Έντεκα (ωραία βιβλία που διάβασα το 2006)

Αντί άλλης ανασκόπησης θα μετρήσω τη χρονιά με βιβλία. Μπορεί να μην είναι όλα φετινά αλλά όλα τα διάβασα φέτος για πρώτη φορά.


1) Σταύρος Κρητιώτης - Το Μηνολόγιο Ενός Απόντος. Λογοκλοπή, ψευδώνυμα, αυτοαναφορικότητα, λογοτεχνικά αποκόμματα, αυτοκτονία. Απίστευτο από χίλιες απόψεις.
2) Μαρία Μήτσορα - Καλός Καιρός / Μετακίνηση. Ο ήλιος ανέτειλε.
3) Robert A. Wilson & Robert Shea - Illuminatus. Kαμία σχέση με Νταν Μπράουν, το πιο ξεκαρδιστικό, καλτ, underground «μυθιστόρημα» που έχω διαβάσει.
4) Μαργαρίτα Καραπάνου & Φ. Τσαλίκογλου - Μήπως. Έξυπνο και αισιόδοξο (θα προτιμούσα να ήταν μονόλογος).
5) Ρενέ Γκοσινί-Ζαν Ζακ Σανπέ - Ο Μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες. Το ξεκίνησα την Πρωτοχρονιά του 2006 (δώρο) και το τελείωσα μόλις προχτές. Το είχα δίπλα στο κρεβάτι μου όπως άλλοι έχουν τη Βίβλο και κάθε τόσο διάβαζα καναδυό ιστορίες που με γαλήνευαν με τρόπο χαριτωμένο.
6) Γιάννης Ξανθούλης - Ο Θείος Τάκης. Γκροτέσκο, αλλά δεν μπορούσα να το αφήσω απ' τα χέρια μου. Απορώ με το ταλέντο του Ξ. Έχει γράψει για τέτοιου είδους οικογένειες 30 φορές και κάθε μία είναι τελείως ξεχωριστή.
7) Λύο Καλοβυρνάς - Πέφτω. Ποπ ψυχανάλυση με ουσία, γέλιο και δάκρυα.
8) Bill Drummond - 45. (Το είχα ξεκινήσει το 1999 και κάπου παράπεσε). Το πρώην μέλος των KLF αφηγείται με νηφάλια ωριμότητα τα Πάντα.
9) Ντέιβιντ Λοτζ - Σκέψεις σκέψεις... Ένα ακόμη πολυφωνικό campus αριστούργημα.
10) Ένιντ Μπλάιτον - Οι Πέντε Φίλοι Διασκεδάζουν. Ένα ακόμη μυστήριο της σειράς. Το βρήκα σ' ένα καλάθι στο δρόμο με την ένδειξη ΜΟΝΟ 1 ΕΥΡΩ. Άξιζε πολύ περισσότερο.
11) Bret Easton Ellis - Lunar Park. Συναρπαστικά αλλόκοτο.


Γκάλοπ: Ποιο ήταν το καλύτερο βιβλίο που διαβάσατε φέτος;

Έντεκα (αντίο για ένα μαγαζάκι)

ΚΩΣΤΗ: 1959 - 2006

Το "Κωστή" το άνοιξε ο Κωστής Δελιαλής το 1959 στην Πρ. Νικολάου και παρέμεινε εκεί για 47 χρόνια. Έγινε 'της μόδας' στους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους της Θεσσαλονίκης του '60 με τα κεραμικά του, συνεργάστηκε με τον Μποστ για απίθανα και συλλεκτικά πλέον κομμάτια, εμπλουτίστηκε με εκλεκτικά είδη δώρων στα '70ς και τα '80ς, έφτιαχνε ονομαστές λαμπάδες το Πάσχα και γιορτινά αντικείμενα τα Χριστούγεννα. Πράγματα που έμοιαζαν με θεατρικά προπς. Χρώματα και φαντασία. To μεράκι, η Άρτεμη Δελιαλή. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
Το Κωστή κλείνει για πάντα (πλήρες ημερών) στις 31 Δεκεμβρίου.


[Βιτρίνα, Χριστούγεννα 1987. Η πρώτη φωτογραφία που τράβηξα ποτέ.]


Good-bye Αdieu Vaarwel Αddio прощаться Αdeus Sayōnara ¡adiós! Auf Wiedersehen ‏(نداء) وداعا‏ Aντίο!

Έντεκα Χριστουγεννιάτικα Λαμπιόνια (Ένα παιδικό παραμύθι)

[ένα χρόνο μετά, το βιβλίο μου στο Έντεκα (για το νησί των Χριστουγέννων) ]

Ένα μικρό κοριτσάκι με φακίδες ζούσε στο Μαγικό Χωριό και το έλεγαν Κατερίνα.
Ένα βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων, όταν η μαμά της πήγε να τη βάλει για ύπνο, αυτή είπε ότι δε σκόπευε να κοιμηθεί. Ποτέ!
«Μα γιατί;» τη ρώτησε η μαμά της. «Επειδή υπάρχουν χίλια όμορφα πράγματα να κάνω ξύπνια! Δε θα κλείσω ξανά τα μάτια μου κι έτσι δε θα τα χάσω.» Η μαμά της Κατερίνας προσπάθησε να την πείσει να κοιμηθεί, τη νανούρισε, της έβαλε τις φωνές και στο τέλος παραιτήθηκε και πήγε για ύπνο.
Η Κατερίνα έμεινε μόνη στο δωμάτιο κι άναψε το φως. Δεν είχε όμως πει στη μαμά της τον κυριότερο λόγο που δεν ήθελε να κοιμηθεί: ένας συμμαθητής της τής είχε πει πως όταν μένεις ξύπνιος για πολλές μέρες, πράγματα φανταστικά αρχίζουν να συμβαίνουν, χωρίς να προσπαθήσεις καθόλου. Κι η Κατερίνα ήθελε να δει με τα μάτια της τα χίλια όμορφα πράγματα. Περίμενε, περίμενε αλλά η νύχτα δεν περνούσε με τίποτα. Διάβασε, έπαιξε και το μόνο περίεργο που συνέβαινε -και μάλιστα δεν ήταν καν περίεργο- ήταν ότι νύσταζε. Κόντευε να ξημερώσει όταν...
…Μουσική από τύμπανα ακούστηκε έξω απ’ το παράθυρό της. Έτρεξε κι είδε μια χριστουγεννιάτικη μπάντα με μουσικούς ντυμένους στα κόκκινα να κάνουν παρέλαση έξω απ’ το σπίτι της. Το κοριτσάκι άνοιξε το παράθυρο, βγήκε κι έτρεξε πίσω απ’ τη μπάντα. Άρχισε λοιπόν κι αυτή να κάνει παρέλαση, κοιτάζοντας αριστερά και δεξιά. Αντί όμως για τους συγχωριανούς της τη μπάντα παρακολουθούσαν όλα τα ζωάκια του χωριού. Χαρούμενη χαιρέτησε τις πάπιες, τις γάτες, τα σκυλάκια, τους τρυποκάρυδους και τις αλεπούδες που χειροκροτούσαν. Τα χρώματά γύρω της ήταν όλα λάθος: τα δέντρα ήταν πορτοκαλί, ο ουρανός ροζ, η θάλασσα κίτρινη, τα σύννεφα πράσινα. Ήταν όμως πιο ωραία απ’ ότι συνήθως. «Αυτά πρέπει να ’ναι τα φανταστικά πράγματα που έλεγε ο συμμαθητής μου κι η μαμά δεν πίστευε», σκέφτηκε η Κατερίνα.
Η μπάντα την οδήγησε σ’ ένα λιβάδι και ξαφνικά εξαφανίστηκε. Η Κατερίνα κούνησε τα χέρια της στο αέρα. Εμφανίστηκε ένας μεγάλος άσπρος θάμνος. Από μέσα του πετάχτηκαν έντεκα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια που, αναμμένα, άρχισαν να γυρνούν γύρω από το κεφάλι της. Τη σήκωσαν στον αέρα και καθώς αυτή χειροκροτούσε ενθουσιασμένη την κάθισαν στην κορφή μιας πανύψηλης ρόδας λούνα-παρκ. Ήταν τόσο ψηλά που μπορούσε να δει πέρα από το Μαγικό Βουνό, κι αυτό που είδε εκεί της κίνησε την περιέργεια. Τινάχτηκε από το καρεκλάκι της και σ’ ένα δευτερόλεπτο βρέθηκε πίσω απ’ το βουνό, σε μια τεράστια έρημο. Παντού υπήρχε λευκή γαλάζια άμμος και περίτεχνοι δαντελωτοί αμμόλοφοι.
Η Κατερίνα προχώρησε κι είδε μερικούς χρυσούς φοίνικες και μια ροζ λιμνούλα. Βούτηξε και έφτασε στο βυθό της. Μια τρύπα τη ρούφηξε. Έπεφτε για πολύ ώρα μέσα σε ένα τούνελ καθώς πολύχρωμα φωτάκια αναβόσβηναν γύρω της. Πέρασε το εσωτερικό ολόκληρης της γης και βγήκε απ’ την άλλη πλευρά.
Τώρα ήταν στη ζούγκλα! Πανύψηλα πορτοκαλί δέντρα βρισκόταν γύρω της και πάνω τους μικρές μαϊμούδες. Πριν προλάβει το κοριτσάκι να αντιδράσει παρουσιάστηκε μπροστά του ένας νέος άντρας που φορούσε μια γαλάζια μπέρτα και είχε μια ασημένια κορώνα στο κεφάλι. «Καλώς ήρθες στη ζούγκλα!» της είπε. «Εγώ είμαι ο αυτοκράτορας της ζούγκλας. Πάμε στο παλάτι μου;».
Το κοριτσάκι ακολούθησε τον αυτοκράτορα κι έφτασαν μαζί σε ένα θεόρατο παλάτι φτιαγμένο όχι από χώμα ή πέτρες αλλά από χρυσά σύννεφα. Μια συννεφένια πύλη άνοιξε και μπήκαν μέσα. Η Κατερίνα πήγε μια βόλτα και εξερεύνησε όλα τα πουπουλένια δωμάτια, που ήταν γεμάτα παράξενα και τέλεια παιχνίδια. Μόνο μια πόρτα δε μπόρεσε να ανοίξει. «Τι είναι εδώ;» ρώτησε τον αυτοκράτορα κι αυτός αποκρίθηκε: «Εδώ είναι η Εκπληκτική Αίθουσα. Και δε μπαίνει κανείς εκτός από μένα.» «Μα γιατί; Ταξίδεψα από τόσο μακριά...» Ο αυτοκράτορας δίστασε. «Επειδή φαίνεσαι καλό κοριτσάκι θα σε αφήσω να μπεις μονάχα όμως αν βρεις τη λύση στο αίνιγμα που θα σου πω. Από ψηλά γκρεμίζεται, πέφτει και δεν ραγίζεται. Τι είναι...;»
Η Κατερίνα το σκέφτηκε από δω, το σκέφτηκε από κει και λύση δε βρήκε. Τη στιγμή που ήταν έτοιμη να παραιτηθεί τα έντεκα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια ξανάναψαν γύρω από το κεφάλι της, δίνοντάς της μια ιδέα. «Είναι η βροχή!» φώναξε. «Σωστά», είπε ο Αυτοκράτορας, «αυτό είναι!» και πάτησε ένα κουμπί. Η συννεφένια πόρτα άνοιξε αργά-αργά και το κοριτσάκι μπήκε σε μια ψηλή και μεγάλη αίθουσα. Ήταν γεμάτη ψάρια που πετούσαν! Σε κάθε σπιθαμή της, απ’ το πάτωμα μέχρι το ταβάνι πετούσαν τα πιο πανέμορφα ψαράκια που είχε δει ποτέ. Είχαν όλα διαφορετικά χρώματα και διαφορετικά σχήματα. Η Κατερίνα σηκώθηκε στον αέρα και άρχισε να πετάει με τα ψάρια και να παίζει μαζί τους. «Έχω τα χίλια πιο σπάνια ιπτάμενα ψάρια του κόσμου. Σ’ αρέσει το ιπτάμενο ενυδρείο μου;.» τη ρώτησε ο Αυτοκράτορας. «Πάρα πολύ» απάντησε αυτή γελώντας...
Είχε μεσημεριάσει κι η μαμά γυρνούσε σπίτι μ’ ένα χριστουγεννιάτικο δώρο για τη μικρή Κατερίνα. Μπήκε στο δωμάτιό και βρήκε την κόρη της στο κρεβάτι. «Ξύπνα υπναρού...» της είπε τρυφερά και το κορίτσι ξύπνησε έκπληκτο κι έτριψε τα μάτια του. Η μαμά γέλασε: «Εσύ δεν είσαι που δε θα κοιμόσουν ποτέ; Τα έκλεισες τα μάτια σου τελικά; Είδες κανένα ωραίο όνειρο;» Η Κατερίνα τα είχε χαμένα... Την πήρε τελικά ο ύπνος...
Τότε η μαμά τής έδωσε ένα δώρο. Το κορίτσι άνοιξε το περιτύλιγμα και βρέθηκε μπροστά σ’ ένα μεγάλο γυάλινο ενυδρείο. Μέσα κολυμπούσαν πολλά μικροσκοπικά ψαράκια. Τι όμορφα που ήταν! Η μαμά τής έδωσε τροφή κι η Κατερίνα τα τάισε. Μαζεύτηκαν όλα μαζί, σαν σύννεφο, και τσιμπολογούσαν την τροφή, καθώς το κοριτσάκι σκεφτόταν πόσα να ’ταν τα ψάρια μέσα στο ενυδρείο . Η μαμά της, λες και μάντεψε τη σκέψη της τής είπε: «Μην κουράζεσαι να τα μετράς. Είναι ακριβώς χίλια.»
Κι η Κατερίνα θυμήθηκε: «Χίλια... Τα χίλια όμορφα πράγματα... μαμά σ’ ευχαριστώ πολύ!» Το κοριτσάκι αγάπησε όλα τα ψαράκια της και δε θέλησε να ξαναμείνει ξύπνια τα βράδια. Είχε πλέον μάθει πως φανταστικά πράγματα μπορούν να συμβούν και με ανοιχτά αλλά και με κλειστά μάτια...



Γραμμένο με την προτροπή της Misirlou Oubliez
και χαρισμένο στην Κατερίνα για τα γενέθλιά της.

Έντεκα (σημερινά πρωτοσέλιδα απ' όλο τον Πλανήτη)

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2006

[Ήταν ένα παιδικό μου όνειρο.] Από μικρός πήγαινα κάθε πρωί στο περίπτερο και κοιτούσα όλα τα πρωτοσέλιδα, ψάχνοντας να βρω ομοιότητες και διαφορές. Όταν δούλεψα για πρώτη φορά σε εφημερίδα πιο πολύ εντυπωσιάστηκα απ’ το εξής mundane γεγονός: κάθε πρωί αγόραζαν όλες τις εφημερίδες που υπήρχαν και εμείς οι συντάκτες μπορούσαμε, μην πω έπρεπε, να τις ξεφυλλίσουμε ή τουλάχιστον να δούμε τα πρωτοσέλιδα. Ένιωθα σαν να ήμουν περιπτεράς. (Πρέπει να το ομολογήσω, η δουλειά των ονείρων μου είναι σε περίπτερο, για να διαβάζω οποιοδήποτε έντυπο κυκλοφορεί - απορώ πώς δεν το 'χω κυνηγήσει).

Αν και μ’ αρέσει, το καλό site του In.gr με τα ελληνικά πρωτοσέλιδα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία μπροστά απ’ το περίπτερο με τις δεκάδες αναρτημένες εφημερίδες. Όμως υπάρχει και το Newseum που έχει 542 πρωτοσέλιδα απ’ όλο τον κόσμο, εκπληρώνοντας το όνειρό μου [βλ. αρχή του ποστ] φτιάχνοντας επιτέλους ένα εικονικό, παγκόσμιο, up-to-date, ηλεκτρονικό περίπτερο.

Κάθομαι μπροστά του έκπληκτος και χαζεύω - μεταφορικά και κυριολεκτικά.

berenice abbott-newsstand

1) Die Tageszeitung, (Berlin, Germany) «Ήθελαν βοήθεια τώρα θα πεθάνουν.»

2) The Guardian, (London, UK) Οι Τόρις σπάνε ρεκόρ στα γκάλοπ

3) The Daily Al Bayan, (Dubai, United Arab.) ???

4) 24 Hours (Toronto, Canada) Οι μέρες της Υπουργού Περιβάλλοντος στην Κυβέρνηση είναι μετρημένες.

5) The Age, (Melbourne, Australia) Ρεκόρ ξηρασίας στην Αυστραλία

6) Newsday (Long Island, USA) Η Αναγέννηση του Ground Zero

7) Albuquerque Journal, (Albuquerque, USA) Χιόνι και κακοκαιρία στην περιοχή

8) The New York Times, (New York, USA) Ο Bush θέλει να στείλει κι άλλους στρατιώτες στο Ιράκ

9) The Asahi Shimbun (Tokyo, Japan) Προβλήματα για τη Mitsubishi

10) Corriere Della Sera (Milano, Italy) Οι μεταρρυθμίσεις του Πρόντι

11) The Daily Telegraph, (London, UK) Οι ασθενείς περιμένουν και ένα χρόνο για εγχειρήσεις. (+ tribute στον Barbera)


-------------------------------------------



(+) Fiji Times η πρώτη πρωινή εφημεριδα του πλανήτη
Στην Ωκεανία υποδέχονται πρώτοι τον εκάστοτε νέο χρόνο, όπως και την κάθε μέρα. Έτσι στα Φίτζι κυκλοφορεί η πρώτη πρωινή εφημερίδα σε όλο τον κόσμο. Τα νησιά (που ήταν βρετανική αποικία μέχρι το 1970 και έκτοτε είναι Δημοκρατία) έχουν γύρω στους 800.000 κατοίκους από τους οποίους οι 40.000 ενημερώνονται καθημερινά από τους Fiji Times. Νωρίτερα από κάθε άλλο έντυπο, όπως είχε γράψει παλιά ο Ουμπέρτο Έκο, η εφημερίδα φέρνει στο πανέμορφο τροπικό φως των νησιών τις παγκόσμιες και τοπικές ειδήσεις.
Πρώτο Θέμα Σήμερα: Ο Στρατιωτικός Διοικητής Voreque Bainimarama αρνείται να παραστεί στη συνάντηση του Μεγάλου Συμβουλίου που θα γίνει σήμερα στη Σούβα.

(Όταν κάθε απόγευμα στις 6.45 το Alter καλωσορίζει τους τηλεθεατές στις Ειδήσεις του, τα νέα της επόμενης μέρας βρίσκονται ήδη κρεμασμένα στα σταντ των Νήσων).

Έντεκα (καλτ δείγματα της λαϊκής σοφίας)

Αυτά που «λέει ο λαός» είναι απλά πανέξυπνα και σαφώς βγαλμένα απ’ τη ζωή. Συχνά τα χρησιμοποιούμε αιτιολογώντας τις πράξεις μας. («Ας μην ποστάρω ακόμη τη λίστα με τις παροιμίες, είναι πολύ πρόχειρη - όποιος βιάζεται σκοντάφτει.») Ευτυχώς υπάρχουν αρκετές, και συχνά αντικρουόμενες, παροιμίες που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ανάλογα με το συμφέρον μας, επικαλούμενοι πάντα τη λαϊκή σοφία. («Θα το στείλω τώρα το ποστ με τις παροιμίες, πριν με προλάβει κάποιος άλλος – το γοργό και χάριν έχει.»)

Ψάχνοντας για άσχετο λόγο παροιμίες στο ίντερνετ έπεσα πάνω σ’ αυτή τη σελίδα. Είχε όλες τις γνωστές και πολυφορεμένες, περισσότερο όμως μου κίνησαν την περιέργεια αυτές που, προσωπικά, δεν ήξερα: Οι αδικημένες που ποτέ δεν ‘έπιασαν’, δεν μπήκαν στο τοπ-10 μαζί με το Κάλλιο Πέντε, το Κάλλιο Αργά και το Αγάλι-Αγάλι. (Όπως και αυτές που χάθηκαν τελείως και δεν χρησιμοποιούνται πια στον καθημερινό λόγο με την συχνότητα των καθιερωμένων.) Κάποιες απ’ αυτές τις σπάνιες είναι ακόμη πιο εύστοχες κι από τα μεγάλα Hits. Η πρότασή μου είναι να ανακηρυχθούν καλτ και να χρησιμοποιούνται όποτε βολεύουν στον καθημερινό προφορικό (και γραπτό) λόγο - αρχίζοντας από σήμερα!



Αν ήταν καλή η δουλειά θα δούλευε κι ο Δεσπότης.

Του παπά η κοιλιά είν' αμπάρι, θέλει να φάει και να πάρει.

Αν έχεις νύχια ξύνεσαι.

Κρασί σε πίνω για καλό και συ με πας στο βράχο.

Λαγός τη φτέρη κούναγε, κακό του κεφαλιού του.

Όλα τα γουρούνια μία μύτη έχουνε.

Έβγα έξω και πομπέψου κι έμπα μέσα και πορέψου.

Ούτε κότες έχω ούτε με την αλεπού μαλώνω.

Ο τεμπέλης κι ο φαγάς ή χωροφύλακας ή παπάς.

Άλλοι σπέρνουν και θερίζουν κι άλλοι τρών' και μαγαρίζουν.

Ανύπαντρος προξενητής, για πάρτη του γυρεύει.

--------------------------------------------

[more pop wisdom]

Έντεκα (τυχαία site στα οποία έκανα Stumble Upon)

Υπάρχει κάτι τέλειο στο Mozilla Firefox. Σερφάρισμα στα (σχεδόν) τυφλά, ένα φανταστικό ταξίδι στο άγνωστο που η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη, με τυχαία σειρά.
Λέγεται Stumble Upon, το κατέβασα και τώρα ένα κουμπάκι υπάρχει στο Mozilla browser μου και με προτρέπει να κάνω Stumble και να αφήσω τα υπόλοιπα επάνω του. Καταρχήν σημείωσα δεκάδες κατηγορίες πραγμάτων που μ’ αρέσουν από μία λίστα με 500 διαφορετικά πράγματα. Έβαλα διάφορα, ξέροντας ότι ανάλογα με τις προτιμήσεις μου κάθε φορά που θα πατάω το Stumble θα με πηγαίνει τυχαία σε μια σελίδα που θα συνδυάζει κάποια απ’ τα ενδιαφέροντά μου. Η έκπληξη είναι ότι τα site είναι φανταστικά, η αφρόκρεμα από ένα σωρό σελίδες που αλλιώς -προσωπικά- δεν θα έβρισκα ποτέ. Δεν υπάρχουν home pages ή συνηθισμένα sites που γράφουν δυο κουβέντες κι έχουν μερικές φωτογραφίες (καλή ώρα).

Tony Palladino, 1983

[Μερικές από τις κατηγορίες που έχω επιλέξει: fine arts, animation, psychology, magic/illusions, memorabilia, journalism, cult films, wikka, multimedia, space κ.λ.π.]
Για να εξηγήσω τι εννοώ: πάτησα το πρωί το Stumble έντεκα φορές και κατέγραψα τα ευρήματα που με τυχαία σειρά εμφανίστηκαν στην οθόνη.

1) DayofBirth Βάζεις την ημερομηνία γέννησής σου και σου βγάζει ένα σωρό πληροφορίες. Για τη δική μου, 3 Μαΐου 1978, γράφει: You are 28 years, 7 months, 12 days old. / It is 139 days until your next Birthday. / You are 10,453 days old! / You are approximately 250,881 hours old / You are approximately 903,010,218 seconds old /. [Επίσης με παραπέμπει σε σάιτ που λένε ότι στις 3 Μαΐου του ’78 Νο1 στην Αγγλία ήταν το Night Fever των Bee Gees, ότι πέθανε ο συνθέτης Χατσατουριάν, ότι γιορτάστηκε η Μέρα του Ήλιου στην Αμερική κ.α.]
2) Evil Bible. Με έβγαλε κατευθείαν σε σελίδα με τη λίστα «Top Ten Signs You're a Fundamentalist Christian». [Επίσης δείτε το φοβερό God F.A.Q.]
3) ‘80s Lyrics Quiz. Συμπληρώνεις τα κενά σε στίχους όπως: We are living in ----- a world, and I am a ----- girl. / I'm never going to ----- again the way I ---- with you. [Εγώ βρήκα 41 απ’ τα 100]
4) Supercool. Εικαστικά συναρπαστικό! Φορτώνει και μετά χρησιμοποιώντας το ποντίκι…
5) Bush SpeechWriter Φτιάχνεις με απλές κινήσεις ένα λόγο για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και μετά τον ακούς να τον απαγγέλλει.
6) Fairytale Generator. Δημιουργείς το δικό σου παραμύθι επιλέγοντας θέματα από μια λίστα. Επέλεξα: trickery, wedding, punishment, unfounded claims, unrecognized arrival, receipt of a magical agent και victory και μου έφτιαξε ένα horror παραμύθι με έναν που σκότωσε ένα τέρας αλλά ο Βασιλιάς δεν τον πίστευε.
7) D-Film Φτιάχνεις σε δευτερόλεπτα την δική σου animation ταινία, επιλέγοντας πρωταγωνιστές, υπόθεση, σκηνικά, μουσική. [Κάπως παρόμοιο αλλά για μουσική είναι το ambience.]
8) Devil Lucky Απίστευτο φιλμάκι με τον τίτλο Experience real hallucination, no drugs necessary. Το εννοεί! Μόλις απομακρύνεις τη ματιά σου απ’ την οθόνη, οι παραισθήσεις αρχίζουν.
9) LinesSuperFollow Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, αλλά είναι τέλειο μέσα στην απλότητά του.
10) SouthParkImage Φτιάχνεις τον δικό σου χαρακτήρα απ’ το South Park.
11) SPIN5 Ένας πολύ περίεργος τρόπος για να ζωγραφίσεις τρισδιάστατα με το ποντίκι.

+ 1 Bonus Η Τελευταία Σελίδα του Ίντερνετ


(catherine the great, σ’ ευχαριστώ)

Έντεκα (συναρπαστικές στιγμές του MTV – που φέτος έκλεισε τα 25)

Την περίοδο ’88-’96 η διάθεσή μου εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό απ' το αν πιάναμε MTV ή αν είχε πάλι χιόνια. Μεγάλο βασανιστήριο, ειλικρινά. Εκείνη την περίοδο η άφιξή του στην Ελλάδα (όπως και του Super Channel και του Sky, εν μέσω ενός υπογείου δορυφορικού πολέμου Kυβέρνησης – Δήμων, όπου ο καθένας χάριζε δωρεάν κανάλια για να πάρει ψήφους) ήταν πραγματικά κάτι σπουδαίο: η γρήγορη, πολύχρωμη –και αρκετά προχωρημένη- αισθητική (που έμεινε γνωστή ως αισθητική MTV) ήταν κάτι καινούριο για ένα παιδί που περίμενε κάθε Παρασκευή το Μουσικόραμα και μια φορά το μήνα τα μουσικά περιοδικά για να ενημερωθεί.
Κάτι γινόταν όμως στη Θεσσαλονίκη και κάθε λίγους μήνες το MTV κοβόταν, άλλοτε για λίγο, συνήθως για πολύ. Το σκοτσέζικο ντους οφειλόταν συνήθως σε τοπικά κανάλια που έπεφταν στην ίδια συχνότητα. Έπαιρνα λοιπόν τηλέφωνο την ΕΡΤ, συχνά με διαφορετικές φωνές, για να διαμαρτυρηθώ. Mε συνέδεαν με κάτι τεχνικούς, αυτοί με κάτι άλλους και στο τέλος έλεγα το Μεγάλο Παράπονό μου σε κάποιον άσχετο που έλεγε ότι περιμένουν να ψηφιστεί νόμος που θα ξεκαθαρίσει το τηλεοπτικό τοπίο (χα!).
Γύρω στο ’93 αντί στη συχνότητα του MTV έπεφτε η Ωμέγα Τηλεόραση, που τότε την είχε το Ράδιο Θεσσαλονίκη. Είχα βγει έξω απ’ τα ρούχα μου -το Ωμέγα είχε άλλες δ ύ ο συχνότητες–δεν ήταν μόνο υπερβολή, ήταν σχεδόν ύβρις! Πήρα τηλέφωνο (too much time on my hands) και μίλησα με τον Λευτέρη Μαρόγλου γνωστό δημοσιογράφο της πόλης, εν μέρει υπέυθυνο για την εξαφάνιση του MTV για πολλά χρόνια απ' τον δέκτη μου. «Τι το θες το MTV παιδάκι μου; Έχουμε κι εμείς μουσικές εκπομπές» είπε.
Το παιχνίδι on – off με το MTV είχε αίσιο τέλος όταν έβαλα Nova. Τώρα το πιάνω βρέξει χιονίσει, αλλά δεν είναι το ίδιο. Κυριολεκτικά, δεν είναι το ίδιο κανάλι: κονσέρβες με βίντεο-κλιπ, έλλειψη ενημέρωσης, καμία αίσθηση του επείγοντος, και πέρα απ’ το TRL τίποτα που δεν βλέπεις ή μαθαίνεις αλλού.



[Με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων από τη χρονιά που οι Αμερικανοί αντίκρισαν για πρώτη φορά ένα 24ωρο κανάλι με βίντεο-κλιπ (όταν σχεδόν δεν ήξεραν τι είναι αυτό), θυμήθηκα κάποιες αγαπημένες on-air στιγμές.]

1) Το 1988 σχεδόν κάθε μέρα έψαχνα στα UHF για καινούργια δορυφορικά κανάλια - και σχεδόν κάθε μέρα έβρισκα. Η ευτυχέστερη στιγμή είναι η πρώτη εικόνα που είδα όταν πρωτοήρθε αναπάντεχα το MTV: το βίντεο-κλιπ των Pet Shop Boys - Domino Dancing.
2) Χριστούγεννα του ’88 είδα για πρώτη φορά Βραβεία του MTV. Ήταν σε επανάληψη και θυμάμαι ότι κέρδισε πάααρα πολλά το Sledgehammer του Peter Gabriel.
3) Like A Prayer - World Premiere: Μάρτης ’89. Το πρωί παίζεται για πρώτη φορά η διαφήμιση της Πέπσι με τη Madonna (και εκεί ακούω το τραγούδι πρώτη φορά) και το μεσημέρι γίνεται η παγκόσμια πρεμιέρα του βίντεο-κλιπ με την εκκλησία και τους φλεγόμενους σταυρούς. Το MTV έπαιξε πολλές φορές το κλιπ, την διαφήμιση όμως όχι αφού η Πέπσι την απέσυρε. Ηλιθιωδώς. (Η διαφήμιση -> εδώ)
4) Ο θάνατος του Kurt Kobain σε έκτακτα MTV NEWS. Επίσης μου έχει μείνει το σήμα των MTV NEWS με την υδρόγειο που γυρνάει.
5) Unplugged: Τέλεια ιδέα. Θυμάμαι ακουστικές εμφανίσεις από: R.E.M., Cure, George Michael, Melissa Etheridge, LIVE, Eric Clapton, M. Carey, Pearl Jam, k.d. lang, Hole και βεβαίως Nirvana.
6) Το ζωντανό after-show των Βραβείων του 1995 (σκαρφιζόμουνα διάφορα κόλπα για να τα βλέπω live στα κρυφά, τα ξημερώματα). Έχει τελειώσει η συνέντευξη κι ο Kurt Loder παίρνει συνέντευξη απ’ τη Madonna. Η Courtney Love της πετάει πράγματα και μετά πηγαίνει για να καταστρέψει τη συνέντευξη. Οι πιο αμήχανες, οι πιο τέλειες σκηνές.

(Επίσης, βραβεία του 1989, η Madonna δίνει το βραβείο "Michael Jackson Video Vanguard" στον George Michael.)
7) Η πρεμιέρα του Black or White, 1991. M. Culkin, Simpsons, πρόσωπα που άλλαζαν μορφή, ο Μάικλ Τζάκσον που έσπαγε αυτοκίνητα, αυτοχουφτωνόταν και γινόταν πάνθηρας.
8) Σχεδόν δέκα χρόνια πριν το Big Brother. MTV’s Real World. Εθισμός.
9) 1994: Τα πρώτα Ευρωπαϊκά Βραβεία MTV (ΕΜΑ’s) στο Βερολίνο, στην πύλη του Βρανδεμβούργου – μετρούσα τις μέρες για να αρχίσουν. Ο Bowie είπε μια μινιμαλιστική εκτέλεση του The Man Who Sold the World, η Bjork τραγούδησε και χόρεψε, ο George Michael παρουσίασε για πρώτη φορά το Jesus to a Child, ο Bono έδωσε το Free your Mind Award στη Διεθνή Αμνηστία και φώναξε Fuck The Bomb ή κάτι τέτοιο.
10) Παρουσιαστές: Steve Blame, Pip Dann, Paul King, Toby Amies, Hugo De Campos, Lisa I'Anson, Davina McCall, Enriquo, Ray Cokes, Eden, Rebecca De Ruvo, Simone Angel και άλλοι.
11) Εκπομπές, Mtv’s Most Wanted with Ray Cokes, Daria, The End, Alternative Nation, 120 Minutes, The Grind, MTV Select, Dial MTV, Beavis & Butthead, HitListUk, XPO, american top 20, MTV at the Movies, Celebrity Deathmatch, Greatest Hits, Hanging Out with Enrico, Chill Out Zone, Yo MTV Raps και το τέλειο Remote Control

Έντεκα (ρετρό διαφημιστικά σλόγκαν )

Κατά τη γνώμη μου πετυχημένο σλόγκαν είναι αυτό που είκοσι χρόνια μετά όχι μόνο το θυμάσαι αλλά μπορείς να μιμηθείς τη χροιά της φωνής και την εκφορά του λόγου. Να μερικά:



Καμιά σχέση με τις άλλες
Φίλε οδηγέ… φίλε οδηγέ… έβαλες Φλας στη μπαταρία;
Τα κάνει αόρατα!
''Ακάκιε?!? Τα μακαρόνια να'ναι ΜΙΣΚΟ!!!''
Φοράς Strike… και καρφώνεις!
Το φοράς, περπατάς… και πετάς!
Τους ξύπνησες όλους… γιατί;
Μην το πιείτε, λουστείτε!
Θα την κρεμάσω… θα την κρεμάσω!
Κι ο παππούς με το φανελάκι;
Εσύ πόσα πορτοκάλια έφαγες σήμερα;

1. μπύρα Heineken. 2. υγρό μπαταρίας για το αυτοκίνητο Flash. 3. Καθαριστικό τζαμιών Αζαξ. 4. Μακαρόνια ΜΙΣΚΟ. 5. Παπούτσια Strike. 6. Μασαζοκορσές αδυνατίσματος SLIM. 7. καμπάνια εναντίον της ηχορρύπανσης. 8. Σαμπουάν Μπύρας. 9. Vapona για τους σκώρους. 10. θερμοσυσσωρευτές Stiebel Eltron 11. Καμπάνια για την κατανάλωση πορτοκαλιών.

(Προσθαφαιρέστε ελεύθερα)


Aν ένας άγνωστος σας χαρίσει ξαφνικά λουλούδια...


[Δείτε επίσης: Έντεκα (αγαπημένα διαφημιστικά jingles) ]

Έντεκα (συγκροτήματα στο Myspace – τώρα)

Όπως τα διάλεξε ο Μιχάλης Ε. (διευθυντής του Ρόδον FM) και τα δημοσίευσε το περιοδικό SOUL στο νέο του τεύχος .


(Josh Kirby - Discworld)


1) Small Hours Society («Μια κιθάρα κι ένα p/c σε ένα φοιτητικό δωμάτιο. Η πρώτη δισκογραφική δουλειά του 24χρονου Αποστόλη Α. (…) αφήνει υποσχέσεις για πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον»)
2) Μαρία Παρούση («Μια εξαιρετική compiler … ακούς και τις πάντα απίθανες επιλογές τραγουδιών τις οποίες ανανεώνει σε τακτά χρονικά διαστήματα.»)
3) Cayetano («Μάστορας στους ρυθμούς και τις μελωδίες … κινείται με άνεση ανάμεσα στη funk, το dub, τη latin και τη lounge»)
4) Night on Earth («Με ενδιαφέρουσες μουσικές και κινηματογραφικές αναφορές, το οκταμελές σχήμα δίνει τη δική του συναρπαστική εκδοχή για τα σύγχρονα μπλουζ των μεγαλουπόλεων.»)
5) Χρώματα («Το πάντρεμα της ελληνικής μπαλάντας με τα electronica ηχοτόπια της βόρειας Ευρώπης. (…) Η «Πεταλούδα» είναι ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια ηλεκτρονικής ποπ που βγήκαν απ’ αυτή τη χώρα»)
6) Zebra Tracks («Δυνατές πανκ κιθάρες και έντονοι χορευτικοί ρυθμοί. Συνδυασμός που δεν έχουμε συνηθίσει από ελληνικό συγκρότημα.»)
7) Madame («μια μείξη alternative με post-rock και garage επιρροές»)
8) Good Luck Mr. Gorsky («Ο εκλεκτισμός στο μουσικό ύφος και η επιδεξιότητα στην εκτέλεση δίνουν την εντύπωση ενός πεπειραμένου και «φτασμένου» group.»)
9) DREAD ASTAIRE («Δυνατό, σκληρό, βρόμικο και σέξι, το ροκ των Θεσσαλονικέων Dread Astaire ξεπηδάει απολαυστικά μέσα από τα αυλάκια ενός μαύρου βινύλίου»)
10) Monica («Ένα και μόνο άκουσμα του “Over The Hill” φτάνει για να δικαιολογήσει τα όσα θετικά έχουν γραφτεί γι’ αυτήν»)

(o M.E. διάλεξε δέκα, γι’ αυτό προσθέτω και μια δική μου πρόταση)
11) Love Boat Orchestra Θεσσαλονίκη. Απίστευτες επιρροές (Albuquerque, 90210, Bon Jovi, Peg Bundy, cheap champagne, D.I.Y.), υπνωτικός ήχος: το πιο κουφό γκρουπ σήμερα. Αγαπημένα μου το Bossa Nova και το Leaving California.

(I'm leaving California and going to Minnesota
to see what Brenda and Brandon left behind
I'm gonna miss you forever I'll miss you Mitch Bucanan
you and your red speedo I'll miss you California
I'm leaving California and going to Minnesota
I'm going to see what Brenda and Brandon left behind
I'll miss you boys of Compton and I'll miss you Snoop Dogg
and the distance from Compton to Minnesota
is too long to skate but I think I'm gonna make it
and there is no ocean in Minnesota and if there is no ocean to drown in
then you, Mitch Bucanan cannot save me...)

Έντεκα (καλλιτέχνες που, αν και υποψήφιοι, δεν κέρδισαν ποτέ το Turner Prize)

Δόθηκε τις προάλλες το Turner Prize, το μεγάλο βρετανικό βραβείο για τη σύγχρονη Τέχνη. Αν και θα με αποσχολήσουν αυτοί που κατά καιρούς έχουν προταθεί και ΔΕΝ έχουν κερδίσει (συνήθως αυτοί έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον κι απ’ τους νικητές) δεν μπορώ να μην σταθώ στην Tomma Abts, που με την προχτεσινή της νίκη έγινε η πρωτη (!) γυναίκα ζωγράφος που κέρδισε στην ιστορία του 22χρονου θεσμού. Η γερμανογεννημένη ζωγράφος πήρε το βραβείο απ’ τα χέρια της Yoko Ono.
(Σχετικό ποστ του Art Attack. Επίσης: Χορταστικό ρεπορτάζ του BBC που περιλαμβάνει βίντεο-απόσπασμα απ’ τις ειδήσεις, καθώς και εικόνες και ήχους απ’ τα έργα των τεσσάρων φετινών υποψηφίων)



έργο της φετινής νικήτριας Tomma Abts


Όλοι οι υποψήφιοι από το 1984 μέχρι σήμερα είναι εδώ. Από αυτούς που δεν κέρδισαν επέλεξα τους έντεκα καλλιτέχνες –και τις αντίστοιχες δουλειές τους- που μ’ αρέσουν πιο πολύ.

1) Gilbert & George - Red Morning Trouble [uh-oh λάθος, τελικά το πήραν το '86]

2) Patrick Caulfield - After Lunch

3) Lucian Freud - Portrait of Francis Bacon

4) Richard Hamilton - Just What Is It that Makes Today's Homes So Different, So Appealing?

5) Mona Hatoum – The Mexican (εγκατάσταση)

6) Tacita Dean - bubble-house (εγκατάσταση-βίντεο)

7) Sam Taylor-Wood - five seconds

8) Jane & Louise Wilson - rolerslots (εγκατάσταση-βίντεο)

9) Tracey Emin - My Bed (εγκατάσταση)

10) Jake & Dinos Chapman - Great Disasters of War

11) Derek Jarman - ταινίες, βίντεο αρτ, εικόνες.
Δείτε ένα απ' τα βίντεο-κλιπ που γύρισε για τους Smiths. The Queen is Dead



ΑΝΤΙ-TURNER
Το καλύτερο όμως είναι το αντι-Turner βραβείο που έδωσαν το 1994 οι KLF (ως K-Foundation) στην Rachel Whiteread, η οποία λίγα λεπτά πριν είχε κερδίσει και το κανονικό Turner Prize.

Στις αρχές του 1993 η μυστηριώδης ομάδα K-Foundation άρχισε να βάζει πανάκριβες, ολοσέλιδες διαφημίσεις στις μεγάλες αγγλικές εφημερίδες δίνοντας ομιχλώδεις διαταγές όπως ABANDON ALL ART NOW! Ακολούθησαν τηλεοπτικά σποτάκια που προειδοποιούσαν για το τέλος της Τέχνης προσθέτοντας Stand By For Major Art-History Announcement.
Οι KLF (το πρωτοποριακό ηλεκτρονικό συγκρότημα που είχε διαλυθεί λίγα χρόνια πριν μετά από απανωτές ποπ επιτυχίες -What Time is Love, 3 AM Eternal, Justified and Ancients κ.α.) είχε πολλά λεφτά για ξόδεμα -και για κάψιμο όπως αποδείχτηκε αργότερα. Στις αρχές του 1994, αφού ηχογράφησαν το Cera Cera, ένα τραγούδι για την Τέχνη το οποίο δεν έχει ακουστεί ποτέ και πρόκειται να κυκλοφορήσει σε single την πρώτη Δευτέρα μετά την επικράτηση της Παγκόσμιας Ειρήνης, ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους για το K-Foundation.
Guerilla-art, ξαφνικές Δράσεις, κρυφά έργα Τέχνης και τέλος, η μεγάλη αναζήτηση για τον Χειρότερο Βρετανό Καλλιτέχνη, δηλαδή μια παρωδία του Turner Prize. Όμως τα λεφτά που χάριζαν οι KLF στον «νικητή» ήταν τα διπλάσια (40.οοο λίρες) απ’ τα χρήματα του Turner Prize (20.000 λίρες). Ο κόσμος ψήφισε και λίγες ώρες πριν την απονομή του Turner Prize το βραβείο για τον χειρότερο καλλιτέχνη ανακοινώθηκε στην τηλεόραση με διαφημιστικό σποτ.
Εκείνο το απόγευμα η Rachel Whiteread κέρδισε και τα δύο βραβεία. Πήρε με πολύ χαρά το Turner, αλλά φυσικά αρνήθηκε το K-Foundation. Τότε οι KLF έτρεξαν έξω από την Tate Gallery (Tate Britain σήμερα) όπου δινόταν ζωντανά το Turner, κάθισαν στα σκαλιά με τις 40.000 λίρες και δήλωσαν ότι θα περιμένουν την Rachel Whiteread να βγει να πάρει τα χρήματα εντός πέντε λεπτών, αλλιώς θα τα έκαιγαν.
Έχω δει τη σκηνή σε ντοκιμαντέρ για την Brit-Art και είναι ξεκαρδιστική: το πεντάλεπτο κόντευε να τελειώσει όταν άνοιξε ξαφνικά η πόρτα του Μουσείου και, σαν σίφουνας, η Whiteread κατέβηκε τις σκάλες, άρπαξε τα χρήματα και εξαφανίστηκε πάλι μέσα στην Tate.
Σήμερα, 12 χρόνια μετά, ο Bill Dummond των KLF δηλώνει: «Όλοι νόμιζαν ότι χρησιμοποιούσαμε τα λεφτά μας για να κάνουμε ένα statement για την Τέχνη, ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιούσαμε την Τέχνη μας για να κάνουμε ένα statement για το Χρήμα.»


Υλικό και πληροφορίες --> K-Foundation Awards

Έντεκα (πολύ μεγάλες κακίες)

[από το βιβλίο Britannica του Χ. Βλαβιανού]



«Επιτέλους το πρώτο σωστό βήμα στην καριέρα του». (Ο Γκορ Βιντάλ σχολιάζοντας τον θάνατο του Τρούμαν Καπότε)

«Ξέρεις πόσο απεχθάνομαι τα έργα του Σαίξπηρ, τα δικά σου όμως είναι ακόμη χειρότερα». (Τολστόι προς Τσέχωφ, μετά την παράσταση του Θείου Βάνια)

«Ένα χοντρό λουκάνικο που ξεροψήνεται μέσα στο ίδιο του το απαίσιο λίπος» (Έτσι έβλεπε ο Χένρυ Τζαίημς τον συγγραφέα Τόμας Καρλάυλ)

«Το μόνο πρόβλημα με το βιβλίο σου είναι πως το εξώφυλλο απέχει πολύ από το οπισθόφυλλο». (Ο Ρεμύ ντε Γκουρμόν σε φίλο ποιητή)

«Υπάρχουν δύο τρόποι να μισήσεις την ποίηση. Ο πρώτος είναι να τη μισείς. Ο δεύτερος είναι να διαβάζεις Πόουπ. (Ο Γουάιλντ απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου)

«Αν η έκταση θεωρείται αρετή, που πολύ αμφιβάλλω, τότε το έργο αυτό έχει μία αρετή». (Ο Έντμουντ Γουώλλερ για τον Απολεσθέντα Παράδεισο του Μίλτον)

«Σαν γαμήλια τούρτα που έμεινε έξω στη βροχή». (Ο Στήβεν Σπέντερ για το πρόσωπο του Γ.Χ. Ώντεν)

«Ο Καρλ Σάντμπουργκ είναι ο μόνος ποιητής που θα μπορούσε να κερδίσει από τη μετάφραση». (Το είπε ο Φροστ, που ως γνωστόν έλεγε πως «ποίηση είναι ό,τι χάνεται στη μετάφραση»)

Σύμφωνα με τον Μπρέναν, ο Χένρυ Μίλλερ «δεν ήταν συγγραφέας αλλά ένας άνθρωπος που μίλαγε ασταμάτητα κάνοντας χρήση μιας γραφομηχανής».

«Ήταν πολύ στενός μου φίλος, στον βαθμό βέβαια που μπορούσε κανείς να είναι φίλος του αν δεν ήταν νυμφίδιο δεκατεσσάρων το πολύ χρονών. (Ο Τρούμαν Καπότε για τον Φώκνερ)

«Το χιούμορ του Ντοστογιέφσκι θυμίζει το χιούμορ ενός χασομέρη που για να διασκεδάσει δένει μια κατσαρόλα στην ουρά ενός σκυλιού». (Ο Σώμερσετ Μωμ, στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο Το σημειωματάριο ενός συγγραφέα)

*βιβλίο: Χάρης Βλαβιανός, Britannica - Στιγμιότυπα μιας διαφορετικής, αλλά πάντοτε ίδιας, ανθρώπινης κωμωδίας. (Εκδόσεις Νεφέλη)
** εικόνα: περφόρμανς της Μαρίνα Αμπράμοβιτς

Έντεκα (πρόσφατες λίστες - from the blogs)

Γιατί να θαυμάζουμε τον Κοκοβιό; Τι μάθαμε για την αστυνομία; Ποιες είναι οι 11 ουτοπίες του 11; Ποια είναι, τελικά, τα όρια της σάτιρας;



Οι άνθρωποι λατρεύουν τις λίστες.
Είναι η απεγνωσμένη τους προσπάθεια
να βάλουν σε τάξη το χάος.

***********************************

Γκουγκλίζοντας τα "όρια της σάτιρας" - allu fun marx

10 συμβουλές για να γίνεις κι εσύ ενας καλός έλλην blogger - πολύκαρπος ή τανκς

Το δικό μου ΤΟΠ-10 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ, ΙΔΕΕΣ, BUKKAKE - πολύκαρπος ή τανκς

9 λόγοι που θαυμάζω τον Κοκοβιό! - Loucretia’s (αλέξανδρος)

Εννιά κοινότοπα πράγματα που έμαθα από την περίπτωση της Εύβοιας - Λαπουτα

Οκτώ πράγματα που έμαθα για την αστυνομία - alitovios

Sunday Special #2-3: Lost double feature - Dark Tyler

Miseducation - sikia

Ραχούλα (δώδεκα λόγοι για τους οποίους δε χωνεύω αυτόν τον τόπο) - iblog

"ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΒΩΒΟΥ (1895 - 1930)" - cinema

λιστα-mania – stereonova

(και τρεις εντεκάδες: ΟΙ 11 ΟΥΤΟΠΙΕΣ ΤΟΥ 11 – m a u v e / Εντεκα πραγματα που δεν ξερεις για μενα – archive / Ακίνδυνη Αυτογνωσία - akindynos)

Έντεκα (θέματα από ένα ΚΛΙΚ του 1988)

Δεκαοκτώ χρόνια πριν: το μηνιαίο περιοδικό που έφερε τα πάνω κάτω ήταν ακόμη στην πρώτη του περίοδο. Το πολύ ενδιαφέρον 14ο τεύχος του είχε στο εξώφυλλο την Μπεατρίς Νταλ και κόστιζε 250 δραχμές (το πήρα τις προάλλες με 2 ευρώ απ' το Πάρε-Δώσε της Ναυαρίνου).
Η ταυτότητα του περιοδικού είναι εντυπωσιακή: Εκδότης Άρης Τερζόπουλος, Διευθυντής Πέτρος Κωστόπουλος, Αρχισυντάκτης Φώτης Γεωργελές, Art Director Σταύρος Κούλας. Συνεργάτες: Στέλιος Κούλογλου, Βαγγέλης Περρής, Σταυρούλα Παναγιωτάκη, Γιώργος Πανόπουλος, Μπήλιω Τσουκαλά, Ιάσων Τριανταφυλλίδης, Γιάννης Νένες κ.α.


ΚΛΙΚ, ΜΑΪΟΣ 1988

1) Editorial του Πέτρου Κωστόπουλου με τίτλο Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΣΑΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΑΣ. Γράφει για τον Κοσκωτά και τον Βαρδινογιάννη που κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι, σχολιάζει την παραίτηση Τρίτση ("γέλασε το χειλάκι των πικραμένων Ελλήνων, ένας Τρίτσης την ημέρα, το νέφος κάνει πέρα"), αναφέρει τη νίκη του Μιτεράν στις Γαλλικές εκλογές. Σε ένα ξεχωριστό κουτάκι γράφει: Τον περασμένο μήνα το ΚΛΙΚ σπάζοντας πάλι το ρεκόρ των πωλήσεών του, ξεπέρασε κατά πολύ τις 40.000 φύλλα. (εδώ)
2) Δισέλιδο κομμάτι για τον τελικό του κυπέλλου μεταξύ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού (νίκησε ο Πάο στην παράταση). Πόλωση, υπέρογκα πριμ, καθοριστικός ρόλος του διαιτητή Βουτσαρά, εμπρηστικές δηλώσεις. (Κοσκωτάς: "Καμία ομάδα δεν μπορεί να νικήσει τον Ολυμπιακό σήμερα, εκτός αν έχει δωδέκατο παίχτη.") Ολοσέλιδες φωτογραφίες Σαραβάκου - Μητρόπουλου (εδώ).
3) Αφιέρωμα Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 1988 ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ, με εξαιρετικό κείμενο του Γιάννη Νένε. Ο καφές Continental της Αλίκης, το γάλα Αγνό του Γκάλη, η Ασπίς Πρόνοια, η Germania Lager, τα ψυγεία Escimo κ.α. (1, 2, 3)
4) Στήλη Άνθρωποι Παντού. Κομμάτι για τον Λάκη Λαζόπουλο με αφορμή την ενόχλησή του απ’ την σάτιρα της εκπομπής Δραπετεύοντας του 9.84: "Ο Λάκης θεωρεί τη σάτιρα αποκλειστικά δικό του προνόμιο. Του το έχει παραχωρήσει ο Θεός... Πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας όταν τον βλέπουμε στις εφημερίδες με τα μαύρα γυαλιά του και τα ανεμίζοντα μαλλιά του να προσπαθεί να ντυθεί το στυλ του σταρ, θα πρέπει να συγκρατήσουμε τα γέλια μας καθώς θα χτυπιέται στο σανίδι θέλοντας να αποδείξει ότι παίζει θέατρο. Μπορούμε να μη γελάμε με τέτοια ψώνια; (...) Φαντάσου να τον λέγαμε κοντό και βλάχο. Τσου ρε Λάκη...
5) Αφιέρωμα: Οι Άντρες της Αθήνας, από τις Διονυσία Μπιρμπίλη και Μπούλα Βήτα [τα ψευδώνυμα που φαντάζομαι;]. Τυπικό (για σήμερα) κείμενο με Φυλές: α) Οι Λεβέντες: "Τους αρέσει ο Χάρρυ Κλυνν γιατί νομίζουν ότι είναι ένας που μιλάει σαν κι αυτούς... Πρέπει να μάθετε αρκετά γρήγορα την εντεκάδα της ομάδας του, ότι τον Σαραβάκο τον λένε Δημήτρη και τον Αναστόπουλο κοντό. Πρέπει να μάθετε να χαμογελάτε πάντα όταν ακούτε τα ίδια πάντα αστεία απ' τον στρατό.” β) Οι Σπορ Μάνιακ: "Φοράνε αθλητικά παπούτσια και τα μουσικά τους γούστα είναι απροσδιόριστα. Ίσως δεν υπάρχουν." γ) Οι Νεόπλουτοι: "Χρυσό Καρτιέ και ρούχα σινιέ. Η γραβάτα πηγμένη στο YSL και το σήμα Lanvin πιο μεγάλο από το σκελετό τον φιμέ γυαλιών τους.” δ) Οι Κλην Νιου Λουκ: "Καπνίζουν κανένα χασισάκι ή μεθούν εύκολα και συχνάζουν στην "Αίγλη" στο "Bubu's" και το καλοκαίρι στον "Ειρηνικό". Φορούν μακό με γυρισμένα μανίκια, Φρεντ Πέρυ, Λακόστ, Levi's 501, Adidas, ή και Timberland. Είναι κουρεμένοι, μυρίζουν σαπούνι και Amadeus ή Κouros.” ε) Οι "Δημιουργικοί" Πετυχημένοι: "Συμπαθούν τον Λαλιώτη και βρίσκουν τον Έβερτ έξυπνο". ζ) Οι Προχωρημένοι: "Ύφος χάι και λουκ περίεργο... Όταν περπατάνε έχουν παραμάσχαλα το Blitz, το Face, ή το Interview ή το ΚΛΙΚ.”
6) Οπτική Γωνία: στήλη με ειδήσεις. * ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΚΑΡΑΚΑΞΕΣ: Ότι ο Σαββόπουλος έφυγε απ' την ΕΡΤ (η μόνη τηλεόραση που υπήρχε τότε) επειδή εφημερίδες παραπονέθηκαν για το κόστος του Πασχαλιάτικου σόου του [που ήταν μόλις 8 εκ. δραχμές!] Το ΚΛΙΚ είναι αντίθετο στην απομάκρυνσή του, σημειώνοντας το αυτονόητο, ότι ένα βίντεο-κλιπ των 3 λεπτών κόστιζε τότε περισσότερο. Επίθεση στις "καρακάξες" κριτικούς τηλεόρασης: "Ας πάρουν αγκαλιά τα πτώματα με τις μεγάλες ιδέες που θέλουν να βλέπουν στην TV κι ας κοιμηθούν όσο περισσότερο γίνεται. Καλό στον τόπο θα προσφέρουν. (Επίσης *Η κατάσταση στο ραδιόφωνο και η θέση του Κλικ FM. * Πήρε το πρωτάθλημα η Λάρισα, αλλά έδιωξε τον Γιάτσεκ Γκμοχ.)
7) Δεκασέλιδο αφιέρωμα: 20 Χρόνια μετά τον Μάη του '68. Φωτογραφίες και πληροφορίες. Επίσης, "Το Ημερολόγιο ενός Επαναστάτη", δια χειρός Βαγγέλη Περρή. (απόσπασμα)
8) Αγορά: "Gadgets - Καλοκαίρι '88". Χάι τεκ - για την εποχή- προϊόντα, όπως καρεκλάκια με ομπρέλες, κοσμήματα, μοντέρνα ραδιόφωνα κ.α. H τελευταία λέξη της τεχνολογίας του ’88. (εδώ)
9) ΚΛΙΚORAMA - Σινεμά: Η ταινία του Τέρι Γκίλιαμ για τον Μινχάουζεν, η νέα μόδα με τις ταινίες που έχουν μωρά (Baby Boom, Arizona Junior, Τρεις Εργένηδες κι ένα Μωρό). Μουσική: Οι νέοι δίσκοι των 10.000 Maniacs και των Prefab Sprout. Ο καινούργιος Ιταλός τραγουδιστής Έρος Ραματζότι: "Τα κοριτσάκια τρελαίνονται, τα αγοράκια ζηλεύουν... Εδώ, εμείς, έχουμε ακόμα τον Καρβέλα". Showbizz: Ο Bruce Weber του και το ντοκιμαντέρ του Σπασμένες Μύτες, η επιστροφή του Batman, οι συναυλίες του καλοκαιριού στην Αθήνα (Bryan Adams, Joan Jett, Pink Floyd, Leonard Cohen, Van Morrison και Iron Maiden). Επίσης, πάρτι του ΚΛΙΚ στη Θεσσαλονίκη: "Το πιο χάι στέκι της πόλης, το Basemobile, γέμισε με νέους και ωραίους ανθρώπους... οι ωραίες φατσούλες πρέπει να φωτογραφίζονται και η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από τέτοιες!"
10) Τελευταίες σελίδες. Ενήλικη σειρά κόμικς με τον Ροκφόρ, τον Ντετέκτιβ του Ροκ. Αναλάμβανε υποθέσεις διασημοτήτων όπως Μαντόνα και Μάικλ Τζάκσον. Στο σημερινό επεισόδιο ο Prince έχει εξελιχθεί σε Τέρας της Ροκ, και κάποιος πρέπει να τον σταματήσει. (1, 2)
11) Διαφημίσεις στις σελίδες του περιοδικού. Μόδα, τεράστιες τηλεοράσεις, ρούχα (Tommy Hilfiger), νέοι δίσκοι (Sade). Kαι μία της Τράπεζας Πίστεως για το 1992 και το ευρωπαϊκό νόμισμα που θα ερχόταν τέσσερα χρόνια μετά.
[Το 1992 ήταν η χρονιά ορόσημο γιατί «μπαίναμε στην Ευρώπη». Το έτος χρησίμευσε και σαν σημείο αναφοράς: «Είμαστε δυό χρόνια πριν / μετά το ’92 και γίνονται τέτοια πράγματα μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας!» Αντικαταστάθηκε σύντομα απ’ το «δείτε την κατάντια μας πέντε-τρία-δύο χρόνια πριν το 2000» και αργότερα απ’ το «έξι χρόνια μετά το 2000 λίγα πράγματα έχουν αλλάξει».]

* Βαβέλ του 1983, Soul του 2006, Τηλεθεατής του 1991, Δύο του 1988, Πάνθεον του 1972, Εικόνες του 1988, Ραδιοπρόγραμμα του 1952

Έντεκα (αμφιλεγόμενα αποφθέγματα του Steven Patrick Morrissey)

Το ανορθόγραφο εισιτήριο.
Είπε στην διάρκεια της, εξαιρετικής, συναυλίας του: «Στο κέντρο της όμορφης πόλης σας (Θεσνίκη) είδα παντού αφίσες μου που έγραφαν το όνομά μου λάθος. Πρέπει να σας πω ότι έκλαψα (!) Έχω μόνο ένα όνομα και δεν μπόρεσαν να το γράψουν σωστά. Είδα και αφίσες των Kaiser Chiefs και τους είχαν γράψει σωστά, αλλά τον Morrissey, μπα, πολύ δύσκολο!»

Ο Morrissey ξαναήρθε --> 1) Site Seein' 2) MomentCollections 3) Ikrory 21's 4) Unique Fish 5) Μαρκησία του Ο 6) Epsilon 7) No Heathen 8) Μαρκησία 2 9) sadie 10) to be continued...




(αναμνηστικές κονκάρδες από πάρτι Morrissey
στο Art-House)

*I lie a lot - it can be really useful

*I've never intended to be controversial but it's very easy to be controversial in pop music because nobody ever is.

*You have to, at least from a distance, look as if you know what you're doing, and I can manage that.

*Age shouldn't affect you. It's just like the size of your shoes - they don't determine how you live your life! You're either marvellous or you're boring, regardless of your age.

*All I said was 'bring me the head of Elton John', which would be one instance when meat would not be murder, if it was on a plate.

*Artists aren't really people. And I'm actually 40 per cent papier mache.

*I normally live in Los Angeles, if you can call it normal living.

*Long hair is an unpardonable offense which should be punishable by death.

*That's why I do this music business thing, it's communication with people without having the extreme inconvenience of actually phoning anybody up.

*The Smiths was an incredibly personal thing to me. It was like launching your own diary to music.

*I would rather eat my own testicles than re-form the Smiths, and that’s saying something for a vegetarian

[ Ο Morrissey ξανάρχεται ---> 1) epsilon 2) ημεροδρόμιο 3) tsagar 4) χνούδι
5) sadie1 6) sadie2 7) hybrid blog 8) scarletmusic 9) dafnomili 10) tranzistor
11) rockstorm ]




♪♪♪♪Leo Garcia - Morrissey, Morrissey, Morrissey♪♪♪♪

+Έντεκα (νέοι και αισιόδοξοι [σε σχέση με πριν] στίχοι του Morrissey) - Μάιος '06

Έντεκα (αγαπημένα remix)

John Von Seggern of the ethnomusicology department at the University of California, Riverside says that the remix "is a major conceptual leap: making music on a meta-structural level, drawing together and making sense of a much larger body of information by threading a continuous narrative through it". (wikipedia)



[takis] Στέρεο Νόβα – Μάθημα (remix)
[ιφιμέδεια] Elvis – A Little Less Conversation (JXL remix)
[citronella] Astor Piazzola - Vuelvo al Sur (Koop Remix)
[πολύβιος] Sebastien Τellier - la ritournelle (mr dan' s magic mix)
[γκαβός] U2 - Even better than the real thing (The Perfecto mix)
[λάρυ] Madonna – Sorry (Pet Shop Boys mix)
[sol] Everything But the Girl – Missing (Todd Terry remix)
[sandy] George Michael & Missy Elliot – Faith (Soulwax remix)
[aenaos] A. Βίσση – Είσαι (E. Pantazopoulos mix)
[γιώργος] Ladytron – Destroy Everything you Touch (Hot Chip mix)
[cartoon toy] South Park – Kyle’s Mom is a Bitch (techno remix)

Έντεκα (τρόποι για να ξεκινήσεις το μυθιστόρημά σου)

Δεν είμαι σίγουρος ποιο είναι το νόημα της ‘έρευνάς’ μου. Δεν ξέρω καν αν έχει νόημα. Άρχισε ως εξής: ήμουν στο λεωφορείο και κρυφάκουγα τους από πίσω που μιλώντας για ένα νέο βιβλίο έλεγαν: «Με το που διάβασα την πρώτη παράγραφο το άφησα. Ήταν το χειρότερο ξεκίνημα βιβλίου, και όπως ξέρεις η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.»
Είναι πραγματικά σημαντικές οι πρώτες λέξεις ενός βιβλίου και είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι συγγραφείς προβληματίζονται αρκετά για την επιλογή τους. Κάποιες φορές το ύφος, η γλώσσα και το θέμα του βιβλίου συμπυκνώνονται στις εισαγωγικές φράσεις ενώ άλλες φορές το κείμενο ξεκινά με μια παραπλανητική ηρεμία που δεν προδιαθέτει σε καμία περίπτωση για τη συνέχεια. [Ο δε Bret Easton Ellis στο τελευταίο του βιβλίο, με το που γράφει την πρώτη φράση («Είσαι ολόιδιος ο εαυτός σου») αρχίζει να την αναλύει.]
Διάλεξα μερικά μυθιστορήματα απ’ τη βιβλιοθήκη μου και παραθέτω τις πρώτες τους φράσεις, διαβάζοντάς τες αποκομμένες απ’ το υπόλοιπο βιβλίο, σαν αυτόνομα ready-made έργα τέχνης.



1) Bret Easton Ellis - Σεληνιακό Τοπίο: «Είσαι ολόιδιος ο εαυτός σου». Αυτή είναι η πρώτη φράση του Σεληνιακού τοπίου και μέσα στη λακωνικότητα και απλότητά της επρόκειτο να είναι μια επιστροφή στη φόρμα, ένας απόηχος της αρχικής φράσης του πρώτου μου μυθιστορήματος, Λιγότερο απ’ το μηδέν.
2) Σου Τάουνσεντ - Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ: Πέμπτη 1 Ιανουαρίου. Αυτές είναι οι αποφάσεις μου για την καινούργια χρονιά: 1. Θα βοηθάω τους τυφλούς να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο. 2. Θα κρεμάω τα παντελόνια μου. 3. Θα βάζω τους δίσκους μου στη θήκη τους. 4. Δε θ’ αρχίσω να καπνίζω. 5. Θα σταματήσω να ζουλάω τα μπιμπίκια μου. 6. Θα είμαι καλός με το σκυλί. 7. Θα βοηθάω τους φτωχούς και τους αγράμματους. 8. Αφότου άκουσα εκείνους τους απαίσιους θορύβους απ’ τον κάτω όροφο χτες βράδυ, ορκίστηκα, επίσης, να μη βάλω ποτέ στο στόμα μου αλκοόλ.
3) Hunter S. Thompson – Fear and Loathing in Las Vegas: We were somewhere around Barstow on the edge of the desert when the drugs began to take hold…
4) Αγκάθα Κρίστι – Αυλαία, Αθλος του Ηρακλή Πουαρό: Ποιος αλήθεια δεν ένοιωσε κάποτε έναν ξαφνικό πόνο, μια έντονη οδύνη, ξαναζώντας μια παληά εμπειρία ή νοιώθοντας ένα παληό, γνώριμο συναίσθημα: «Το έχω ξανακάνει αυτό…» Γιατί τα λόγια αυτά μας συγκινούν πάντα τόσο βαθειά; Αυτό το ερώτημα έκανα στον εαυτό μου, καθισμένος μπροστά στο παράθυρο του τραίνου και παρακολουθώντας το όμορφο τοπίο του Έσσεξ έξω απ’ το παράθυρο. Πριν πόσο καιρό είχα ξανακάνει αυτό το ταξίδι;
5) Guillaume Apollinaire – Τα Κατορθώματα ενός Μικρού Δον Ζουάν: Οι μέρες του καλοκαιριού είχαν ξανάρθει κι η μητέρα μου είχε επιστρέψει στην εξοχή σε μια ιδιοκτησία που μόλις είχαμε αγοράσει…
6) Γιάννης Ξανθούλης – Οικογένεια Μπες-Βγες: Τη μητέρα τη σκότωσαν. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Τη σκότωσαν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι με τα ίδια τους τα χέρια. Δεν έφταιγε ούτε η νευρασθένεια, ούτε η μανία της να καταπίνει χάπια σαν να ’τανε στραγάλια. Τη σκότωσαν γιατί ήξερε και για τους άλλους θανάτους…
7) Enid Blyton – Οι Μυστικοί Εφτά στα ίχνη του κλέφτη: Η ομάδα των Μυστικών Εφτά είχε τη συνηθισμένη της εβδομαδιαία συνεδρίαση. Οι συνεδριάσεις τους γίνονταν στην παλιά αποθηκούλα που ήταν στην άκρη του κήπου του Πέτρου και της Τζένης. Πάνω στην πόρτα ήταν ζωγραφισμένα με πράσινο χρώμα τα γράμματα Μ. Ε.
8) Truman Capote – Εν Ψυχρώ: Μεσ’ στα σταχτοχώραφα του Κάνσας, στις ψηλές πεδιάδες, είναι το χωριό Χόλκομπ, σε μια ερημιά που οι άλλοι λένε «εκεί έξω»…
9) J.D. Salinger – Ο Φύλακας στη Σίκαλη: Αν θέλετε λοιπόν στ’ αλήθεια να τ’ ακούσετε, τότε πρώτο και κύριο μπορεί να περιμένετε πως θα σας πω πού γεννήθηκα και τι φρίκη ήταν τα παιδικά μου χρόνια, και τι φτιάχνανε οι δικοί μου και τα ρέστα πριν με κάνουνε, κι ένα σωρό αηδίες και ξεράσματα καταπώς στο Δαβίδ Κόπερφιλντ, όμως δεν έχω όρεξη να πιάνω τέτοιες ιστορίες.
10) Μαλβίνα Κάραλη – Αθώος σαν Αγαπημένος: Το γεγονός πως ένα πλάσμα παρορμητικό σαν τη Μαρία έφτασε στο σημείο να μηχανευτεί μια τόσο εγκεφαλική μέθοδο για να εξοντώσει κάποιον, ενισχύει ακόμα περισσότερο την απέχθεια που τρέφω προς τη φύση και τους νόμους της.
11) Σώτη Τριανταφύλλου – Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης: Μετακομίσαμε απ’ το Καναρσι στα Μπρούκλυν Χάιτς μια Κυριακή πριν να ξημερώσει – χρωστούσαμε τρία νοίκια στην κυρία Παλόνσκι. Η Μπίμπι καθόταν στο φορτηγάκι, ένα παλιό Φολξβάγκεν που είχαμε δανειστεί από ένα μουσικό συγκρότημα – ένα πανκ συγκρότημα που το λέγανε ‘Η μπάντα που την ξέχασε ο χρόνος’.

*Δείτε επίσης: Έντεκα (ατάκες για τα βιβλία)

Έντεκα (τραγούδια απ’ την αποψινή εκπομπή)

[Update: η εκπομπή είναι εδώ]

Έκτακτο ποστ:
Σήμερα το βράδυ (11-1) είναι η εκπομπή στο Ρόδον. Θα ακουστούν περίπου 30 κομμάτια. Να μερικά μαζί με τους λόγους για τους οποίους τα διάλεξα.

*Leslie Gore – Sunshine, Lollipops and Rainbows: Έτσι ξεκινάει το πρόγραμμα, σούπερ αισιόδοξο 60’ς κομμάτι που μου θυμίζει τον Chief Wiggum, τον αστυνόμο στο Simpsons που το βάζει στο στερεοφωνικό του αυτοκινήτου του όταν καταδιώκει κακοποιούς.
*M. Manson & Alison Goldfrapp – This is the new Sh*t: Μάνσον σε ρεμίξ των Goldfrapp – η τέλεια αντίθεση
*Madonna – Bedtime Story: Σε ρεμίξ των Orbital, απ’ τα αγαπημένα μου της Madonna
*S-Express – Theme from S-Express: Το έχω συνδέσει με την πρώτη φορά που ανέβηκα στο ταψί του Λούνα Παρκ (υποθέτω το 1988). Με το που τελείωνε το ξανάβαζαν.
*Alpinestars – Cresta La Wave: Έπαιζαν ως support σε μία συναυλία που είχα πάει στο Λονδίνο (νομίζω των Plaid) και είχα βρει αυτό το κομμάτι εξαιρετικό. Το έψαχνα για χρόνια, χωρίς να ξέρω τίτλο ή γκρουπ (νόμιζα ότι έλεγε De-de-troit Detroit) και τελικά το βρήκα πρόσφατα σε ένα δωρεάν cd του NME από εκείνη την εποχή (1998) το οποίο προφανώς ποτέ δεν είχα ακούσει ολόκληρο.
*Blank & Jones feat. Anne Clark: Με το χορευτικό ρεμίξ αυτού του κομματιού τελειώνει η πρώτη ώρα και με το ambient mix ξεκινά η δεύτερη. Πολύ εμψυχωτικοί στίχοι, το πρωτάκουσα στο στρατό και μου έδινε πάντα πολύ δύναμη.
*Tori Amos – Spark (remix). Η μουσική κι η ενορχήστρωση είναι ίδιες με την κανονική εκτέλεση, όμως στο ρεφρέν ακούγεται η φωνή της ανεστραμμένη, σαν να τραγουδάει ανάποδα το ρεφρέν -και τέτοια κόλπα πάντα μ’ αρέσουν πολύ.
*Ιce T – I must stand. Δεν θυμάμαι πώς πρωτοκόλλησα μ’ αυτό αλλά είναι απ’ τα αγαπημένα μου χιπ χοπ (μην πω low bap αλλά αμερικανικά!)
*The Softies – Together Forever. Αιθέρια κιθαριστική διασκευή του τραγουδιού του Rick Astley απ’ τις Softies που θυμίζουν λίγο Lush.
*Relevant Box – My New Yugo. Ένα απ’ τα τέσσερα ελληνικά γκρουπ που ακούγονται στο mix (μαζί με τους Raw, τους decode και τις Marsheaux). Ο τραγουδιστής των R. Box ήταν πέρσι στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στην προβολή του “Approaching of the Hour” της Γκρατσιέλλας Κανέλλου. Πριν ξεκινήσει η ταινία ανέβηκε στη σκηνή με την κιθάρα του και τραγούδησε το Approaching… των Raining Pleasure. Το βρήκα πολύ σωστό κι ακομπλεξάριστο, απ’ τη στιγμή μάλιστα που μπορούσε να πει δικό του τραγούδι. Το My New Yugo είναι τέλειο.
*Λένα Πλάτωνος – Ουρανία (1): Ό,τι πιο ατμοσφαιρικό για κλείσιμο. (Λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί)

[το playlist εδώ]














Ουρανία (1)

Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Σε μεγαλόπρεπες βεράντες δεσποινίδες με οργάντζες κύριοι διστακτικοί το χορεύουν.
Το τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Στις παλάμες των σερβιτόρων, πρώην αυτοκρατόρων, οι δίσκοι ταλαντεύονται, ποτήρια ηδυπαθώς το χορεύουν / ενώ οι υπολογιστές αφανείς, στα τέσσερα σημεία της γής, με βλέμματα πιεστικά το χρόνο εποπτεύουν.
Στο τελευταίο βαλς του Ρομαντισμού / Ξαφνικά οι ορχήστρες σιγούν… εμφανίζονται όλοι με στολές αστροναυτών / με πυραύλους φευγούν γι’ αλλού. Εγκαταλείπουν την Μελπομένη, ναυαγοί ασημένιοι – λίγο πριν ο ήλιος εκραγεί. Λίγο πριν λιώσει η γη. Την ιστορία τους τελειώνουν εκεί. Στον πλανήτη που έχουν γεννηθεί.
Τώρα την Μούσα τους τη λένε Ουρανία / ποιήτρια τεράστιου διαστημικού σταθμού. Πλέουν σε πελάγη υπεριώδους ευτυχίας / διαγράφουν την τελική τους ελλειπτική τροχιά και χορεύουν / Το βαλς του Ούρανου…