Έντεκα της Δευτέρας [ποπκορνοκορδέλα;]

.



1) Μια φίλη μου περιέγραφε την καθημερινότητα στο σπίτι με το γιο της, που τώρα είναι λίγο κάτω από 2.5 ετών. «Κάνει μερικές φορές ποδήλατο στο σπίτι, ξέρεις, στα δωμάτια, στο σαλόνι, πάνω-κάτω και σε κάποιες στιγμές με βλέπει και σταματάει. Με κοιτά και με γνήσια απορία μου λέει: ‘Μαμά... Πού πάω;»

Το βρήκα απίθανα γλυκό και αστείο. Αλλά επίσης το βρήκα και κάπως υπαρξιακό: στ’ αλήθεια που πάει; Πού μπορεί να πηγαίνει μ’ ένα ποδήλατο μέσα σε τέσσερις τοίχους; Και γενικά, πού πάμε όλοι, όταν είμαστε εγκλωβισμένοι στους τέσσερις τοίχους της Καβαφικής πόλης, δηλαδή του εαυτού μας;

Τα ίδια συναισθήματα μου άφησε και η νέα ταινία του Γούντι Άλλεν “Whatever Works”. Είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης, ναι, αλλά την τελευταία δεκαετία πηγαίνω σε κάθε του ταινία σχεδόν από υποχρέωση. Αυτή όμως (που παίζεται τώρα και στους κινηματογράφους) ήταν για μένα το κάτι άλλο – μια επιστροφή στον παλιό καλό εαυτό του. Αστεία, ναι, αλλά κυρίως στοχαστική, έξυπνα στοχαστική και υπαρξιακή. Ένα αριστούργημα με τα απλούστερα υλικά: τα ανθρώπινα προβλήματα, την αισιοδοξία, τις υπαρξιακές ανησυχίες, την κλισέ διαπίστωση πως όλοι θέλουμε αγάπη και την θέλουμε τώρα και απορίες που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζουν αστείες (και οι απαντήσεις τους μοιάζουν προφανείς), αλλά ταυτόχρονα είναι βαθιά υπαρξιακές – η ταινία μοιάζει με το δίχρονο παιδί με το ποδήλατο που πάει πάει πάει αλλά τελικά δεν φτάνει πουθενά.

(Ή μάλλον φτάνει. Στην αγκαλιά της μητέρας του.)


2) Η γάτα του χριστουγεννιάτικου δέντρου.




3) Για την ταινία ‘Στα Άκρα’ από εδώ: «Απλός, λιτός, δωρικός, σωστός. Ηθοποιός κανονικός ο Σάκης Ρουβάς» γράφει ο Δημήτρης Δανίκας στα ''ΝΕΑ''. «Μπήκα με προκατάληψη, καχυποψία και επιθετική μανία. Με το που πέρασαν τα πρώτα δέκα λεπτά άρχισα να τσιμπιέμαι μπας και μπήκα σε λάθος σινεμά. Με το που τέλειωσε η ταινία έμεινα να χάσκω σαν χάνος από την κωλοτούμπα του Σάκη Ρουβά. Να’ναι όλοι τους καλά. Ευχαριστώ από ψυχής πολύ βαθιά». Εντυπωσιασμένος και ο Γιάννης Ζουμπουλάκης γράφει στο ''ΒΗΜΑ'', «Ο Σάκης «έχει» το X-Factor και στην υποκριτική...με τον μεγαλύτερο έλληνα ποπ σταρ να τσαλακώνει υποδειγματικά την εικόνα του», ενώ ο Ρόμπυ Εκσιέλ γράφει στο ''ΕΘΝΟΣ'', «σ’έναν τολμηρό κόντρα ρόλο, επιδεικνύει άψογο έλεγχο στις εκφράσεις και τις χειρονομίες, στον λόγο και στις σιωπές».

(Αν και δυσκολεύομαι να τα πιστέψω, δεν τα αμφισβητώ μιας και δεν είδα την ταινία. Αλλά αν τελικά είναι τόσο καλός ηθοποιός γιατί δεν μπορεί να παίξει καλά το ρόλο τηλεπαρουσιαστή ριάλιτι;)



4) Μίνι σκάνδαλο στον χώρο των εικαστικών. Η (υπέροχη) Sam Taylor-Wood, 42, θα παντρευτεί τελικά τον φίλο της Aaron Johnson, 19. Όταν πρωτοέμαθα την Sam Taylor Wood ήταν παντρεμένη με τον γκαλερίστα της, τον σπουδαίο Jay Jopling. Πέρασαν πολλά μαζί (κυρίως την ασθένειά της που έφευγε και δυστυχώς ξαναρχόταν). Ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι και ήθελα να μείνουν για πάντα μαζί. Με το που χώρισαν όμως πέρσι ανταγωνίζονται για το ποιος θα βρει μικρότερο σύντροφο. Ο Jopling τα έφτιαξε με την (κατά 22 χρόνια) μικρότερή του Lily Allen και τώρα η Sam παντρεύεται κάποιον που είναι 23 χρόνια μικρότερός της - άρα κερδίζει με διαφορά ενός χρόνου. Είμαι όμως σίγουρος ότι, εκεί, γύρω στα 50 τους, θα είναι και πάλι μαζί…



5) ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ [Φωτο πάνω: Καυτή Διαφήμιση, το Νησί των Χριστουγέννων έχει φτάσει αισίως στην τρίτη του έκδοση. Να και το σχετικό προπέρσινο ποστ, με την υποθετική εικονογράφηση και το ουτοπικό του σάουντρακ….] /// O τίτλος αρθρου της Ελευθεροτυπίας λέει επιτακτικά "Μην χωρίζετε τα δίδυμα" αλλά το ίδιο το άρθρο λέει ότι δεν πειράζει καθόλου αν τα χωρίσουμε... /// Η Κόρτνι Λαβ έχασε την επιμέλεια της κόρης της (και του Κομπέιν). Η έκπληξη ήταν ότι την είχε ακόμα. /// Η νέα ταινία του Πάνου Κούτρα, ΣΤΡΕΛΛΑ βγαίνει στις αίθουσες στις 17 Δεκεμβρίου. Εδώ είναι το ενδιαφέρον μπλογκ/σάιτ της... /// Μεγάλη μάχη για το χριστουγεννιάτικο νο1 single της Αγγλίας... /// Αποδομώντας τις σιγουριές μας για το φύλο: η Judith Butler στην Αθήνα ///  (συνεχίζεται...)


6) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Για μια εβδομάδα διάβαζα την αγαπημένη μου (αλλά και αμφιλεγόμενη) Ελευθεροτυπία

και οι εντυπώσεις μου είναι εδώ.

*MEDIA TRIP – Μια εβδομάδα στον κόσμο της Ελευθεροτυπίας.


Φλασμπάκ: Νοέμβριος του 2006, ένα πολυσυζητημένο εξώφυλλο της «Ε» και αν έχετε καμιά απορία για το τι κάνει σήμερα ο «13χρονος Αλέξανδρος Ανδρικόπουλος», να πω ότι συνεχίζει να στέλνει επιστολές! Εδώ είναι εκτός απ’ την πιο πρόσφατή του (του περασμένου μήνα σχετικά με τον ένα χρόνο απ’ το θάνατο του άλλου Αλέξανδρου) και οι προηγούμενες καλτ επιστολές του.

[Προηγούμενα Media Trip: Απογευματινή /// Αυριανή /// Αδέσμευτος Τύπος /// Η Χώρα /// Ριζοσπάστης /// Espresso /// Ελεύθερος Τύπος /// Τα Νέα /// Καθημερινή /// Αγγελιοφόρος και Μακεδονία]


7) POWERPLAY


TORI AMOS – Winter Carols.

Υπέροχο χριστουγεννιάτικο τραγούδι απ’ τον νέο (χειμωνιάτικο) δίσκο της Tori Amos. Σε κάποιες στιγμές κλέβει τόσο πολύ την Kate Bush που είναι σαν να κάνουν μαζί ντουέτο. Συστήνεται για ακρόαση καθώς θα διαβάζετε το υπόλοιπο ποστ (αλλά και καθώς θα μπαίνετε στο κλίμα των Χριστουγέννων)

[+]



8) Bits + Pieces: φωτο πάνω: Στις 22 Δεκεμβρίου, αρχίζει στο Από Μηχανής Θέατρο η παράσταση 'Είσαι η Μητέρα μου' του Γιόοπ Άνtμιραλ. Είναι ένας μονόλογος που ερμηνεύει ο Χρήστος Βαλαβανίδης παίζοντας συγχρόνως την μητέρα και το γιο σε μια ερμηνεία σε τεντωμένο σκοινί. Σε σκηνοθεσία της Ασπασίας Κράλλη. Κάτι που σίγουρα θα δω μόλις βρεθώ στην Αθήνα… [περισσότερες πληροφορίες] /// Υπέροχο χριστουγεννιάτικο ποστ (με ιατρικοερωτικό μπόνους τραγούδι) /// Η ActionAid έστησε ένα μπλογκ ειδικά για τη συνάντηση της Κοπεγχάγης για το κλίμα: Από την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου και για μία βδομάδα, η Άννα από τη Θεσσαλονίκη και ο Ανδρέας από την Αθήνα θα συμμετέχουν στη διεθνή ομάδα των “μυστικών πρακτόρων” και θα καταγράφουν στο blog τους όλες τις καθημερινές εμπειρίες τους καθώς και τα επίσημα νέα από τη σύνοδο του ΟΗΕ. http://activista-cop15.blogspot.com/ /// Έντεκα (νουάρ ιστορίες) / Αλήθεια τώρα, ποιος γράφει το blog του Πετρίδη; / Το μέλλον της εκδοτικής βιομηχανίας /// Η Λώρη Κέζα είναι γυναίκα - goddamit! /// Το “Berlin” των Film (remixed by Nteibint) κυκλοφορεί ήδη σε 7ιντση συλλεκτική έκδοση, από την Inner Ear. Να και το νέο τους video – clip. /// τέλειοτέλειοτέλειο: 25 σκέψεις του Αιμίλιου Λιάτσου κατά τη διάρκεια του δελτίου του Star /// " Η ποπ κοιτάει στον καθρέφτη και βλέπει δεκαπέντε φορές τον εαυτό της και άλλες τόσες άγνωστες φάτσες. Ξέρει πως αυτό είναι καλό και δεν ανησυχεί, καθώς η May Roosevelt από τη Θεσσαλονίκη βγαίνει στο δάσος για να βρει το χαμένο πάντα... " /// Οι My Wet Calvin κάνουν κάτι απίθανο για το εξώφυλλο της νέας τους κυκλοφορίας. /// H δεκαετία σε 7 λεπτά /// ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΡΙΜΑ που έκλεισε το Muzine. /// Ολόκληρη (100 λεπτά!) η ταινία του Βασίλη Ραΐση που κέρδισε τον «Ψηφιακό Αλέξανδρο» στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το Τελευταίο Τραγούδι Του Έλβις /// Στο http://theintvduals.com/ οι λίστες με τα καλύτερα και τα χειρότερα ελληνικά ριάλιτι της δεκαετίας… ///


9) OSCAR WILDE’S Quote-of-the-week



Always forgive your enemies - nothing annoys them so much.


10) ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ


(σήμερα ένα όνειρο προσφορά του www.thoughtsofashy.wordpress.com)

Ο ξάδελφος μου μού λέει ότι θα επισκεφτεί το σχολείο τους η Υπουργός Παιδείας. Το σχολείο μοιάζει με αυτά, που βλέπουμε σε σήριαλ και ταινίες, ή έχουμε την αίσθηση ότι υπάρχουν στο εξωτερικό. Έχει οροφογραφίες, γύψινες διακοσμήσεις, μεγάλες ξύλινες μαονένιες σκάλες κλπ. Οι καθηγητές φοράνε σακκάκι με γιλέκο και ρολόι στην τσέπη με χρυσή αλυσίδα και οι περισσότεροι έχουν μούσι.
Στο δρόμο υπάρχει το συνηθισμενο μπούγιο με τους πολίτες να χαζεύουν, να πετάνε αιτήματα, ή να εκδηλώνουν θαυμασμό. Υπάρχουν και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι, που ανοίγουν δρόμο κλπ. Η Υπεπθ φτάνει στο σχολείο, υπάρχει η υποδοχή, οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις κλπ και ανάμεσα στα άλλα πάει να δει τους μαθητές.

Τότε σιγά σιγά ένα κύμα από "α", "ω", "τς, τς, τς", ολοένα και φουντώνει για να καταλήξει: "Μα είναι δυνατόν να έχει έρθει η κυρία Υπουργός και οι μαθητές να καπνίζουν; Πού φτάσαμε;", καταλήγει το σούσουρο, για να απαντήσω πως αντί να είναι τυπολάτρες θα έπρεπε να προβληματίζονται με το ίδιο το κάπνισμα των εφήβων!


*Ήρθε κάποιος διάσημος στον ύπνο σας; enteka11@gmail.com




(από το βιβλίο των Μικρών Εξερευνητών)

11) Πώς πέρασα το Π/Σ/Κ: Την Παρασκευή ξύπνησα απ’ τα άγρια χαράματα αλλά άξιζε, πέρασα ωραία στο δημοτικό Φιλύρου που έκανα παρουσίαση. Προσπαθούσα να αποφύγω το να υπογράψω οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ τα βιβλία μου, όμως τα παιδιά, κλασικά, ζητούσαν αυτόγραφα. «Δεν είμαι διάσημος!» φώναξα για άλλη μια φορά. «Δηλαδή κύριε όταν περπατάτε στο δρόμο δε σας αναγνωρίζουν;» επέμειναν. «Όχι βέβαια, δόξα το θεό!» «Δεν έχετε βγει ποτέ στην τηλεόραση;» ξαναεπέμειναν. «Ε… βγήκα κανά δυο φορές, για τη δουλειά μου.» Δεν έπρεπε να το πω αυτό. Έφαγα μισή ώρα για να υπογράφω αυτόγραφα μηδενικής αξίας, που ποιος ξέρει σε ποιο σκουπιδοντενεκέ ή κάδο ανακύκλωσης θα αναπαύονται σύντομα… / Το μεσημέρι πήγα στη Χαλκιδική για να πάρω συνέντευξη απ’ τον Ξανθό Μάγο, που ζει σ’ ένα κτήμα με άγρια ζώα, λιοντάρια και τίγρεις και σ’ ένα σπίτι που μοιάζει με πύργο του λούνα παρκ – Dynasty meets Twilight Zone. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο με την εμπειρία μου, αλλα, προς το παρόν, δεν θα γράψω τίποτα – εδώ. / Το Σάββατο το πρωί άλλη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση σε βιβλιοπωλείο. Η δίχρονη ανιψιά μου Άρτεμη καθόταν ακριβώς μπροστά μου, κάτω απ’ τη μύτη μου, δίπλα σε άλλα (μεγαλύτερα φυσικά) παιδιά, και ήταν τόσο ήσυχη, χωρίς να καταλαβαίνει τι γίνεται, που την ξεχνούσα. Μέχρι που, καθώς μιλούσα ή έφτιαχνα παραμύθια με τα παιδιά, άκουγα ένα σιγανό «Άρη;» και την κοιτούσα και πάλι: μου χαμογελούσε κι είχε τα χέρια ανοιχτά, για αγκαλιά. / Μετά βόλτα στην παλιά δουλειά (θα ξαναδουλέψω για λίγο εκεί για τις γιορτές). / Την Κυριακή είδαμε τον τελικό του αγγλικού X-Factor. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν από τηλεόραση, ο καλύτερος τελικός ριάλιτι (σε δύο μέρη) που έχω δει, ντουέτα των φιναλίστ με καλεσμένους έκπληξη, ο Ρόμπι, ο ακριβοθώρητος Τζορτζ Μάικλ λάιβ, ακόμα και ο Πολ Μακάρτνεϊ. / Γενικά είμαι πολύ καλά - πάντα τέτοια...


----------------------------------------------------





!αιεγ
.
.
.
.
.