Έντεκα (συμβουλές των Μικρών Εξερευνητών)

Η ξαδέρφη μου ήταν το οργανωτικό μυαλό. Εγώ, ως μικρότερος δεχόμουν και ακολουθούσα. Η μυστική μας ομάδα ήταν βασισμένη στους Μυστικούς Εφτά και στις περιπέτειες του Πουαρό και της Μις Μαρπλ. Λεγόμασταν «Τα Σκιουράκια», απ’ τους ήρωες Τσιπ και Νταίηλ, ιστορίες των οποίων εμφανίζονταν πότε-πότε στα Μίκυ Μάους. Εγώ ήμουν ο Τσιπ και η Μαρία ο Νταίηλ.

Κάθε καλοκαίρι στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, στο εξοχικό μας, καταφέρναμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως κάποιο μυστήριο συνέβαινε κάπου εκεί κοντά. Και για να το αντιμετωπίσουμε ήμασταν πάντα σε επιφυλακή. Κάναμε προπόνηση στο μπάσκετ και το τρέξιμο, αγοράζαμε φτηνά κιάλια, κλέβαμε προμήθειες απ’ τα ψυγεία των δικών μας. Πάντα ήμασταν έτοιμοι να εξαφανιστούμε στο δάσος κυνηγώντας τους κακούς (τους οποίους συνήθως είχε εφεύρει ο ένας, ο άλλος το πίστευε ειλικρινά).

Σύμμαχός μας ήταν και το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών (το οποίο σύμφωνα με τον Νταν Ρόσα γράφτηκε από τους φύλακες της χαμένης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, περισσότερα εδώ). Οι Χιούι, Λιούι, Ντιούι, τα ανιψάκια του Ντόναλντ, το χρησιμοποιούσαν σε κάθε περιπέτεια - το άνοιγαν και σε δευτερόλεπτα είχαν την απάντηση: έβρισκαν το όνομα και τις ιδιότητες ενός σπάνιου φυτού, μάθαιναν πώς να προστατευτούν απ’ την καταιγίδα, ανακάλυπταν πληροφορίες για τους πάντες και τα πάντα. (Τώρα ένα τέτοιο βιβλίο θα λεγόταν απλώς «λάπτοπ με wifi σύνδεση».)

Με το που βρήκαμε έναν απ’ τους τόμους στο σούπερ μάρκετ του χωριού, εξασφαλίσαμε απ’ τη γιαγιά και τον παππού τα χρήματα –δεν ήταν δύσκολο, μας έδιναν λεφτά «για μια σοκολάτα» κάθε φορά που μας έβλεπαν, και μάλιστα μας έδιναν και οι δύο σχεδόν ταυτόχρονα, κρυφά απ’ τον άλλο, προφανώς λόγω κακής συνεννόησης.


Απομνημονεύσαμε τα κόλπα του βιβλίου και περιμέναμε την περιπέτεια να έρθει στην αγκαλιά μας…

Δεν ήρθε κι έτσι αναγκαστήκαμε να υποκριθούμε ότι το σπίτι απέναντι απ’ το εξοχικό μας ήταν «πολύ ύποπτο». Όταν ξυπνούσε η Μαρία της έλεγα πως η παρακολούθηση που είχα κάνει είχε δείξει πως δύο ίδιοι άνθρωποι (ο δολοφόνος και ο σωσίας του;) μπαινόβγαιναν στον κήπο του όλο το πρωί. Μετά τη δική της παρακολούθηση η ξαδέρφη μου έλεγε πως είδε με τα κιάλια αυτούς τους δύο να κρατούν ένα μεγάλο διαμάντι προς τον ήλιο.

Ένα κι ένα κάνει δύο. Αποφασίσαμε πως οι «Σκίουροι» έπρεπε να ψάξουν το θέμα: ένα μεσημέρι που το αυτοκίνητο έλειπε φτιάξαμε την τσάντα μας. Φακός, μαγνητόφωνο, φωτογραφική μηχανή, χανζαπλάστ – και το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών. Ήταν ίσως η πιο έντονη στιγμή της ζωής μας.

Πηδήξαμε πάνω απ’ το φράχτη. Ήμασταν μέσα στον κήπο του περίεργου σπιτιού (στο οποίο, στην πραγματικότητα, έμενε ένας απλός γεράκος). Εγώ κατέγραφα στο ογκώδες μαγνητόφωνο κάθε τι που βλέπαμε, μια γόπα τσιγάρου, ένα περιοδικό ανοιχτό στη σελίδα με τα ζώδια, μια φθαρμένη σαγιονάρα. Ταυτόχρονα η Μαρία άρχισε να βγάζει φωτογραφίες το εσωτερικό του σπιτιού. Σκεφτήκαμε ότι ίσως θα μπορούσαμε να ανοίξουμε την πόρτα: υπήρχε ένα κόλπο των Μικρών Εξερευνητών που έλεγε πώς να ρίξεις το κλειδί απ’ την κλειδαρότρυπα πάνω σε κομμάτι χαρτιού που είχες βάλει κάτω απ’ την πόρτα.

Καθώς το κάναμε αυτό ακούστηκε ένας θόρυβος. Το αυτοκίνητο είχε επιστρέψει. Τρέχοντας, κάναμε το γύρο του σπιτιού ψάχνοντας μέρος να κρυφτούμε, αλλά ήταν πια αργά. Ακούσαμε μια φωνή πίσω μας, κάποιος πλησίαζε, κάποιος μας φώναζε – πιθανότατα ο σωσίας του φονιά που είχε κλέψει το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου. Δεν είχαμε χρόνο πια να κρυφτούμε. Σκαρφαλώσαμε στον πίσω φράχτη και την τελευταία στιγμή πηδήξαμε έξω. Ακούσαμε τα ονόματά μας. Γυρίσαμε στο σπίτι τρέχοντας σαν τρελοί και δεν τολμήσαμε να ξαναπλησιάσουμε εκεί.

Παρ’ όλα αυτά το επόμενο καλοκαίρι συνεχίσαμε με νέα όρεξη τις εξερευνήσεις και τις περιπέτειες – και, τελικά, δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο που, δεκαετίες μετά, θα ξεκινούσα να γράφω αυτά τα βιβλία.

[Αυτά που έμειναν από εκείνη την ιστορία είναι μερικές κιτρινισμένες φωτογραφίες που δείχνουν το σπίτι από έξω (και εμάς να παίρνουμε εναλλάξ αστείες, ηρωικές πόζες) και ένα βιβλίο, απ’ το οποίο διάλεξα και σκανάρισα έντεκα σελίδες με -άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο- χρήσιμες συμβουλές και κουφά παιχνίδια, όλα ιδανικά για βαρετές φθινοπωρινές μέρες...]

----------------------------------------------------


(ΕΝΑ)


(ΔΥΟ)


(ΤΡΙΑ)


(ΤΕΣΣΕΡΑ)


(ΠΕΝΤΕ)


(ΕΞΙ)


(ΕΠΤΑ) [μεγάλο]


(ΟΚΤΩ)


(ΕΝΝΙΑ)


(ΔΕΚΑ) [μεγάλο]


(ΕΝΤΕΚΑ) [μεγάλο]

.
.
.
.

Έντεκα της Δευτέρας (σεληνάκατος)

(η στιγμή είναι εντελώς ακριβή)


1) Εκατοντάδες google referrals σήμερα για τη Μαλβίνα, χιλιάδες άνθρωποι έψαχναν γι’ αυτήν και δεν καταλάβαινα το λόγο. Και μετά θυμήθηκα: χτες είχαν αφιέρωμα γι’ αυτήν οι Πρωταγωνιστές του Μέγκα. (Εδώ) Δεν πρόλαβα να το δω ακόμα και ανυπομονώ. Με την ευκαιρία διάβασα (σχεδόν 3.5 χρόνια μετά) αυτό που είχα γράψει γι’ αυτήν και το οποίο έβρισκαν όσοι έψαχναν με το google -το συγκινημένο κομμάτι, που είχε πει ο Τσαγκαρουσιάνος στην Ελευθεροτυπία- και μου ήρθε να πατήσω το edit και να αρχίσω να το διορθώνω.

Σταμάτησα μια συνήθεια χρόνων (το να γράφω ημερολόγιο) όταν άνοιξα το μπλογκ. Το enteka, στην εγκεφαλική μου πραγματικότητα, έγινε ένα ημερολόγιο φτιαγμένο αποκλειστικά για τον μελλοντικό μου εαυτό. Και τώρα που σε σχέση με εκείνο το ποστ είμαι ο μελλοντικός μου εαυτός το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να μην το πειράξω καθόλου. Κρατήθηκα, δεν χώρισα ούτε τις παραγράφους, δεν διόρθωσα τις φωτογραφίες – για το κείμενο ούτε λόγος. Τέλος πάντων, τελειώνω όπου να ‘ναι το σημερινό ποστ και πάω να δω τους Πρωταγωνιστές. (Και πολύ άργησα. Πρέπει να σταματήσω να στήνω ποστ-μπεν χουρ.)

*Το ποστ του ’06: Ο θάνατος της Μαλβίνας


2) Βίντεοκλιπ με γκεστ σταρς #1
(νέα μικροστήλη)

Σήμερα το Freedom 90 του George Michael.

Ένα σωρό διάσημα μοντέλα έπαιξαν (ως γκεστ σταρς) σ’ αυτό το κλιπ, για το οποίο η Wikipedia γράφει: «As if to reinforce the song's sentiment, George Michael refused to appear in the music video - which was directed by David Fincher - and instead recruited a number of supermodels (including Naomi Campbell, Linda Evangelista, Christy Turlington, Tatjana Patitz, Cindy Crawford, and male models John Pearson, Mario Sorrenti, and Peter Formby) to mouth the words. It also featured the destruction of various symbols of Michael's past, including the famous guitar, jukebox, and leather jacket of the Faith era.

(Το επέλεξα ως πρώτο της νέας μικροστήλης προς τιμήν του αθηναϊκού fashion week που μόλις τελείωσε.)



.
3) «Τα σίριαλ του πολλά υποσχόμενου Χριστόφορου έπαψαν να είναι ένα ακόμη επεισόδιο του ελληνικού prime time. Αυτονομήθηκαν, έγιναν ξεχωριστό είδος, ικανό να προσελκύσει φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς. Μια βόλτα στην ελληνική μπλογκόσφαιρα αποδεικνύει του λόγου το ασφαλές. [...] Πάντως, στα νούμερα θεαματικότητας των πρώτων επεισοδίων της νέας σειράς θα πρέπει να συμπεριλάβουμε κι εκείνη την «κακιασμένη» συνομοταξία των τηλεθεατών που βλέπουν Παπακαλιάτη για να τον «ξεσκίσουν» λίγες ώρες μετά στα ηλεκτρονικά τους ημερολόγια.»

[Εδώ η πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια στην οποία ο αγαπημένος μου αρθρογράφος της Καθημερινής «ξεσκίζει» κι αυτός με τη σειρά του (και με το γάντι) το «4». *Κάθε Δευτέρα βράδυ (χωρίς το γάντι αλλά και χωρίς κανιβαλισμούς) live blogging στης «Α,Μπα?»]



4) ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (ανανεώνεται όλη την εβδομάδα με ό,τι προκύψει μετά τη δημοσίευση του ποστ) //////// Internet: O «έφηβος» που έγινε 40 /// Η αφίσα της Βίσση: η απόλυτη ακαταστασία /// Το “ΟΧΙ” του 1940 μέσα από τα ρεμπέτικα /// The Montlhy Edition : October Radio /// ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ: ο Roidis γράφει για το θάνατό της. /// COSMOS CARL SAGAN /// Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ Κ. ΔΗΜΗΤΡΑΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Αθήνα, 1 Οκτωβρίου 2009


5) Παλιές διαφημίσεις απ’ τα τέλη των ‘80ς





6) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Κάθε εβδομάδα, εδώ και καιρό, διαβάζω μία εφημερίδα (για 7 μέρες) και γράφω τις εντυπώσεις μου σε ένα ψευδοδημοσιογραφικό ημερολόγιο στη lifo. Ο σκοπός είναι να γνωρίσω όλες τις καθημερινές εφημερίδες αλλά και να καταγράψω τη ζωή ενός αναγνώστη που ενημερώνεται μόνο από ένα έντυπο (χειροπιαστό, όπως παλιά, και όχι μέσω της ιντερνετικής εκδοχής των εφημερίδων).

Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύτηκε η εμπειρία μου με την Espresso, η οποία ήταν εξόχως σουρεαλιστική. Στο λινκ που θα δώσω είναι όλο το κείμενο, και τα μικροκομμάτια που δεν χώρεσαν στην έντυπη έκδοση της λάιφο. Ήταν μια περίοδος της ζωής μου γεμάτη βόλτες σε πανέμορφα ορεινά χωριά με την αγαπημένη μου οικογένεια και μπάνια στις παραλίες της Καρπάθου (η πραγματική ζωή) και σκανδαλοθηρικά δράματα γεμάτα αντικρουόμενα ζώδια, πανάγνωστους σελέμπριτι και εξωφρενικά λάθη (η ζωή με την Εσπρέσο).

*MEDIA TRIP – Μια εβδομάδα στον κόσμο της Espresso!

[Επίσης, υπάρχουν και τα Media Trip με: την Απογευματινή // τα Νέα // την Αυριανή // τον Αδέσμευτο Τύπο ]



7) Quote-of-the-week



I've never intended to be controversial but it's very easy to be controversial in pop music because nobody ever is. - Morrissey

*Περισσότερες ατάκες του Morrissey εδώ.


8) ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ


(σήμερα όνειρο που είδε ο franchise me.)

Ονειρεύτηκα το εξής.
Είμαι σε ένα στάδιο γεμάτο κόσμο και περιμένουμε να ξεκινήσει η συναυλία της Madonna.
Ξαφνικά τη βλέπω δίπλα μου.
«Τι κάνεις εσυ εδώ;» τη ρωτάω. «Ανέβα πάνω, βγαίνεις.»
«Αα, όχι, θα μείνω εδώ. Θέλω μια φορά να δω και εγώ τη συναλία μου από κάτω. Μόνο εσείς θα τη βλέπετε?»
«Τι λες;» τη ρωτάω. Και ποιός θα τραγουδήσει?»
«Θα βάλουμε μια άλλη.»
«Ααα, όχι», της λέω. «Ανέβα γρήγορα.» Και την σπρώχνω.
Ξυπνάω αγανακτισμένος.


*Είναι όντως ενδιαφέρον όνειρο, μιας και η Μαντόνα είναι ο μόνος άνθρωπος στη γη που δε θα μπορούσε ποτέ να δει ζωντανά τις συναυλίες της. // Δεν είναι τυχαίο που τόσοι πολλοί βλέπουν τη Μαντόνα στον ύπνο τους, υπάρχουν άλλωστε και σχετικά βιβλία. (Αλλά κι ένα σχετικό σάιτ)
**Ήρθε κάποιος διάσημος στον ύπνο σας; enteka11@gmail.com





9) Bits + Pieces: (Οι εικόνες πάνω είναι απ’ το ποστ «Βρείτε τις διαφορές») /// Morrissey, get well soon! /// Τα 100 Πιο Διάσημα Βίντεο Του YouTube Σε 4 Λεπτά /// από popbitch: Tim Booth from James now runs Yoga and meditation classes in South Manchester. His business card reads "Tim Booth, formerly of the band James" /// ένα τέλειο ποστ από την discolata: je suis fou /// (καταπληκτική) απόκοσμη παιδική μουσική για τηλεοπτικές σειρές μιας άλλης εποχής /// «Ήθελα να ήξερα ποιον ύπνο δικαίου κοιμόμουν όταν αυτό το διαμάντι έσκασε στο cyberspace... Ας μην καταχωρηθεί απλά ως trash ή cult, είναι κρίμα να αγνοηθεί η κοινωνιολογική του διάσταση.» /// Ένα απίστευτο σάιτ για τον άνδρα που όλοι βλέπουν στον ύπνο τους... (thanks) /// «Θα μπορούσε να είναι σκετς των Μόντι Πάιθον, αλλά είναι η πιο καλτ εκπομπή της Ελλάδας, που ξεκινά με μια εισαγωγή τριών λεπτών, κάτι που αντίκειται σε κάθε νόμο περί εκφωνήσεων.» /// Απίθανο (Ξεχασμένο) Άρθρο Κατά Της Χούντας /// γραμματόσημα με εξώφυλλα δίσκων /// Οι 100 ισχυρές προσωπικότητες της τέχνης /// Amazing Drawings on pencils /// Famous Unsolved Codes and Ciphers /// ένα κουφό, παραληρηματικό, μποϊκοτάζ




10) Πώς πέρασα την εβδομάδα στην Αθήνα – αντί ημερολογίου.

Αυτοκατευθυνόμενο σεντόνι (για μελλοντικούς εαυτούς), προσπεράστε το άφοβα.

Έκανα ένα τελευταίο μπάνιο στην Κάρπαθο, και μπήκαμε στο αεροπλάνο για Αθήνα. / Εδώ δεν πρόλαβα να δω ένα σωρό φίλους, πράγμα που με στεναχώρησε, αλλά αποφάσισα να έρχομαι πιο συχνά! / Το θυμήθηκα τυχαία και πήγαμε στη Λένα Πλάτωνος στο Παλλάς, πράγμα τέλειο – και ανέλπιστο. / Είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου Παπακαλιάτη, λόγω του live blogging της Α,Μπα, αλλά δεν πρόσεξα και πολλά γιατί η ατμόσφαιρα στο σπίτι ήταν ενθουσιαστικά εορταστική. / Υπέροχη διαμονή σε υπέροχο σπίτι, τρομερή οικοδέσποινα, τέλεια παρέα. / Βόλτα στο ατελιέ του Δημήτρη Ζαφειρίου, όλα όσα έβλεπα στα ριάλιτι μόδας πήραν σάρκα και οστά – γνώρισα και την Σάντρα Οντέτ Κυπριωτάκη που μου μετέδωσε τον ενθουσιασμό της για τα πάντα (Viv έλα)/ Επίσης out of character: πήγαμε στην Athens Week και είδα την πρώτη πασαρέλα της ζωής μου, ίσως και την τελευταία. Ψέματα, θα πάω σε όσες κάνει ο Ζαφειρίου, με τον οποίο γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι στο στρατό (!) / Εκεί: μοντέλα, τηλεόραση (απ’ την οποία κρυβόμασταν), βήτα διασημότητες, μουσική. Α! και μόδα. / Στην έκθεση του Έσερ στο Θησείο, για πέμπτη φορά , τώρα όμως είχε τα ‘έγχρωμα’ έργα του. Καταπληκτικό μουσείο. / Ποτό στο kazu στα εξάρχεια (εγώ άγχος ότι θα μας συλλάβουν επειδή είχα ξεχάσει την ταυτότητα), περάσαμε κι απ’ το πάρκο της Ναυαρίνου – ήταν πολύ ωραίο, τα δέντρα και τα φυτά μεγαλώνουν σιγά-σιγά και σε έναν τοίχο πολυκατοικίας προβάλλονταν εικόνες. Το πιο κουφό όμως ήταν πως σε κάποια στιγμή έβαλαν στα μεγάφωνα το τραγούδι του Σάγκμα που έγραφα στο ποστ για τα κινούμενα σχέδια, ένα πανσπάνιο, ελάχιστα γνωστό κομμάτι, το Πιες Πιες της Ταραχής το Κρασί κλπ - το τελευταίο μέρος που θα περίμενα να το ακούσω ήταν στη Ναυαρίνου στα Εξάρχεια. / Τρασοκουβέντα με την αγαπημένη μου Βάσω στον ιανό και μετά όλοι μαζί σε μαγειρείο (στο οποίο η αιθέρια σερβιτόρα ήταν βγαλμένη από ταινία, με υπέροχη φωνή και τσιτάτα του Χατζιδάκι. Έκανα πιτερσελλερική ζημιά στο μπάνιο, όπως και σχεδόν σε κάθε μπάνιο που πηγαίνω. / Είδαμε (επιτέλους) έξτρα 3 και φίλιππο καμπούρη το Σάββατο βράδυ, δεν το πιάνουμε στη θεσνίκη και χάρηκα - αν και δεν τσακώθηκε κανείς στην εκπομπή / Πάρτι GLOW με black lights και πράγματα που φωσφορίζουν, και μουσική ‘80ς και άφθονο κρασί και άφθονο χορό. Η οδός λεγόταν Κακουργιοδικείου. / Φάγαμε σε μια ιρλανδέζικη παμπ στο Θησείο. / Η Κατερίνα μας ξενάγησε στο νέο της ψυχαναλυτικό της γραφείο και ήθελα να μείνω για πάντα εκεί. / Παίξαμε με Κ. και Π. Playstation, κάτι παιχνίδια με κάμερα που έβλεπες τον ψυχεδελικό εαυτό σου να σπρώχνει μπάλες σε πύργους που θύμιζαν πίνακες του Έσερ. / Πήγα στους εκδότες μου και κατά σύμπτωση είχαν πάρτι στον εσωτερικό κήπο – δουλειά και διασκέδαση. / Διάβαζα κάθε μέρα τη Χώρα του τράγκα, και επέζησα. / Βόλτες – η καλύτερη ήταν στην κορυφή του λόφου του Στρέφη. / Λίγη στεναχώρια για τους φίλους που δεν πρόλαβα τελικά να δω (και για ένα άλφα κρυολόγημα), κάποια ξεκούραση, πολλή διασκέδαση, εξαιρετικά πολλή αγάπη...


11) POWERPLAY


MARSHEAUX-Breakthrough

Επειδή τον άκουγα όλο το καλοκαίρι (και τον έβγαλα και δίσκο του καλοκαιριού εδώ στο μπλογκ) νόμιζα ότι ο νέος, τέλειος δίσκος των Marsheaux είχε βγει εδώ και μήνες. Στην πραγματικότητα πρέπει μόλις να κυκλοφόρησε, όπως και το πρώτο single, το οποίο είδα στο MTV και δεν μπορώ παρά να το κάνω Powerplay της εβδομάδας. Το βίντεοκλιπ είναι εξαιρετικό. (Θα πρότεινα να το δείτε σε πλήρη οθόνη) 


---------------------------------------------------------------------


!ητπμέΠ νητ τσοπ οέν
.
.

Έντεκα της Δευτέρας (powerplay)

.

[χρόνια πολλά Viv!]

1) Γεια! Τελικά όσο πιο πολλά (και καλά) γίνονται μέσα σε μια βδομάδα τόσο πιο λίγο θέλω να γράψω ημερολόγιο. Οπότε σήμερα, μετά από σχεδόν μια βδομάδα καλοκαιρινών διακοπών στην Κάρπαθο και όντας για άλλες διακοπές στην Αθήνα με πολλά και ωραία σχέδια, το ποστ θα είναι μίνιμαλ (δηλαδή τεράστιο, αλλά λίγο λιγότερο απ’ τις άλλες φορές).

ΥΓ. Την ξεπέρασα την απώλεια των παλιών τυχαίων ελληνικών σειρών απ’ τη μεταμεσονύχτια ΕΤ1, παρ’ όλο που είχα τσατιστεί που τώρα βάζουν τα Ατίθασα Νιάτα. Ε, λοιπόν, δεν ήταν τα Ατίθασα Νιάτα, λάθος μου, ήταν το Days of Our Lives η πιο γρήγορη και εξωφρενική σαπουνόπερα όλων των εποχών, με την οποία χωρίς να το θέλω, τελικά, έχω κολλήσει...

 .

.

2) Ταξιδεύαμε στο νησί κι ακούγαμε μουσική στο αυτοκίνητο όταν ο Γιάννης είπε για ένα παλιό 90ς τραγούδι που είχαμε καιρό να ακούσουμε: «Α,ναι, θυμάστε που ήταν μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία στη Θεσσσαλονίκη; Ήταν powerplay στον fm101.» Η λέξη powerplay ήταν μια λέξη την οποία δεν είχα σκεφτεί εδώ και 15 χρόνια, κι όμως κάποτε είχε μεγάλη δύναμη. Οι dj’s  ραδιοφωνικών σταθμών επέλεγαν κάθε εβδομάδα ένα νέο τραγούδι που ήθελαν να προτείνουν, το έκαναν  powerplay και το έπαιζαν κάθε μέρα την ίδια ώρα, επί μία εβδομάδα. Κάθε εκπομπή είχε το δικό της – συχνά οι υπόλοιπες εκπομπές έπαιζαν κι αυτές την πρόταση των άλλων κι έτσι γεννιούνταν ραδιοφωνικές επιτυχίες που υπήρχαν μόνο στην πόλη μας, b-side αγνώστων συγκροτημάτων, τραγούδια που δε βγήκαν σε σινγκλ, παράξενη ευρωπαϊκή μουσική κλπ.

Μετά  δεν ξέρω τι έγινε, σταμάτησαν οι προτάσεις των παραγωγών ή άλλαξαν όνομα, πάντως το poweplay ως λέξη αχρηστεύτηκε και ξεχάστηκε – τουλάχιστον στη ζωή μου.
Μέχρι σήμερα.

Από αυτό το ποστ και σε κάθε Έντεκα της Δευτέρας το μπλογκ θα προτείνει το δικό του powerplay κι επειδή είμαι λίγο απροετοίμαστος σήμερα θα βάλω ένα τραγούδι που (με λινκ) πρότεινα και στο προηγούμενο ποστ, τώρα όμως θα βάλω το βίντεοκλιπ. Και απ’ την επόμενη βδομάδα θα προτείνω πραγματικά ολοκαινούρια πράγματα, καλά και κακά...

POWER-PLAY

 .

.
3) Πριν από τον Δ. Βεργή και τον Β. Λεβέντη, υπήρχε ο Στάθης Πατσαντζής. Με σήμα τη «μετωπική θεοσφραγίδα της Αποκαλύψεως» (δηλαδή ένα σταυρουδάκι - μπρελόκ) και δέσμευση για ανάσταση νεκρών την επομένη των εκλογών, ο κ. Πατσαντζής έγινε ο πρώτος μικροκομματάρχης της Ελλάδας: κατέβηκε στις εκλογές το 1977 μ’ ένα κόμμα που το βάφτισε «Ολυμπιακή Δημοκρατία» και πήρε 19 ψήφους, συνέχισε αλλάζοντας τ’ όνομα σε «Βασιλομάχος» το 1990 και απέσπασε 8 ψήφους ακόμα (σύνολον 27), και το 1993 κατέληξε στην τελική ονομασία: η «Χριστοπιστία» είχε μόλις γεννηθεί! Εκτοτε, ο κ. Πατσαντζής μ’ ένα χάρτινο στέμμα περιφέρει στο Σύνταγμα το πλακάτ της Χριστοπιστίας κρεμασμένο στο λαιμό του. Περιέργως, η μέθοδος αποδίδει: το 2000 η Χριστοπιστία πήρε 305 ψήφους! (περισσότερα για τα -πολύ- μικρά κόμματα από τη Μαρίλη Μαργωμένου στην Καθημερινή)

4) ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (ανανεώνεται όλη την εβδομάδα με ό,τι προκύψει μετά τη δημοσίευση του ποστ) /// Πάρτι στην Αθήνα για τα δύο χρόνια του περιοδικού MUZINE (πάντα τέτοια!) ///Ελπίζω αυτή η είδηση να διαψευστεί: Επίσημη στο Εθνικό με... διορθώσεις /// Επεισόδια στα Εξάρχεια και προσαγωγές μελών του ΣΥΡΙΖΑ (και απρόσμενα cool αντίδραση Χρυσοχοϊδη)  ///«Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ». Η έκθεση – Μουσείο Γουλανδρή // Κυνηγούν» τον Μπερλουσκόνι 100.000 Ιταλίδες///"Αν δεν πεις καληνύχτα, δεν μπορείς να πεις καλημέρα: Η συναυλία της Λένας Πλάτωνος στο Παλλάς" /// /// (συνεχίζεται...)

5) ΦΛΑΣΜΠΑΚ

Πριν από ένα χρόνο στο enteka

Ομπάμα? // Ο θάνατος του Mr. Blackwell // H χιλιοποδαρούσα / Find the River με πίνακες του Τέρνερ // Γάτες γάτες γάτες // Διάφορα Έντεκα της Δευτέρας // Αγαπημένα βίντεοκλιπ της Μαντόνα // Δείξε μου πού μένεις να σου πω τι ψηφίζεις // Bits and Pieces // και άλλα

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2008

Πριν από δύο χρόνια στο enteka

Έντεκα  Χολιγουντιανά Κλισέ // Αφιέρωμα στην τεμπελιά //Ένα υποτιθέμενο όνειρο με την Jane Fonda.// Έντεκα εξώφυλλα του περιοδικού i-D// Κρυφές γιαπωνέζικες διαφημίσεις // Όνειρα // Φλασμπακ σκαναρισμένα // MUSEUM OF ME! // Έντεκα Κινηματογραφικά Τρέιλερ // Τρόποι για να τελειώσεις το μυθιστόρημά σου // Παλιές διαφημίσεις από μια ΓΥΝΑΙΚΑ του ’79 //  11 συνεντεύξεις ελλήνων συγγραφέων// Αγαπημένα ντουέτα // Οι Μέδουσες // 11 αγαπημένα τραγούδια από διαφημίσεις // και άλλα

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2007

 

Πριν από τρία χρόνια στο enteka

Έντεκα  ξεχωριστά ποστ για τους αγαπημένους πίνακες αναγνωστών (Νταλί, Μποτιτσέλι, Κλιμτ, Μόραλης κ.α) // Έντεκα κλισέ τηλεοπτικών συνεντεύξεων // Έντεκα θέματα από μια παλιά ΒΑΒΕΛ (κι από έναν ΤΗΛΕΘΕΑΤΗ του 1991) // Αγαπημένες διασκευές // Φλάσμπακ στην ελληνική μπλογκόσφαιρα // Όνειρα // Έντεκα αγαπημένες ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2006

6) Totally looks like

.

.

7) kittens inspired by kittens - όταν η παιδική φαντασία αξιοποιείται σωστά, ίσως το πιο αυτοσχεδιαστικά δημιουργικό κοριτσάκι του κόσμου, ξεφυλλίζει ένα βιβλίο με γατάκια

.

.

8) Quote-of-the-week

Μια παλιά δήλωση της Λιάνας Κανέλλη στη Ρούλα Κορομηλά (στο 17^ο δευτερόλεπτο)

9) Bits + Pieces:

(ή αποτυχημένα collecta-nea?)

Υποθέτω ότι όλοι θα έχουν ήδη δει αυτό με τον Αυτιά να μιλάει στα ψέματα με τον Ψωμιάδη - εξαιρετικά εξευτελιστικό...  ///  [Pet Shop Boys σε  Αθήνα και Θεσνίκη. Να και η τέλεια live διασκευή στο Viva La Vida, με το μπιτ του Domino Dancing.] /// Βρίσκω αρκετά συγκινητικές τις 17 φωτογραφίες συλληφθέντων στις οποίες φορούν t-shirt με σλόγκαν που αγγίζουν τα όρια της κωμικοτραγικής ειρωνείας. /// O κόσμος χωρίζεται σ' αυτούς που βρίσκουν αυτά τα παιδιάκια αξιολάτρευτα και σ' αυτούς που τα βρίσκουν ρεζιλευτικά γελοία. Hits! Hits! Hits! [μέσω του αγαπημένου μου αμερικάνικου blog, fourfour] /// play with it! ///    ("Τα οράματα του Δημάρχου είναι από τσιμέντο". Στο απέναντι πεζοδρόμιο τη μέρα που εγκαινιάστηκε το νέο Δημαρχείο Θεσνίκης. Φωτο: Ελένη Χοντολίδου.) /// Πολύ καλό για να είναι αληθινό, το blog του Θάνου Σαμαρά (που τώρα συνειδητοποίησα ότι υπήρχε και στο πρώτο μου ποστ) /// Bill Viola: Video art δρόμος προς την αυτογνωσία /// Η Ιστορία Του Ιαπωνικού Μίνι-UFO /// Στρατευμένη δημοσιογραφία; Υπόθεση Πλουμπίδη και εκτέλεσή του απ' το αντικομμουνιστικό καθεστώς: Το κόμμα του τον είχε κατηγορήσει για προδοσία, ή όχι; Να πιστέψουμε τα Νέα ή τον Ριζοσπάστη; /// fairy tale generator /// οι ήχοι του Jack Black /// 80's Lyrics Quiz /// τα σημερινά πρωτοσέλιδα (687 πρώτες σελίδες από 71 χώρες) /// λίστες για κινηματογραφικές ταινίες /// γεωγραφικό παιχνίδι ///

10) ONEIΡΑ με διασημότητες

(τα είδαν οι αναγνώστες - σήμερα: SILENTCROSSING)

Κάποιο χειμώνα πριν χρόνια μέναμε ως φοιτητές σε ένα ρετιρέ χωρίς θέρμανση και για να ζεσταθούμε παίρναμε αγκαλιά μια σόμπα που μας είχε αφήσει ο προηγούμενος ενοικιαστής. Ένα βράδυ με πολύ κρύο με το συγκάτοικο κοιμηθήκαμε στη φλοκάτη, με την σόμπα ανάμεσα μας. ΄Ημουν πολύ κοντά στη φλόγα και ένιωθα το πρόσωπο μου να καίγεται, ωστόσο αποκοιμήθηκα έτσι. Στον ύπνο μου είδα ότι μόλις είχα βγει από το μαγαζί που τραγουδούσε ο Μαζωνάκης, με το σκούφο μου και ένα πολύ ζεστό μάλλινο κασκόλ που φορούσα συνέχεια εκείνη την εποχή. Στη γωνία με περίμενε ο Μαζωνάκης και για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι αρχίσαμε να τσακωνόμαστε. Τότε εκείνος έπιασε το κασκόλ που είχα στο λαιμό και άρχισε να το σφίγγει πολύ δυνατά για να με πνίξει. Κάπου εκεί ξύπνησα αγχωμένος, βρίζοντας το Μαζωνάκη! Και φυσικά συνειδητοποίησα ότι τόση ώρα πνιγόμουν γιατί είχα κολλήσει το πρόσωπο μου στη σόμπα! *Ήρθε κάποιος διάσημος στον ύπνο σας; enteka11@gmail.com

11) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ Συνεχίζω κάθε εβδομάδα να διαβάζω μια διαφορετική εφημερίδα και να καταγράφω στο ημερολόγιό μου την καθημερινότητα, και της εφημερίδας και τη δική μου. Ο σκοπός είναι να δω πώς επηρεάζει κάποιον η καθημερινή (χειροπιαστή και όχι ονλάιν) ανάγνωση εφημερίδων.

Την εβδομάδα αμέσως μετά τις εκλογές διάβασα τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ (του Ρίζου, όχι ότι υπάρχει και άλλος πια), ενώ σύντομα θα ακολουθήσει η Espresso αλλά και η Χώρα του Τράγκα, την οποία διαβάζω τώρα... Το άρθρο για τον Αδέσμευτο Τύπο δημοσιεύτηκε στη Lifo που μας πέρασε, όμως επειδή δεν βρήκα δυστυχώς το λινκ, [update: oops μόλις μου το έστειλαν] αναδημοσιεύω εδώ το... MEDIA TRIP – Μια εβδομάδα στον κόσμο της εφημερίδας ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ

Με ένα πρώτο ξεφύλλισμα βλέπω ένα καθησυχαστικό, πολύχρωμο, γραφιστικό κολλάζ. Φωτογραφίες διαφόρων μεγεθών και κιτς μικροστήλες που μπαίνουν η μία στην άλλη δίνουν την μια αίσθηση μιας χαρούμενης (αν και παλιομοδίτικης) χαρτοκοπτικής προσπάθειας! Μπόνους η εναλλαγή πεζών και κεφαλαίων ώστε να πιάνουμε την ΕΜΦΑΣΗ και να προσέχουμε τις ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ λέξεις. Σήμερα, μετά τη χτεσινή συντριβή, ο Α.Τ. αφήνει κατά μέρους τις απειλές για κλαδικές πρασινοφρουρών, τις κουτοπόνηρες «κρυφές» δημοσκοπήσεις και τις ολοσέλιδες αφίσες Καραμανλή και υιοθετεί μια κάπως άνετη «I told you so» πρακτική: «Σας τα 'λεγα εγώ», μοιάζει να λέει σαν χαιρέκακη εξουθενωμένη μητέρα, «τόσα χρόνια γκρίνιαζα για τα επικοινωνιακά και κανείς δε μ’ άκουγε!» Πολιτιστικές σελίδες απ’ τον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη, ευθυμογράφημα και τηλεοπτικά απ’ τον Άγγελο Πυριόχο. (Κάπως άσχετο: ο Α.Τ. δεν ήταν η εφημερίδα που πριν λίγους μήνες βγήκε με το λαϊκίστικο πρωτοσέλιδο «Οι γκέι εξουσιάζουν την TV»;) ΤΡΙΤΗ OMG! Έχει στήλη ο Μαστοράκης! Τον φαντάζομαι να την γράφει σε μισοσκότεινες σουίτες πολυτελών ξενοδοχείων. Βλέπω μόνο το χέρι του μπροστά απ’ το λάπτοπ – ένα είδος ιδιοφυούς Δρ. Κλάους απ’ τον Αστυνόμο Σαΐνη… Αφιέρωμα: δεκάδες μουτρωμένα στελέχη της ΝΔ εξηγούν τι έφταιξε για την ήττα (όλοι οι άλλοι εκτός απ’ τους ίδιους). Σούπερ μπηχτή για την «Χώρα» του Τράγκα, ότι είναι όπου φυσάει ο άνεμος…  Στις lifestyle σελίδες (με τίτλο «Αφήστε μας να... ολοκληρώσουμε») έμαθα πως κάποιος πέταξε μια πέτρα στον Κώστα Πρέκα καθώς έπαιζε στο θέατρο. Εξετάζεται η περίπτωση η πέτρα να λειτούργησε αυτοβούλως. ΤΕΤΑΡΤΗ «Καταργεί το Υπουργείο Μακεδονίας ο Παπανδρέου», φωνάζει το πρωτοσέλιδο, αλλά το κορυφαίο είναι φυσικά η στήλη του Ρίζου, με τις ημίγυμνες και τον πιασάρικο (ρετρό) τίτλο «Ο Δημήτρης Ρίζος αποκαλύπτει, σχολιάζει και… λοιδορεί.» Συνήθως λοιδορεί το Πασόκ, αλλά μετά από τέτοια ήττα δεν έχει κανένα πρόβλημα να λοιδορήσει και την λαβωμένη παράταξη, με την γνωστή «I told you so» επιχειρηματολογία. Πρόσεξα εδώ και καιρό την «ποιητική» στήλη της Άννας Μπιθικώτση: μαγικά δάση, μαρμαρόχυτοι ναοί, το βάζο με τα όνειρα, τραγούδια του Μάνου στο πικ-απ της νύχτας - όλη αυτή η όμορφη ονειροπόληση καταλήγει πάντα στον Καραμανλή! (Έτσι και σήμερα. Είναι η μόνη συνεπής θαυμάστριά του, τώρα που όλοι τον εγκαταλείπουν βρίζοντάς τον.) Συνέχεια αναφέρονται οι αναγνώστες που σπάνε τα τηλέφωνα της εφημερίδες για να πουν το μακρύ τους και το κοντό τους. Οι τηλεφωνητές του Α.Τ. δεν θα βαριούνται ποτέ.  ΠΕΜΠΤΗ  Ο Ρίζος σοκάρει: η νέα κυβέρνηση του φαίνεται καλή! Επίσης λέει: « Με εντυπωσίασε κι εμένα η κυβερνητική συμμετοχή πολλών δυναμικών και όμορφων γυναικών...» Φωτορεπορτάζ από γκλάμορους γάμο στη Μύκονο: δεν ξεχωρίζεις αν όντως είναι γκλάμορους γιατί, κλασικά, και οι οκτώ φωτογραφίες είναι κοντινά πορτρέτα των καλεσμένων. Είμαι και επισήμως εθισμένος στη στήλη της Άννας Μπιθικώτση. Πάλι ξεχειλίζει από ποιητικό μελοδραματισμό, γαλάζιες ευαισθησίες και λεκτική ζεστασιά: μου δημιουργεί μια επαναλαμβανόμενη κλισέ ασφάλεια που μέχρι τώρα μόνο το Ρετιρέ μού προκαλούσε. Σήμερα στα ζώδια η Βιργινία Λεούση μου λέει να φυλαχτώ από ξαφνικές αποκαλύψεις που μπορεί να σπιλώσουν την καλή, δημόσιά μου εικόνα. Τρώω τα νύχια μου απ’ την αγωνία.  Α! Σε μία σχεδόν πολιτική κίνηση η Τζέσυ Παπουτσή παντρεύτηκε τον εκλεκτό της καρδιάς της στην ελληνική πρεσβεία των Σκοπίων (!). ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Πολλά bits + pieces, με χαοτικό -αλλά πλούσιο στο μάτι- στήσιμο που μου θυμίζει τον παλιό (καλό; κακό;) Ελεύθερο Τύπο των ’80ς.  Καθημερινή σελίδα για τη Θεσσαλονίκη με τον ποιητικό τίτλο «Σαλονικιώτικο φεγγάρι» αποδεικνύει ότι περνάμε καλά εμείς εδώ πάνω, κυρίως αν είμαστε πλούσιες κυρίες με γούνες και πηγαίνουμε από δεξίωση σε δεξίωση. Καλτ διαφημιστική σελίδα με φωτογραφικές μικρές αγγελίες: αστρολογία (ταλαίπωρες φάτσες όλων των ηλικιών - η χαρτορίχτρα της Σμύρνης κυρία Στάσα, η Δόμνα με ραβδοσκοπία και εκκρεμές / ζάρια / αυτόματη γραφή) και σεξ (ξανθιές που προστάζουν αγχωτικά «μην αργείς… περιμένω να ακούσω τη δική σου κρυφή ιστορία!» Δε μασάω - η Λεούση μού τόνισε να αποφύγω τις ξαφνικές αποκαλύψεις χάριν της δημόσιας εικόνας μου.) Αναγνώστρια που είδε τον Ρίζο στην Ανατροπή του Μέγκα τον προέτρεψε χτες να συνεχίσει τον υπέροχο αγώνα του και να μην λυγίσει… ΣΑΒΒΑΤΟ   Uh-oh… Αντί για τη στήλη του Μαστοράκη δημοσιεύεται απόφαση εφετείου που τον καταδίκασε για ηθική βλάβη εξαιτίας της στήλης του…  Στην σελίδα του Ρίζου μια χυμώδης πορνοστάρ σφίγγει προκλητικά τα βυζιά της –που ίσως είναι και τα μεγαλύτερα του κόσμου. H λεζάντα-άλλοθι γράφει «Μεγάλο πρόβλημα ο... πληθωρισμός.» Έγραψε και κάτι σωστό όμως ο Ρίζος: οι διαφημίσεις που παίζουν τα κανάλια ανά ώρα ξεπερνούν το επιτρεπτό 12λεπτο. Μου έγινε έμμονη ιδέα - τα κανάλια είναι απαράδεκτα. Μου ήρθε να τηλεφωνήσω στον Α.Τ. και να πω μπράβο στον Ρίζο για τον υπέροχο αγώνα του! Η Τζέσυ Παπουτσή παντρεύτηκε τον εκλεκτό της καρδιάς της στην ελληνική πρεσβεία των Σκοπίων (το ξαναγράφουν και σήμερα για να το εμπεδώσουμε). ΚΥΡΙΑΚΗ Η διαφήμιση του κυριακάτικου φύλλου λέει «Ο ‘Αδέσμευτος της Κυριακής’ δεν πουλάει χαρτί με το κιλό...», και το εννοεί. Στο οφθαλμόλουτρο της σελίδας του Ρίζου μια γυμνή καλύπτει μόνο το επίμαχο σημείο με μια κιθάρα. Λεζάντα: «Άκουσε όλους στη ΝΔ να μιλάνε για τα όργανα του κόμματος και... άρπαξε το δικό της.» Μα τι χιούμορ!... Η (εξωφρενική!) εβδομαδιαία περίληψη της Τόλμης και Γοητείας στο ένθετο Λάμψη, μου θυμίζει το ρεκόρ της Μπρουκ: έχει παντρευτεί έξι άντρες απ’ την ίδια οικογένεια. Και συνεχίζει! Η Βιργινία Λεούση γράφει στο ζώδιό μου για ανάγκη αποφόρτισης της ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας και για λιγότερες μονόπλευρες συμπεριφορές. Μπορεί να ερμήνευσα λάθος τον χρησμό, αλλά αποφάσισα πως την επόμενη εβδομάδα θα διαβάζω μόνο την Espresso…

----------------------------------------------------------------------------------

 .

.

Έντεκα (αγαπημένες μου παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων)

(revised)


Στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, τα τηλεοπτικά «Μίκυ Μάου» (όπως τα λέγαν οι μεγάλοι, λες κι ήταν όλα το ίδιο), μού ήταν απαραίτητα όσο και το οξυγόνο. Τα καλύτερα ήταν στην ΕΡΤ2 που είχε σταθερό απογευματινό παιδικό πρόγραμμα.

Το μεσημέρι ο σταθμός έκλεινε (ή δεν είχε ανοίξει καν) και περίμενα με αγωνία να τελειώσει η ώρα κοινής ησυχίας για να αντικατασταθεί το ασπρόμαυρο ρολόι της οθόνης με το «για να δούμε τι θα δούμε». Έβλεπα τα πάντα και πάνω από μία φορά - αυτές όμως είναι οι αγαπημένες μου σειρές κινουμένων σχεδίων εκείνης της εποχής όπως τις θυμάμαι τώρα:


1) Νιλς Χολγκερσον

Ήταν το όνειρό μου να γίνω (ακόμα πιο) μικρούλης και να πετάω πάνω απ’ όλη αυτή την υπέροχη φύση, πηγαίνοντας στη Λαπωνία.

Η σειρά ήταν μαγική: τα χρώματα, η μουσική, η Άκα, η φύση, οι περιπέτειες. Κι όσο για τους τίτλους αρχής, αν έχει γραφτεί ποτέ πιο όμορφη μελωδία, εγώ δεν την έχω ακούσει…



Το βιβλίο (στο οποίο βασίστηκε η σειρά του 1981) το έγραψε η Σουηδή Selma Lagerlof και εκδόθηκε το 1906. Λίγα χρόνια πριν, το 1902 ο Σύλλογος Δασκάλων Σουηδίας είχε ζητήσει απ’ την Lagerlof ένα σχολικό εγχειρίδιο που θα βοηθούσε τα παιδιά να μάθουν γεωγραφία. Το εγχειρίδιο γεωγραφίας δεν διδάχτηκε μόνο στις αρχές του αιώνα στα σουηδικά σχολεία: πρόκειται για μια απίθανη περίπτωση παραγγελίας και πληρωμένου έργου που ξέφυγε απ’ τα όρια της αρχικής χρήσεώς του και έγινε ένα παγκόσμιο (υποσυνείδητο) μάθημα απολαυστικής γεωγραφίας.

Στον πρόλογο της αγγλικής έκδοσης μαθαίνουμε για το πώς γράφτηκε «Το θαυμαστό ταξίδι του Νίλς Χόλγκερσον»: "[Lagerlof] devoted three years to Nature study and to familiarizing herself with animal and bird life. She has sought out hitherto unpublished folklore and legends of the different provinces. These she has ingeniously woven into her story."


2) Αστυνόμος Σαϊνης



Όποιος υπήρξε παιδί τη δεκαετία του ’80 θα θυμάται την επιρροή του στις σχολικές αυλές: τις ατάκες (Έχεις πρόβλημα; Σαϊνης. /// Εμπρός καλό μου [τάδε] /// κλπ), τα αστεία («Αυτό το μήνυμα θα αυτοκαταστραφεί», έγραφε το χαρτί κι ο Σαϊνης το πετούσε πάντα εκεί που κρυβόταν ο αρχηγός του), τη μουσική και τα τραγούδια.

Επάνω είναι οι τίτλοι αρχής, με την κανονική τους μουσική, που στην Ελληνική εκδοχή ακουγόταν στο τέλος. Στους ελληνικούς τίτλους αρχής (που κι αυτοί αξίζουν) ακουγόταν άλλο τραγούδι (Σχέδιο… και αίσθημα ευθύνης / Πρόβλημα; Αστυνόμος Σαϊνης).

Ζήλευα (και ζηλεύω) τα gadgets του Σαϊνη και το interactive βιβλίο της ανιψιάς του. Αξέχαστη και εμβληματική η ερμηνεία του Τάσου Κωστή (Φοίβος του Ρετιρέ) ως Σαϊνης, αλλά και φοβερή η φιγούρα του Κακός (Dr. Claw) που βλέπαμε μόνο το χέρι του και σε κάθε επεισόδιο προσευχόμουν να κατορθώναμε να τον δούμε ολόκληρο. Για την ιστορία, η σειρά δημιουργήθηκε το 1983 και κράτησε δύο χρόνια. Οτιδήποτε έγινε μετά (spin-offs, εκμοντερνισμένο καρτούν και ταινίες) ήταν για τα σκουπίδια.


3) Ροζ Πάνθηρας



Δεν έχω ξαναδεί Ροζ Πάνθηρα από τα ‘80ς και (μιας και την παράσταση έκλεβε ο επιθεωρητής) δεν πολυθυμάμαι τι του γινόταν: αν κλείσω τα μάτια μου θα τον δω να έχει ένα σωρό προβλήματα με άλλα ζώα που κατσικώνονταν στο σπίτι του και όλο νομίζει ότι κατάφερε να τα διώξει – ή με μια βρύση που έσταζε κι όλο νόμιζε ότι την είχε κλείσει. Πάνω είναι οι εξαιρετικοί ‘ροκ’ τίτλοι αρχής, με τον Ροζ Πάνθηρα να καταφτάνει μέσα σε ροζ αγωνιστικό αυτοκίνητο και εδώ είναι το κλασικό βίντεο τίτλων με τη μουσική του Μανσίνι.


4) Κάντυ Κάντυ



Ας το παραδεχτούμε: κάτω απ’ όλα τα όμορφα χρώματα, τις μεθυστικές μουσικές και τα εκπληκτικής πιστότητας παραμυθένια σχέδια, η Κάντυ Κάντυ ήταν μια ξεδιάντροπη (και καταπληκτική) Παιδική Σαπουνόπερα.

Βασίστηκε στο τρίτομο μυθιστόρημα της, 59χρονης σήμερα, Γιαπωνέζας Kyoko Mizuki (1975), και γυρίστηκε σε κινούμενα σχέδια το ’76. Όμως μόλις στα μέσα της δεκαετίας του ’80 η Κάντυ έγινε διάσημη στην Ευρώπη και την Αμερική. Το 2005 Αμερικάνοι παραγωγοί προσπάθησαν να προβάλλουν καινούρια επεισόδια στην τηλεόραση, τους σταμάτησε όμως η Mizuki. (Επάνω οι ελληνικοί τίτλοι αρχής, με το τραγούδι στα ελληνικά).


5) Sport Billy



Περιπέτειες και ένα βαλιτσάκι που όλοι θέλαμε να έχουμε. Έξτρα πόντους για την καλτ κακιά, την Βάντα. Ένα καθαρά ευρωπαϊκό καρτούν που ξεκίνησε την προβολή του το 1979 – η εμμονή του Σπορτ (sic) Μπίλυ με το ποδόσφαιρο έκανε την Fifa να τον υιοθετήσει ως επίσημη μασκώτ για παγκόσμια κύπελλα ποδοσφαίρου εκείνης της περιόδου. (Πάνω οι ελληνικοί τίτλοι αρχής.)


6) Τα Στρουμφάκια

 

Σκεφτόμουν να γράψω στο ‘Πες το Και Θα Γίνει’ για να με στείλει στο Στρουμφοχωριό - μέχρι που μου αποκάλυψαν ότι δεν υπάρχει. Ό,τι αξεσουάρ υπήρχε μου το είχαν αγοράσει: κασετίνα, φιγούρες διαφορων ηρώων (τώρα που το γράφω βλέπω στο γραφείο μου έναν που παίζει φλάουτο), μπλουζάκια, κασέτες με τα τραγούδια, κόμικς – η λίστα δεν έχει τέλος.

Η επιτυχία τους συνεχίζεται μέχρι και σήμερα στο Σταρ – όμως πρέπει να πω εκείνα τα ανθρωπόμορφα γιγάντια Στρουμφ που ήταν κούκλες παιγμένες από ανθρώπους και έβγαζαν φριχτούς δίσκους και βίντεοκλιπ στην Legend του Άλτερ προσβάλλουν βάναυσα την ιστορική μνήμη και την στρουμφοαισθητική. [Πάνω οι ελληνικοί τίτλοι αρχής.]


7) Σάγκμα

Περιπέτεια σε άλλους πλανήτες. Κάποιοι ζούσαν ήσυχα στην Αρκαδία μέχρι τη μέρα που ο ήλιος τους, ο Σάγκμα, αρρώστησε βαριά . Τότε τα παιδιά της Αρκαδίας βγήκαν στο διάστημα για να πολεμήσουν. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία - το μόνο που μετράει είναι αυτό:



Το τραγούδι των πειρατών του Σάγκμα είναι το αγαπημένο μου όλων των εποχών και στο ρεφρέν λέει: «♪ Πιες, πιες της λησμονιάς το κρασί, ♪ πιες πιες μέθα μια νύχτα κι εσύ, ♪ κι η ζωή σου θα αλλάξει με μιας, ♪ σαν πειρατήηηης θα τριγυρνάαας». [Επάνω είναι η εξωφρενικά πιασάρικη ελληνική εκτέλεση - λες κι ακούς 80ς electro vs. Κλάους Νόμι).


8) Μούμιν



Δεν θα πω τίποτα, μόνο αυτό.


9) Thundercats.

Ο μόνος λόγος που έβλεπα (όποτε κατόρθωνα) Thundercats ήταν επειδή η σειρά ήταν απαγορευμένη. Η βία, τα τέρατα και οι εκρήξεις την είχαν εξορίσει στην βραδυνή ζώνη. Τα καρτούν που παίζονταν στην παιδική απογευματινή ζώνη ήταν πολύχρωμα και χαρούμενα, καλλιεργούσαν την εξυπνάδα και τη δημιουργικότητα, ήταν παρμένα από κλασικά βιβλία, ήταν με λίγα λόγια «ποιοτικά». Σε σχέση με τα βίαια και κάπως ανεγκέφαλα παιδικά κινούμενα σχέδια που θα προβάλλονταν (στις παιδικές ζώνες των ιδιωτικών καναλιών) λίγο μετά την πτώση της ΕΡΤ και μέχρι σήμερα, το Thundercats μοιάζει σχεδόν απλοϊκά αθώο.



Τότε μόνο τα μεγάλα παιδιά έμεναν ξύπνια μέχρι τις δέκα που το έπαιζε – το hype όμως είχε δημιουργηθεί στο μυαλό μου και όπως και με κάθε σειρά που μου έλεγαν ότι δεν πρέπει να βλέπω (άλλο παράδειγμα το Μπένι Χιλ) έκανα ό,τι περνούσε απ’ το χέρι μου για να μην την χάνω.


10) Η Μάγια η Μέλισσα



Λοιπόν, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι η Μάγια Μέλισσα είναι η πρώτη τηλεοπτική ανάμνηση που έχω. Τα επεισόδιά της με ακολουθούσαν όλη την υπόλοιπη ημέρα και πιθανότατα στοίχειωναν τα όνειρά μου.

Ξαναείδα ένα επεισόδιο πρόσφατα κι έπαθα σοκ με το πόσο μπε-μπε και αφελές είναι το καρτούν, ενώ στα πέντε μου μου φαινόταν σούπερ περίπλοκο και φαντασμαγορικό.

[Το βιβλίο γράφτηκε το 1912 απ’ τον Γερμανό Waldemar Bonsels και οι αναλυτές αποκαλύπτουν πως επρόκειτο για ένα παιδικό βιβλίο με πολιτικό νόημα (υποστήριζε τον γερμανικό εθνικισμό) και ρατσιστικά μηνύματα. Υποθέτω ότι αυτά δεν πέρασαν και στη σειρά, αλλά ακόμη κι αν πέρασαν είμαι σίγουρος πως δεν επηρέασαν την ψυχοσύνθεσή μας… Πάνω οι ελληνικοί τίτλοι αρχής.]


11) Χάϊντι

Άλλο ένα ονειρεμένο καρτούν με υπέροχη φύση. (Μόνο τώρα συνειδητοποιώ πόσο επηρέαζαν τη φαντασία των μικρών τηλεθεατών τα τοπία και τα σκηνικά των κινουμένων σχεδίων.) Έχω την εξής ανάμνηση: είμαστε με την οικογένεια εκδρομή και ξαφνικά η αδερφή μου (τότε τελείωνε το δημοτικό, εγώ ήμουν στα νήπια) είδε το πρόγραμμα της ΕΡΤ1 στην εφημερίδα:

«Στις 5 η ώρα έχει Χάιντι! Ξαναρχίζει η Χάιντι!» Ενθουσιασμένοι πρήξαμε τους γονείς να γυρίσουμε νωρίτερα ώστε να είμαστε σπίτι στις 5 - λατρεύαμε αυτό το καρτούν. Τελικά οι μεγάλοι υπέκυψαν στις πιέσεις και θυμάμαι καθαρά την έξαψή μας καθώς ο μπαμπάς οδηγούσε απ’ την εξοχή πίσω στο σπίτι – δεν μπορούσαμε να περιμένουμε. Μπαίνουμε μέσα, ανοίγουμε την τηλεόραση, προλαβαίνουμε στο τσακ το ‘Για να δούμε τι θα δούμε’ και…

Δεν είναι αυτή η Χάιντι, αυτή είναι μια ξένη! Αντί για το γνωστό καρτούν, είχε μόλις ξεκινήσει μια απαίσια εκδοχή με ανθρώπους, πραγματικούς ανθρώπους, μίζερη και σκοτεινή, σε μια ξένη γλώσσα και με υπότιτλους. Καταστροφή. Με κομμένα τα φτερά, καθίσαμε και είδαμε το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς αμίλητοι, προσέχοντας να μην δείξουμε την απογοήτευσή μας στους μεγάλους (των οποίων την εκδρομή είχαμε ψιλοκαταστρέψει με την απαίτησή μας για πρόωρη επιστροφή στην αγκαλιά της τηλεόρασης). Δεν ξανάδαμε άλλο επεισόδιο. Ποτέ.

.

.

(προσθέστε ελεύθερα)

.

.

.