Monday, June 02, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [σήμερα δώδεκα]

img993
σήμερα: ποστ σχετικά χαμηλόφωνο αλλά αρκετά εγωκεντρικό, και μάλλον τεράστιο - αποτελείται από 2.708 λέξεις [έλεος] και διαβάζεται σε δόσεις...

1) Η φετινή Διεθνής Έκθεση Βιβλίου (στο μυαλό μου). Άπειρες γνωριμίες, πολύ περπάτημα. Η τέλεια έκθεση με πολιτικές αφίσες. Η ομιλία του Τζόναθαν Κόου, φίσκα, που προλάβαμε τις τελευταίες καρέκλες – η μία χωρίς πλάτη. Κουβέντα με Χρήστο Παρίδη για τις συνεντεύξεις. Το κοκτέιλ πάρτι του Μεταίχμιου όπου γνώριμες φωνές απέκτησαν πρόσωπο. Ο «ηλιο»καμμένος Μανώλης Καψής –που κρατιόμασταν να μη πάμε να του πούμε «Πουλάκι Μου!» με το ύφος που το είχε πει στη Λ. Καννέλη και έμεινε κλασικό. Ο Κ. Τσαρούχας μου ζήτησε οδηγίες, δεν ήξερα να του τις δώσω. Υπέγραψα δύο συμβόλαια για νέα βιβλία. Η Μαρία Μαρκουλή στην πόλη μας. Πολλοί και καλοί bloggers! O Δημήτρης Καραθάνος με extreme makeover, κοντοκουρεμένος και στα λευκά. Ζωγραφική στο πάτωμα στις παρουσιάσεις μου. Ενδιαφέροντα κουτσομπολιά (εκδοτικά, καλλιτεχνικά, δημοσιογραφικά) που αν και δεν πρόκειται να τα επαναλάβω ποτέ ήταν τόσα πολλά που κόντεψαν να μου βγουν απ’ τη μύτη. Σε ένα περίπτερο εκδόσεων το αστείο θέαμα του βιβλίου Κάμα Σούτρα –με όντως προκλητικό εξώφυλλο- δίπλα στα παιδικά παραμύθια (Ασχημόπαπο κλπ). Εκδήλωση για το Σαμαράκη (με τέλειο θεατρικό), από τα highlight της ζωής μου. Απρόσμενες συναντήσεις. Πολύ γέλιο. Κάποιος μου είπε ότι το βιβλίο μου είναι Νο1 σε όλες τις αλυσίδες βιβλιοπωλείων της χώρας, στην επίσημη λίστα best-seller των παιδικών κι εφηβικών βιβλίων – τόσο δεν το πίστεψα που έπρεπε να πάρω το περιοδικό Διαβάζω για να δω τα «Ευπώλητα» για να το επιβεβαιώσω… Σχετικά λίγος κόσμος (και είχαν πει ότι αν πάλι δεν είχε κόσμο φέτος θα έπαιρναν την έκθεση και θα την πήγαιναν στην Αθήνα.)

2) Λύθηκε λοιπόν το μυστήριο για το ποιος έραψε και επιδιόρθωσε την μπλούζα Portishead. Στο μυαλό μου υπήρχαν δύο υποψήφιοι, αλλά ο ένας αποσύρθηκε οικιοθελώς, οπότε είναι η μαμά μου που πρέπει να ευχαριστήσω. Τη μέρα που τη βρήκα ως εκ θαύματος διορθωμένη, την έβαλα κατευθείαν και πήγα στο πάρτι Morrissey στο Art-House, όπου κοροϊδεύτηκα γιατί μου λέγαν ότι ήταν άσχετη με το θέμα του πάρτι. «Δεν ξέρουν αυτοί» σκεφτόμουν, και γυρνώντας σπιτι έγραψα την ιστορία του περίφημου πλέον t-shirt. Μέσα σε μια βδομάδα το t-shirt έγινε ημι-διάσημο: το κείμενο μπήκε στο SOUL που κυκλοφορεί [παρ’ τε το - μη βρω κανά μπελά με τα κόπιραϊτ!], μετά έβαλα μερικά αποσπάσματα στο blog ως ποστ μέσα στο ποστ, και πριν φύγει η βδομάδα μπήκε και στην Ελευθεροτυπία, από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, μαζί με την καμουφλαρισμένη φωτογραφία του. (Παρένθεση, όταν μπήκα στο τέλειο πάρτι του Muzine, έπαιζε ο indictos το νέο των Portishead και σκέφτηκα τι κρίμα που έλειπε ο Μάρκος Φράγκος. Τουλάχιστον τρία άτομα με ρώτησαν γιατί δεν είχα φορέσει το t-shirt των Portishead).

3)
O Jazzie B βραβεύτηκε απ’ την Βασιλική Οικογένεια της Αγγλίας για την προσφορά του στη μουσική! [Οκ, λίγο υπερβολική η βράβευση, αλλά μου θύμισε τις τέλειες εποχές των soul II soul που μου άρεσαν τόσο πολύ που χρησιμοποιούσα και το όνομά τους ως ψευδώνυμο (σε λευκώματα του δημοτικού, το 1989). Το αγαπημένο μου θυμάμαι ότι ήταν το Get A Life, και ήξερα όλο το ραπ απέξω. Είδα σήμερα το βίντεο-κλιπ, μετά από 20 σχεδόν χρόνια και, ναι!, θυμόμουν ακόμα απέξω όλους τους στίχους.]


4) Ο κύριος Σανιδάς αντέδρασε άμεσα για τους πολιτικούς γάμους ομόφυλων ζευγαριών στην Τήλο. Όπως άμεσα είχε αντιδράσει αξιοποιώντας το πόρισμα Ζορμπά για τα ομόλογα στέλνοντας στη φυλακή τους ενόχους! Όπως άμεσα είχε ξεσκεπάσει τους ενόχους των υποκλοπών. Όπως είχε υπερασπιστεί και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης ενός εισαγγελέα που μίλησε στα ‘Νέα’ πριν λίγο καιρό. Όπως αγωνίζεται πάντα με δημοκρατικότητα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όπως παρεμβαίνει συνέχεια σε μεγάλα θέματα κοινωνικής αδικίας και παρανομίας, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να καλύψει την κυβέρνηση! [Πέρα από την ειρωνεία πάντως, είναι παρήγορο αν για κάθε κύριο Σανιδά υπάρχει κι ένας κύριος Αλιφέρης. Χίλια μπράβο στο Δήμαρχο Τήλου. Μακάρι να μην υποχωρήσει στις δικαστικές απειλές…]

update Τρίτης: κι ενώ χτες όλα έδειχναν πως ο Δήμαρχος θα έκανε πίσω... Νωρίς το πρωί της Τρίτης έγιναν οι δύο πρώτοι πολιτικοί γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στο νησί της Τήλου.

mhulotjune05d
5) ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: μια βραδιά αφιερωμένη στον Nick Cave με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της Βάσιας Τζανακάρη «Έντεκα μικροί φόνοι: Ιστορίες εμπνευσμένες από τραγούδια του Nick Cave». Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008, 8.00 το βράδυ στον Πολυχώρο ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ (Ιπποκράτους 118, Αθήνα) Με τη Βάσια Τζανακάρη θα μιλήσει ο Αλέξης Καλοφωλιάς, τραγουδιστής των Last Drive.

6) Απ’ τα παράθυρα της Έκθεσης φάνηκε χτες ένα ελικόπτερο πάνω απ’ το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στην παραλία. Στην πόλη υπήρχαν πανώ που λέγαν «Την Κυριακή το μεσημέρι η Θεσσαλονίκη μπαίνει στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες». Η φαντασία μας οργίασε αλλά η πραγματικότητα ξεπερνούσε κάθε φαντασία. Όπως διάβασα μετά, κατά μήκους της παραλίας απλώθηκε η μεγαλύτερη δερμάτινη ζώνη που φτιάχτηκε ποτέ (από Θεσσαλονικείς βιοτέχνες). Είχε μήκος 63 μέτρα. Στο ελικόπτερο ήταν οι υπέυθυνοι των Ρεκόρ Γκίνες που τη μετρούσαν. Η ιστορία είναι αληθινή.

mhulotjune05
7) Κάτι που με ενθουσιάζει είναι η προβολή του δελτίου του Mega στην (εν μέρει ιδιοκτήτρια του, και πραγματικά δραστήρια) Μαριάννα Βαρδινογιάννη! Σχεδόν κάθε μέρα μετά τις σημαντικές ειδήσεις η Τρέμη λέει μια είδηση (ακόμα και ανούσια) που συμπεριλαμβάνει ψυχαναγκαστικά την Βαρδινογιάννη: «Η πρόεδρος του συλλόγου παιδιών εγκαινίασε…» «Η πρέσβειρα καλής θελήσεως παραβρέθηκε…» «Η κυρία Μ. Βαρδινογιάννη τίμησε…». Είναι τόσο αναμενόμενο που το βρίσκω πλέον διασκεδαστικό! Κάθε μέρα! Και σε κάθε είδηση το Όνομα της αναφέρεται γύρω στις 15 φορές και από τους ρεπόρτερ αλλά και από συνεντευξιαζόμενους που συγκινημένοι μιλούν για το μεγαλείο της.

Με το που ξεκινάει μια τέτοια είδηση την αναγνωρίζω αμέσως. Τις προάλλες ξεκινάει η Τρέμη: «Ένα βιβλίο που αναφέρεται στις ομορφιές της φύσης…», και αμέσως κατάλαβα απ’ το ύφος της ότι ήταν Βαρδινογιαννική είδηση και φώναξα ενθουσιασμένος ‘Παρουσίασε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη!’ καθώς η Τρέμη συνέχιζε: «παρουσιάστηκε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε (‘Βαρδινογιάννη’, ξαναφώναξα) χτες το απόγευμα στη λέσχη του συλλόγου τάδε (‘Μαριάννα Βαρδινογιάννη! Πες το!!’) η κυρία… Γεωργία Αντωνιάδου.» Κάπου εκεί σοκαρίστηκα, αλλά ευτυχώς η είδηση συνεχίστηκε και το μυστήριο λύθηκε. «Για το βιβλίο και την συγγραφέα μίλησε η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελπίδα και Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη». Η καρδιά μου ξαναπήγε στη θέση της…

[update! Δε δάγκωνα καλύτερα τη γλώσσα μου πριν πω όλα τα παραπάνω; Μου έστειλε σχόλιο ο indictos ότι στις μεσημεριανές ειδήσεις του Mega, πριν λίγο, μετά από τις "σημαντικές" ειδήσεις και πριν τα αθλητικά (στο κλασικό time-slot της Μ. Βαρδινογιάννη δηλαδή) έδειξαν εμένα, από την παρουσίαση στην Έκθεση Βιβλίου! Η ζωή είναι αστεία, τελικά...!]

8) Η Χίλαρι και οι υποστηρικτές τους έχουν αρχίσει να με τρομάζουν: οι Δημοκρατικοί αποφάσισαν να μετρήσουν οι εκλέκτορες της Φλόριντα και του Μίσιγκαν (με μισή ψήφο αντί για μία) παρ' όλο που δεν έγιναν κανονικές εκλογές και που εν μέρει ο Ομπάμα δεν συμμετείχε καν! Παρ' όλα αυτά η Χίλαρι 'die hard' θα την ονόμαζα, θα κάνει έφεση ενώ οι υποστηρικτές της (που ήθελαν οι ψιλοάκυροι εκλέκτορες να έχουν από μία ψήφο) με το που άκουσαν την απόφαση άρχισαν να φωνάζουν "No-bama, No-bama" και "McCain'08, McCain '08" Ανατριχιαστικό. [Hillary-Please-Stop]

mhulotjune05vvv
9) Bits & Pieces! [Οι φωτογραφίες του κυρίως ποστ είναι απ’ τα αρχεία του M.Hulot -Ιούνιος του 2005-, τρία χρόνια πριν, όταν δεν τον πολυδιαβάζαμε ακόμα…] /// Όποιος είχε θεωρήσει τις ταινίες του Οικονομίδη υπερβολικές, ας καταπιεί τη γλώσσα του. Σπιρτόκουτο vs Οικογενειακή παραλία!!!!! Δεν θέλω πολλά για να γίνω ευτυχισμένος. Σήμερα ανοίγει το Αύρα, το θερινό κάτω απ’ το σπίτι μου και παίζει το Αστερίξ. Θα ήμουν ευτυχισμένος και θα πήγαινα ό,τι και να έπαιζε. /// «Πουλήθηκε το ραδιόφωνο του Μαστοράκη στον «Πήγασο» αντί 3,5 εκατ. ευρώ. Οσο σκέφτομαι ότι φέτος πλούτισαν ο Μάκης και ο Μαστοράκης, να ανοίξω το παράθυρο να πέσω -από τον πρώτο…». [ντ. γκολεμά] /// Ο Λάζαρος Πετρομελίδης δικάστηκε για 15η φορά ως αντιρρρησίας συνείδησης (καθώς το έγκλημά του θεωρείται διαρκές!). Η Διεθνής Αμνηστία αντέδρασε έντονα και ο ίδιος έγραψε ένα κείμενο με τίτλο «Η χώρα όπου μεγάλωσα επενδύει σε ανασφάλεια και φόβο» /// παιχνίδι: press the spacebar /// Κάποιος έδωσε (πολλά) λεφτά για ποιήματα του «Χειρότερου Ποιητή του Κόσμου». /// Η Καλομοίρα στα χνάρια των Bang: μπήκε στα χαμηλά του Τοπ 75 της Αγγλίας /// Eurovision στο Βελιγράδι: Αυτόπτης Μάρτυρας, στο Futur3 Now. /// Ο νικητής της Eurovision Dima Bilan α) υπό την επήρεια και β) γυμνός.

10) Το επίθετο της Ζωής Τατόπουλος (της φιναλίστ στο So You Think You Can Dance, και καλύτερης χορεύτριας εκεί μέσα, κατά τη γνώμη μου) το ήξερα. Σε κάποια στιγμή είπε: «Δεν θέλησα ποτέ να εκμεταλλευτώ τον πατέρα μου, που είναι κάπως γνωστός στους κινηματογραφικούς κύκλους». Κάπως γνωστός; Ο Πάτρικ Τατόπουλος, που ζει και εργάζεται στο Χόλιγουντ, είναι απ’ τους κορυφαίους production designers κι έχει δουλέψει σε ταινίες όπως το Dracula του Κόπολα, το Stuart Little, το Independence Day, το Godzilla και πιο πρόσφατα το I Am Legend. Έχει πλέον το δικό του στούντιο στην Αμερική. Και, όπως είπα, για κάποιον κουφό λόγο η κόρη του -που δε μοιάζει καθόλου με στερεοτυπικό ψώνιο- επιμένει να αγωνίζεται στην Ελλάδα (εγώ απλά θα πήγαινα στο Χόλιγουντ και θα ζούσα στη χλιδή): Η Ζωή Τατόπουλος, στον τελικό του So You Think, την Κυριακή στις 9.

11) Πέρσι τέτοια εποχή στο Έντεκα της Δευτέρας: Αrt Athina (η σύλληψη ενός έργου τέχνης!) / τι ωραίος ο Ταχυδρόμος / σπάσιμο νεύρων από τη ΝΕΤ στους τηλεθεατές του Desperate Housewives (έκτοτε το βλέπω στο Filmnet 1, από σήμερα Novacinema 1) / ο "σπουδαίος" απολογισμός Καραμανλή / οι Πολωνοί δίδυμοι κάνουν outing σε ένα Teletubby (ευτυχώς στις εκλογές ο Tinky Winky τον εκδικήθηκε / η στήλη του Spyrou VJ (που δυστυχώς δε συνεχίστηκε) / συνέντευξη Μαρίας Μήτσορα /ποστ μέσα στο ποστ με αγαπημένα τραγούδια αναγνωστών από ταινίες. Το περσινό ποστ είναι εδώ και είχε και κάτι που το ξαναβάζω με αφορμή την ημέρα ενάντια στο κάπνισμα...

Βρέθηκε στο youtube: Κάποτε ο σκηνοθέτης John Waters (για να ευχαριστήσει ένα μικρό ανεξάρτητο σινεμά που έπαιζε για μήνες το Pink Flamingos), γύρισε ένα σποτάκι-ανακοίνωση 40 δευτερολέπτων που προβαλλόταν πριν από κάθε προβολή ταινίας -και προβάλλεται ακόμη σε μερικά art-house σινεμά των Η.Π.Α.- και ανακοίνωνε πως το κάπνισμα δεν επιτρέπεται μέσα στην αίθουσα. Φυσικά το έλεγε με τέτοιο τρόπο που ήθελες να ανάψεις τσιγάρο με τη μία. [Καλύτερη ατάκα: How can anyone sit through a length of a film, especially a European film, and ΝΟΤ have a cigarette?"] Το κλιπ είναι εδώ.

12) [Μόνο για σήμερα]


Αυτό είναι το νέο βίντεο-κλιπ της Μαντόνα “Give it to Me”. Το τραγούδι μ’ αρέσει, το βίντεο-κλιπ είναι από τα πιο βαρετά και άτεχνά της. Μονότονα λευκό, τελείως αδιάφορο. Η Μαντόνα κάνει σπάνια αδιάφορα βίντεο-κλιπ. Από τα εβδομηντατρία κλιπ της τα περισσότερα είναι έργα (ποπ) τέχνης και όταν θα κάνω μια εντεκάδα με τα αγαπημένα μου θα δυσκολευτώ τρομερά. Επειδή όμως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις διάβασα τη λίστα με όλα της τα βίντεο, ξαναείδα κάποια και επέλεξα [εκτός από το Give it To Me] με χρονολογική σειρά…

Τα Έντεκα (βίντεο-κλιπ της Madonna που σήμερα μου φαίνονται κάπως αδιάφορα)

1. Lucky Star (1985)
2. Gambler (1985)
3. Dress You Up (1985)
4. Fever (1993)
5. You Must Love Me (1996)
6. Beautiful Stranger (1999)
7. American Pie (2000)
8. American Life (2003, το δεύτερο, με τις σημαίες)
9. Hollywood (2003)
10. Me Against the Music (2003)
11. Four Minutes. (2008)


------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

Στην εκδήλωση για τον Αντώνη Σαμαράκη με κάλεσαν από το ΕΚΕΒΙ ως "νεαρό" συγγραφέα. Ο άλλος ομιλητής ήταν ο παλιός και καλός φίλος του Σαμαράκη, Σεραφείμ Φυντανίδης, έγραψα και την περασμένη εβδομάδα ότι είναι λίγο περίεργο - και humbling. Διάβασα ένα κείμενό μου, σαν αυτά που γράφω στο enteka: αυτοβιογραφικό και σχετικά αφηγηματικό.

Όταν τελείωσα ήταν λίγο εξωπραγματικά υπερβολικό: είδα κόσμο να σκουπίζει δάκρυα [!!!], η χήρα του Σαμαράκη μου πήρε τις σελίδες απ’ τα χέρια λέγοντας «Κατάσχεται, αυτό το θέλω!», ήταν το μόνο μου αντίτυπο γιατί το 'χα σβήσει κατά λάθος απ’ το pc. O Φυντανίδης μου είπε (κι εγώ κοκκίνιζα): «Αυτό ήταν ολόκληρο διήγημα. Να το εκδώσεις, να το βάλεις σε βιβλίο, εγώ θα γράψω τον πρόλογο». Στην πραγματικότητα, αν και με εκφράζει, δε θεωρώ το κείμενο ιδιαίτερα καλό ή απ' αυτά που μ' αρέσουν, γι' αυτό και βρήκα το όλο θέμα 'εξωπραγματικά υπερβολικό', και γι' αυτό και, φυσικά, δεν θα το εκδώσω... χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι ο παιδικός μου ενθουσιασμός δεν χτύπησε κόκκινο! [Και μόνο που έγραψα αυτά δημοσίως ντρέπομαι αλλά απ’ την άλλη έχω γράψει τόσα ρεζιλευτικά πράγματα (και όχι εξόχως τιμητικά όπως αυτά) για τον εαυτό μου στο μπλογκ οπότε…]

Όλοι μετά ήθελαν να γνωρίσουν την Τατιάνα την αδερφή μου, που ήταν ουσιαστικά πρωταγωνίστρια της ιστορίας μου. Μετά η Τατιάνα μου είπε γελώντας: «ωραία, αν το εκδώσεις ποτέ σε βιβλίο φρόντισε να βάλεις τον παραπλανητικό -αλλά τέλειο- τίτλο ‘Τατιάνα’». Ε, δεν νομίζω ότι είναι και για βιβλίο, αλλά ο τίτλος που μου πρότεινε μου άρεσε…

[Μετά την κατάσχεση του χειρογράφου απ’ την κυρία Σαμαράκη κατέφυγα σε απομαγνητοφώνηση απ' την κάμερα του Γιώργου που βιντεοσκόπησε την εκδήλωση…]

img026 (Η Τατιάνα μού διαβάζει, αρχές δεκαετίας '80.)

-

ΤΑΤΙΑΝΑ

Πριν από περίπου 20 χρόνια τελείωνα το δημοτικό. Η αδερφή μου (που είναι μεγαλύτερή μου και που μαζί με τους γονείς μου μού έδειξε το μαγικό κόσμο των βιβλίων) διάβαζε το «Λάθος» του Σαμαράκη. Κάθε τόσο άφηνε το βιβλίο και μου έλεγε πράγματα όπως: «Δεν το πιστεύω είναι συγκλονιστικό!» και «Με κάνει να θέλω να βγω στους δρόμους να διαδηλώσω» και «Άρη, αν δε σου διαβάσω αυτό το κομμάτι θα σκάσω!».

Κάθε τόσο μου διάβαζε κι εγώ προσπαθούσα να μην ακούω: μου τη δίνει όταν ξέρω την υπόθεση ενός βιβλίου – είναι ένα ψυχαναγκαστικό μου θέμα: θέλω να μπαίνω αδαής στο σύμπαν των σελίδων, να μην ξέρω τίποτα, να εκπλήσσομαι στην κάθε στροφή. «Άκου αυτό!» έλεγε, και «άκου εκείνο!». Με είχε τρελάνει τελείως. Από αντίδραση είχα αρχίσει να αντιπαθώ αυτόν τον περίφημο Σαμαράκη που τόσο ενθουσίαζε παιδιά, νέους και μεγάλους. Κάποτε, κι ενώ πλησίαζε στο τέλος του βιβλίου, η αδερφή μου έβαλε τα κλάματα. «Ε, είναι απαράδεκτος αυτός ο Σαμαράκης!» σκέφτηκα, «τώρα κάνει την αδερφή μου να πλαντάζει στο κλάμα.» Αλλά αυτή τον υποστήριζε και επέμενε να διαβάζει ευλαβικά το Λάθος.

(Θυμάμαι, όχι με ιδιαίτερη νοσταλγία, ότι τότε κάθε βδομάδα μου ήταν τελείως γεμάτη: αγγλικά, μουσική, φλογέρα, πιάνο, ορχήστρα, χορωδία, αρμονία, θεωρία, μπάσκετ, γερμανικά και, φυσικά σχολείο, – κάθε πρωί έπρεπε να κάνω κάτι, να ξυπνήσω για κάτι. Εκτός απ’ τις Κυριακές!) Μια ωραία Κυριακή, κι ενώ προσπαθούσα να αναπληρώσω τον χαμένο μου ύπνο, ένιωσα ένα τράνταγμα. Ήταν αυτή, η εκνευριστική αδερφή μου που κάτι φώναζε για το Λάθος – κλασικά, κλαίγοντας. Προσπάθησα να την αγνοήσω: η Τατιάνα ήθελε ντε και καλά να μου αποκαλύψει το τέλος του βιβλίου. Ενώ γνώριζε πως δεν θέλω να ξέρω τίποτα για τα βιβλία που πρόκειται να διαβάσω!

Ήμασταν όπως όλα τα αδέρφια: μαλώναμε πότε-πότε αλλά στην πραγματικότητα νοιαζόμασταν πολύ ο ένας για τον άλλο. Η αδερφή μου τότε ήθελε να με πείσει να διαβάσω ένα αριστουργηματικό βιβλίο. Απλώς το έκανε με λάθος τρόπο. Και ήταν ασταμάτητη. Άρχιζε: «Και πάει να βγει απ’ το παράθυρο, και δεν ξέρει ότι ο άλλος θέλει να τον βοηθήσει», «Στάματα» της έλεγα, «δε θέλω να ξέρω το τέλος!» «ΚΑΙ ΤΟΤΕ… με τραγική ειρωνεία πέφτει, πέφτει, τόσο άδικα. Άκου θα σου διαβάσω τις δύο τελευταίες παραγράφους.» Τι να κάνω; Στο τέλος παραδόθηκα και την άκουσα να μου διαβάζει τις τελευταίες τραγικές στιγμές, μια λάθος πτώση, κι ένα πεζοδρόμιο με πλακάκια που θύμιζαν σκακιέρα.

Η ζημιά όμως είχε γίνει. Ήξερα την αρχή του βιβλίου. Ήξερα τη μέση. Και τώρα ήξερα και το τέλος. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να το διαβάσω, (πίστευα). Κανένα σασπένς. Και έτσι δεν το διάβασα.

Ευτυχώς στο σπίτι είχαμε ένα σωρό βιβλία του Αντώνη Σαμαράκη, βιβλία των οποίων την υπόθεση και το τέλος δεν ήξερα με κάθε λεπτομέρεια. Διάβασα το Σήμα Κινδύνου και το Ζητείται Ελπίς και το Αρνούμαι και το Διαβατήριο και κάθε δυο και λίγο έτρεχα στην αδερφή μου για να της πω για τις απίθανες ανατροπές των ιστοριών, για την οργή και τον πεσιμισμό που όμως γεννούσαν τη μεγαλύτερη αισιοδοξία και για την ελπίδα που, ευτυχώς, ήταν καλά κρυμμένη πίσω από κάθε λέξη και κάθε σελίδα. Τώρα ήμουν εγώ αυτός που ήθελε να μοιραστεί όλα αυτά που διάβαζε.

Τέλος πάντων, τα χρόνια πέρασαν και ζώντας στο Λονδίνο και το Βερολίνο συχνά-πυκνά κάποιος αλλοεθνής ανέφερε το Σαμαράκη, τα διηγήματά του που είχαν μεταφραστεί, το Λάθος που είχε γυριστεί σε ταινία. Κι εγώ μάθαινα απ’ την πατρίδα πως τα παιδιά όλου του κόσμου είχαν βρει πλέον τον σπουδαιότερο πρεσβευτή καλής θέλησης, ενώ οι έφηβοι της Ελλάδας είχαν βρει τον συντονιστή παύλα εμψυχωτή τους.

Πριν λίγα χρόνια στο στρατό γνώρισα έναν ελληνοαυστραλό, κι ένα μεσημέρι τον είδα να κρατάει το Λάθος και να το διαβάζει τελείως προσηλωμένος. «Το ‘χεις διαβάσει;» μου είπε, «Αριστούργημα.!» «Όχι» του είπα, «δεν το ‘χω διαβάσει, γιατί η αδερφή μου κάποτε μου διάβασε το τέλος».

Με κοίταξε έκπληκτος: «Αυτός είναι ο πιο χαζός λόγος που έχω ακούσει ποτέ! Κι εμάς στην Αυστραλία μας το διηγήθηκε ο δάσκαλος στο Λύκειο και μετά μας έβαλε να το διαβάσουμε. Κι όλοι συγκλονίστηκαν με το βιβλίο κι ας ήξεραν όλη την υπόθεση. Οι συμμαθητές μου μού έδιναν συγχαρητήρια που ήμουν συμπατριώτης του Σαμαράκη!»

Προχτές έγραψα όλα αυτά που σας διάβασα και πήρα τηλέφωνο την αδερφή μου να της πως θα την αναφέρω στην εκδήλωση και να πάρω την άδειά της -κυρίως επειδή ήξερα πως θα είναι σήμερα εδώ. Μου είπε: «Δεν το θυμάμαι αυτό που λες, αλλά δεν αποκλείεται να συνέβη. Σε δεκάδες ανθρώπους έχω διαβάσει το τέλος του Λάθους. Είναι το καλύτερο τέλος βιβλίου που γράφτηκε ποτέ! Το θυμάμαι ακόμα απέξω… Να στο πω;» ρώτησε όλο ελπίδα.

Καθώς μιλούσαμε έψαχνε αυτό το αντίτυπο, την έκτη έκδοση του 1975 και μου είπε: «δεν ξέρω αν σου διηγούμουν όλο το βιβλίο τότε, αλλά να γράψεις οπωσδήποτε στην ομιλία σου ότι στο πίσω μέρος αυτής της παλιάς έκδοσης έχει κριτικές πολλών σπουδαίων καλλιτεχνών που έχουν γράψει διθυράμβους για τον Σαμαράκη και το έργο του. Άκου: Άρθρουρ Κέσλερ, Γκράχαμ Γκριν, («Σημειώνεις; Να τα γράψεις αυτά!») Άρθουρ Μίλερ, Ζορζ Σιμενόν, Αντρέ Μαλρό, Λουί Μπουνιουέλ, ακόμα και η Αγκάθα Κρίστι το εκθείασε! Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα να αφήσεις τα χαζά και να το διαβάσεις; Ξέρεις ότι το θέλεις…»

Το ήθελα και το έκανα. Έχοντας διαβάσει όλα αυτά τα χρόνια όλα τα βιβλία του Σαμαράκη, και τα συναρπαστικά μυθιστορήματα και τα φοβερά διηγήματα αλλά και την εξαιρετική αυτοβιογραφία του, ήξερα πως είχε έρθει η ώρα για να διορθώσω το Λάθος μου… Προχτές, μέσα σ’ ένα βράδυ το τελείωσα. Δούλευα το πρωί κι έπρεπε να κοιμηθώ – δε μ’ ένοιαζε καθόλου. Και καθώς διάβαζα το περίφημο τέλος που είχα πρωτακούσει πριν από 20 χρόνια και που φυσικά μου έκοψε την ανάσα, συγκινήθηκα – και θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει σε μια συνέντευξή του Αντώνη Σαμαράκη.

Μιλούσε για τα παιδιά και τους νέους κι έλεγε: «Είναι ώριμα τα παιδιά. Στ’ αλήθεια: Τα παιδιά είναι ώριμα∙ μην ακούω αυτήν την κοτσάνα, ‘παιδί είναι δεν καταλαβαίνει’! Εσύ δεν καταλαβαίνεις ότι το παιδί καταλαβαίνει!»

Ο Αντώνης Σαμαράκης ήταν ένας απ’ τους λίγους μεγάλους που κατάλαβε τα παιδιά και τους νέους. Δεν είναι να απορεί κανείς που όλοι εμείς ανταποδώσαμε την αγάπη του και τον διαβάζουμε ακόμα. Και ένα είναι σίγουρο: θα τον διαβάζουμε με ευγνωμοσύνη όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο μεγάλοι κι αν γίνουμε κι εμείς…

-

---------------------------------------------

+ ένα τραγούδι που μόλις βρήκα στο ποστ του gone4sure. Το να πω ότι μου έφτιαξε τη μέρα θα είναι λίγο. Ακούγοντας την εκτέλεση των Supremes με τους Four Tops ένιωσα σα να χόρευα σε μια νυχτερινή παραλία. Και, παρ' όλο που είμαι σ' ένα γραφείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αποφάσισα ότι, ναι, ήρθε το καλοκαίρι.
FROM card-catalog.blogspot.com
♫♪♫LOVE THE ONE YOU'RE WITH! ♫♪♫

.
.

41 comments:

HAL9000 said...

Συγχαρητήρια 11!
Μπορεί να μην ήταν ότι καλύτερο γράψατε, ήταν όμως μια πολύ συγκινητική εκδήλωση. Αφήστε που το κείμενό σας, μάλλον θα άρεσε και στον ίδιο τον Σαμαράκη.

emptyscreen said...

και ξανά μπράβο σας!
οι άσπρες μάσκες και τα κόκκινα μάγουλα (τα δικά σας), τα δάκρυα που κύλησαν και η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη... το ποίημα που δεν ακούστηκε, το "λάθος" που εγινε...ο καφές που τελείωσε...
:)

enteka said...

(Μάλλον χαζή και ρητορική ερώτηση, αλλά, ήσασταν εκεί?!?)

Καλή βδομάδα – και καλό μήνα σ’ όλους

Anonymous said...

...πόσο λυπάμαι που έκανα το "λάθος" να χάσω την ομιλία σου εχθές, συγκινήθηκα με το κείμενο σου... τι γλυκιά η φωτογραφία με την Tατιάνα να σου διαβάζει ... σ' ευχαριστώ που μου θύμισες τον Αντώνη Σαμαράκη που αγαπούσα κάποτε ως παιδί... έχω μια έντονη επιθυμία να ψάξω και να ξαναδιαβάσω 'Το λάθος'... μακάρι να υπήρχε μια Τατιάνα να μου το διαβάσει, ολόκληρο ή το τέλος μόνο...

greekgaylolita said...

Χεχε, πες στην ΕλευθεροΓιαννα Ντεπυ πως ο Μαστορακης εχει πλουτισει ηδη απο την δικαιωματα των b-movies που γυριζε κατα την παραμονη του στην Αμερικη:-)
Η Μαριαννα διασκεδαστικη? Ιουκ!!;-) Je ne sais pas pourqouis, αλλα πιο διασκεδαστικο θα ηταν να την εγκλωβιζαμε στο set του Παζολινικου Salo και να την βλεπαμε εκει πως θα ιερουργουσε(τωρα που το σκεφτομαι δε θα ηταν κακο κι ο Χρηστακης, ο φιλος της μουσικης να περασει μια βολτα απο κει;-)
Ειχε ερθει ο μεγιστος Μανωλης Καψης? Αυτον ομολογω πως δε τον αντιληφθηκα. Καλυτερα.
Ο Τσαρουχας για ποιο πραγμα σου ζητησε οδηγιες?(γραφει παιδικα βιβλια?:-)
Ο κοσμος οντως ηταν λιγος, οποτε μαλλον αποχαιρετηστε την(τι αλλο πια να σας κανει και η Κατγιν;-)
Να υποθεσω δηλαδη πως θα πεσει βρεγμενη και τιμωρητικη Σανιδειος σανιδα στο Λευκο Μεγαρο της Ραφηνας?
(μαλλον με λενε Jeanne Psol'Ark ακουω φωνες και βλεπω οραματα.διαβαζω και βουλωμενα γραμματα καμμια φορα;-)
Tη ρεκορεια ζωνη ας μη τη σχολιασω καλυτερα, γιατι θα επρεπε να βγαλω τη δικια μου και να τους αρχιζα στα πυγοραπισματα(ολα τα ειχαμε και τα ειχατε το Guiness μας,σας ελειπε;-)
Η χωρα οπου μεγαλωσαμε και ακομα μεγαλωνουμε, συνεχιζει να βρισκεται υπο την επηρεια και να ειναι γυμνη.
Ευτυχως ομως που καταλαβε πως δεν ειναι δα και τοσο τραγικο καμμια φορα το μηλο να πεφτει κατω απο τη συκια;-)

enteka said...

annna: :):)

ggl, είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνεις τι εννοώ για την μ. βαρδινογιάννη... // ο τσαρούχας με ρώτησε κάτι πολύ πιο πεζό, πού είναι το γαλλικό περίπτερο ή κάτι τέτοιο (ίσως νόμισε ότι δουλεύω εκεί) /// δεν ξέρω την τύχη της έκθεσης, ήταν για άλλη μια φορά εξαιρετική, για άλλη μια φορά δωρεάν, για άλλη μια φορά πολυδιαφημισμένη. Γιατί δεν είχε και τόσο κόσμο; Πήγαν όλοι να δουν τη μεγαλύτερη ζώνη του κόσμου??

Anonymous said...

αν είναι δυνατόν να γράφεις αυτό το μπλογκ και τέτοια ποστ δωρεάν! 1ον) είσαι κορόιδο, 2ον) χαρά στο κουράγιο σου...
:-)

greekgaylolita said...

Χεχε, καταλαβα βρε μην ανησυχεις.
Μου τη δινει ομως που ολα τα δασυτριχα και δυσκλεη τσιρακια λιβανιζουν την Μαριαννα και το υπολοιπο αταλαντο Ekaloclub, ενω την Γιαννα λογου χαρη, την περναν γενεες 14 για τ'άντιστοιχα και παρεμφερη(θα μου πεις αυτη ειναι η μοιρα του να εισαι πρωταγωνιστρια εκ γενετης).

(ποτε θα βαλεις εισοδο?;-)

Stratos Bacalis said...

Υπέροχο το κείμενό σου! Είμαι σίγουρος ότι όντως θα άρεσε στον Σαμαράκη όπως είπε και η hal9000. Χαίρομαι πολύ που βρεθήκαμε στην έκθεση και τα είπαμε και από κοντά ξανά, και στο πάρτυ φυσικά!
Όσον αφορά την προσέλευση κόσμου, από το ΕΚΕΒΙ μου είπαν ότι είχε πολύ κόσμο η έκθεση, θα μάθω νούμερα και θα σας ενημερώσω.
Ο Τσαρούχας όντως γράφει παιδικά βιβλία και μάλιστα ένα ή δύο του τα έχει εικονογραφήσει ο Παπατσαρούχας! Φοβερό?

enteka said...

sandman, ωραία ήταν! μακάρι να ισχύει και να είχε πολύ κόσμο τελικά - θα χαρώ πάρα πολυ!

για τον Τσαρούχα (προσοχή στον τόνο) μιλάω το δημοσιογράφο, όχι για τον Τσαρουχά τον ηθοποιο/συγγραφέα.

indictos said...

Guess What!!!
Σήμερα, τελευταία είδηση στο ΜΕΓΑ, πρίν τα αθλητικά, τότε δηλαδή που καθημερινά μαθαίνουμε τις δραστηριότητες της κ. Μ.Β. δεν την ανέφεραν καν.
Είχαν ΕΣΕΝΑ!!!

(εξαιρετικό το κείμενο σου για τον Σαμαράκη)

Γιατί τόσο λίγος κόσμος;
Γιατί κάποιος "εγκέφαλος" έβαλε την έκθεση στην μέση των Πανελληνίων Εξετάσεων, αποκλείοντας έτσι εκπαιδευτικούς και μαθητές (πόσους έφηβους είδες; Εγώ ελάχιστους) και μία μέρα πρίν αρχίσει η εξεταστική στα Πανεπιστήμια.
Ωραίο timing :-(

Α, μπα? said...

Συγκλονιστικά γεμάτο ποστ με σασπένς και ατμόσφαιρα, διαβάζεται απνευστί και στο τέλος θες κι άλλο-το κείμενο για το Σαμαράκη είναι όντως ένα ολοκληρωμένο διήγημα, και αν θέλεις, κι εγώ σου γράφω τον πρόλογο (μουαχαχαχαχα)

Anonymous said...

ααααχ κ ήμουν εχθές στην έκθεση αλλά νωρίς..! πάντως αφού αγοράζουν τα βιβλία σου(το πήρα κ εγώ εχθές αλλά η κοπέλα μου έκοψε 0,50 οπότε δεν πιάνομαι), του χρόνου θα είσαι κ εσύ πλούσιος!σκέψου το λίγο: *Τριανταφυλλόπουλος,Μαστοράκης, Δημοκίδης* !!!!!!1
-δέν έβαλες frosen κ get together κ έβαλες αυτές τις βλακείες, έλεος! :Ρ

````````````````````````````

enteka said...

indictos, ! [έδειξε και τη βαρδινογιάννη όμως...]

α, μπα. στο κουιζ του sex and the city πήρα 15/25, αλλά κάτι είχε ο blogger σήμερα και δεν μπορούσα να στο γραψω

anonzmous, αφού τις βλακείες έπρεπε να βάλω, τα χειρότερα βίντεο κλιπ της, θέλω να πω, επιτηδες έγινε. :)

ZlatkoGR said...

Μα τι τρελό γέλιο σε αυτό με το Κάμα Σούτρα και τα παραμύθια! Το χάζευα και γελούσα για ώρα.

Κρίμα που δεν ήμουν εκεί για τον Σαμαράκη, νομίζω θα ήταν ωραία...

Ντροπαλός said...

Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει πέρα από ένα βιβλίο του Σαμαράκη και δεν θυμάμαι να με είχε συγκινήσει. Εάν μού είχε κάνει εντύπωση σίγουρα θα μού είχε μείνει κάτι παραπάνω. Μπορεί να ήταν δική μου αδυναμία αντίληψης, μπορεί και αντίδραση στα κλισέ, που μας γεμίζουν: στην συγκεκριμένη περίπτωση: "Σαμαράκης, ο συγγραφέας με την έφηβη ψυχή" κ.τ.ο.
Ο Σαμαράκης, εάν δεν κάνω λάθος ήταν ο εμπνευστής της Βουλής των Εφήβων. Υποθέτω ότι θα τού ήταν αρκετά οδυνηρό να ακούει ομιλίες εφήβων "βουλευτών" με ιδεολογία και αντιλήψεις συνομηλίκων του και γηραιοτέρων (κινδυνολογία, μανία καταδίωξης κλπ).
Συγχαρητήρια για τα ευπώλητα βιβλία.

ds said...

3) Τις περισσότερες φορές είναι υπερβολικές όντως οι βραβεύσεις της Β. Οικογένειας. Έχουν αρχίσει να επιβραβεύουν ό,τι πιο mainstream και popular τα τελευταία χρόνια.

4) Συμφωνώ με την άποψή σου, αλλά δυστυχώς προβλέπω τον Δήμαρχο Τήλο να υποκύπτει τελικά. Ελπίζω να έχω άδικο.

6) Κουραστικό το βιβλίο Guinness με τις εντελώς άχρηστες πληροφορίες του!

7) Και στο βραδινό δελτίο απόψε αναφέρθηκαν στην κα. Βαρδινογιάννη. Δικαιολογημένα και άξια, κατά την γνώμη μου, τουλάχιστον αυτή κάνει κάτι.

10) Ναι, σε μας τους σινεφίλ είναι γνωστό το όνομα (εγώ δεν το είχα παρατηρήσει όμως μέχρι που το ανέφερε η ίδια). Πιστεύω ότι τεχνικά η Άνια είναι καλύτερη (ελαφρώς), αλλά η Ζωή έχει τον χορό στο αίμα της. Την βλέπεις και λες, "Ναι, είναι καλλιτέχνιδα!" Είναι και μένα πρώτη επιλογή μου!

12) Και τα 11 βίντεο μου φαίνονται και μένα από τα πιο αδιάφορά της. Τώρα που το σκέφτομαι, πιο βίντεο της θυμάμαι πιο έντονα; Μάλλον το Like a Prayer!

νατασσΆκι said...

εννοείται ότι το διάβασα με δόσεις το ποστ -τώρα καταφερα να το τελειώσω

εννοείται ότι ζήλεψα που δεν ήμουν εκεί

εννοείται ότι γέλασα απίστευτα που σε έβαλαν την ώρα της Μαριάννας :))

εννοείται ότι το κέιμενο για το Σαμαράκη ειναι υπέροχο. Στο "κλέβω" -εχθές μου ζήτησε ο Άκης να του βρω πληροφορίες, έχει εργασία. :)

Φιλιά πολλά :)

Anonymous said...

συγκλονιστικό αυτό με τον αντιρρησία συνείδησης... χα! μου ξαναθύμισες τους soul2soul.

enteka said...

zlatko χαίρομαι που το είδες κι εσύ το medley Κάμα Σούτρα/Ωραία Κοιμωμένη. Ήταν για φωτογραφία!

ντροπαλέ, είναι γεγονός πως εγώ δεν έχω τόση πίστη σ' όλους τους εφήβους όση είχε ο σαμαράκης. σίγουρα ήταν μια καλοπροαίρετη ιδέα του η 'βουλή', αλλά...

dynx, γεια! με τον τρόπο προβολής γελάω, κατα τα άλλα πολλά κάνει η βαρδινογιάννη, όχι σαν άλλους που έδειξε χτες το mega... ;)

γεια σου νατάσσα!

fay, και εξοργιστικό θα έλεγα. (ναι, ωραίοι οι soul2soul, κι ο ήχος τους, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει παλιώσει τόσο όσο θα περίμενε κανείς.

Θράσος said...

Συγχαρητήρια και για το κείμενο για το ΛΑΘΟΣ του Σαμαράκη που το βρήκα εξαιρετικό και για τα νέα συμβόλαια και για τις πωλήσεις του βιβλίου σου.
Αυτό με την Βαρδινογιάννη με εκνευρίζει και εμένα και ήθελα να το αναφέρω στο δικό μου μπλόγκ.Ελπίζω να μην βρεθείς ποτέ στην δυσάρεστη θέση να ακούσεις:
'Στην παρουσίαση του καινούριου παιδικού βιβλίου του 11 παρέστη εχθές η πρέσβειρα καλής θελήσεως και πρόεδρος του ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ Μ.Βαρδινογιάννη'

enteka said...

[ευχαριστώ και για τα συγχαρητήρια.. καταλαβαίνω ότι μάλλον το παράκανα με τις δικές μου τις χαρές, αλλά μιάς και είναι ψιλοσπάνιες την τελευταία περίοδο είπα να τις χαρώ χωρίς τύψεις :) Θράσο, και μόνο στη σκέψη... λολ]

Anonymous said...

Ήρθα στην έκθεση αποφασισμένος να παρακολουθήσω (και ) την δικής σου εκδήλωση, αλλά με καθυστέρησαν κάποιες συναντήσεις και μετά ήταν αδύνατο έστω και να πλησιάσεις στην αίθουσα από τον κόσμο. Κάτι λίγο μπόρεσα μα δω από το θεατρικό πάνω από τους ώμους των μπροστινών μου, χωρίς όμως να ακούω τίποτα. Τελικά πήγα στο Μουσείο Σύγχρονης τέχνης που είχε την ίδια ώρα ομιλία άλλος blogger. Ευτυχώς πόσταρες το κείμενο σου και έτσι πήρα μια ιδέα. Για τον τίτλο του κειμένου να προτείνω το «Λάθος Τατιάνα»; :)

Anonymous said...

για το update του πολιτικού γάμου: καιρός ήταν!

vs5

enteka said...

vs5, για να δούμε τώρα...

keraban, το πιστεύεις ότι κι εγώ ήθελα να πάω στο συνέδριο εκείνη την ώρα; ζαφειράκης, τούλας, ανεμος, ατυχία που ήταν την ίδια ώρα - άκουσα ότι ήταν ενδιαφέρουσα συζήτηση

Spyros_VJ said...

Ορίστε μας! Κοίτα τι έκανες.

:-)

Be well, φίλε Άρη!

enteka said...

αυτό-κι-αν-ήταν-έκπληξη!

[κι ο άγιος φοβέρα θέλει ;)]

Ιφιμέδεια said...

Αγαπημένε φίλε,

χαίρομαι πολύ με τις χαρές σου. Τις αξίζεις με το παραπάνω.

(Παρεμπιπτόντως ποτέ δεν ρεζιλεύτηκες στο μπλογκ και σε καμαρώνω που δεν το εγκαταλείπεις όπως θα έκαναν άλλοι εν ριπή οφθαλμού με τέτοιο σουξέ)

Νομίζω ότι θα τα καταφέρω το Σάββατο για Ιανό (έχω βάλει ήδη λυτούς και δεμένους να αλλάξω πρόγραμμα κλπ. κλπ.)

Γέλασα πολύ με τη μνεία στην Μαριάννα. Το έχω παρατηρήσει κι εγώ και μου φαίνεται τόσο σούπερ-κλισέ που καταντά γελοίο! Σχεδόν την λυπάμαι την τύπισσα: τόση προσπάθεια και να πρέπει να εκβιάζεις δίλεπτα του δελτίου;;

Τέλος, χωρίς να θέλω να ακουστώ ξερόλας: είναι Πασχάλης Τσαρούχας και ο ηθοποιός/συγγραφέας και όχι Τσαρουχάς. Επιπλέον το κανονικό του επίθετο είναι Παπατσαρούχας και είναι αδελφός του εικονογράφου Βασίλη Παπατσαρούχα (που ας σημειώσω εδώ απ'ό,τι θυμάμαι είναι και πολύ ευειδής νέος...)

enteka said...

έχεις απόλυτο δίκιο για τον τόνο στο όνομα τσαρουχας - φοβερό ότι είναι αδερφός του ο εικονογράφος. Διάβασα πρόσφατα το Οι 12 Κοκκινοσκουφίτσες και ο κουρδιστός λύκος, με σχέδιά του κι έπαθα σοκ: δεν ήταν εικονογράφηση παιδικού βιβλίου, ήταν έργα τέχνης.

δεν είναι αυτό το σάββατο, το επόμενο ε; μην αλλάξεις πρόγραμμα τη λάθος μέρα ;)

elafini said...

Ότι και να πω ντρέπομαι που η Σαββατιάτικη κραιπάλη με κράτησε δέσμια του ύπνου και σε έχασα...χάρηκα πολύ όμως που τα είπαμε...αλήθεια :)

(τον ποταμό-ποστ σου δεν μπορώ να τον σχολιάσω..μόνο να πω πως το διάβασα μονορούφι ;))


καλό σου βράδυ :)

Ιφιμέδεια said...

Και μένα μου αρέσει πολύ η δουλειά του.

Ναι, το είδα είναι το επόμενο Σάββατο, 12:30 νομίζω.

Φιλούρες και καλημέρα!

Ιφιμέδεια said...

Και μένα μου αρέσει πολύ η δουλειά του.

Ναι, το είδα είναι το επόμενο Σάββατο, 12:30 νομίζω.

Φιλούρες και καλημέρα!

Stratos Bacalis said...

Ιφιμέδεια μπορείτε να δείτε το μπλογκ μου για ποστ αφιερωμένο στον Παπατσαρούχα (που γνώρισα και είναι σεμνότατος και καταπληκτικός όωπς οι δουλειές του):

http://sandman-chronicles.blogspot.com/2008/03/picture-is-worth-thousand-words.html

Anonymous said...

Αύριο επιτέλους μετά τις πανελλήνιες γράφω ενδοσχολικές λογοτεχνία και μετά το ποστ σου θα χαρώ πολύ να πέσει 'το ποτάμι' του Σαμαράκη Επίσης θα διαβάσω το λάθος που μας πρότεινε για το καλοκαίρι ένας καθηγητής στο γυμνάσιο και ακόμα κάθεται στη βιβλιοθήκη μου..

WinterAcademy said...

e n t e k a

ενα απο τα ωραιοτερα, συναρπαστικοτερα [και δικαιοτερα] success stories των τελευταιων χρονων..

Anonymous said...

προτεινόμενο link για το Νο 4 από τα 11+1: http://pisoselides.blogspot.com (το blog του φίλου Μάριου, πιθανόν να το γνωρίζεις ήδη..)
:-)

enteka said...

elafini :):)

sandman, εξαιρετικό ποστ, όντως

άννα ελπίζω να έπεσε, ελπίζω να πήγες καλά, καλή συνέχεια :)

winteracademy: χαίρομαι-που-χαίρεσαι-που-χαίρομαι

annna, μπήκα, σε ευχαριστώ

Stratos Bacalis said...

merci monsieur onze!

a female Darcy said...

popo to lathos to eixa diavasei otan imoun sto sxoleio akoma. to eixa anakalipsei stin vivliothiki ton gonion mou. exo akrivos tin idia apopsi...aristourgima.
entometaxi exo tin entiposi oti iparxei xeni tainia me paromoio thama alla den eimai sigouri

fieryfairy said...

πολύ ωραίο το κείμενο για το Λάθος, συγχαρητήρια

Farhan.Jee said...

You should take into consideration a few things before you car hire from the Santorini Airport. Places to visit