρά, μικρά κορίτσια κι αγόρια, και δεν συναντιόμαστε στους δρόμους για να σας ξέρω. Όμως, να που ήρθε η ώρα να γνωριστούμε από κοντά, […] να σας καμαρώνω που φυλάξατε την τρυφερότητα, την αθωότητα και την ευαισθησία των παιδικών σας χρόνων στην καρδιά σας.» Εκατόν εβδομήντα επτά σχόλια τον καλωσόρισαν.

CA2723U1
MHulot’s Nothing Days: Γράφοντας το πρώτο του ποστ ο mhulot (απ’ ό,τι καταλαβαίνω για να το διαβάσει μόνο μια φίλη απ’ την Αμερική), δε θα φανταζόταν την τροπή που σύντομα θα έπαιρνε η ζωή του. Δε γράφει για μουσική – καθόλου. Με τρόπο απλό και καθημερινό (τρόπο που ευτυχώς έχει ακόμα και σήμερα), λέει πάνω κάτω για τα εξής: για τα εφτά κιλά εφημερίδες που αγόρασε και τα dvd που είχαν, για τις δεξιές εφημερίδες που περιέργως έχουν τα καλύτερα, για το χώρο που πιάνουν στο σπίτι του τα dvd, για τις εφημερίδες που δε διαβάζονται. Οι trademark αγκύλες [αντί παρενθέσεως - αγκύλες που τώρα συνειδητοποιώ ότι έκλεψα απ’ αυτόν], είναι ήδη εκεί από το πρώτο του ποστ.

preview34224
Κουρούνα: Τέλειος τρόπος (και λόγος) για να ξεκινήσεις ένα μπλογκ. Γράφει η Κουρούνα στο παρθενικό της ποστ που ονομάζεται Καλά Σαράντα!: «Σήμερα κλείνω τα σαράντα. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος να αρχίσω ψυχοθεραπεία. Επειδή όμως μου πέφτει λίγο βαριά στο πορτοφόλι, προτίμησα να ξεκινήσω ένα blog. Άντε, με το καλό!»

*Το πρώτο μου ποστ Έντεκα (πράγματα που μ' αρέσουν στο ελληνικό Ίντερνετ) [2/5/06] είναι κάπως ντροπιαστικό. Το νιώθω τώρα παμπάλαιο, σαν να το ‘γραψε άλλος. Διαβάζοντάς το πριν λίγο μου ‘ρθε να κάνω edit post και ν’ αρχίσω να το διορθώνω (όχι το περιεχόμενο, τις λέξεις). Και, οκ, φωτογραφίες δεν ήξερα να βάζω, λινκς στα θέματα του ποστ όμως; (Θυμάμαι ότι είχα καταφέρει να βάλω ένα λινκ στο yatabazah και μετά είχα ξεχάσει πώς γινόταν). Υπάρχουν τρία comments: στο πρώτο ο vague tourist ευχαριστεί που τον διαβάζω, μετά ένας ανώνυμος spammer με ενημερώνει ότι βρήκε χρήσιμες πληροφορίες σε ένα λινκ το οποίο φοβάμαι να πατήσω. Και τέλος, ένα κόμμεντ από έναν ακόμη ανώνυμο spammer θαυμαστή μου -ρομπότ-, που δηλώνει (και δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω!): «This site is one of the best I have ever seen, wish I had one like this!»

(συνεχίζεται…)

interior with skyline roy licthenstein
♪♫♫The end is the beginning is the end♫♫♪

20 comments:

Provato said...

ώστε ξέρεις την Ελένη Φιλίνη και θέλεις να βοηθήσεις τον sikia στην δικαστική μας διαμάχη εεεε;

προδότη!

ε προδότη!

enteka said...

ωχ, με ξεσκέπασες!
:)

Anonymous said...

katapliktiki ereyna!

UrbanTulip said...

χα χα φιληνη...ξερετε οτι η φιλίνη είναι 52 ετών;; το πανε σε μια gossip εκπομπή

Anonymous said...

Τo πρώτo post στο blog είναι κάτι σαν το πιλοτικό επεισόδιο νέας σειράς. Σου δίνει μια ιδέα για το πώς θα κινηθεί το blog, αλλά στη συνέχεια οι αλλαγές μπορεί να το βγάλουν τελείως εκτός αρχικού σχεδίου...

Anonymous said...

Στο πρώτο ποστ μου έγραφα ότι έστειλα βιογραφικό σε μια εταιρεία ξεκινώντας κάπως έτσι:
- Ζωόδιο: Υδροχόος
- Αγαπημένο φαγητό: παστίτσιο

Δεν ξέρω αν είναι σημαδιακό, αλλά έκτοτε αν κι έχω κάνει μερικές σούπερ δουλειές, δεν έχω βρει κάτι μόνιμο, μάλλον γιατί δε θέλησα :-P

Anonymous said...

gia akoma mia fora to post su einai yperoxo kai piasariko

Anonymous said...

Απίστευτα πρωτότυπο (ως συνήθως) και έχεις απόλυτο δίκιο για το πρώτο ποστ. Σχεδόν δεν πιστεύεις ποιός το έγραψε.

Άραγε να είναι η συνεχής και μεταβαλλόμενη συνειδητοποίηση των αναγνωστών;

YO!Reeka's said...

όλοι εκεί γύρω ξεκίνησαν!

enteka said...

γεια :)

τελικά όντως, το πρώτο ποστ είναι πάντα ο πιλότος. (άμα δε σου κάτσει βέβαια μετά αλλάζεις πορεία)

sikia said...

Ναι είναι κουφό να βλέπει κανείς την παρθενική εμφάνιση κάθε μπλογκερ (και πόσο πολύ έχουν αλλάξει σε στυλ γραφής οι περισότεροι μετά από λίγα ποστ).

Υ.Γ. Εντεκουλίνι, μην φοβάσαι τον πρόβατο και τις απειλές του, καταλαβαίνει ότι με την Ελένη Φιλίνη στο πλευρό μας είναι σίγουρη η ήττα του και έχει πανικοβληθεί!

Anonymous said...

Πάντα, όταν ανακαλύπτω έναν νέο 'μπλόγκερ', η πρώτη μου δουλειά είναι να ανατρέξω στο πρώτο του ποστ.

Τα φιλιά μου κύριε.

enteka said...

:)

unlearn... said...

Πολύ όμορφη δουλειά έχεις κάνει :)
Κι εμένα μ'αρέσει καμιά φορά να πηγαίνω να διαβάζω τα πρώτα ποστ.
Είναι πολύ ενδιαφέρον.
Παρακολουθείς την πορεία ενος ανθρώπου κατά κάποιο τρόπο.
Θα μπορούσε να γίνει ολόκληρη ανθρωπολογική μελέτη πάνω στα μπλογκ!

Rodia said...

Αυτό που θυμάμαι πολύ καλά είναι το πρώτο σχόλιο που έλαβα, σημάδι πως κάποιος με επισκέφτηκε. Τρελλάθηκα από τη χαρά μου λέμε...

:-) ωραία ανασκαφή έκανες!

Anonymous said...

Ωραία ιδέα για ποστ!
Υπέροχο :)

Anonymous said...

twra an sou pw poso bittersweet mou fanike oti exeis valei to TEITBITE se link ki egw dialeksa omotitlo tag gia na anakoinwsw oti kleinei to blog tou o poli, isws na 8ewri8ei stimeno..

alla den einai!

yperoxo post 11, bravo...

enteka said...

:)

(kalamesygxwreis, κρίμα το παιδί!)

discolata said...

εξαιρετική η σκαπάνη και εξαιρετικά περίεργα τα όσα έφερε στο φως. κοίτα να δεις, τα είχα σχεδόν ξεχάσει:)

Rodia said...

Για σκεψου... μολις λιγοι μηνες περασαν και το ειχα ξεχασει... Δεν θα το πιστευα πως το εχω διαβασει, αν δεν εβλεπα το σχολιο μου!
..πραγματι λοιπον, τα ευσημα του πρωτοπορου ειναι δικα σου!:-)))