Έντεκα (θέματα από ένα ΚΛΙΚ του 1988)

Δεκαοκτώ χρόνια πριν: το μηνιαίο περιοδικό που έφερε τα πάνω κάτω ήταν ακόμη στην πρώτη του περίοδο. Το πολύ ενδιαφέρον 14ο τεύχος του είχε στο εξώφυλλο την Μπεατρίς Νταλ και κόστιζε 250 δραχμές (το πήρα τις προάλλες με 2 ευρώ απ' το Πάρε-Δώσε της Ναυαρίνου).
Η ταυτότητα του περιοδικού είναι εντυπωσιακή: Εκδότης Άρης Τερζόπουλος, Διευθυντής Πέτρος Κωστόπουλος, Αρχισυντάκτης Φώτης Γεωργελές, Art Director Σταύρος Κούλας. Συνεργάτες: Στέλιος Κούλογλου, Βαγγέλης Περρής, Σταυρούλα Παναγιωτάκη, Γιώργος Πανόπουλος, Μπήλιω Τσουκαλά, Ιάσων Τριανταφυλλίδης, Γιάννης Νένες κ.α.


ΚΛΙΚ, ΜΑΪΟΣ 1988

1) Editorial του Πέτρου Κωστόπουλου με τίτλο Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΣΑΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΑΣ. Γράφει για τον Κοσκωτά και τον Βαρδινογιάννη που κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι, σχολιάζει την παραίτηση Τρίτση ("γέλασε το χειλάκι των πικραμένων Ελλήνων, ένας Τρίτσης την ημέρα, το νέφος κάνει πέρα"), αναφέρει τη νίκη του Μιτεράν στις Γαλλικές εκλογές. Σε ένα ξεχωριστό κουτάκι γράφει: Τον περασμένο μήνα το ΚΛΙΚ σπάζοντας πάλι το ρεκόρ των πωλήσεών του, ξεπέρασε κατά πολύ τις 40.000 φύλλα. (εδώ)
2) Δισέλιδο κομμάτι για τον τελικό του κυπέλλου μεταξύ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού (νίκησε ο Πάο στην παράταση). Πόλωση, υπέρογκα πριμ, καθοριστικός ρόλος του διαιτητή Βουτσαρά, εμπρηστικές δηλώσεις. (Κοσκωτάς: "Καμία ομάδα δεν μπορεί να νικήσει τον Ολυμπιακό σήμερα, εκτός αν έχει δωδέκατο παίχτη.") Ολοσέλιδες φωτογραφίες Σαραβάκου - Μητρόπουλου (εδώ).
3) Αφιέρωμα Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 1988 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ, με εξαιρετικό κείμενο του Γιάννη Νένε. Ο καφές Continental της Αλίκης, το γάλα Αγνό του Γκάλη, η Ασπίς Πρόνοια, η Germania Lager, τα ψυγεία Escimo κ.α. (1, 2, 3)
4) Στήλη Άνθρωποι Παντού. Κομμάτι για τον Λάκη Λαζόπουλο με αφορμή την ενόχλησή του απ’ την σάτιρα της εκπομπής Δραπετεύοντας του 9.84: "Ο Λάκης θεωρεί τη σάτιρα αποκλειστικά δικό του προνόμιο. Του το έχει παραχωρήσει ο Θεός... Πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας όταν τον βλέπουμε στις εφημερίδες με τα μαύρα γυαλιά του και τα ανεμίζοντα μαλλιά του να προσπαθεί να ντυθεί το στυλ του σταρ, θα πρέπει να συγκρατήσουμε τα γέλια μας καθώς θα χτυπιέται στο σανίδι θέλοντας να αποδείξει ότι παίζει θέατρο. Μπορούμε να μη γελάμε με τέτοια ψώνια; (...) Φαντάσου να τον λέγαμε κοντό και βλάχο. Τσου ρε Λάκη...
5) Αφιέρωμα: Οι Άντρες της Αθήνας, από τις Διονυσία Μπιρμπίλη και Μπούλα Βήτα [τα ψευδώνυμα που φαντάζομαι;]. Τυπικό (για σήμερα) κείμενο με Φυλές: α) Οι Λεβέντες: "Τους αρέσει ο Χάρρυ Κλυνν γιατί νομίζουν ότι είναι ένας που μιλάει σαν κι αυτούς... Πρέπει να μάθετε αρκετά γρήγορα την εντεκάδα της ομάδας του, ότι τον Σαραβάκο τον λένε Δημήτρη και τον Αναστόπουλο κοντό. Πρέπει να μάθετε να χαμογελάτε πάντα όταν ακούτε τα ίδια πάντα αστεία απ' τον στρατό.” β) Οι Σπορ Μάνιακ: "Φοράνε αθλητικά παπούτσια και τα μουσικά τους γούστα είναι απροσδιόριστα. Ίσως δεν υπάρχουν." γ) Οι Νεόπλουτοι: "Χρυσό Καρτιέ και ρούχα σινιέ. Η γραβάτα πηγμένη στο YSL και το σήμα Lanvin πιο μεγάλο από το σκελετό τον φιμέ γυαλιών τους.” δ) Οι Κλην Νιου Λουκ: "Καπνίζουν κανένα χασισάκι ή μεθούν εύκολα και συχνάζουν στην "Αίγλη" στο "Bubu's" και το καλοκαίρι στον "Ειρηνικό". Φορούν μακό με γυρισμένα μανίκια, Φρεντ Πέρυ, Λακόστ, Levi's 501, Adidas, ή και Timberland. Είναι κουρεμένοι, μυρίζουν σαπούνι και Amadeus ή Κouros.” ε) Οι "Δημιουργικοί" Πετυχημένοι: "Συμπαθούν τον Λαλιώτη και βρίσκουν τον Έβερτ έξυπνο". ζ) Οι Προχωρημένοι: "Ύφος χάι και λουκ περίεργο... Όταν περπατάνε έχουν παραμάσχαλα το Blitz, το Face, ή το Interview ή το ΚΛΙΚ.”
6) Οπτική Γωνία: στήλη με ειδήσεις. * ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΚΑΡΑΚΑΞΕΣ: Ότι ο Σαββόπουλος έφυγε απ' την ΕΡΤ (η μόνη τηλεόραση που υπήρχε τότε) επειδή εφημερίδες παραπονέθηκαν για το κόστος του Πασχαλιάτικου σόου του [που ήταν μόλις 8 εκ. δραχμές!] Το ΚΛΙΚ είναι αντίθετο στην απομάκρυνσή του, σημειώνοντας το αυτονόητο, ότι ένα βίντεο-κλιπ των 3 λεπτών κόστιζε τότε περισσότερο. Επίθεση στις "καρακάξες" κριτικούς τηλεόρασης: "Ας πάρουν αγκαλιά τα πτώματα με τις μεγάλες ιδέες που θέλουν να βλέπουν στην TV κι ας κοιμηθούν όσο περισσότερο γίνεται. Καλό στον τόπο θα προσφέρουν. (Επίσης *Η κατάσταση στο ραδιόφωνο και η θέση του Κλικ FM. * Πήρε το πρωτάθλημα η Λάρισα, αλλά έδιωξε τον Γιάτσεκ Γκμοχ.)
7) Δεκασέλιδο αφιέρωμα: 20 Χρόνια μετά τον Μάη του '68. Φωτογραφίες και πληροφορίες. Επίσης, "Το Ημερολόγιο ενός Επαναστάτη", δια χειρός Βαγγέλη Περρή. (απόσπασμα)
8) Αγορά: "Gadgets - Καλοκαίρι '88". Χάι τεκ - για την εποχή- προϊόντα, όπως καρεκλάκια με ομπρέλες, κοσμήματα, μοντέρνα ραδιόφωνα κ.α. H τελευταία λέξη της τεχνολογίας του ’88. (εδώ)
9) ΚΛΙΚORAMA - Σινεμά: Η ταινία του Τέρι Γκίλιαμ για τον Μινχάουζεν, η νέα μόδα με τις ταινίες που έχουν μωρά (Baby Boom, Arizona Junior, Τρεις Εργένηδες κι ένα Μωρό). Μουσική: Οι νέοι δίσκοι των 10.000 Maniacs και των Prefab Sprout. Ο καινούργιος Ιταλός τραγουδιστής Έρος Ραματζότι: "Τα κοριτσάκια τρελαίνονται, τα αγοράκια ζηλεύουν... Εδώ, εμείς, έχουμε ακόμα τον Καρβέλα". Showbizz: Ο Bruce Weber του και το ντοκιμαντέρ του Σπασμένες Μύτες, η επιστροφή του Batman, οι συναυλίες του καλοκαιριού στην Αθήνα (Bryan Adams, Joan Jett, Pink Floyd, Leonard Cohen, Van Morrison και Iron Maiden). Επίσης, πάρτι του ΚΛΙΚ στη Θεσσαλονίκη: "Το πιο χάι στέκι της πόλης, το Basemobile, γέμισε με νέους και ωραίους ανθρώπους... οι ωραίες φατσούλες πρέπει να φωτογραφίζονται και η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από τέτοιες!"
10) Τελευταίες σελίδες. Ενήλικη σειρά κόμικς με τον Ροκφόρ, τον Ντετέκτιβ του Ροκ. Αναλάμβανε υποθέσεις διασημοτήτων όπως Μαντόνα και Μάικλ Τζάκσον. Στο σημερινό επεισόδιο ο Prince έχει εξελιχθεί σε Τέρας της Ροκ, και κάποιος πρέπει να τον σταματήσει. (1, 2)
11) Διαφημίσεις στις σελίδες του περιοδικού. Μόδα, τεράστιες τηλεοράσεις, ρούχα (Tommy Hilfiger), νέοι δίσκοι (Sade). Kαι μία της Τράπεζας Πίστεως για το 1992 και το ευρωπαϊκό νόμισμα που θα ερχόταν τέσσερα χρόνια μετά.
[Το 1992 ήταν η χρονιά ορόσημο γιατί «μπαίναμε στην Ευρώπη». Το έτος χρησίμευσε και σαν σημείο αναφοράς: «Είμαστε δυό χρόνια πριν / μετά το ’92 και γίνονται τέτοια πράγματα μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας!» Αντικαταστάθηκε σύντομα απ’ το «δείτε την κατάντια μας πέντε-τρία-δύο χρόνια πριν το 2000» και αργότερα απ’ το «έξι χρόνια μετά το 2000 λίγα πράγματα έχουν αλλάξει».]

* Βαβέλ του 1983, Soul του 2006, Τηλεθεατής του 1991, Δύο του 1988, Πάνθεον του 1972, Εικόνες του 1988, Ραδιοπρόγραμμα του 1952

Έντεκα (αμφιλεγόμενα αποφθέγματα του Steven Patrick Morrissey)

Το ανορθόγραφο εισιτήριο.
Είπε στην διάρκεια της, εξαιρετικής, συναυλίας του: «Στο κέντρο της όμορφης πόλης σας (Θεσνίκη) είδα παντού αφίσες μου που έγραφαν το όνομά μου λάθος. Πρέπει να σας πω ότι έκλαψα (!) Έχω μόνο ένα όνομα και δεν μπόρεσαν να το γράψουν σωστά. Είδα και αφίσες των Kaiser Chiefs και τους είχαν γράψει σωστά, αλλά τον Morrissey, μπα, πολύ δύσκολο!»

Ο Morrissey ξαναήρθε --> 1) Site Seein' 2) MomentCollections 3) Ikrory 21's 4) Unique Fish 5) Μαρκησία του Ο 6) Epsilon 7) No Heathen 8) Μαρκησία 2 9) sadie 10) to be continued...




(αναμνηστικές κονκάρδες από πάρτι Morrissey
στο Art-House)

*I lie a lot - it can be really useful

*I've never intended to be controversial but it's very easy to be controversial in pop music because nobody ever is.

*You have to, at least from a distance, look as if you know what you're doing, and I can manage that.

*Age shouldn't affect you. It's just like the size of your shoes - they don't determine how you live your life! You're either marvellous or you're boring, regardless of your age.

*All I said was 'bring me the head of Elton John', which would be one instance when meat would not be murder, if it was on a plate.

*Artists aren't really people. And I'm actually 40 per cent papier mache.

*I normally live in Los Angeles, if you can call it normal living.

*Long hair is an unpardonable offense which should be punishable by death.

*That's why I do this music business thing, it's communication with people without having the extreme inconvenience of actually phoning anybody up.

*The Smiths was an incredibly personal thing to me. It was like launching your own diary to music.

*I would rather eat my own testicles than re-form the Smiths, and that’s saying something for a vegetarian

[ Ο Morrissey ξανάρχεται ---> 1) epsilon 2) ημεροδρόμιο 3) tsagar 4) χνούδι
5) sadie1 6) sadie2 7) hybrid blog 8) scarletmusic 9) dafnomili 10) tranzistor
11) rockstorm ]




♪♪♪♪Leo Garcia - Morrissey, Morrissey, Morrissey♪♪♪♪

+Έντεκα (νέοι και αισιόδοξοι [σε σχέση με πριν] στίχοι του Morrissey) - Μάιος '06

Έντεκα (αγαπημένα remix)

John Von Seggern of the ethnomusicology department at the University of California, Riverside says that the remix "is a major conceptual leap: making music on a meta-structural level, drawing together and making sense of a much larger body of information by threading a continuous narrative through it". (wikipedia)



[takis] Στέρεο Νόβα – Μάθημα (remix)
[ιφιμέδεια] Elvis – A Little Less Conversation (JXL remix)
[citronella] Astor Piazzola - Vuelvo al Sur (Koop Remix)
[πολύβιος] Sebastien Τellier - la ritournelle (mr dan' s magic mix)
[γκαβός] U2 - Even better than the real thing (The Perfecto mix)
[λάρυ] Madonna – Sorry (Pet Shop Boys mix)
[sol] Everything But the Girl – Missing (Todd Terry remix)
[sandy] George Michael & Missy Elliot – Faith (Soulwax remix)
[aenaos] A. Βίσση – Είσαι (E. Pantazopoulos mix)
[γιώργος] Ladytron – Destroy Everything you Touch (Hot Chip mix)
[cartoon toy] South Park – Kyle’s Mom is a Bitch (techno remix)

Έντεκα (τρόποι για να ξεκινήσεις το μυθιστόρημά σου)

Δεν είμαι σίγουρος ποιο είναι το νόημα της ‘έρευνάς’ μου. Δεν ξέρω καν αν έχει νόημα. Άρχισε ως εξής: ήμουν στο λεωφορείο και κρυφάκουγα τους από πίσω που μιλώντας για ένα νέο βιβλίο έλεγαν: «Με το που διάβασα την πρώτη παράγραφο το άφησα. Ήταν το χειρότερο ξεκίνημα βιβλίου, και όπως ξέρεις η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.»
Είναι πραγματικά σημαντικές οι πρώτες λέξεις ενός βιβλίου και είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι συγγραφείς προβληματίζονται αρκετά για την επιλογή τους. Κάποιες φορές το ύφος, η γλώσσα και το θέμα του βιβλίου συμπυκνώνονται στις εισαγωγικές φράσεις ενώ άλλες φορές το κείμενο ξεκινά με μια παραπλανητική ηρεμία που δεν προδιαθέτει σε καμία περίπτωση για τη συνέχεια. [Ο δε Bret Easton Ellis στο τελευταίο του βιβλίο, με το που γράφει την πρώτη φράση («Είσαι ολόιδιος ο εαυτός σου») αρχίζει να την αναλύει.]
Διάλεξα μερικά μυθιστορήματα απ’ τη βιβλιοθήκη μου και παραθέτω τις πρώτες τους φράσεις, διαβάζοντάς τες αποκομμένες απ’ το υπόλοιπο βιβλίο, σαν αυτόνομα ready-made έργα τέχνης.



1) Bret Easton Ellis - Σεληνιακό Τοπίο: «Είσαι ολόιδιος ο εαυτός σου». Αυτή είναι η πρώτη φράση του Σεληνιακού τοπίου και μέσα στη λακωνικότητα και απλότητά της επρόκειτο να είναι μια επιστροφή στη φόρμα, ένας απόηχος της αρχικής φράσης του πρώτου μου μυθιστορήματος, Λιγότερο απ’ το μηδέν.
2) Σου Τάουνσεντ - Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ: Πέμπτη 1 Ιανουαρίου. Αυτές είναι οι αποφάσεις μου για την καινούργια χρονιά: 1. Θα βοηθάω τους τυφλούς να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο. 2. Θα κρεμάω τα παντελόνια μου. 3. Θα βάζω τους δίσκους μου στη θήκη τους. 4. Δε θ’ αρχίσω να καπνίζω. 5. Θα σταματήσω να ζουλάω τα μπιμπίκια μου. 6. Θα είμαι καλός με το σκυλί. 7. Θα βοηθάω τους φτωχούς και τους αγράμματους. 8. Αφότου άκουσα εκείνους τους απαίσιους θορύβους απ’ τον κάτω όροφο χτες βράδυ, ορκίστηκα, επίσης, να μη βάλω ποτέ στο στόμα μου αλκοόλ.
3) Hunter S. Thompson – Fear and Loathing in Las Vegas: We were somewhere around Barstow on the edge of the desert when the drugs began to take hold…
4) Αγκάθα Κρίστι – Αυλαία, Αθλος του Ηρακλή Πουαρό: Ποιος αλήθεια δεν ένοιωσε κάποτε έναν ξαφνικό πόνο, μια έντονη οδύνη, ξαναζώντας μια παληά εμπειρία ή νοιώθοντας ένα παληό, γνώριμο συναίσθημα: «Το έχω ξανακάνει αυτό…» Γιατί τα λόγια αυτά μας συγκινούν πάντα τόσο βαθειά; Αυτό το ερώτημα έκανα στον εαυτό μου, καθισμένος μπροστά στο παράθυρο του τραίνου και παρακολουθώντας το όμορφο τοπίο του Έσσεξ έξω απ’ το παράθυρο. Πριν πόσο καιρό είχα ξανακάνει αυτό το ταξίδι;
5) Guillaume Apollinaire – Τα Κατορθώματα ενός Μικρού Δον Ζουάν: Οι μέρες του καλοκαιριού είχαν ξανάρθει κι η μητέρα μου είχε επιστρέψει στην εξοχή σε μια ιδιοκτησία που μόλις είχαμε αγοράσει…
6) Γιάννης Ξανθούλης – Οικογένεια Μπες-Βγες: Τη μητέρα τη σκότωσαν. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Τη σκότωσαν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι με τα ίδια τους τα χέρια. Δεν έφταιγε ούτε η νευρασθένεια, ούτε η μανία της να καταπίνει χάπια σαν να ’τανε στραγάλια. Τη σκότωσαν γιατί ήξερε και για τους άλλους θανάτους…
7) Enid Blyton – Οι Μυστικοί Εφτά στα ίχνη του κλέφτη: Η ομάδα των Μυστικών Εφτά είχε τη συνηθισμένη της εβδομαδιαία συνεδρίαση. Οι συνεδριάσεις τους γίνονταν στην παλιά αποθηκούλα που ήταν στην άκρη του κήπου του Πέτρου και της Τζένης. Πάνω στην πόρτα ήταν ζωγραφισμένα με πράσινο χρώμα τα γράμματα Μ. Ε.
8) Truman Capote – Εν Ψυχρώ: Μεσ’ στα σταχτοχώραφα του Κάνσας, στις ψηλές πεδιάδες, είναι το χωριό Χόλκομπ, σε μια ερημιά που οι άλλοι λένε «εκεί έξω»…
9) J.D. Salinger – Ο Φύλακας στη Σίκαλη: Αν θέλετε λοιπόν στ’ αλήθεια να τ’ ακούσετε, τότε πρώτο και κύριο μπορεί να περιμένετε πως θα σας πω πού γεννήθηκα και τι φρίκη ήταν τα παιδικά μου χρόνια, και τι φτιάχνανε οι δικοί μου και τα ρέστα πριν με κάνουνε, κι ένα σωρό αηδίες και ξεράσματα καταπώς στο Δαβίδ Κόπερφιλντ, όμως δεν έχω όρεξη να πιάνω τέτοιες ιστορίες.
10) Μαλβίνα Κάραλη – Αθώος σαν Αγαπημένος: Το γεγονός πως ένα πλάσμα παρορμητικό σαν τη Μαρία έφτασε στο σημείο να μηχανευτεί μια τόσο εγκεφαλική μέθοδο για να εξοντώσει κάποιον, ενισχύει ακόμα περισσότερο την απέχθεια που τρέφω προς τη φύση και τους νόμους της.
11) Σώτη Τριανταφύλλου – Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης: Μετακομίσαμε απ’ το Καναρσι στα Μπρούκλυν Χάιτς μια Κυριακή πριν να ξημερώσει – χρωστούσαμε τρία νοίκια στην κυρία Παλόνσκι. Η Μπίμπι καθόταν στο φορτηγάκι, ένα παλιό Φολξβάγκεν που είχαμε δανειστεί από ένα μουσικό συγκρότημα – ένα πανκ συγκρότημα που το λέγανε ‘Η μπάντα που την ξέχασε ο χρόνος’.

*Δείτε επίσης: Έντεκα (ατάκες για τα βιβλία)

Έντεκα (τραγούδια απ’ την αποψινή εκπομπή)

[Update: η εκπομπή είναι εδώ]

Έκτακτο ποστ:
Σήμερα το βράδυ (11-1) είναι η εκπομπή στο Ρόδον. Θα ακουστούν περίπου 30 κομμάτια. Να μερικά μαζί με τους λόγους για τους οποίους τα διάλεξα.

*Leslie Gore – Sunshine, Lollipops and Rainbows: Έτσι ξεκινάει το πρόγραμμα, σούπερ αισιόδοξο 60’ς κομμάτι που μου θυμίζει τον Chief Wiggum, τον αστυνόμο στο Simpsons που το βάζει στο στερεοφωνικό του αυτοκινήτου του όταν καταδιώκει κακοποιούς.
*M. Manson & Alison Goldfrapp – This is the new Sh*t: Μάνσον σε ρεμίξ των Goldfrapp – η τέλεια αντίθεση
*Madonna – Bedtime Story: Σε ρεμίξ των Orbital, απ’ τα αγαπημένα μου της Madonna
*S-Express – Theme from S-Express: Το έχω συνδέσει με την πρώτη φορά που ανέβηκα στο ταψί του Λούνα Παρκ (υποθέτω το 1988). Με το που τελείωνε το ξανάβαζαν.
*Alpinestars – Cresta La Wave: Έπαιζαν ως support σε μία συναυλία που είχα πάει στο Λονδίνο (νομίζω των Plaid) και είχα βρει αυτό το κομμάτι εξαιρετικό. Το έψαχνα για χρόνια, χωρίς να ξέρω τίτλο ή γκρουπ (νόμιζα ότι έλεγε De-de-troit Detroit) και τελικά το βρήκα πρόσφατα σε ένα δωρεάν cd του NME από εκείνη την εποχή (1998) το οποίο προφανώς ποτέ δεν είχα ακούσει ολόκληρο.
*Blank & Jones feat. Anne Clark: Με το χορευτικό ρεμίξ αυτού του κομματιού τελειώνει η πρώτη ώρα και με το ambient mix ξεκινά η δεύτερη. Πολύ εμψυχωτικοί στίχοι, το πρωτάκουσα στο στρατό και μου έδινε πάντα πολύ δύναμη.
*Tori Amos – Spark (remix). Η μουσική κι η ενορχήστρωση είναι ίδιες με την κανονική εκτέλεση, όμως στο ρεφρέν ακούγεται η φωνή της ανεστραμμένη, σαν να τραγουδάει ανάποδα το ρεφρέν -και τέτοια κόλπα πάντα μ’ αρέσουν πολύ.
*Ιce T – I must stand. Δεν θυμάμαι πώς πρωτοκόλλησα μ’ αυτό αλλά είναι απ’ τα αγαπημένα μου χιπ χοπ (μην πω low bap αλλά αμερικανικά!)
*The Softies – Together Forever. Αιθέρια κιθαριστική διασκευή του τραγουδιού του Rick Astley απ’ τις Softies που θυμίζουν λίγο Lush.
*Relevant Box – My New Yugo. Ένα απ’ τα τέσσερα ελληνικά γκρουπ που ακούγονται στο mix (μαζί με τους Raw, τους decode και τις Marsheaux). Ο τραγουδιστής των R. Box ήταν πέρσι στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στην προβολή του “Approaching of the Hour” της Γκρατσιέλλας Κανέλλου. Πριν ξεκινήσει η ταινία ανέβηκε στη σκηνή με την κιθάρα του και τραγούδησε το Approaching… των Raining Pleasure. Το βρήκα πολύ σωστό κι ακομπλεξάριστο, απ’ τη στιγμή μάλιστα που μπορούσε να πει δικό του τραγούδι. Το My New Yugo είναι τέλειο.
*Λένα Πλάτωνος – Ουρανία (1): Ό,τι πιο ατμοσφαιρικό για κλείσιμο. (Λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί)

[το playlist εδώ]














Ουρανία (1)

Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Σε μεγαλόπρεπες βεράντες δεσποινίδες με οργάντζες κύριοι διστακτικοί το χορεύουν.
Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Στις παλάμες των σερβιτόρων, πρώην αυτοκρατόρων, οι δίσκοι ταλαντεύονται, ποτήρια ηδυπαθώς το χορεύουν / ενώ οι υπολογιστές αφανείς, στα τέσσερα σημεία της γής, με βλέμματα πιεστικά το χρόνο εποπτεύουν.
Στο τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Ξαφνικά οι ορχήστρες σιγούν… εμφανίζονται όλοι με στολές αστροναυτών / με πυραύλους φευγούν γι’ αλλού. Εγκαταλείπουν την Μελπομένη, ναυαγοί ασημένιοι – λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί. Λίγο πριν λιώσει η γη. Την ιστορία τους τελειώνουν εκεί. Στον πλανήτη που έχουν γεννηθεί.
Τώρα την Μούσα τους τη λένε Ουρανία / ποιήτρια τεράστιου διαστημικού σταθμού. Πλέουν σε πελάγη υπεριώδους ευτυχίας / διαγράφουν την τελική τους ελλειπτική τροχιά και χορεύουν / Το βαλς του Ούρανου…

Έντεκα (εικόνες για την Ιφιμέδεια)

Ιφιμέδεια και Μάρκο να ζήσετε!
Καλό ταξίδι του μέλιτος
[Έντεκα Εντεκάτου. 11/11. Τυχαίο;]



κλικ


+bonus δώρο: Είμαι Κυρία - Κάλη Φέρρη

Έντεκα (από τα αγαπημένα μου βίντεο-κλιπ #1: Eurythmics - Here Comes the Rain Again)

Θυμάμαι την σκηνή καθαρά. Aπόγευμα χειμώνα (1984) στο σπίτι με την αδερφή μου. Έξω ήταν σκοτεινά κι έβρεχε και εγώ είχα μείνει μόνος στο δωμάτιο, μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας Μουσικόραμα. Δεν νομίζω ότι ήξερα τι είναι το βίντεο κλιπ ή το Μουσικόραμα, ούτε ποια ήταν αυτή η περίεργη με τα άσπρα που κρυβόταν σ’ αυτό το τρομακτικό, σκοτεινό σπίτι. Όταν μάλιστα εμφανίστηκε κι ο άλλος ο περίεργος με την κάμερα, άρχισα να τρομάζω με κάθε ήχο που ακουγόταν στο σπίτι. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, δεν ήξερα τι έβλεπα. Πριν τελειώσει το τραγούδι κόπηκε το ρεύμα και ακόμη πιο μπερδεμένος έτρεξα να βρω την αδερφή μου. Ανάψαμε κεριά και δεν μπορούσα να το βγάλω απ’ το μυαλό μου: αυτός ο μουσάτος με την κάμερα ήταν κρυμμένος στο μπαλκόνι μας και μας παρακολουθούσε!
[Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με βίντεο-κλιπ, στα πέντε μου. Είναι χαζό αλλά τις ελάχιστες φορές που έχω δει από τότε το Here Comes the Rain Again μ’ αρέσει να κλείνω τα φώτα και να μπαίνω νοητά μέσα στην εικόνα, μέσα στο σκοτεινό σπίτι, στη μέση της άγριας φύσης που λυσσομανά, στη μέση του δωματίου με τα κεριά που γελώντας άναψε η αδερφή μου.]

------------------------------------------------------------------

*Η ιστορία των Βίντεο Κλιπς:
(Wikipedia)

1920-1940
Αs far back as the 1920s, the animated films of Oskar Fischinger (aptly labelled "visual music") were supplied with orchestral scores. Fischinger also made short animated films to advertise Electrola Records' new releases, making these films possibly the first music videos. // The early animated efforts of Walt Disney, his Silly Symphonies, were built around music. The Warner Brothers cartoons, even today billed as Looney Tunes and Merrie Melodies, were initially fashioned around specific songs from upcoming Warner Brothers musical films. // Blues singer Bessie Smith appeared in a two-reel short film called Saint Louis Blues (1929) featuring a dramatized performance of the hit song. It was shown in theatres until 1932. Numerous other musicians appeared in short musical subjects during this period. // 1930s: Animation pioneer Max Fleischer introduced a series of sing-along short cartoons called Screen Songs, which invited audiences to sing along to popular songs by "following the bouncing ball". // In 1940, Walt Disney released Fantasia, an animated film based around famous pieces of classical music. // Another early form of music video were one-song films called "Soundies" made in the 1940s for the Panoram visual jukebox. These were short films of musical selections, usually just a band on a movie-set bandstand, made for playing. Thousands of Soundies were made, mostly of jazz musicians, but also torch singers, comedians, and dancers.// The Panoram jukebox with eight three-minute Soundies were popular in taverns and night spots, but the fad faded during World War II…(συνεχίζεται)

Έντεκα (αγαπημένες μου παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων)

.
.
.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΤ ΕΙΝΑΙ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΛΙΝΚΣ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ.
ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ, ΣΩΣΤΟ ΠΟΣΤ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΕΙΡΕΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΠΑΤΗΣΤΕ

ΕΔΩ!

.
.




Στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, τα τηλεοπτικά «Μίκυ Μάου» (όπως τα λέγαν οι μεγάλοι, λες κι ήταν όλα το ίδιο), μού ήταν απαραίτητα όσο και το οξυγόνο. Τα καλύτερα ήταν στην ΕΡΤ2 που είχε σταθερό απογευματινό παιδικό πρόγραμμα.
Το μεσημέρι ο σταθμός έκλεινε (ή δεν είχε ανοίξει καν) και περίμενα με αγωνία να τελειώσει η ώρα κοινής ησυχίας για να αντικατασταθεί το ασπρόμαυρο ρολόι της οθόνης με το «για να δούμε τι θα δούμε». Έβλεπα τα πάντα και πάνω από μία φορά - αυτές όμως είναι οι αγαπημένες μου σειρές κινουμένων σχεδίων εκείνης της εποχής όπως τις θυμάμαι τώρα:


1) Νιλς Χολγκερσον: Ο Νιλς είχε γίνει μικρούλης και ταξίδευε με πουλιά (αρχηγός η Άκα) που πήγαιναν στην ή έρχονταν απ’ την Λαπωνία. Βίντεο: τίτλοι αρχής. Μουσική: theme song (η εκτέλεση που ακουγόταν στην Ελλάδα).
2) Αστυνόμος Σαϊνης: Ζήλευα (και ζηλεύω) τα gadgets του Σαϊνη και το interactive βιβλίο της ανιψιάς του. Φοβερή η φιγούρα ο Κακός που βλέπαμε μόνο το χέρι του. Μουσική: theme song. Βίντεο: τίτλοι αρχής (ενώ είχα να τους δω δεκαετίες θυμήθηκα κάθε cut).
3) Τζέτσονς: Κινούμενα σχέδια στο μέλλον. Τέλεια σπίτια και μέσα μεταφοράς, θυμάμαι τι εντύπωση μου είχε κάνει η αυτόματη κουζίνα τους και πως ήθελα να πηγαίνω στο σχολείο με ιπτάμενο σχολικό (κι όχι με τα πόδια). Βίντεο: τίτλοι αρχής.
4) Ροζ Πάνθηρας: Άψογο από κάθε πλευρά. Βίντεο: τίτλοι αρχής. Μουσική: theme song (επίσης σε ska διασκευή και σε Rockapella διασκευή).
5) Κάντυ Κάντυ: Παιδική «Μίκυ Μάου» σαπουνόπερα με τέλεια σχέδια. Βίντεο: τίτλοι αρχής.
6) Sport Billy: Περιπέτειες με το βαλιτσάκι που όλοι θέλαμε να έχουμε. Έξτρα πόντους για την καλτ κακιά, την Βάντα. Βίντεο: οι ελληνικοί τίτλοι αρχής
7) Μίκυ Μάους: Προτιμούσα να τα διαβάζω, παρά να τα βλέπω. Όμως τρελαίνομαι για τον Ντόναλντ. Βίντεο: κλιπ Happy Birthday Donald!
8) Τα Στρουμφάκια: Σκεπτόμουν να γράψω στο Πες το Και Θα Γίνει για να με στείλει στο Στρουμφοχωριό - μέχρι που μου αποκάλυψαν ότι δεν υπάρχει. Μουσική: theme song (techno remix) και το σχολικό τους τραγούδι Δευτέρα Κάτι Έχω... Βίντεο: τίτλοι αρχής καθώς και αμερικάνικη διαφήμιση δημητριακών με τα Στρουμφάκια.
9) Σάγκμα: Περιπέτεια σε άλλους πλανήτες. Κάποιοι ζούσαν ήσυχα στην Αρκαδία μέχρι τη μέρα που ο ήλιος τους, ο Σάγκμα, αρρώστησε βαριά . Τότε τα παιδιά της Αρκαδίας βγήκαν στο διάστημα για να πολεμήσουν. Βίντεο: τίτλοι αρχής. Blog: Κάποιος ψάχνει το Σάγκμα. [Υ.Γ. Υπήρχαν κάτι αστείοι πειρατές και ένα theme song τους έδειχνε να τραγουδούν το αγαπημένο μου κομμάτι από κινούμενα σχέδια ever: «♪ Πιες, πιες της λησμονιάς το κρασί, ♪ πιες πιες μέθα μια νύχτα κι εσύ, ♪ κι η ζωή σου θα αλλάξει με μιας, ♪ σαν πειρατήηηης θα τριγυρνάαας». (Δυστυχώς έχω μόνο την αγγλική εκτέλεση, που είναι επίσης τέλεια – λες κι ακούς 80ς electro vs. Κλάους Νόμι).]
10) ΜGM Cartoons: Άρχιζε με το λιοντάρι που βρυχάται. Μεταξύ των άλλων έπαιζε ιστορίες των Τομ και Τζέρι (δημιουργία των Hanna-Barbera) και του αγαπημένου μου Droopy (του Tex Avery). Μια ωραία ζωγραφιά των Hanna Barbera μαζί με τα καρτούν που παρήγαγαν. Βίντεο: Μια παρωδία του λιονταριού /// Διαφήμιση του Cartoon Network με τον Droopy.
11) Looney Tunes: Βugs Bunny, Duffy Duck, το Μπιπ Μπιπ, ο Τουίτυ και όλα τ’ άλλα τα παιδιά. Μουσική: theme song . Βίντεο: τηλεοπτική διαφήμιση του 1969 με το Μπιπ Μπιπ. /// Παρωδία των Looney Tunes στο Family Guy.

(Προσθέστε ελεύθερα)

*Αφιερωμένο στην Βάγια
**Δείτε επίσης: Έντεκα (αντιπαθητικοί ήρωες καρτούν) – ένα από τα πρώτα μου ποστ.

Έντεκα (highlights απ' την συζήτηση για τον Χριστόδουλο στο βιβλιοπωλείο Μαλλιάρης)

Μ. Βασιλάκης:
--[στην είσοδο υπήρχαν κάμερες και αστυνομικοί, αλλά όχι και εξοργισμένοι διαδηλωτές] "Η γυναίκα μου είπε 'Πού πας στη Θεσσαλονίκη; Θα σε βρίσουν, θα γίνει χαμός'. Απ΄ότι βλέπετε δεν συνέβη τίποτα - μέχρι στιγμής. (Κάποιος απ' το κοινό φωνάζει: "Μα είναι ήδη όλοι έξω απ' τον Πανούση, πού να τα προλάβουν όλα!”)
--“Στη σελίδα 666 του βιβλίου βάλαμε την ταυτότητά του Χριστόδουλου, που ο αριθμός της αρχίζει με 666! Δεν υποστηρίζω βέβαια ότι υπάρχει κάτι σατανικό, το έκανα για να δείξω ότι τα περι 666 είναι χαζομάρες”.
--"Έγινε μια προσπάθεια σπίλωσής μου από διάφορα απ' αυτά τα έντυπα που διαβάζουν οι αρχιερείς, ξέρετε... Χριστιανικές Σελίδες, Στόχος, Espresso, Traffic..." [γέλια]
--"Έχω δεχτεί συγχαρητήρια για το βιβλίο, από Αρχιεπισκόπους και πάνω - μέχρι Πατριάρχες..."

Γ. Μπουτάρης, Ι. Πέτρου, Ν. Μπίστης, Α. Μανιτάκης:
--"Επι χούντας στην κατάληψη της Νομικής ο Αρχιεπίσκοπος ερχόταν μέσα στη Σχολή για να μας βοηθήσει! Κουβαλούσε μαζί του δυο σακούλες τρόφιμα. Αυτός ήταν τότε ο αρχιεπίσκοπος, αυτός είναι και σήμερα... Μιλάμε βέβαια για τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας!" [γέλια]
--[ότι ο Χριστόδουλος έκανε χαμό με τις ταυτότητες για 2 χρόνια, μέχρι που πήρε ευρωπαϊκά κονδύλια (ο αντιευρωπαϊστής) από την κυβέρνηση] "Ζάλισε, φανάτισε, δίχασε... και ξέχασε!"
--"Έχω να τον ρωτήσω... Γιατί δεν κάνει κόμμα;"
--"Πολλοί ιερείς επικοινώνησαν με τον συγγραφέα για να προμηθευτούν το βιβλίο, γιατί ντρέπονταν να πάνε στα βιβλιοπωλεία".
--“Είναι γνωστή άλλωστε η δήλωσή του ότι η ανθρώπινη Λογική είναι μια μορφή ειδωλολατρίας”.
--"Είναι η τακτική του Χριστόδουλου. Όταν τα βρίσκει σκούρα αποσύρεται και μετά γίνεται ακόμα πιο ενεργητικός. 'Χάθηκε' λόγω της κάθαρσης και τώρα πάει παντού! Πάει και κάνει χαιρετισμούς και ομιλίες στους πιο ετερόκλητους ακροατές...
--“…και πηγαίνει σ’ ένα σωρό άσχετα συνέδρια. Πριν λίγες μέρες πήγε να μιλήσει στο αθηναϊκό συνέδριο των Γάλλων Συμβολαιογράφων! Και τους μιλούσε πόσην ώρα για την αξία της οικογένειας! [Είναι αλήθεια: στο site της Εκκλησίας υπάρχει ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας στους Γάλλους Συμβολαιογράφους ("Ο συμβολαιογράφος και η οικογένεια την 3η χιλιετία").]

*(δείτε και το σχετικό ποστ με Χαρακτηριστικές Δηλώσεις Χριστόδουλου λίγο πιο κάτω)