Monday, May 19, 2008

Έντεκα της Δευτέρας [the ride]

scan0002
enjoy the ride - morcheeba
.
.
(διαβάζεται σε 6'...not)
.
1) Καλή βδομάδα! Υπάρχει ένα ελληνικό σάιτ που λέγεται «Πότε θα πεθάνεις» και λέει: Δίνοντας την ημερομηνία γεννήσεως σου...αν φυσικά δεν φοβάσαι, θα μάθεις πότε θα πεθάνεις!!!!!!!!!!!!!. Ευτυχώς δίνει σε όλους μας 80 με 90 χρόνια ζωής, εμένα ας πούμε μου είπε ότι θα πεθάνω στις 3/2/2062 και με χαροποίησε ιδιαίτερα. Μετά έβαλα την ημερομηνία γέννησης του Ρίβερ Φοίνιξ (που έχει πεθάνει απ’ το 1993) και έβγαλε 17/5/2054. Όσο για την Marilyn Monroe (νεκρή ήδη απ' το 1962) να πούμε πως αναμένεται να πεθάνει το 2015, σύντομα δηλαδή. Τέλος ο ποπ εικαστικός Robert Rauschenberg (που δεν τον έψαξα τυχαία) πρόκειται να πεθάνει του χρόνου, στις 16 Ιουλίου του 2009. [Το ‘Πότε θα Πεθάνεις’ είναι εδώ.]
.
2) Λοιπόν, ο ποπ εικαστικός που λέγαμε, ο Robert Rauschenberg, είχε το θράσος να πεθάνει την περασμένη βδομάδα -έναν ολόκληρο χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι έπρεπε! Είχε γίνει διάσημος το 1953 σβήνοντας ένα σχέδιο του De Kooning και φτιάνοντας έργα που συνδύαζαν διαφορετικά υλικά αλλά και σύγχρονες εικόνες που έκοβε από τις εφημερίδες. Καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’60 μαζί με τους υπόλοιπους pop artists όπως ήταν ο Jasper Johns (με τον οποίο υπήρξε ζευγάρι), ο Andy Warhol και ο Roy Lichtenstein. Το 1964 έγινε ο πρώτος Αμερικανός καλλιτέχνης που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στη Μπιενάλε της Βενετίας. Συνέχισε να δημιουργεί μέχρι το θάνατό του, στα 82 του χρόνια. Robert Rauschenberg R.I.P. [και ένα βίντεο-tribute με τη μουσική του Live for Tomorrow του Moby]
.
3) amnesty international - signatures
.
4) Bits & Pieces 1: Οι φετινοί υποψήφιοι για το βραβείο Turner (στη φωτογραφία έργο της Runa Islam, της καλλιτέχνιδας που θα ψήφιζα) ///Στο νέο τεύχος του ΣΙΝΕΜΑ, το Inland Empire σε DVD! /// Arxediamedia radio live κάθε Παρασκευή απόγευμα! /// Με αφορμή το Φεστιβάλ των Καννών: Έντεκα (Χρυσοί Φοίνικες απ' το παρελθόν) /// (από popbitch) Question: What's the difference between Jesus Christ and Silvio Berlusconi? Answer: Berlusconi has never been found guilty at a trial! /// Ο Πετρίδης, ο Ελεύθερος Τύπος και το Δελτίο του Σταρ το λένε καθαρά: στις 27 Σεπτεμβρίου η Μαντόνα στο Ολυμπιακό Στάδιο! /// Κυκλοφορεί στο ίντερνετ το νέο Π! (Εδώ) /// ελληνικό με misheard lyrics, το Κρασάκι του Τσου ///Από τον ‘Επενδυτή’: Πέντε ολόιδιες ολοσέλιδες διαφημιστικές καταχωρίσεις του υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης εντοπίστηκαν στο ίδιο φύλλο (24ης Απριλίου) στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Νέα Πορεία» του Κιλκίς, εκλογική περιφέρεια του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστα Κιλτίδη. [Πέντε ολόιδιες ολοσέλιδες διαφημίσεις στο ίδιο φύλλο!]
.
5) Μετά τον (δίκαιο) διασυρμό του, ο Σουφλιάς νοιάστηκε ξαφνικά για το περιβάλλον και πρότεινε διάφορα μέτρα. Καθυστερημένα νοιάστηκε, πρόχειρα και υποκριτικά, για να αποτινάξει τη σκόνη της ξεφτίλας του, για να αλλάξει δήθεν την ατζέντα, τουλάχιστον όμως νοιάστηκε - κι ο άγιος φοβέρα θέλει. [Επίσης: Έντεκα (λόγοι που οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν την καταψήφιση του Χωροταξικού)]
.
6) scan0008 Καλοί φίλοι με κάλεσαν στο παιχνίδι με τα χειρόγραφα. Να λοιπόν ο δικός μου γραφικός χαρακτήρας από μια σελίδα παλιού ημερολογίου. Είχα ένα μεγάλου σχήματος σπιράλ τετράδιο γεμάτο μικροσκοπικά γράμματα για να μην μπορεί να το διαβάσει κανείς στο σχολείο. Το έγραφα στις ώρες μαθημάτων, τελειοποιώντας συνεχώς τα όλο και μικρότερα γράμματα. [Ιανουάριος 1996. Θέματα: έρωτες στο φροντιστήριο, το MTV Alternative, περιοδικά, αστείοι καθηγητές, πολιτικοί τσακωμοί και επικαιρότητα, «την Τρίτη το βράδυ ο μπαμπάς πήγε σε ματς και ήμουν μόνος στο σπίτι - είδα Μπέβερλι Χιλς και μετά Ενώπιος Ενωπίο του Χατζηνικολάου: είχε το Λιάνη και τον Σταθη Τσαγκαρουσιάνο σχετικά με το καινούριο 01 που έχει συνέντευξη της Λιάνη και γίνεται της πουτάνας. Μάλωνε ο Τσαγκ. με τον Κακαουνάκη που είπε το 01 πορνοπεριοδικό και με τον Κομίνη που το είπε περιθωριακό και με ιδιαιτερότητες», δυο-τρία όνειρα, αγχωμένα διαγωνίσματα, πολύ γέλιο με τον κολλητό μου Χ.Θ. (Για το http://autographcollectors.blogspot.com/) Δίνω τη σκυτάλη στην 'Α, Μπα?']
.
7) Bits & Pieces 2: 25 τίτλοι ..που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι εκδόσεις Μόντερν Τάιμς για βιβλία, αν ξέμεναν από έμπνευση, από τον Schottkey. [Μερικοί απ’ τους 25: Της χαρμολύπης μαραθιά / Νιο σε γνώρισα, σοφό μ’ αφήνεις.. / Άστρα στο μαβί της φόρεμα / Ένα ποτάμι από σάρκα.. /Πιότερο από ποτέ.. / Νεφέλη, ζεις για όσα έζησες /Δακρυσμένη Μαρμαρυγή /// Η κόρη της Olivia Newton John, που λέγεται Chloe, συμμετείχε σ’ ένα ριάλιτι τραγουδιού με παιδιά διασήμων. Ξεκαρδισμένοι τηλεθεατές περιέγραψαν το στυλ της ως ”Bjork Possessed By Satan!” [με την κακή έννοια]. Βίντεο εδώ κι εδώ. /// Το περίφημο ηχητικό απόσπασμα απ’ την εκπομπή του Howard Stern, όπου μοντάρισαν τη φωνή της Dolly Parton κάνοντάς την να λέει τα πιο σόκιν πράγματα (προκαλώντας την οργισμένη αντίδρασή της «Never in a blue million years would I have said such vulgar things») /// Η ένωση για τα δικαιώματα των πεζών, πραγματοποιεί εκδήλωση διαμαρτυρίας και ενημέρωσης του κοινού με θέμα «Πεζός σε απόγνωση», το Σάββατο 24 Μαϊου στην Πλατεία Αριστοτέλους και ώρα 12.00μ.μ. Θα προταθούν τρόποι δράσης για την αποφυγή ατυχημάτων των πεζών λόγω της υπερπληθώρας αυτοκινήτων και τραπεζοκαθισμάτων στα πεζοδρόμια. Θα ακολουθήσει μουσική εκδήλωση. Περισσότερα στο site: www.enosipezon.gr ///
.
8) Λοιπόν, είδαμε το Σ/Κ στο youtube όλα τα τραγούδια της Eurovision και τα βαθμολογήσαμε (αυστηρά, αφού σχεδόν όλα ήταν χάλια). Εκτός από της Καλομοίρας -που τελικά είναι όντως το πιο εμπορικό- τις ψηλότερες βαθμολογίες έδωσα σε: Γαλλία (Sebastian Tellier είναι αυτός! - εδώ), Βουλγαρία (ένα τύπου trance-reggae λίγο κλεμμένο απ’ το Out of Space των Prodigy - εδώ ) και Λετονία (κάτι catchy, με καραγκιόζηδες πειρατές – εδώ) Την καλύτερη όμως εναλλακτική Eurovision την κάνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Winter Academy στο blog του. Έχει τραγούδια από 17 ευρωπαϊκές χώρες, εννοείται χίλιες φορές καλύτερα απ’ της κανονικής και μπορεί κανείς να τα ακούσει και να ψηφίσει. Για να γίνω λίγο lifestyle θα το θέσω ως εξής: είναι το Απόλυτο Must της Eβδομάδας! Winter Academy’s alt.Eurovision 2008!!
.
9) Ο Σπυρος Α. Μοσχονας από την Καθημερινή για τους πανελίστες των δελτίων ειδήσων: Θα μπορούσαμε με εικόνες να περιγράψουμε αυτή τη μίμηση παθών στην οποία μετατρέπονται τα δελτία των οχτώ. Η τηλεοπτική σκηνοθεσία των διαλόγων επιβάλλει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στα πρόσωπα. Μπορεί να μας βοηθήσει η παιδική φαντασία, εκείνη η ξεχασμένη συνήθεια που μας ωθούσε ν' αναγνωρίζουμε με βεβαιότητα σε κάθε ανθρώπινη φιγούρα το σουλούπι και τα χαρακτηριστικά ενός ζώου. Να ένα μπουλντόγκ, ένας φύλακας της γνώμης που δείχνει τα δόντια του. Ας αντλήσουμε από την ποπ εικονολογία της εφηβείας. Ιδού ο παρουσιαστής-σελέμπριτι: έπειτα από κάθε εκπομπή ξαναγυρίζει με βήμα αργό και επίσημο στη βιτρίνα απ' όπου βγήκε, ως την επόμενη εμφάνιση, από τη γυάλα στο γυαλί. Αλλά και η λαϊκή εικονοποιία των τάξεων αποτελεί πηγή έμπνευσης: να ο ντόμπρος ο άνθρωπος, ο σταράτος, ο συνοδοιπόρος των ταπεινών. Χρήσιμη είναι και η εικονογραφία των παραμυθιών, αφού δεν απουσιάζουν οι άδολοι χωρικοί, οι ναρκισσευόμενες πριγκίπισσες, οι αφίλητοι βάτραχοι. [!!!]
.
10) Bits & Pieces 3: /// Έντεκα (Αθηναίοι μιλούν στη Lifo για τα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου) /// Τα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού Διαβάζω! /// Δε συμβαίνει συχνά αλλά όταν συμβάινει είναι υπέροχο. τις προάλλες πήγα σινεμά και ήμουν μόνος μου. δεν εννοώ ότι δεν πήγα με παρέα (που δεν πήγα) εννοώ ότι δεν υπήρχε καν άλλος θεατής στην αίθουσα. [Η ταινία ήταν το This Is England, και ότι και να πω είναι λίγο - την βρήκα εξαιρετική, πιο αληθινή κι απ' την αλήθεια.] /// Η Σώτη Τριανταφύλλου παίρνει συνέντευξη από τον Αλέξη Τσίπρα. /// Οι ενδόμυχες επιθυμίες της ιφιμέδειας... ///Πέρσι τέτοια εποχή στο Έντεκα της Δευτέρας: Διεθνής Έκθεση Βιβλίου [Φοβερή Σκηνή: Κοπέλα ενθουσιάζεται με βιβλίο και το δείχνει στο φίλο της. «Ααα, γίογκα!!!». Αλλά πλησιάζοντας πιο κοντά, απογοητευμένη: «Ααα… Γκόγια.»], Τσιπρόπουλος και blogme, ακρωτηριασμένοι στην Τσιμισκή, ο Τεν-Τεν και το acid, αντίο Jerry Falwel, Simpsons, Παπαθεμελής κ.α. [ΕΔΩ]
.
11) Στην έκθεση των πτυχιακών εργασιών των φοιτητών τής Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, γράφει η Γαλέρα, ξεχώρισε το έργο της Χαράς Κολαΐτη η οποία καυτηριάζοντας την (ενίοτε) εθνικιστικοπορνοσκυλέ κουλτούρα της ελληνικής μουσικής δημιούργησε μια περσόνα, τη λαϊκή-ποπ τραγουδίστρια Άννα Γούλα: m_da4de0baece7e534ed236f9b272a19e7 "Οι κιτς αφίσες στο προαύλιο της Α.Σ.Κ.Τ., µε τις φωτογραφίες σέξι λαϊκής τραγουδίστριας σε ανάλογες πόζες, µας πληροφορούν: «Άννα Γούλα - Η πρέσβειρα του ξεφαντώµατος», στο κλαµπ Κωλοσέο. Ακολουθώντας τις αφίσες κατεβαίνουµε στον σκοτεινό υπόγειο χώρο τής Σχολής, όπου προβάλλονται σε video wall τα βιντεοκλίπ τής τραγουδίστριας. Η Χαρά Κολαΐτη είναι πολυτάλαντη νέα καλλιτέχνις, η οποία χρησιµοποιεί όλες τις γνώσεις και τα ταλέντα της (µαθήµατα χορού, τραγουδιού, σπουδές ζωγραφικής) σε ένα άρτια ενορχηστρωµένο «One Woman Show». Σκηνοθετεί, παίζει, τραγουδάει, σκηνογραφεί, γράφει τη µουσική και τους στίχους των τραγουδιών, και µε την πολύτιµη βοήθεια των φίλων της στήνει µια πολύ δυνατή παράσταση, προσεγµένη µέχρι την τελευταία λεπτοµέρεια. Ακόµα και στις αφίσες τής εν λόγω καµπάνιας έχουν δουλευτεί έξυπνα όλες οι λεπτοµέρειες. Το «παιδί τού µόχθου», όπως αυτοαποκαλείται η Άννα Γούλα στους στίχους των τραγουδιών της, ξεδιπλώνει τη ζωή της µέσα από τα βιντεοκλίπ. Γίνεται η λαοφιλής τραγουδίστρια µε τα στρας και τα ψηλά τακούνια της, αλλά πονάει την Ελλάδα, προσεύχεται γι’ αυτήν στην Παναγιά, τραγουδάει γι’ αυτήν µε ουίσκι και καπνό και µε φόντο πάντα το γαλάζιο και το λευκό τής πατρίδας κατεβαίνει µέχρι και στις εκλογές –«Vote for Anna»– χωρίς όµως ποτέ να ξεχνάει από πού ξεκίνησε."
.
Ελπίζω πως πήρε δέκα με τόνο στην πτυχιακή. Η σατανική παρωδία της, η λεπτομερής δημιουργία της περσόνας Άννα Γούλα [μέχρι και myspace και facebook τής έφτιαξε], οι πολιτικές διαφημίσεις αλλά Έφη Σαρρή, η φωνή στα live αλά Βανδή με ξεπερασμένα λουκ και καουμπόικα καπέλα, τα samples στο 'Είμαι Άρρωστη', όλα είναι εξαιρετικά. [Όλα τα απαραίτητα λινκς για τη δουλειά της βρίσκονται στο υπερπλήρες ποστ των arxediamedia.]

Αυτό που ξεχώρισα πάντως είναι το (υπερβολικό αλλά εύστοχο) βίντεο-κλιπ Γαλάζιο και Λευκό -για χίλιους δυο ελληνικούς λόγους.
-------------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

scan0006
Αγαπημένα Όνειρα

Συνεχίζω το περιστασιακό αφιέρωμα στα όνειρα, με απώτερο σκοπό να διαφημίσω το νέο μου βιβλίο, τη Χώρα των Μαγικών Ονείρων, μέχρι να τη διαβάσουν όλοι οι αναγνώστες του enteka (ακόμα κι αυτοί που μπαίνουν τυχαία βρίσκοντας εδώ αυτά που ψάχνουν στο google συνήθως, δηλαδή «μπεζεντάκου γυμνή», «φοβίες με κλόουν» και «σταμάτης γαρδέλης playboy»).

scan0005

Είχα διαβάσει στο περιοδικό ΔΥΟ ένα μεγάλο αφιέρωμα στα όνειρα και έλεγε ότι ήταν καλή ιδέα να γράφεις τα όνειρά σου σ’ ένα ημερολόγιο ονείρων – και για ψυχαναλυτικούς αλλά και για λοιπούς διασκεδαστικούς λόγους. Ξεκίνησα να το κάνω περιστασιακά στα 11 μου. Όταν θυμόμουν έντονα κάποιο όνειρο το σημείωνα αμέσως, είτε με λέξεις κλειδιά ή και ολόκληρο, βάζοντας και την ημερομηνία. Καθώς περνούσαν τα χρόνια το ‘ημερολόγιο ονείρων’ μου αποτελούνταν από σημειώσεις σε τετράδια, σκόρπια χαρτάκια και ένα word document. Είναι συναρπαστικό να ανατρέχω σ’ αυτά τα όνειρα. Για μένα είναι ίσως πιο ενδιαφέρον (και λέει και περισσότερα για τον εαυτό μου) από τα κανονικά ημερολόγιά μου, της πραγματικής ζωής.

scan0001

Επίσης αποτελεί μια τεράστια δεξαμενή ιδεών. Πολλά κείμενα που έγραψα, πολλά διηγήματα, πολλά παραμύθια βασίστηκαν σε σελίδες και χαρτάκια αυτών των ημερολογίων. Αλλά και κάποια προπέρσινα ποστ στο enteka: Έντεκα (όνειρα της περιόδου 1988-1989) / Έντεκα (όνειρα της περιόδου 2002-2003) / Έντεκα (όνειρα με τη φιλική συμμετοχή διασημοτήτων).

Για να μη μιλήσω φυσικά για τη σειρά βιβλίων με τη Στέλλα και το Στέφανο, τα αδέρφια που ζουν σε μαγικούς κόσμους μέσω των ονείρων τους: κάθε φορά που κολλούσα έπιανα ένα παλιό μου όνειρο στην τύχη, και τότε η έμπνευση έτρεχε λες και είχα ανοίξει μια τεράστια κάνουλα.

scan0002

Δεν μαζεύω όμως μόνο τα δικά μου όνειρα. Συλλέγω και των άλλων. Άλλες φορές τα ηχογραφώ στο αόρατο εγκεφαλικό μαγνητόφωνό μου κι άλλες φορές τα παρουσιάζω όπως σ’ αυτό το φιλμάκι. Κάνοντας παρουσιάσεις για τη Χώρα των Μαγικών Ονείρων μου άρεσε να ρωτάω τους ακροατές/θεατές για το δικό τους αγαπημένο όνειρο. Το τι άκουσα δεν λέγεται – κυρίως από μαθητές δημοτικού.

Από γκροτέσκα («είδα ότι σκότωνα εξήντα μπάτσους») μέχρι αναμενόμενα («είδα ότι το σχολείο μας κάηκε και κάηκαν και ο διευθυντής, οι δάσκαλοι, και όλο το συμβούλιο» - αυτό ήταν το αγαπημένο όνειρο κοριτσιού που το διηγήθηκε παρουσία του διευθυντή, των δασκάλων, του συμβουλίου –αλλά και του αντιδημάρχου Αμπελοκήπων). Κι από μαγευτικά («Πετούσα στο διάστημα με την ταχύτητα του φωτός») μέχρι αξιοζήλευτα («ήμουν αόρατος και ταξίδευα σ’ όλο τον κόσμο μαζεύοντας κρυφές ιστορίες και μυστικά».)

scan0003

Σήμερα θέλω να ζητήσω από αναγνώστες του enteka να γράψουν στα σχόλια κι αυτοί το καλύτερο όνειρο που είδαν ποτέ -αν τυχόν το θυμούνται. Για να είμαι δίκαιος όμως, ας αρχίσω εγώ.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ
(10/4/1994)

Ζούσαμε στο Καραμπουρνάκι τότε. Στο όνειρο λοιπόν βλέπω πως είμαι στο μπαλκόνι και περιμένω με αγωνία κάτι που δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Κοιτάζω προς τον ουρανό. Και τότε, απ’ το πουθενά, εμφανίζονται μακριά, πέρα απ’ τα σύννεφα, εκατοντάδες ιπτάμενοι δίσκοι! Μοιάζουν όπως θα περίμενε κανείς, είναι πανέμορφοι και -όπως είπα- εκατοντάδες. Όλοι το βλέπουν: οι εξωγήινοι με τους ιπτάμενους δίσκους είναι απολύτως φιλικοί και έρχονται στη Γη∙ έρχονται για να μείνουν!

Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ αρχίζω να σκέφτομαι πως αυτή η στιγμή είναι, δίχως άλλο, η σημαντικότερη στιγμή της ανθρωπότητας. Καθώς πλησιάζουν τα UFO αρχίζουν να στροβιλίζονται γύρω απ’ τον εαυτό τους με τρελές ταχύτητες και να αλλάζουν χρώματα, σαν παραισθησιογόνα ουράνια τόξα. Διαστημικές μελωδίες βγαίνουν από αόρατα ηχεία. Σκέφτομαι να φέρω τη βιντεοκάμερα, αλλά ξέρω πως έτσι κι αλλιώς οι ειδήσεις όλου του πλανήτη θα καταγράψουν την απόβαση των εξωγήινων στη Γη – και θα την παίζουν συνέχεια για τους επόμενους αιώνες.

Καθώς οι χρωματιστές μάζες πλησιάζουν προς το μπαλκόνι -και λίγο πριν τελειώσει το όνειρο- σκέφτομαι: «Αχ, πότε θα ’ρθει το αύριο για να δω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων;! Πώς άραγε θα καλύψουν τα ΜΜΕ τη σημαντικότερη είδηση όλων των εποχών, αυτό που εκατομμύρια άνθρωποι ήλπιζαν ότι κάποτε όσο ζούσαν θα συνέβαινε;» Και η τελευταία σκέψη πριν ξυπνήσω ευτυχισμένος ήταν: «Άραγε θα έχουμε αύριο σχολείο; Αποκλείεται. Πάω στοίχημα πως τα σχολεία θα κλείσουν για τουλάχιστον μια βδομάδα!»

----------------------------------------

scan0004
*Το καλύτερο όνειρο που είδατε ποτέ εσείς;
--
-

22 comments:

ZlatkoGR said...

Την καλημέρα μου. Ωραίο και το σημερινό...

Stratos Bacalis said...

Εμένα μου λέει θα πεθάνω στις 9/8/2052! Να αρχίσω τα κασκαντερικά τώρα δλδ?

Αν όντως είναι η Μαντόνα 27/9 δε θα μπορέσω καθότι περίοδος υψηλού φόρτου εργασίας...

Το καλύτερο όνειρο δε το θυμάμαι αλλά μάλλον θα είναι πολύ τολμηρό για να το ποστάρουμε εδώ! Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά ένα επαναλαμβανόμενο πολύ κακό όνειρο. Αν το "θέλεις" πες μου, μια που συλλέγεις όνειρα Mr. Dreamcollector!

Stratos Bacalis said...

Α και με την Chloe είχε πολύ πλάκα, αρκεί να δεις τη φάτσα της Ολίβια όταν τραγουδούσε το πρώτο της κομμάτι (Never Tear Us Apart - INXS) για να καταλάβεις...

Chaca-Khan said...

μουτς μουτς από Αθήνα

(ε όταν κατέβεις ποτέ , χτύπα και κανένα mail)

greekgaylolita said...

Γαμωτο, θυμαμαι μονο τα x-rated!
Πιγκυ ωχρια μπροστα μου;-P)
Καλως τονε κι ας αργησε!

Α, μπα? said...

Δεν είναι το πιο ωραίο ακριβώς αλλά ήταν το πιο εντυπωσιακό και αυτό που με έβαλε σε σκέψεις

Βρίσκομαι σε ένα τεράστιο χώρο που μοιάζει με το Κολοσσαίο, αλλά το έδαφος είναι σαν διάφανο και από κάτω βλέπω νεφελώματα. Ο ουρανός είναι μαύρος κατάμαυρος, το φως έρχεται από κάτω μόνο. Καταλαβαίνω ότι μπορώ να βουτήξω τα χέρια μου στο πατωμα και να επηρεάσω τα νεφελώματα να αλλάξουν σχήμα.
Ξαφνικά συνειδητοποιώ τι γίνεται και που είμαι.
Είμαι ο Θεός!
Αρχίζω να πειραματίζομαι με τα νεφελώματα (που είναι γαλαξίες) και κάθε μου κίνηση ξέρω ότι προκαλούν τεράστιες αλλαγές στο σύμπαν, αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς. Βλέπω εκρήξεις, περίεργες βροχές και αστραπές και για λίγο με διασκεδάζει η ιδέα...
μέχρι που καταλαβαίνω ότι είμαι καταδικασμένη στην αιώνια μοναξιά.

Το σοκ που μου προκαλεί αυτή η σκέψη με κάνει να ουρλιάζω και να κλαίω απευθυνόμενη σε (κανέναν προφανώς)

Μέχρι που εμφανίζεται ένα ον
Και μου λεει πως είναι ο προϊστάμενος των θεών

Και είμαι πολύ χαζή αν νομίζω ότι είμαι ο μοναδικός θεός
Και υπάρχουν πολλά σύμπαντα, και όλα διοικούνται από ένα άλλο Ον, το οποίο δε λέγεται καν Θεός, αλλά κάτι άλλο.

Αυτό το άλλο Ον πρόκειται να έρθει να με επισκεφτεί για να μου πει τι πρέπει να κάνω. Γεμάτη αγωνία περιμένω να το δω.

Τελικά πρόκειται για ένα κοριτσάκι γύρω στα 10, ξανθό, με ένα ροζ τσιμπιδάκι στα μαλλιά σε σχήμα γαλαξία (ή κάτι τέτοιο.)
Η απογοήτευσή μου εντείνεται, όταν καταλαβαίνω ότι πρόκειται απλά για ένα παιδί. Είναι ατρόμητο, εγωιστικό, κακομαθημένο, πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου...μόνο που όντως είναι!

τέλος.

Α, μπα? said...

Ωχ τεράστιο είναι το ποστ μου! Σόρι

enteka said...

γεια σου zlatko!

sandman, φοβόμουν μήπως σε πληγώσω λόγω Ολίβια Νιούτον Τζον, αλλά απ' ό,τι κατάλαβα κι η Ολίβια ξέρει... Έχεις αυτό το κλιπ που λες;

chaca khan, μπορώ να σου αποκαλύψω ότι το Σάββατο 14 Ιουνίου έχω παρουσίαση στον Ιανό της Σταδίου...

ggl, αφού δεν φτιάχνεις ένα bits & pieces και σκορπάς τις ανακαλύψεις σου στον πρώτο τυχόντα καλά να πάθεις: την άλλη βδομάδα θα έχω το βιντεάκι στο κυρίως ποστ. Στ' αλήθεια δεν ξέρω από πότε έχω να γελάσω έτσι, μιλάμε για συγκλονιστική γιουτιουμπική ανασκαφή!

α, μπα?, μη στεναχωριέσαι, το δικό μου ποστ σήμερα είναι 2.500 λέξεις. επίσης να σου πω ότι ήξερα πως μπορούσα να βασιστώ σε σένα για να αφηγηθείς ένα τέλειο όνειρό σου. είσαι η μόνη που το έκανε μέχρι στιγμής... :)

καλή βδομάδα σ' όλους!

Anonymous said...

Είχα δει πως έκανα μεγάλες δρασκελιές κ περνούσα από ταράτσα σε ταράτσα. η πόλη ήταν σαν την Καλντέρα στη Σαντορίνη κ οι ταράτσες τον πολυκατοικιών ήταν οι αυλές των μπροστινών τους κ είχαν δέντρα, παγκάκια, κουνιες, πολύ όμορφα! κ όπως έκανα σάλτα έπαιρνα πορτοκάλια κ από κάπου μου έδωσε μια γιαγιά ένα καναρίνι! φτάνω λοιπόν στην τελευταία πολυκατοικία κ μπροστά μου ήταν ο Θερμαικός. σκέφτομαι "να πάω στα πλοία ή θα έχει ψύχρα στη θάλασσα"? βάζω δύναμη κ φτάνω ένα πλοίο, κάθομαι εκεί κ κοιτάζω απέναντι στον όλυμπο, που τον είχαν φωταγωγήσει με τεράστιους προβολείς [σαν εκείνο με τον οποίο καλούν τον μπάτμαν].εκείνη τη στιγμή βγαίνει ο πατέρας μου απο μέσα κ λέει "α, ήρθες? ερχόμουν να σε φωνάξω γιατί ο καπετάνιος θέλει να πάμε στην Αίγυπτο!" [είχα ένα κόλλημα με την αίγυπτο παιδί]
Γενικά έβλεπα συχνά οτι πετούσα ή έκανα αυτές τις δρασκελιές, αλλά αυτό ήταν το καλύτερο!
κατα τ'άλλα θα πεθάνω το 20067, 84χρονών, μια χαρά!
``````````````````````````````

WinterAcademy said...

οπως παντα, σ'ευχαριστω..

[και δε θυμαμαι ποτε τα ονειρα μου :(]

MenieK said...

θα κλάψω στην κηδεία του Sandman, (μπρρρρ!) αφού εγώ θα πεθάνω το 2053 (!)

νατασσΆκι said...

Μενιεκ, εγώ και των 2 σας -το 2060 μου έβγαλε ;ppp
:)))

Ευχαριστούμε για το ιδιόγραφο, το "πήραμε" για τη συλλογή

Θα βάλω τον Άκη να σου γράψει ή να σου ξαναζωγραφίσει όνειρο -τα δικά μου δεν τα θυμάμαι ποτέ.

Φιλιά

Anonymous said...

Δεν είναι το καλύτερο όνειρο που έχω δει, αλλά πρόκειται για ένα "περίεργο" όνειρο, από αυτά που χρήζουν καταγραφής. Λοιπόν, βόλταρα στο χωριό μου με το ποδήλατο και βρέθηκα έξω από το μαγαζί της Παραπονεμένης Κομμώτριας (ας τη λέμε Π.Κ.). Η Π.Κ. δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, αν και την έχω ξαναδεί σε όνειρο. ήταν όμορφη, με μακριά μαύρα μαλλιά που έπεφταν στην πλάτη της και γυμνές γάμπες. Στη σύντομη συνομιλία μας,κλαψούριζε συνεχώς. Όλα της φταίγανε, όπως συνήθως. Και πάνω που έψαχνα να βρω μια αφορμή για να φύγω είδα μια ομάδα δεκαπέντε - είκοσι ημερών να βηματίζουν βιαστικά. Μεσήλικες ή συνταξιούχες, καλοχτενισμένες και με ταγιεράκια αυτή τη φορά, κι αυτό σήμαινε "κοσμικό" γεγονός. Αυτόματα σκέφτηκα ότι κάποιες θα χτενίστηκαν στην Π.Κ., άρα δεν έχει λόγο να παραπονιέται- την άφησα εκνευρισμένη και τις ακολούθησα.
Κατευθύνονταν προς την κεντρική εκκλησία του χωριού. Βροντούσαν τις ξύλινες βαριές πόρτες ώσπου τις άφησαν να μπουν. Τρύπωσα κι εγώ μέσα. Ο χώρος, όπως τον γνώριζα, αλλά πιο σκοτεινός, με τραπέζια στρωμένα τριγύρω. Πάνω τους πολλά άκρως ελκυστικά πιάτα- αρνί ψητό, γουρουνόπουλο, ψημένα λαχανικά. Και ρόδια. Με υγιέστατη όψη, μεγάλα, έτοιμα να σκάσουν τα σπόρια τους, από αυτά που αφήνουν κατακόκκινους λεκέδες (να σημειώσω ότι αγαπώ τα ρόδια). Μόνη μου σκέψη ήταν να διαλέξω τα καλύτερα κομμάτια στη μοιρασιά (ότι θα γίνει μοιρασιά στο τέλος το χα σιγουρέψει). Είχα την εντύπωση ότι και οι υπόλοιπες σκέφτονταν το ίδιο.
Η ατμόσφαιρα μυσταγωγική, ζέστη πολλή (μπορεί να ταν από την υπερένταση), μες στα σκοτάδια, περιφερόμασταν χωρίς σκοπό. Επικρατούσε σιωπή- αν και όλες ήταν γνωστές μεταξύ τους καμιά δεν κουβέντιαζε. Σαν αν περιμέναμε κάτι να γίνει, να εκτονωθεί η ένταση.
Έπειτα άναψαν τα φώτα. Νόμιζα ότι δόθηκε το σύνθημα, το έναυσμα, χωρίς να ξέρω για-τί. Και κάπου εκεί ξεθώριασε το όνειρό μου. Η ζέστη ήταν αφόρητη, έχασα τις μορφές τους από μπροστά μου, πάει και το μυστήριο, ήθελα να φύγω...
Ύστερα ξύπνησα ή δε θυμάμαι πώς τελείωσε. cut.

Υ.Γ.: Πήρα το Island Empire και περιμένω εναγωνίως να το δω. Δεν έχω δει τίποτα άλλο του Λιντς, εκτός από παρανοϊκά διαφημιστικά του (thanks to έντεκα). Προς το παρόν περιμένει στο σελοφάν, γιατί εκκρεμούν οι εξετάσεις.

Υ.Γ.2: Εφιαλτικό σύνδρομο. Fanzine που εκδίδεται από θεσαλλονικιούς φοιτητές. Το πρώτο κείμενό τους που διάβασα ήταν μια παρωδία του Ονόματος του Ρόδου. Και ενθουσιάστηκα! Για μια πρώτη ματιά εδώ (http://www.myspace.com/efialtiko_syndromo) και για αν κατεβάσετε τα τεύχη του εδώ (http://aetos.it.teithe.gr/~niksot/teyxi/)

Μαρία

neutrino said...

Καταρχας να πω οτι γελασα δυνατα διαβαζοντας το κειμενο του Βελτσου σε συνδυασμο με το αμέσως επόμενο του fastfoodά για το Φεστιβάλ Αθηνών. Intsant epic.
(Περιμένω φεστιβάλ Αθηνών με λ.α.τ.ρ.ε.ί.α).

Λες να έρθει πράγματι η Μετζένα; Κρατάω μικρό καλάθι, και στο site της κουβέντα ακόμα.

Ένα αγαπημένο μου όνειρο: το έχω δει εδώ και χρόοονια αλλά το φιλμ μπορεί να παίξει ακόμα στο μυαλό μου σε HD. Έίμαι λέει στο δωμάτιο το παιδικό μου (σ'αυτό που κοιμόμουν τότε) με φως για κάποιο λόγο χαμηλωμένο, αν και όλες οι λάμπες είναι αναμένες στο φουλ. Έχω μια αδημονία και ένα άγχος, υπάρχει απόλυτη ησυχία και εγώ νιώθω οτι ανεβάζω πυρετό. Το συναίσθημα μοιάζει με ίλιγγο, είναι ανεξήγητο. Ξαφνικά μπαίνει ένας δυνατός αέρας από το ανοιχτό παράθυρο αλλά ο ήχος μοιάζει σαν να κόβεται -οι εικόνες συνεχίζουν να είναι πεντακάθαρες: ξεκινάει ένα πάρτυ που το κέφι του δείχνει άνευ προηγουμένου. είναι τα γενέθλιά μου και το είχα ξεχάσει! όλα γίνονται γρήγορα μα είναι βουβά και το φως είναι χαμηλό και τρεμοπαίζει. Είμαι εγώ παρέα με τους Μουργόλυκους (!) και τον Ρατάξη και κάτι άλλους ρινόκερους (από τον Μπαμπάρ!) και χοροπηδάμε πάνω στο κρεβάτι μου ενώ κομφετί πέφτουν από παντού. Φαίνεται πως μου τραγουδάνε ένα τραγούδι γενεθλίων αλλά δεν ακούγονται τα λόγια. Εχει κάτι το ανεπανάληπτα διασκεδαστικό, αλλά και κάτι το μελαγχολικό αυτό το όνειρο.
αλλά δεν μπορώ να το ξεχάσω με τίποτα, και πάντα χαμογελάω όταν το σκέφτομαι (thnx που μου το ξαναθύμησες!)

τα δευτεριάτικά σου είναι εθισμός, ακόμα κι αν δε σχολιάζω τελευταία. φιλιά

A.F.Marx said...

Aυτό δεν είναι χειρόγραφό...
Κέντημα με ψιλό βελονάκι είναι.
Καλά...οι άλλοι δεν μπορούσαν να διαβάσουν όσα έγραφες στο μπλοκάκι σου. Εσύ πώς τα ξαναδιάβαζες;
:)

Stratos Bacalis said...

Enteka, το clip από το αρχείο του mtv (στο youtube τα έσβησε όλα!)

http://www.mtv.com/overdrive/?id=1587145&vid=221761

Η έκφραση της Ολίβια όλα τα λεφτά!

cobden said...

Θα με υποστείτε μέχρι 15 Δεκεμβρίου του 2062! Δηλαδή, θα εγκαταλείψω τα εγκόσμια στα 84!Αν υπολογίσεις την πρόοδο της επιστήμης μέχρι τότε, ε, δεν είναι και τίποτε σπουδαίο!

ethanandthecity said...

Υπέρπληρες και το σημερινό ποστ.
1) Με το σπλάχνο της Olivia έμεινα ενεός, από ποιό μπόγια ξέφυγε δαύτην?

2) Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου όσον αφορά το αξιοπρόσεκτο των τραγουδιών της γιουροβίζιον, τουλάχιστον μετά από αυτό που παρακολούθησα χθες θεωρώ πως παίζουμε σχεδόν χωρίς αντίπαλο. μου άρεσε μόνο της Νορβηγίας αλλά και της Λετονίας που το βρήκα εξόχως catchy μέσα στην χαζομάρα του

3) Η Χαρά Κολαίτη αξίζει πραγματικά συγχαρητηρίων για την περσόνα που υιοθέτησε, μπράβο για την τόλμη, το χιούμορ και την διάθεση αυτοσαρκασμού που διαθέτει σε γερές δόσεις

enteka said...

anonymous, φοβερό το όνειρο, τελείως κινηματογραφικό!!

neutrino, στέλνω το όνειρο στον Lynch να το κάνει ταινία :)

a.f.marx, άσε είναι δύσκολο να το διαβάσω, και είναι δεκάδες τέτοιες σελίδες μεγάλου σχήματος. Μάλλον θα το μαγνητοφωνήσω το τετράδιο σταδιακά ώστε απομαγνητοφωνόντας το να το γράψω σε pc. Αυτά τα προγράμματα talk & write είναι άραγε καλά;

sandman, σ' ευχαριστώ! [μοιάζει να αγωνιά η ολίβια, δεν νομίζω ότι αποδοκιμάζει...]

cobden, δε νομίζω ότι θα ξαναέρθει η κάιλι μέχρι το 2062... [το παίζω δημιουργός τύψεων]

ethan, κάναμε 4 άτομα ψηφοφορία καθώς έπαιζε και τελικά στείλαμε sms μ' αυτό που πήρε την ψηλότερη βαθμολογία - ήταν της Σλοβενίας (με ρεφρέν ίδιο με το Με Στέλνεις Με Στέλνεις Με Παρασέρνεις). Παρά το 1.5 ευρώ που ξοδέψαμε το τραγούδι δεν κατάφερε να προκριθεί. Και, ναι, νομίζω κι εγώ ότι παίζουμε χωρίς αντίπαλο. Της Πέμπτης ο ημιτελικός είναι λίγο καλύτερος όμως...

:)

Stratos Bacalis said...

@ enteka: μωρέ ξινίζει τα μούτρα της σε κανα 2 στιγμές αλλά είσαι ευγενικός μου φαίνεται... εκτός α αγωνιά για την τύχη της νότας που κατακρεουργεί η μικρή τη στιγμή εκείνη. Πάντως, να πούμε και του στραβού το δίκιο, τα δικά της τραγουδάκια τα λέει καλύτερα στο myspace της.

Ντροπαλός said...

Καλημέρα,
Λες με την συγκεκριμένη πτυχιακή να δημιουργηθεί πανικός, όπως λίγο παλαιότερα με την ιστοσελίδα "ενοικίασης εργαζομένων" (κάτι τέτοιο) ;

Πω πω, πώς καταφέρνεις να κοιμάσαι και ονειρεύεσαι;

Chaca-Khan said...

14/6, i noted down : beware!