ΕΝΤΕΚΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [ζιπ!]

.
.



1) Πήγα λοιπόν κι έκανα το Εμβόλιο. Είμαι αρκετά φοβητσιάρης με τις αρρώστιες και μέχρι και πριν λίγο καιρό ένιωθα αρκετά ασφαλής με τη σκέψη πως (όταν τα εμβόλια θα τεστάρονταν και θα έρχονταν επιτέλους στη χώρα μας) όλοι θα έτρεχαν να τα κάνουν. Θα το έκαναν όλοι κι έτσι δεν θα χρειαζόταν να το κάνω εγώ…

Τώρα όμως δεν σκοπεύει να το κάνει κανείς! Έτσι είναι, όταν δεν έχεις κάτι το θέλεις σαν τρελός. Όταν το αποκτήσεις όμως το βαριέσαι μέχρι θανάτου – κοιτάς το άλογο στα δόντια. Όλο το καλοκαίρι, δεν αντέχαμε να περιμένουμε το εμβόλιο, φοβόμασταν ότι δεν θα φτάσει για όλους, αντιδρούσαμε που αργεί, κατηγορούσαμε την πολιτεία που δεν το φέρνει εδώ και τώρα. Με το που ήρθε το εμβόλιο αρχίσαμε τα «ίσως δεν είναι πολύ ασφαλές» και τα «εντάξει, δεν είναι και τόσο κακή τελικά αυτή η γρίπη!».

Πήρα την απόφασή μου διαβάζοντας αυτό το ψύχραιμο άρθρο. Επιπλέον δεν ήθελα να βγάλω το χειμώνα ανησυχώντας μήπως το παραμικρό σύμπτωμά μου ήταν απόδειξη της νέας γρίπης.

Την Τετάρτη το πρωί στο Ιπποκράτειο ήταν ελάχιστα άτομα –τα περισσότερα τρομοκρατημένα απ’ τις εκπομπές του Αυτιά. Ταλαίπωροι παππούδες, αγχωμένες γιαγιάδες και ένας Υποχόνδριος (εγώ).

Υπέγραψα τα χαρτιά, περίμενα τη μικρή ουρά των ηλικιωμένων, πήρα μια βαθιά αναπνοή (που δεν πρόλαβα να την τελειώσω γιατί η ένεση είχε ήδη γίνει) και αποχώρησα. Ο H1N1 δεν είναι και καμιά καταστροφή, όμως θα ένιωθα απόλυτα ασφαλής βγαίνοντας απ’ το Ιπποκράτειο αν δεν μάθαινα ότι για να ενεργήσει το εμβόλιο θα πρέπει να περάσουν περίπου δύο εβδομάδες! Ωραία!

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου το εμβόλιο θα με έχει πιάσει γύρω στις 20 Δεκεμβρίου και εγώ ένα μόνο έχω να πω: Αν (και μετά απ’ όλη αυτή τη διαδικασία) τύχει και κολλήσω μέχρι τότε τη νέα γρίπη, πραγματικά, θα τσατιστώ πάρα μα ΠΑΡΑ πολύ…

;)


2) POWERPLAY



Χωρίς πολλά λόγια, είναι το καταπληκτικό, oλοκαίνουριο single της Elizabeth Fraser. (Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια του ποστ ακούγοντάς το…)


3) Είναι γεγονός πως μερικές φορές αμφιβάλλω αν το μπλογκ του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αβρόσιου γράφεται απ’ τον ίδιο ή από κάποιον περίεργο χάκερ που θέλει να εξευτελίσει τον Μητροπολίτη. [Μετά όμως ακούω τον Αμβρόσιο να μιλάει και μου λύνονται οι απορίες.]

Να ένα μικρό απόσπασμα απ’ το πιο πρόσφατο ποστ του, με αφορμή (αν έχουμε το θεό μας!) την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία:

Ειδικώτερα ΠΑΡΑΚΑΛΩ την ΜΗΤΕΡΑ ενός παιδιού ΑΜΕΑ

• Να μη απορροφάται ολοκληρωτικά ἀπό την φροντίδα του προβληματικού παιδιού της, παραμελώντας την φροντίδα του συζύγου της.
• Να μη εξαντλείται σωματικά, ώστε να νοιώθει εξουθενωμένη στο συζυγικό κρεββάτι και να παραδίδεται αμέσως στην αγκάλη του μορφέως.
• Να μη λησμονή ποτέ ότι υπάρχει και η συζυγική αγκαλιά, από την οποία οι σύζυγοι αντλούν δύναμη για τον αγώνα της ζωής.
• Να μη ξεχνά, ότι αν η μητέρα καταπονείται μέσα στο σπίτι με το προβληματικό παιδί, και ο πατέρας καταπονείται ἐκτός της οικίας, αγωνιζόμενος για την συντήρηση της οικογενείας του! Αλλά στον καθημερινό του αγώνα περιβάλλεται και προσβάλλεται από πειρασμούς, οι οποίοι πολλές φορές είναι ευθέως σαρκικοί.
• Να μη παραβλέπει λοιπόν τις βιολογικές και ψυχικές ανάγκες του συζύγου τος. Η γυναίκα που είναι πάντα φρέσκια, θερμή καί τρυφερή με το σύζυγό της, ΔΕΝ κινδυνεύει να μείνη μόνη της στον αγώνα της ζωής! Ούτε πάλι κινδυνεύει να νοιώσει απατημένη, προδομένη κλπ από τον άνδρα της!

ΘΕΛΩ την μητέρα, που ανατρέφει ένα παιδί ΑΜΕΑ, να ἐχει τελειώσει εγκαίρως το χρέος της πρός το προβληματικό παιδί, ώστε να δώσει το χρόνο της και την προσοχή της στον άνδρα της, τήν ώρα που αυτός ἐρχεται στο σπίτι.

ΘΕΛΩ την μητέρα αυτή να είναι φρέσκια, ξεκούραστη, χαρούμενη, περιποιημένη, καλοντυμένη, χτενισμένη, όμορφη, ακόμη και μακιγιαρισμένη αν χρειάζεται, προ πάντων όμως γλυκειά, τρυφερή και θερμή την ώρα που υποδέχεται τον άνδρα της. Να τον περιμένει με λαχτάρα στην πόρτα και να του προσφέρεται χωρίς ενδοιασμούς…



4) ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - ανανεώνεται όλη την εβδομάδα με ό,τι προκύψει μετά τη δημοσίευση του ποστ. [Επάνω: αυτό είναι (για μένα) το εξώφυλλο της χρονιάς που τελειώνει…] /// Ένα νέο τραγούδι των PORTISHEAD για τη Διεθνή Αμνηστία /// Τα Καλά Λόγια είναι πάντα ευπρόσδεκτα... from zero to blogger: 10 blogs for the ’00s /// O όχι και τόσο ανένδοτος αγώνας του Νίκου Χατζηνικολάoυ εναντίον της Αθηναϊκής Ζυθοποιείας! /// πολύ ενδιαφέρουσα (και ίσως υπερβολικά αποκαλυπτική) συνέντευξη του George Michael στον Guardian /// Ωραίο νέο: Ο Σαββόπουλος δημιούργησε το νέο τεύχος της lifo ///

+ O Κυριάκος Χαρίτος έγραψε ένα απ' τα πιο έξυπνα χριστουγεννιάτικα βιβλία - για τη μάχη των κουραμπιέδων με τα μελομακάρονα. Ο πόλεμος για το ποιοι θα επικρατήσουν στα ζαχαροπλαστεία αρχίζει, όμως φέτος κάτι πάει στραβά και -με υπέροχο τρόπο- τα δύο γλυκά θα συνειδητοποιήσουν πως αυτά που τα ενώνουν είναι περισσότερα απ' αυτά που τα χωρίζουν. Αντιπολεμικό, σουρεαλιστικό, διασκεδαστικό, με απίστευτες εικόνες, γιορτινό - απλά τέλειο! [Θα παρουσιαστεί αυτό το Σάββατο στην Αθήνα, σ' ένα μεσημέρι γεμάτο εκπλήξεις και κυρίως το χιούμορ και τη ζωντάνια του Κυριάκου. Περισσότερες πληροφορίες για την παρουσίαση εδώ!]

5) ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ


(αυτή την εβδομάδα το όνειρο που είδε προχτές η clemmie)

Είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν σε ένα New Year’s Eve pool πάρτυ που το έκανες η ‘Α, Μπα?’ και ήταν φίλες μου που έχω να δω από το ποτέ, με άκυρα αγόρια-γκόμενους από το σχολείο και γινόντουσαν τρελά φασώματα. Guest-μόνος-του-στον-καναπέ καθόταν ο Παπακαλιάτης που είχε έρθει για να τον συμπαθήσει η ‘Α,Μπα?’ και να την πείσει ότι έτσι βγάζει το ψωμάκι του και αλήθεια τα σίριαλ του βγαίνουν από τη ζωή και να σταματήσει να τον σχολιάζει [στο live-blogging της την ώρα της προβολής του 4]. Και μου έλεγε τον πόνο του και μετά προσπαθούσα να σε πείσω και εγώ αλλά η ‘Α, Μπα?’ άρχισε να μου δείχνει τη ρετρό συλλογή της από πορσελάνινες μικροσκοπικές τσαγιέρες…


[*Ήρθε κάποιος διάσημος στον ύπνο σας; enteka11@gmail.com]


6) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Διάβαζα για μια βδομάδα την Καθημερινή και κατέγραφα τις εντυπώσεις μου - και πρέπει να πω ότι το καταχάρηκα.

Με την ευκαιρία ας πω ότι όλα ξεκίνησαν πριν πολλούς μήνες πάλι με την ίδια εφημερίδα. Είχε τύχει να βρω στην ανακύκλωση το φύλλο της ημέρας μιας τυχαίας ημέρας. Μέχρι τότε αγόραζα την Καθημερινή κάθε Κυριακή.

Λοιπόν, εκείνο το φύλλο της τυχαίας μέρας με εντυπωσίασε: έμοιαζε πολύ με το κυριακάτικο, πλήρες, γεμάτο ενδιαφέρουσες ειδήσεις και αναλύσεις κλπ. Και τότε σκέφτηκα: «Τι καλά να ήμουν πλούσιος! Εκτός των άλλων θα γραφόμουν συνδρομητής στην ‘Κ’ και θα μπορούσα να τη διαβάζω κάθε μέρα – η χάρτινη έκδοσή της είναι χίλιες φορές καλύτερη απ’ την αποσπασματική ψηφιακή της.»

Δεν ήμουν πλούσιος, αλλά δεν ήθελα να μου μείνει και απωθημένο. Στις αρχές Αυγούστου, ενώ ήμουν διακοπές στη Χαλκιδική, πέρασα μια εβδομάδα με την Καθημερινή. Ήταν ευχάριστη εμπειρία, αν και τον Αύγουστο δεν υπήρχαν ειδήσεις κι έτσι κάθε μέρα διάβαζα περίπου τα ίδια με άλλα λόγια (κυρίως για τους συνταγματολόγους που τη λέγαν στο πασόκ για το θέμα της πρόκλησης εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας – πού να ήξεραν!). Τότε ήταν που μου ήρθε η ιδέα για το Media Trip.

Θα το έκανα στο μπλογκ -και είχα έτοιμη την πρώτη στήλη- αλλά τελευταία στιγμή σκέφτηκα πως ίσως να ενδιέφερε τη Lifo – και όντως την ενδιέφερε…

(Ένα αρχειακό πρωτοσέλιδο της Καθημερινής, ακριβώς πριν δέκα χρόνια: 7 Δεκεμβρίου 1999…)


*Κάτι απ' την εβδομάδα που δεν χώρεσε ολόκληρο:

ΠΕΜΠΤΗ
Υπάρχει κάτι το οποίο να ΜΗΝ πουλάνε ο Σκάι και η Καθημερινή; [Ακόμα γελάω με τις παρωδίες διαφημίσεων ΣΚΑΪ ΒΙΒΛΙΟ που έκανε η Ελληνοφρένεια - βιβλία 120 σελίδων με θέματα όπως «Όλα για το τοστ με ζαμπόν και κασέρι» ή «Κορν Φλέικς με γάλα»]. Κάθε μέρα βλέπω νέες καταχωρίσεις στην «Κ» που προωθούν έναν ανθρώπινο σκελετό! Τον φτιάχνεις κομμάτι-κομμάτι και τώρα κυκλοφορούν ο αυχένας, ο θώρακας και το σετ συναρμολόγησης. Χαριτωμένα ανατριχιαστικό.

ΣΑΒΒΑΤΟ
Νέα διαφήμιση για τον σκελετό! Η έκτη αυτή την εβδομάδα. Είναι όμως διαφορετική: στη φωτογραφία βλέπουμε ένα κορίτσι που χαμογελά εκστασιασμένο μπροστά στο συναρμολογημένο σκελετό λες και βλέπει τον Ρουβά. Τώρα κυκλοφορούν στα περίπτερα οι οσφυϊκοί σπόνδυλοι, το δεξί ημισφαίριο και ο προμήκης μυελός! Τι γλέντια!

**Τα Ψηφιακά Μπουγαδόνερα που αναφέρονται στο κείμενο είναι εδώ.

***Media Trip online: Μια εβδομάδα στον κόσμο της Καθημερινής!


7) SIMON’S CAT

Μόλις τελείωσα το βιβλίο (κάτι μεταξύ κόμικ και graphic novel χωρίς λόγια) με τη Γάτα του Σάιμον -κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Τόπος- και ευχήθηκα να είχα γάτα. Όχι ότι η γάτα του Σάιμον είναι καμιά εύκολη: περνάει όλη την ώρα της φτιάχνοντας παγίδες και προσπαθώντας να φάει ζωάκια – αν και δεν είμαι σίγουρος ότι το πετυχαίνει ποτέ.

Ο εν λόγω Σάιμον πριν φτιάξει το βιβλίο είχε κάνει τις περιπέτειες της γάτας του κινούμενα σχέδια για το youtube. [Με μεγάλη επιτυχία: το κανάλι του εκεί έχει δεχτεί πάνω από 40 εκατομμύρια επισκέψεις.]

*Τα βίντεο
**Το βιβλίο


8) Βλέποντας τον νέο κύκλο του Project Runway μου λύθηκαν μερικές απορίες για την αφίσα του νέου προγράμματος της Άννας Βίσση, αλλά αυτά θα τα πω (δείξω) πιο κάτω. Ας ξεκινήσουμε με την αφίσα και τις σημειολογικές αναλύσεις της.

Την πρωτοσχολίασε η ‘Α, Μπα?’ στο ποστ με τον ταιριαστό τίτλο Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑ:
"Παπαράτσι, ξεχαρβαλωμένη πόζα, Aρένα, αεροπλάνο, κόκκινο χαλί, ghetto blaster (αλήθεια, ανάμεσα στα πόδια της), Mπλε, Μαριώ, Σαμπάνης, Fabulous. Το κεφάλι του γραφίστα ανατινάχτηκε και αποτυπώθηκε σε μια αφίσα…"



Τη σκυτάλη πήρε ο Yoreekas στο ποστ του Η Αθήνα της Πίστας- Τα Άνθη του Χειμώνα:
"Γύρω πανικός, όποιος πρόλαβε τον κύριο είδε. Οι παπαράτσι από τα δεξιά σκυλοσπρώχνονται, αλλά μάταια γιατί είναι κόντρα στον ήλιο και οι φακοί τους μας στραβώνουν. Ο φακός του μεσαίου πάνω δεξιά δεν είναι φακός αλλά προβολέας παλαιού τύπου, σαν αυτούς που διαφημίζουν το βράδι τις ντισκοτέκ στην παραλία της Κατερίνης. Πιο τυχεροί οι παπαράτσι από τα δεξιά, που έχουν πίσω τον ήλιο, αν και κάποιοι τραβούν φωτογραφίες προς το μέρος μας και όχι την σταρ, όπως βλέπετε και από τα φλας. Στο φόντο βρίσκεται ένα λήαρ τζετ και ένα κόκκινο χαλί, που συνηγορούν στο πόσο σταρ είναι η κυρία με το κοψομέσιασμα, μόνο που το χαλί οδηγεί κάπου αλλού και όχι στο τζετ" (!)


Αν υπήρχαν απορίες για το πώς στο καλό σκέφτηκε ο γραφίστας μια τέτοια σκηνή για την αφίσα της Απόλυτης, θα λυθούν ευθύς αμέσως!




Η Χάιντι Κλουμ (μαζί με τον Τιμ), η πασαρέλα-χαλί που δεν οδηγεί πουθενά, το αεροπλάνο που δίνει κοσμοπολίτικο αέρα… Σχεδόν όλα είναι εκεί. Αν μονάχα υπήρχαν και μερικοί φωτογράφοι στο επόμενο πλάνο θα μπορούσαμε να πούμε πως το fabulous show είναι σκέτη αντιγραφή απ’ την αφίσα του project runway…


Α, οκ, υπάρχουν.


9) OSCAR WILDE’S quote-of-the-week:



"Πολλά πράγματα θα πετάγαμε στα σκουπίδια αν ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα τα μάζευε κάποιος άλλος για να τους δώσει αξία…"


10) Bits + Pieces:



(η φωτογραφία πάνω: Gilbert + George = Δύο Άβαταρ στην Αθήνα) /// Η ελληνική Δικαιοσύνη όχι μόνο αθωώνει τον Κ. Πλεύρη για το βιβλίο του «Εβραίοι - όλη η αλήθεια», αλλά ασκεί ποινική δίωξη κατά των τριών κατηγόρων του, μελών της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας! /// Η μπουζουξού κι η ηθικιά /// Τα τραγούδια του νέου cd του Βασιλικού (των Raining Pleasure) είναι εδώ και είναι όλα διασκευές /// Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν παύει να με σοκάρει. Η ευχαριστήρια επιστολή του στον Αντώνη Σαμαρά: “Αγαπητέ μου Αντώνη, πανηγυρίζω κι εγώ μαζί σου για την θριαμβευτική σου νίκη, που διανοίγει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα μας. Με αγάπη, δικός σου, Μίκης”… /// Τώρα θυμήθηκα και το παλιό ποστ του Πιτσιρίκου στο οποίο φανταζόταν τον Θεοδωράκη που ξυπνάει στη μέση της νύχτας «πάει στο σαλόνι με τις πιτζάμες, ψάχνει κάνα εγγόνι να του διηγηθεί καμιά ιστορία, τα εγγόνια είναι στα μπαρ με τις γκόμενες, οπότε κι ο Μίκης αρχίζει να γράφει γράμματα στον Λάκη...» Όλο το (ξεκαρδιστικό) ποστ εδώ! /// Τα πάντα για το "out of your culti closet" /// Το καλύτερο πράγμα που διάβασα τελευταία ήταν η συνέντευξη του Ted Bafaloukos, στο πρώτο, τέλειο VICE. Δεν υπάρχει online για να την λινκάρω – αλλά ίσως αυτό και να αυξάνει στα μάτια μου την αίγλη της… /// Μία γυναίκα μάχεται τη βιομηχανία μόδας /// Είδα συνέντευξη του Άρη Τερζόπουλου στο κουτσομπολίστικο μεσημεριανάδικο του Άλτερ (of all places). Παρ’ όλα αυτά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Γιατί δεν τον καλεί κάποια σοβαρή εκπομπή; Θέλω πολύ να τον ακούσω. /// San Francisco, 1905: τέλειο βίντεο από την οπτική γωνία οδηγού τραμ. Συνιστάται να το δείτε σε μεγάλη οθόνη με ακουστικά για πλήρη μεταφορά στο χρόνο. /// Ο πιο ηθικολόγος άνθρωπος που μιλάει επι παντός του επιστητού στην ελληνική τηλεόραση είναι και επισήμως ο Νίκος Ζερβός. Ο συντηρητισμός του και η γεροντοκορίστικη γκρίνια του ότι είναι «στην απέξω» κοντεύουν να με τρελάνουν. /// 100-amazing-vintage-and-retro-website-designs (μέσω media*) /// Λοιπόν, παλιέ μου ''φίλε''... (η σεμίνα τα χώνει στον μάκη, την ίδια ώρα που η έλλη ξεκινάει το σάιτ της…) /// Εξελίξεις στους Simpsons: O νέος κάτοικος του Springfield ///



11) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ: (ο Professor είναι φυσικά απ’ το Futurama)
Την Παρασκευή δουλειές στο κέντρο με την απίθανη παρέα των δύο γονιών μου και της ανιψιάς μου στο καροτσάκι: ξεκινήσαμε απ’ το σπίτι των δικών μου και μετά λογαριασμοί, εκδοτικά, βόλτα στον αρκτούρο, τράπεζα, ταχυδρομείο. // Διαβάζω την Ελευθεροτυπία αυτή τη βδομάδα… // Πόρωση με το Days of our lives, το γράφουμε στο βίντεο τα βράδια και τα βλέπουμε με τον Γ. μαζεμένα – στο fast forward // Ακόμα μου λείπει το mininova, λες και έχασα γνωστό μου. // Βραδινή βόλτα στη γειτονιά. // Κουφό: παλιός γνωστός απ’ το στρατό με βρήκε μέσω skype. (Που και να είχα facebook). // Ξεκινήσαμε το Hells Kitchen s.06 // Εδώ στην παραλία της Αρετσούς τα Χριστούγεννα σού θυμίζουν ότι ήρθαν κάθε είκοσι περίπου λεπτά: ένα γιορτινό αμαξάκι (που φορτώνει κόσμο απ’ το κέντρο της Καλαμαριάς και πάει βόλτα τους επιβάτες) περνάει κάθε λίγο και λιγάκι, όπως και πέρσι: ακούμε από μακριά το καμπανάκι του να χτυπάει σαν τρελό και όταν πλησιάζει ακούμε τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Οι επιβάτες, όταν βγαίνουμε στο μπαλκόνι, μας χαιρετούν ενθουσιασμένοι. Πέρσι το λέγαμε συνέχεια, θα βρούμε από πού ξεκινάει και θα ανέβουμε κι εμείς να πάμε βόλτα – κι όταν φτάσουμε κάτω απ’ το σπίτι θα πηδήξουμε κάτω. Ποτέ δεν το κάναμε. Φέτος; // Ένας χρόνος. Αλλά, καλώς ή κακώς καθόλου λέξεις.

--------------------------------------------------


*νέο ποστ την Πέμπτη - οι αγαπημένες μου ταινίες της δεκαετίας


!eyb.
.
.
.
.