Έντεκα της Δευτέρας [MJ]

1) Για όσους ήταν παιδιά (όχι έφηβοι, παιδιά) τη δεκαετία του ’80, ο Μάικλ Τζάκσον ήταν πιθανότατα κάτι παραπάνω από megastar.

Στα πρώτα παιδικά μου χρόνια αλλά και μέχρι και τα δέκα μου ένιωθα (και ήμουν) ένα αφελές σφουγγάρι που γνώριζε τον κόσμο με μάτια ορθάνοιχτα, τότε που όλα σχεδόν τα πράγματα γίνονταν για ‘πρώτη φορά’. Όλα γύρω μου έμοιαζαν καινούρια, συναρπαστικά, αλλόκοτα – και τα δεχόμουν άκριτα, τα απολάμβανα με παιδικό ενθουσιασμό, με χαρά και έξαψη ανείπωτη. Ο κόσμος μου είχε δοθεί κι έπρεπε να τον κατανοήσω / αποκωδικοποιήσω / ερευνήσω άμεσα, χωρίς την παρεμβολή καμίας ενήλικης killjoy λογικής.

Τότε, για μένα, ο Μάικλ Τζάκσον δεν ήταν απλός σούπερσταρ του τραγουδιού. Ήταν ένας μάγος, ένας θαυματοποιός. Τα πλακάκια του πεζοδρομίου που φωτίζονταν καθώς αυτός τα πατούσε στο πρώτο βίντεοκλιπ που είδα ποτέ στη ζωή μου (στα 4 μου). Το πώς χόρευε και έγερνε προς τα μπροστά λες και τον κρατούσε κάτι. Το ότι στο τέλος των συναυλιών του πετούσε, κυριολεκτικά πετούσε με ένα μίνι-τζετ σαν ατομική καρέκλα που 20 χρόνια μετά ακόμα δεν έγινε μέρος της καθημερινότητάς μας. Οι αναφορές για τα κόλπα στις συναυλίες του: το ’87 διάβαζα με κομμένη την ανάσα στο Smash Hits πώς βρισκόταν το ένα δευτερόλεπτο στη μία άκρη της σκηνής και ένα δευτερόλεπτο μετά εμφανιζόταν στην άλλη άκρη. Που κρεμόταν απ’ τα ταβάνια, που περπατούσε, σχεδόν, στο φεγγάρι. Τα πανάκριβα βίντεοκλίπ με τα ειδικά εφέ και τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα.. Οι μυθικές εκκεντρικότητες. Τα, σχεδόν εξωγήινα, διαφημιστικά κόλπα.

2) Ήμουν χωρίς ίντερνετ την μέρα που πέθανε, (πόσο γελοίο το ότι τα περισσότερα δελτία είχαν την είδηση προς το τέλος, στις «εξωτερικές ειδήσεις») και δεν ξέρω τι αντιδράσεις υπήρξαν από ανθρώπους της γενιάς μου. Υποθέτω όμως πως -εκτός απ’ τους αιώνιους κυνικούς (βλ.: τους πιο κρυπτοευαίσθητους), ένα σωρό κόσμος, όπως κι εγώ, ξαναγύρισε στην παιδική του ηλικία με μια άλφα (απρόσμενη) συγκίνηση. Στην εποχή που ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ο διασημότερος άνθρωπος του κόσμου, μια σταθερά του πλανήτη που διδασκόταν στο μυαλό ως κάτι δεδομένο. Ως κάτι που υπήρχε πριν και θα υπάρχει μετά. Και πάντα.

Εκκεντρικός, ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ, τρομακτικός μερικές φορές, άξιος να κουτσομπολευτεί και να κοροϊδευτεί, απ’ αυτούς που θεωρείς ότι πάντα θα επιζούν χωρίς να έχουν την ανάγκη κανενός. Απ’ αυτούς που θεωρείς ότι δεν πληγώνονται στ’ αλήθεια, ό,τι και να γίνει.

Κι ας αποκαλύφτηκαν τα μαγικά του κόλπα, κι ας ξεθώριασε η λάμψη, κι ας ξεπεράστηκαν οι τεχνολογικές του κινήσεις, για μένα ο Μ. Τζάκσον παρέμεινε ένας μάγος και θαυματοποιός της παιδικής μου ηλικίας – και αυτήν θρήνησα, σε ένα βαθμό, με το θάνατό του. Ένιωσα λίγες τύψεις που ο άνθρωπος πέθανε κι εγώ σκεφτόμουν πάλι τον εαυτό μου, εμένα μικρό, τους φίλους μου απ’ το δημοτικό, τις κοπάνες, τα σινεμά, τα ξένα μουσικά περιοδικά, τα πάρτι, τις καλοκαιρινές ντίσκο, τη δορυφορική τηλεόραση και όλα αυτά. Είναι όμως αυτές οι πρώτες εντυπώσεις της ζωής που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Και ο Μάικλ Τζάκσον με τα εξαιρετικά του τραγούδια και τα απίστευτα βίντεοκλιπ, ήρθε την κατάλληλη στιγμή στη ζωή μου, τότε που το παιδικό μου μυαλό αναζητούσε έναν θαυματουργό υπερήρωα.

Ήταν πραγματικά εξωπραγματικός.


(Και αυτό που ως παιδί θεωρούσα το πιο μαγικό, παραμυθένιο βίντεοκλίπ του ήταν το Leave Me Alone.)


3) Μόλις διάβασα το νέο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού Να Ένα Μήλο. Ήταν αφιερωμένο στο εμβληματικό βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου «Αστραδενή». Αυτοί που έγραψαν στο τεύχος φαντάστηκαν τη συνέχεια της ηρωίδας του βιβλίου και εμπνεύστηκαν απ’ αυτήν - fan fiction λέγεται αυτό απ’ ό,τι έμαθα. Πανέξυπνη ιδέα και αρκετά έξυπνα κείμενα. Επιστολές, δοκίμια, διηγήματα, ποιήματα, παραμύθια.

Ίσως το πιο ενδιαφέρον κείμενο ήταν αυτό που έγραψε ο Χρήστος Χρυσόπουλος, που παρουσιάζει και αναλύει το θέμα του fan fiction: η λίστα με τους διαφορετικούς τρόπους που μπορείς να ‘πειράξεις’ ήδη γνωστούς ήρωες σε κάνει να θέλεις να γράψεις χίλια διαφορετικά πράγματα – και μάλιστα ταυτόχρονα. Κάτι παραπάνω από εξαιρετικό ήταν και το παραμύθι της Ιωάννας Μπουραζοπούλου, μια ονειρική (θα έλεγα εφιαλτική αν δεν υπήρχε το χιούμορ μέσα της) ιστορία για την κουζίνα της συγγραφέως που πρέπει να ‘πειράξει’ την Αστραδενή. Πραγματικά τέλειο παραμύθι. Επίσης μ’ άρεσε πολύ το «Η εξέγερση ήταν το πρόσχημα» της Μαρίας Σούμπερτ, αλλά και για προσωπικούς λόγους το φοβερά συγκινητικό διήγημα του Θεμιστοκλή Πάνου.


[Ο μόνος μικρός ήρωας που θα ήθελα να δω τι έκανε μετά και πού είναι σήμερα είναι, νομίζω, ο Adrian Mole. Τι τύχη, λοιπόν, που η συγγραφέας του δεν τον εγκατέλειψε ποτέ!]

4) Τα χειρότερα των χειρότερων. [via georgakopoulos]


«Ένα online περιοδικό (από αυτά που γυρνάς τις flash “σελίδες” πάνω στην οθόνη) που περιέχει τα χειρότερα παιχνίδια, τους χειρότερους σελέμπριτι, τις χειρότερες αφίσες ταινιών, και διάφορα άλλα θέματα αυτού του είδους.» (Τέλειο! Για να το διαβάσετε πατήστε εδώ.)

5) BITS & PIECES #1:



Lena Mapa strikes back! /// Ο Δημήτρης Παπανικολάου γράφει για το «Πόσο Πάει… Η Απαγωγή του Κώστα Ταχτσή» /// Οι Έλληνες σκηνοθέτες "αντιδρούν στην κοροϊδία" και δεν στέλνουν φέτος τις ταινίες τους ούτε στο Φεστιβάλ ούτε στα Κρατικά Βραβεία. /// σακατεμένος Πίτερ Παν /// Οι Pet Shop Boys κάνουν διαγωνισμό γραφιστικής σχεδίασης: σχεδιάστε ή δείτε τα σχέδια άλλων για την τουρνέ Pandemonium /// Σκίουρος τρώει λεμόνι /// Εξαιρετικό ποστ για τους μετανάστες, στο RE:Launch. /// H κυκλική 24ωρη ζωή (τους). /// [Είναι όντως παράδοξο: "Οι αστυνομικοί συνέλαβαν τους δύο Έλληνες με την κατηγορία της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, παράνομης βίας, εξύβρισης και κλοπής και τους δύο μετανάστες με την κατηγορία της ζωοκλοπής". Για κακουργήματα οι βασανιζόμενοι μετανάστες, για πλημμελήματα οι Έλληνες βασανιστές ] /// Να και μια έκθεση που σίγουρα θα πάω: Μέχρι πριν λίγο καιρό η έκθεση «Ρότσενκο & Ποπόβα: Ορίζοντας τον Κονστρουκτιβισμό» έκλεβε τις εντυπώσεις στο Λονδίνο, στην Tate Modern. Με το που τελείωσε εκεί ήρθε (και θα μείνει για περίπου 2.5 μήνες) στο ΜΜΣΤ, στην πόλη μας! /// Μπράβο στην Ντάριλ Χάνα. /// Αύριο λήγει η θητεία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γιώργου Σανιδά. Θα βρουν άραγε χειρότερο; /// ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΛΕΙΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΥΡΙΜΟΠΟΥΛΟΥ - και μια εξέλιξη

6) Ο Στέλιος Ρόκκος είχε διασκευάσει το Moonlight Shadows, πριν χρόνια. Το είχε πει με ελληνικούς, δικούς του στίχους. Δεν ήταν κάποια φριχτή διασκευή, τρωγόταν ας πούμε, απλά ήταν τελείως αχρείαστη. Το ίδιο απ' ό,τι κατάλαβα έκανε τώρα και με το Here Comes the Rain Again, το σπουδαίο τραγούδι των Eurythmics. Το άκουσα σ' ένα καφέ, είχε κι αυτό ελληνικούς στίχους. Δεν αναγνώριζα τη φωνή αλλά ήμουν σίγουρος πως μόνο αυτός θα είχε το θράσος να κάνει άνω-κάτω πάλι ένα παλιό, καλό, ξένο τραγούδι. Έψαξα στο ίντερνετ "ρόκκος eurythmics" και είδα ότι είχα δίκιο. Το ονόμασε ‘Βροχή’ και είναι στον τελευταίο του δίσκο. Πάλι, δεν ακουγόταν φριχτό, το Here Comes the Rain Again είναι τόσο καλό τραγούδι που ούτε η Βέρα Λάμπρου δεν θα μπορούσε να το καταστρέψει, αλλά πάλι... Δεν το βρήκα online για να σας το βάλω, αλλά δεν θα το πολυψάξω κιόλας ούτε θα ζητήσω πάλι την πολύτιμη βοήθειά σας όπως με το…

7) SIGN O’ THE TIMES

Την προηγούμενη εβδομάδα έψαχνα το (και έγραφα για το) βίντεοκλιπ του Prince, το Sign o’ the Times (1987), που δεν υπήρχε στο YouTube. Καλοί και άξιοι αναγνώστες μου το βρήκαν από αλλού και με έκαναν χαρούμενο. Είναι ένα απ' τα καλύτερα βίντεοκλιπ όλων των εποχών, νομίζω. Να το:

(αν δεν ανοίγει εκεί, δείτε το εδώ)

---

8) Ο "Ελεύθερος Τύπος" μέσα από τα πρωτοσέλιδα του.


(Εδώ. Και, να ένα απ’ αυτά. Είναι τέλειο επειδή έχει πολιτιστικό θέμα. Επίσης είναι τέλειο που μια εφημερίδα που έκανε το όνομά της με την υποκριτική της σεμνοτυφία, έχει σε μεγάλη φωτο τη Μήδεια του Παπαϊωάννου – γυμνόστηθη!)

Φυσικά μιλάμε για τα πρωτοσέλιδα των τελευταίων χρόνων, της εποχής της Γιάννας. Τέλειο (και ξεκαρδιστικό) θα ήταν ένα αφιέρωμα στα πρωτοσέλιδά στα τέλη των '80ς, τότε που η Αυριανή κι ο Ελεύθερος Τύπος (ελεύθερο ρύπο τον έλεγαν οι πασοκτζήδες, πατσαβούρα τον έλεγε ο Αντρέας) συναγωνίζονταν σε εξωφρενικά -και απαράδεκτα- πρωτοσέλιδα. Εννοείται ότι κέρδιζε η Αυριανή, ήταν πολύ πιο απαράδεκτη, και υποθέτω ότι ακόμα είναι.

Αλλά αν κι εγώ δεν βρήκα ’80ς εξωφρενικά εξώφυλλά του Ε.Τ. ο μακμάνους βρήκε κάτι καλύτερο.



Σκαναρισμένες σελίδες που αφορούν τον Ελεύθερο Τύπο, από το παραπάνω (πιο βρώμικο δε γίνεται) βιβλίο. Εδώ κι εδώ. Συναρπαστικές αφηγήσεις, καταστάσεις κωμικοτραγικές, δήθεν πατριάρχες της δημοσιογραφίας, τα κατορθώματα παλιών ιστορικών λιβελογράφων που σήμερα όμως τολμούν να κρίνουν την αξιοπρεπή εικόνα που είχε τα τελευταία χρόνια ο Ε.Τ. [+]


9) Τριάντα δημιουργοί συμμετείχαν στη διεθνή έκθεση με αφίσες στο μετρό της Πλατείας Συντάγματος και θέμα τη μετανάστευση. Διάβασα γι’ αυτήν στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε ο Ηλίας Μαγκλίνης. Η πιο δυνατή εικόνα ήταν αυτή που είχε τίτλο «Μας παίρνουν τις δουλειές μας».



‘Η Luba Lukova, μία από τους 30 γραφίστες που συμμετέχουν στην έκθεση, Βουλγάρα με αμερικανική υπηκοότητα, που έφυγε περίπου 20 χρόνια πριν από τη χώρα της και σήμερα είναι από τις διασημότερες γραφίστριες παγκοσμίως, σχεδίασε μια αφίσα που αναφέρεται ακριβώς σε αυτό. “They take our jobs” (“Μας παίρνουν τις δουλειές”) λέει η αφίσα, και έχει μια μορφή, ζωγραφισμένη με τον χαρακτηριστικό, πανέμορφο τρόπο – σήμα κατατεθέν της, να ξεβουλώνει μια λεκάνη τουαλέτας. Η ίδια λέει: “Το poster μου σχολιάζει έναν από τους μεγαλύτερους μύθους γύρω από τους μετανάστες, ότι παίρνουν τις δουλειές των ντόπιων. Η σημερινή οικονομία είναι τόσο παγκοσμιοποιημένη, που δεν υπάρχει πράγμα που λέγεται “οι δουλειές μας”. Μια έρευνα στις ΗΠΑ δείχνει πως δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ ανεργίας και επιπέδων μετανάστευσης. Οι περισσότεροι μετανάστες συνήθως κάνουν τις πιο ανεπιθύμητες δουλειές χωρίς καν να έχουν τις κοινωνικές παροχές του κράτους που απολαμβάνουν οι ντόπιοι».’

10) BITS & PIECES #2:


/// Συλλογική κασέτα: Δώδεκα Έλληνες μουσικοί και συγκροτήματα επιλέγουν και παρουσιάζουν με δικά τους λόγια από ένα τραγούδι στο MIC.GR. Τραγούδια για την κασέτα διάλεξαν οι Κόρε.Ύδρο, η Etten, οι Sleeping Pillow, οι Pop Eye, οι Your Hand in Mine, οι La Page κ.α. Οι επιλογές τους (μαζί με την κασέτα) είναι εδώ. /// Η…«Αλληλεγγύη» (μιας) Αμαρτωλής Εκκλησίας ΚΑΙ Γιατί η Εκκλησία δεν θέλει σεξουαλική αγωγή στα σχολεία (1), από το blog Ροϊδη Εμμονές. /// Τι κάνει κάποιος όταν τα αυτοκόλλητα «Είμαι γάιδαρος» δεν αρκούν και τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα κατακλύζουν την πόλη (και κανείς δεν τιμωρεί τους οδηγούς;) Ένας Βολιώτης συνταξιούχος ξέφυγε (αλλά όχι πολύ): κατηγορείται για τριάντα εμπρησμούς ισάριθμων Ι.Χ. αυτοκινήτων και φορτηγών, που ήταν παράνομα σταθμευμένα. /// H Sarah Jessica Parker και ο Matthew Broderick αποκάλυψαν τα ονόματα των δίδυμων κοριτσιών τους: θα βαφτιστούν Tabitha Hodge Broderick η μία και Marion Loretta Elwell Broderick η άλλη (!) Τρεις ειδικοί στα παιδικά ονόματα διασημοτήτων (υπάρχει τέτοιο επάγγελμα!) σχολιάζουν τα ονόματα και δίνουν τη βαθμολογία τους… /// Καταπληκτικό ρεπορτάζ από την πιο κιτς ετήσια γιορτή της θεσνίκης, τη φιέστα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Το Thess.gr και φέτος έχει ξεκαρδιστικό οπτικοακουστικό υλικό και πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή. Τα βιντεάκια με άφησαν με ανοιχτό το στόμα. /// Η συγγνώμη του Βήματος. /// "Ψυχρότητα στη συνάντηση Ερντογάν - Michael Jackson"! [Μου θυμίζει λίγο μια θεσσαλονικιώτικη εφημερίδα που λίγο καιρό είχε άρθρο για τον Hunter S. Thomson, στο οποίο τον παρουσίαζε ως ζωντανό, τουλάχιστον τρία χρόνια μετά την αυτοκτονία του (τρία χρόνια μετά!)]


11)
ΥΓ. Θαυμαστές του βγήκαν στους δρόμους πρωτευουσών του κόσμου. Κάποιοι είχαν κασετόφωνα μαζί τους, τους είδα στα δελτία ειδήσεων. Άλλοι δεν είχαν, και τραγουδούσαν μόνοι τους, δυνατά, μαζί, χορεύοντας. Το Bad, το Billy Jean, το Man in the Mirror.
Παρά το εμφανές σοκ τους δεν πολυέκλαιγαν, δεν έχαναν το χρόνο τους θρηνώντας. Οι άνθρωποι αυτοί χόρευαν, ξέδιναν, γελούσαν, φώναζαν. Τιμούσαν αυτόν που θαύμαζαν με τον πιο δυνατό, τον πιο συγκινητικά ζωντανό τρόπο.

Μια τέτοια τιμή θα την ήθελε ο κάθε τραγουδιστής και αυτός την είχε: Χιλιάδες κόσμου στο δρόμο, να χορεύουν και να τραγουδούν. Και για ένα λεπτό να ξεχνούν τη λύπη τους που τον έχασαν, για τον απλούστατο λόγο πως η χαρά τους που αυτός υπήρξε, ήταν μεγαλύτερη.

Εξ ου και η γιορτή.

--------------------------------------------------------


gnivirdnoom
.
.

Έντεκα της Δευτέρας (αχ!)

Αχ!

1) Ήταν μια ωραία εβδομάδα για μένα. Ψυχική γαλήνη, δημιουργικότητα φοβερή, δύο θερινά σινεμά, δουλειά αποτελεσματική, οικογενειακά ταξίδια, το πρώτο καλοκαιρινό μπάνιο, ονειροπολήσεις για το τι θα κάνουμε αν πάρουμε τις 600 χιλ. ευρώ.

Το καλύτερο όμως: μια καταβύθιση σ’ έναν τέλειο, νέο κόσμο με μυστικές δημοσιογραφικές οργανώσεις, άγνωστα νησιά, εξαφανίσεις διασημοτήτων, ταξίδια στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, λάμψη, περιπέτεια που αλλάζει ζωές. [Οκ, τα τελευταία που για μήνες ήταν μόνο στο μυαλό μου, πήραν πλέον μια μορφή και στο χαρτί, μιας και το σ/κ άρχισα, επιτέλους, να γράφω το νέο μου βιβλίο – εμπειρία, για μένα, τρομερά διασκεδαστική…]

2) Έψαχνα πριν στο YouTube το βίντεοκλιπ του Prince, το Sign 'o' the Times [από τον ομώνυμο δίσκο που βγήκε τέτοια εποχή, πριν από 22 χρόνια]. Δεν το έβρισκα με τίποτα και μετά θυμήθηκα ότι ανάμεσα στα άλλα κουφά που έχει κάνει ο Πρινς απαγόρευσε τα βίντεοκλιπ του στο ίντερνετ. Βρήκα άλλα πράγματα όμως σχετικά με αυτό το τραγούδι του.

Ένα αγόρι διαβάζει δημοσίως τους στίχους, ως ποίημα. // Τραγουδισμένο live από κάποιους B.I.G. σε κάτι μάλλον ντροπιαστικό που μοιάζει με παιδικό πάρτι. Τα παιδιά μοιάζουν να εκτιμούν το Sign 'o' the Times (δηλαδή χοροπηδάνε χαρούμενα) αλλά το ίδιο νομίζω θα έκαναν με σχεδόν κάθε πιθανό τραγούδι. // Μια απ' τις πιο αχρείαστες διασκευές όλων των εποχών, το βίντεοκλιπ των Simple Minds για τη δική τους εκδοχή στο τραγούδι του Πρινς. // Μια ενδιαφέρουσα διασκευή από ένα μεγάλο γκρουπ, τους Vocalicious που τραγουδάει το Sign 'o' the Times ακαπέλα! // Μια εκδοχή κάπως πιο hard rock. // Η διασκευή από τους Kode 9 και Spaceape, Sine O The Dub. //

Εν κατακλείδι: τι ωραία να είχα βρει και το αυθεντικό βίντεοκλιπ του Πρινς να το έβαζα σε μεγάλη οθόνη κάτω απ' όσα έγραψα... [Αν ο Prince ενδιαφέρεται για την υστεροφημία του, όχι μόνο στην εποχή που ζούμε αλλά κυρίως στην εποχή που έρχεται θα πρέπει να αφήσει τα καμώματα - και να δεχτεί να υπάρχει το -οπτικό, τουλάχιστον!- υλικό του στο ίντερνετ.]

3) (Ίσως Ξέρεις Εσύ)

Να είσαι πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη.

Το αξίζεις, αξιολάτρευτη Amy Little...
-

4) Bits & Pieces #1
[στην εικόνα πάνω: έκλεισε το τελευταίο δισκάδικο Virgin Megastore της Αμερικής. Και οι υπάλληλοι έγραψαν στη βιτρίνα, ως αντίο, το παραπάνω εξαιρετικό μήνυμα…]
Star Size Comparison HD /// οι κόρε ύδρο στα Γυρίσματα του ΣΚΑΪ /// ΑΣΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ /// Οι τρεις ζωές της Καλλίτσας Γιαννοπούλου-Τσιάκα (εξαιρετικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) /// ωχ, ωχ: Ο Γ. Πιπερόπουλος θα κατέβει για δήμαρχος θεσνικης... /// Χριστίανόπουλος εναντίον Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, εγγονός Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου εναντίον Χριστιανόπουλου, απάντηση Χριστιανόπουλου κλπ κλπ /// συγκίνηση στο Covent Garden /// "Η γυναικεία ομοφυλοφιλία ελάχιστες φορές απασχόλησε την ελληνική λογοτεχνία. Αν εξαιρέσουμε το ρομάντζο «Η ερωμένη της» της μυστηριώδους Ντόρας Ρωζέττη που γράφτηκε το 1929 και αναδείχτηκε από τη φιλόλογο Χριστίνα Ντουνιά τα τελευταία χρόνια (εκδ. Μεταίχμιο), καθώς και το μυθιστόρημα «Μόνο γυναίκες» που υπογράφεται από την επίσης μυστηριώδη Μάρα Σέη (εκδ. Κέδρος, 2001), άλλα δείγματα δεν διαθέταμε." Ως τώρα. /// Ο Μάνος Χατζιδάκις και " Οι Κίτρινοι Νάνοι" /// Δωρεάν ετήσια συνδρομή στην εφημερίδα της προτίμησής τους προσφέρει η γαλλική κυβέρνηση στους νέους, ηλικίας μεταξύ 18 και 24 ετών, σε μία προσπάθεια να ενισχύσει την κυκλοφορία των εφημερίδων. (Μια πανέξυπνη κίνηση) /// The Monthly Edition : June Radio /// Ερώτηση: τι είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός; (μια εξωφρενική διαφήμιση) /// Η νέα ταινία του Spike Jonze. /// On Bloomsday, `Ulysses' meets Twitter

5) Ο ήλιος «ξύπνησε» και πάλι!
(κείμενο και φωτο απ’ την Ελευθεροτυπία)



Μετά από μια μυστηριώδη καθυστέρηση δύο ετών, ο επόμενος 11ετής κύκλος ηλιακής δραστηριότητας ξεκίνησε και πάλι, καθώς οι επιστήμονες διαπίστωσαν την πρώτη ηλιακή κηλίδα που εγκαινιάζει τη νέα φάση δραστηριότητας.

Αυτό σημαίνει ότι, με την επανεμφάνιση των ηλιακών κηλίδων, θα ακολουθήσουν οι γνωστές περιοδικές ηλεκτρομαγνητικές διαταραχές που αναστατώνουν τις επικοινωνίες και τα δίκτυα ενέργειας, ενώ παράλληλα δημιουργούν το θεαματικό λαμπερό σέλας των πόλων. Για άγνωστους λόγους, ο ήλιος περνά από τέτοιους διαδοχικούς 11ετείς κύκλους δραστηριοποίησης, στη διάρκεια των οποίων ο αριθμός των κηλίδων στην επιφάνειά του φθάνει στο μέγιστο σημείο, όπου το μαγνητικό πεδίο του άστρου του ηλιακού μας συστήματος αποκτά την μεγαλύτερη ισχύ του.

Κάθε 11 χρόνια ο ήλιος εκτοξεύει ταυτόχρονα «δίδυμα» ρεύματα πλάσματος από τους δύο πόλους του, τα οποία έχουν μαγνητισμό και ταξιδεύουν μόνο προς τον ηλιακό ισημερινό.

Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι αυτή τη φορά τα ανωτέρω ρεύματα που δημιουργήθηκαν το 1996, κινήθηκαν πιο αργά από κάθε άλλη φορά στο εσωτερικό του ήλιου, κάνοντας 13 χρόνια και όχι 11 για να φθάσουν στο κρίσιμο γεωγραφικό πλάτος-όριο των 22 μοιρών, όπου εγκαινιάζεται ο νέος ηλιακός κύκλος.

---


6) Πώς να μην με πιάνει μια άλφα οικογενειακή περηφάνια όταν ακόμα ένα καλό, γερμανόφωνο βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά (απ’ τις εκδ. ΡΟΕΣ) με τη βοήθεια αγαπημένων μου προσώπων; Σε μετάφραση του μπαμπά μου και με επίμετρο της αδερφής μου. (!)
-
-


7) Bits & Pieces #2
Traveling Wilburies, ένα (ξεχασμένο) supergroup απ' τα λίγα... /// Η καταστροφή του Α. Μικρούτσικου. /// Πόζαρε στον Freddie F. και μίλησε στον M.Hulot: Η Chloë Sevigny στην Ύδρα! /// Πάει ο Ελεύθερος Τύπος και ο City… Πολύ κρίμα, ήταν μια καλή προσπάθεια. /// fact the mall /// Πώς στήθηκε το ΛΑΟΣ—Ιός | Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία /// Ο Trent Raznor και τα προβλήματά του με το ίντερνετ. /// Η συναυλία της Μόνικα απ’ τους 2 του popoculture. /// Οι Simpsons χωρίς τους Simpsons! (στο ύφος του Γκάρφιλντ χωρίς τον Γκάρφιλντ) /// Το πιο φοβερό στο άρθρο 'Η Polaroid ξαναζεί' είναι ότι εδώ και καναδυό χρόνια η Polaroid έχει σταματήσει να παράγει και μηχανές και φιλμ! /// Εγκαίνια μουσείου Ακρόπολης: Τελικά ο Ερντογάν ήρθε (!!!) /// Αν Συγγραφείς Αντικαθιστούσαν Τους Δημοσιογράφους (πολύ ενδιαφέρον!) /// Η σχέση των Scorpions με την Ελλάδα. Στο πιο αστείο βίντεο της εβδομάδας. /// το ανανεωμένο σάιτ της Lifo, που έχει και την ενδιαφέρουσα ενότητα Lifo Now. /// «Για χάρη της ανθρωπιάς πρέπει να τους βρουν...». Πες τα Κωνσταντίνα Κούνεβα! /// Banksy Versus Bristol Museum /// Να γίνει ο Υμηττός εθνικό πάρκο προτείνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι /// Rock Band The Beatles (CINEMATIC) /// Ενώ ο "Μαχαιροβγάλτης", η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη (Σπιρτόκουτο, Ψυχή στο Στόμα) μοντάρεται για να είναι έτοιμος κάπου το χειμώνα, στο blog του ανέβηκε ήδη το πρώτο από τα βίντεο του making of της ταινίας με πλάνα από τα γυρίσματα στην Πτολεμαΐδα.

8) Το πιο ενδιαφέρον στο ωραίο νέο ρεμίξ στο dj του bowie είναι οι σκηνές απ' το αυθεντικό βίντεοκλιπ του ’79.

9)
Πάλι τριάντα χρόνια πριν, πάλι 1979, πάλι το αυθεντικό βίντεοκλιπ. Οι Cure και μια γρήγορη διαδρομή με τρένο…

10) Αυτοαναφορικό flashback.

#ΠΡΙΝ από ένα χρόνο στο enteka [Ιούνιος ’08]

Μόνο τρία ποστ. Κάθε πρόπερσι και καλύτερα;

#ΠΡΙΝ από δύο χρόνια στο enteka [Ιούνιος ’07]

Έντεκα (προσωπογραφίες απ' το φακό του Irving Penn) /// Έντεκα (Σαββόπουλοι) /// Έντεκα (εικόνες από την πιο τέλεια παιδική εικονογράφηση, των Μούμιν) /// Έντεκα (ξεχασμένα σχέδια…) /// Έντεκα (εικόνες της Cindy Sherman περιμένουν τον κατάλληλο σεναριογράφο) /// Έντεκα (καταπληκτικά κινηματογραφικά σπίτια) /// Έντεκα (συναυλίες γι' αυτό το καλοκαίρι) /// Έντεκα (παρανοϊκά λεπτά στον κόσμο του David Lynch) /// +++ Έντεκα της Δευτέρας (ένα, δύο, τρία, τέσσερα)

#ΠΡΙΝ από τρία χρόνια στο enteka [Ιούνιος ’06]

Έντεκα (από τις δημοφιλέστερες σειρές του Άαρον Σπέλινγκ [R.I.P.]) /// Έντεκα (αγαπημένες '80ς κωμωδίες) /// Έντεκα (απροσδόκητοι στίχοι της Λένας Πλάτωνος) /// Έντεκα (ερωτήσεις και απαντήσεις από ένα λεύκωμα του 1988) /// Έντεκα (από τα αγαπημένα μου blogs) /// Έντεκα (πράγματα που στ’ αλήθεια μ’ ενοχλούν) /// Έντεκα (όνειρα της περιόδου 1988-1989) /// Έντεκα (σχόλια για τους χτεσινοβραδινούς Massive Attack) /// Έντεκα (σημάδια του Αντίχριστου που φανερώθηκαν σαν σήμερα) /// Έντεκα (αγαπημένες -και ακριβοπληρωμένες- trash στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης)
[και θεματική εντεκάδα: Τα χειρότερα εξώφυλλα δίσκων (ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά, οκτώ, εννιά, δέκα, έντεκα)]

11) # Την Τρίτη 16/6 δικάζεται [πήρε αναβολή για του χρόνου] η Στέλλα Πρωτονοταρίου, πρώην διευθύντρια του 132ου Δημοτικού Σχολείου στη Γκράβα, στη θητεία της οποίας εφαρμόζονταν σύμφωνα με τον νόμο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, εκπαιδευτικά προγράμματα εκμάθησης της μητρικής γλώσσας σε αλλοδαπούς μαθητές. Τα εξαιρετικά αποτελέσματα που είχαν αυτά τα προγράμματα δεν εμπόδισαν την λυσσαλέα επίθεση που δέχτηκαν οι εκπαιδευτικοί με αποτέλεσμα να διακοπεί το έργο τους. Επίθεση που είχε τη συναίνεση και την κάλυψη του υπουργείου το οποίο συνέπραξε στην ενίσχυση όλων όσοι εναντιώθηκαν στο εγχείρημα με αποτέλεσμα να οδηγείται η πρώην διευθύντρια από τον νυν διευθυντή στη δικαιοσύνη.

Το πιο συγκινητικό που διάβασα για την υπόθεση;

Για το «πείραμα» στο 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών στην Γκράβα, όπου η πρωινή προσευχή αντικαταστάθηκε με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, ζητήσαμε έναν απολογισμό από τη Στέλλα Πρωτονοταρίου, διευθύντριά του έως τον Νοέμβριο του 2007:

«Στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, πολυπολιτισμικό πλέον, φοιτούν πολλοί μαθητές και μαθήτριες μη ορθόδοξοι. Ολα αυτά τα μη ορθόδοξα παιδιά (σύμφωνα με το Π.Δ. 201/98) "εφόσον προσέλθουν στο σχολείο πριν γίνει η πρωινή προσευχή, είναι υποχρεωμένα να παρευρίσκονται με το τμήμα τους στον χώρο της συγκέντρωσης, χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή, σεβόμενοι τους συμμαθητές τους που προσεύχονται". Ομως αυτό δεν ακολουθείται, γιατί τα παιδιά θέλουν να είναι μέλη της ομάδας, όλα βρίσκονται στο σχολείο την ώρα της προσευχής και διεκδικούν να συμμετέχουν στην πρώτη συλλογική δραστηριότητα με την οποία ξεκινά το σχολείο. Τα παιδιά δεν θέλουν δηλαδή να ξεχωρίζουν και να αισθάνονται αποκλεισμένα, να τα κοιτάνε περίεργα, να τα σχολιάζουν, να τα περιθωριοποιούν.
[…]

Στο 132ο Δημοτικό Σχολείο ύστερα από πολλή σκέψη και συζήτηση αντικαταστήσαμε το Πάτερ ημών με το παρακάτω ποίημα- προσευχή από το «Πρωινό Αστρο» του Γ. Ρίτσου:

"Καλέ Θεούλη, εμείς είμαστε καλά.

Κάνε, καλέ Θεούλη, να 'χουν όλα τα παιδάκια ένα ποταμάκι γάλα, μπόλικα αστεράκια, μπόλικα τραγούδια.

Κάνε, καλέ Θεούλη, να 'ναι όλοι καλά,

έτσι που κι εμείς να μην ντρεπόμαστε για τη χαρά μας"…


[Κι όμως. Παρενέβη ο υφυπουργός Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας Α. Λυκουρέντζος, δηλώνοντας μεταξύ άλλων στη ΝΕΤ ότι εκείνος βρίσκεται στη θέση του «για να τηρούνται οι νόμοι της Πολιτείας» και «να προστατεύεται η ελληνορθόδοξη παράδοση». Καμία ντροπή, απολύτως καμία ντροπή.]

------------------------------------------------------


.
.
.
.

Έντεκα (εικόνες του Οδυσσέα Χρηστίδη απ’ το ‘Μαγεμένο Χωριό’)

Δεν έχω συναντηθεί ποτέ με τον εικονογράφο του νέου μου βιβλίου. Ο Οδυσσέας Χρηστίδης κι εγώ δεν έχουμε μιλήσει καν στο τηλέφωνο.

Στην εποχή των email αυτό είναι φυσικό. Επίσης, ο Οδυσσέας ζει στις Βρυξέλλες κι εγώ ζω στη Θεσνίκη.

Παλιότερα είχα τη χαρά να δω βιβλία μου να εικονογραφούνται απ’ την Μάρω Αλεξάνδρου, [κι ένα απ’ τον Γιώργο Σγουρό]. Για μια νέα συλλογή (αυτοτελών που ενώνονται όμως υπόγεια μεταξύ τους) παραμυθιών πρότεινα στους εκδότες τον Οδυσσέα Χρηστίδη. Πώς έγινε αυτό ενώ δεν τον είχα καν συναντήσει ποτέ;

Τελείως αναξιοκρατικά.

Η μαμά μου ήξερε τη μαμά του.

Η πρώτη φορά που άκουσα το όνομα του Οδυσσέα ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ήμουν πέντε χρονών. Ήμουν με την οικογένειά μου σε διακοπές σε κάποιο εξοχικό σπίτι, για το οποίο δεν θυμάμαι και πολλά απλά ότι είχε μια τεράστια τζαμένια βεράντα που κάπως με φόβιζε. [Λίγους μήνες νωρίτερα ολόκληρο το δεξί χέρι μου είχε σπάσει και περάσει από το τζάμι μιας μπαλκονόπορτας. Μπορεί τώρα να έχω ξεπεράσει τις φοβίες για τα αίματα, τα ράμματα και τις τζαμένιες επιφάνειες που πιθανότατα θέλουν να διαπεράσουν μέλη του σώματός μου, αλλά στα πέντε μου – και κυρίως σε εκείνη την τζαμένια βεράντα του ξεχασμένου εξοχικού – αυτό ήταν ένα άλφα θέμα.]

Πήγαινα προσεκτικά απ’ τις γωνίες του δωματίου και προσπαθούσα να μην χάσω την ισορροπία μου βγαίνοντας στη βεράντα, όταν άκουσα το όνομα Οδυσσέας. Δεν θυμάμαι αν μόλις είχε γεννηθεί. Μπορεί. Άκουσα τους μεγάλους να λένε διάφορα λογοπαίγνια με το όνομα: Οδυσσέα Γύρισε Πίσω και ο Έρωτας του Οδυσσέα ήταν δύο απ’ αυτά.

«Τι είναι το Οδυσσέα γύρισε πίσω;» ρώτησα. Η μαμά μου (που πριν λίγο στο τηλέφωνο μου είπε πως απ’ ό,τι θυμάται όλα αυτά έγιναν όταν ήμασταν διακοπές στη Γερμανία και η φίλη της γέννησε στις Βρυξέλλες) μου απάντησε:

«Θεατρικό έργο του Καμπανέλλη.»

«Κι ο Έρωτας του Οδυσσέα;»

«Ταινία με το Βουτσά που παίζεται τώρα στο σινεμά.»

«Και γιατί τα λέτε αυτά;»

«Γιατί η φίλη μου γέννησε αγόρι που θα το βγάλει Οδυσσέα κλπκλπ».

Είκοσι χρόνια μετά. Αυτή τη φίλη (ας την πούμε Λουκία) την έβλεπα μερικές φορές όταν ερχόταν Ελλάδα. Εξαιρετικά συμπαθητική. Ακούγαμε καμιά φορά νέα των παιδιών της. Ο Οδυσσέας σπούδαζε σχέδιο για κόμικς. Και είχε κάνει καλές εικονογραφήσεις; Ήθελα να δω καμία για κάποιο μελλοντικό βιβλίο μου;

Η αναξιοκρατία, οι φιλίες, η λεπτότητα, οι μαμάδες… Εκρηκτικό μίγμα. Έκανα την πάπια, με σκοπό να ξεχαστεί το θέμα μέχρι που έλαβα με email δείγματα της δουλειάς του. Ήταν εξαιρετική. Καρέ από κόμικς, εικόνες τραβηγμένες απ’ την πιο απίθανη γωνία, πολύχρωμοι κόσμοι άλλοτε χαριτωμένα ψυχεδελικοί άλλοτε κομψοί και ακριβείς, εικονογραφήσεις πρωτότυπες γεμάτες κίνηση.

Αν δεν μισούσα τη λέξη uncool θα μπορούσα να πω πως έβρισκα κάπως uncool το να προτείνω για εικονογράφο μου κάποιον που (σχεδόν) τον ήξερα λόγω μαμάδων. Τα δείγματα δουλειάς του όμως ήταν ό,τι έπρεπε για τη συλλογή παραμυθιών μου. Θα μπορούσε να σχεδιάσει εικόνες λεπτομερείς, ξεκάθαρες, αλλά και από μια πιο πειραγμένη οπτική γωνία. Διάβασε τα παραμύθια του Μαγεμένου Χωριού και μου έστειλε ένα υπέροχο έγχρωμο δοκιμαστικό για τη Μυστική Ιστορία.

Ποτέ δεν είπα στο Μεταίχμιο ότι (κάπως και πώς) ήξερα αυτόν τον νεαρό εικονογράφο απ’ το Βέλγιο, τη χώρα με την μεγάλη παράδοση στα κόμικς και τις εικονογραφήσεις. Τους έστειλα τα δείγματα και τους άφησα να αποφασίσουν αυτοί. Κι αν ο Οδυσσέας ήταν τόσο ταλαντούχος, όσο ήμουν πεπεισμένος ότι ήταν, σίγουρα θα τον διάλεγαν κι αυτοί.

«Τον ξέρεις; Είναι φίλος σου;», με ρώτησαν σε ένα email.

«Δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου, δεν ξέρω καν πως μοιάζει», απάντησα, χωρίς να πω τελείως ψέματα.

«Μας αρέσει πολύ. Θα του πεις να συνεργαστούμε;»

Κι έτσι, μέσω email, μου ήρθαν τα πρώτα σχέδια. Και σιγά-σιγά φτιάχτηκε το βιβλίο.

[Τότε ήταν που ονειρεύτηκα πως κάποτε ο Οδυσσέας θα μπορούσε σε κόμικς /graphic novel την τριλογία των βιβλίων μου με τους ΣΤΕ και έγραψα μάλιστα κι ένα πλάγιο, σχετικό παραμύθι.]

Οι εικόνες του, αν και ασπρόμαυρες στο βιβλίο, είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε φαινομενικά ασύνδετα παραμύθια που διαδραματίζονται στο Μαγεμένο Χωριό. Ένα χωριό -που πριν μαγευτεί κατά λάθος- ήταν το πιο βαρετό και ήσυχο του κόσμου.

Παρ’ όλα τα παραπάνω, δυστυχώς, ο Οδυσσέας Χρηστίδης κι εγώ συνεχίζουμε ακόμα να μην έχουμε συναντηθεί ποτέ. Και συνεχίζουμε να μην έχουμε καν μιλήσει στο τηλέφωνο.

-----------------------------------------------------------------------------

1) Ο Μάγος Παραμυθάς

(όπου το μικρό, βαρετό χωριό αποκτά ξαφνικά την κρυφή, παραμυθένια ζωή του)

-

2) Το Μεγάφωνο των Φωτογραφιών

(όπου ένα αγόρι αγοράζει ένα μαραφέτι που αν το βάλεις δίπλα σε μια παλιά φωτογραφία μπορείς να ακούσεις την ιστορία της απ’ τους ίδιους τους εικονιζόμενους)

-

3) Η Βασίλισσα στο Σχολείο

(όπου ένα φίλτρο γέλιου καταστρέφει την επίσημη επίσκεψη της Βασίλισσας στο σχολείο του Μαγεμένου Χωριού. Τουλάχιστον έτσι νομίζει ο έντρομος διευθυντής του σχολείου, γιατί τα παιδιά -αλλά και η Βασίλισσα- έχουν διαφορετική γνώμη…)

-

4) Η Παράξενη Αιώρα

(όπου η Μάγισσα Ξεχασιάρα ξεχνάει να πάει στη μεγάλη συγκέντρωση των μαγισσών και την βοηθούν δυο εκνευρισμένα αδέρφια με τη μαγική τους αιώρα)

-

5) Η Βελανιδιά των Χαμένων Παιχνιδιών

(όπου ένα αγόρι ανακαλύπτει πού πηγαίνουν όλα τα παιχνίδια του χωριού και αποφασίζει να νικήσει τον δράκο που φυλάει την είσοδο της κρυψώνας)

6) Ο Κρύσταλλος του Άπληστου Φούρναρη

(όπου ένας τυχερός φούρναρης απλά δεν ξέρει πότε να σταματήσει!)

-

7) Ο Μαγικός Ανελκυστήρας

(όπου ένα κορίτσι προσπαθεί να βοηθήσει τον μπαμπά της σε μια απλή εφεύρεση και κατά λάθος φτιάχνει ένα ασανσέρ για το διάστημα!)

-

8) Το Ασημένιο Κασετοφωνάκι

(όπου ένα μαγικό γουώκμαν μεταφέρει τον ασθενή ήρωά μας στα διαφορετικά μαγικά τοπία κάθε τραγουδιού που παίζει, με σκοπό να βρει το αγόρι την γιατρειά του)

-

9) Το Μαγικό Κουτί των Αναμνήσεων

(όπου ένα κορίτσι μαθαίνει σε μια τέντα του τσίρκου πως είναι υιοθετημένο. Αυτά που βλέπει όμως στο κουτί την κάνουν να αλλάξει γνώμη για όλους και για όλα – και πολλά χρόνια μετά να θελήσει να ξαναζήσει εκείνη τη μέρα, πάλι μέσα απ’ το μαγικό κουτί των αναμνήσεων…)

-

10) Το Μεγαλύτερο Σπίτι του Κόσμου

(όπου ένας άντρας, περνώντας με επιτυχία ένα σωρό δοκιμασίες κάνει μια ευχή, και περνάει την υπόλοιπη ζωή του στο πανύψηλο σπίτι που ζήτησε, για να ανακαλύψει όμως πως η μοναξιά είναι δυσβάσταχτη και να κατέβει τρέχοντας τους χίλιους ορόφους, με την ελπίδα οι συγχωριανοί του να τον αγαπούν ακόμα όπως τους αγαπούσε αυτός)

-

11) Η Χρυσή Κάρτα

(όπου μια κάρτα που εμφανίζεται απ’ τον ουρανό καταλήγει από χέρι σε χέρι σε όλους τους ήρωες των προηγούμενων παραμυθιών, φέρνοντάς τους απίστευτη τύχη και ωθώντας τους να λύσουν όλοι μαζί το μυστήριο της προέλευσής της…)

--------------------------------------------------

Άρης Δημοκίδηςμεταίχμιο, 2009

+++ το blog των ΣΤΕ!

..

Έντεκα της Δευτέρας [μάπα]

(εκεί που ο ήλιος δεν φεύγει ποτέ)

1) Δεν ξέρω αν θυμάται κανείς που πριν από μερικά ποστ είχα βάλει φωτογραφίες από ένα παράνομο εκκλησάκι που ξεφύτρωσε σ’ ένα πεζοδρόμιο στο κέντρο της πόλης (θεσνίκη) που εμπόδιζε κι από πάνω όσους περνούσαν.

Ήταν πραγματικά παρανοϊκό – και η Ένωση Πεζών καλούσε (κι εγώ αναδημοσίευσα το κάλεσμα) τον κόσμο να υπογράψει για την άμεση απομάκρυνσή του. Μαζεύτηκαν πολλές υπογραφές, και ακόμα και ο Δήμος Θεσσαλονίκης (που ψιλοτρέμει την οργή του Άνθιμου) άρχισε να τρώει νευρικά τα νύχια του με τις σχιζοφρενικές εικόνες του προσκυνηταριου της εκκλησίας –που στο κάτω κάτω υπήρχε ακριβώς δίπλα απ’ το προσκυνητάρι. Δεν ήταν το σημαντικότερο πράγμα του κόσμου, αλλά υπάρχουν μερικά μικρά, καθημερινά θέματα που ποτέ δε λύνονται...


(πριν)

Ε, λοιπόν τα καταφέραμε!

[από email της Ένωσης Πεζών Θεσσαλονίκης]

«Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας στην κινητοποίηση για την απομάκρυνση του προσκυνηταριού από το πεζοδρόμιο της Π.Π. Γερμανού. Οι 850 υπογραφές που συγκεντρώθηκαν συνέβαλαν στη λήψη δύο διαδοχικών αποφάσεων από το δημοτικό συμβούλιο για απομάκρυνση του προσκυνηταριού άμεσα με μέσα του Δήμου. [προφανώς η εκκλησία αρνήθηκε να πληρώσει για τη μεταφορά του!

(good riddance)

Το κτίσμα μετακινήθηκε σήμερα (11/6) με γερανό σε άλλη θέση, και πάλι πάνω στο πεζοδρόμιο, τουλάχιστον όμως δεν εμποδίζει πλέον την κίνηση των πεζών.»

(ουφ)

-

2) Το πιο απίθανο τυπογραφικό λάθος της χρονιάς (που ενέπνευσε και τον σημερινό τίτλο του ποστ). Στα Νέα πριν δυο βδομάδες ο Κούρτοβικ θάβει τρυφερά τη νέα ελληνική, γυναικεία λογοτεχνία, χωρίς να αναφέρει ονομαστικά τη Λένα Μαντά ή τη Δημουλίδου. Τις ‘φωτογραφίζει’ όμως με τα λόγια του. Κι από πάνω έχει και τις φωτογραφίες τους. (Η Λένα Μαντά είναι στα δεξιά. Πρωταγωνιστεί επίσης στο ποστ: H Λένα Μαντά Είναι Όπως Τη Φανταζόσουν.). Έλα όμως που η λεζάντα έχει αυτό το τυπογραφικό, ξεκαρδιστικά προσβλητικό, λάθος που έγραφα πιο πάνω… Την αναδημοσιεύω αυτούσια.

Γλάστρες ονείρων ή τεφροδόχοι ονείρων
Γράφει ο Δημοσθένης Κούρτοβικ


Μπεστσελερίστριες: από αριστερά
Πασχαλία Τραυλού, Λένα Μάπα.

[Aλήθεια!]

3) O νέος δίσκος του Moby βγαίνει απ' την δική του εταιρία στα τέλη Ιουνίου. Είναι καλούτσικος. Μετά από αυτό το κλιπ σε σκηνοθεσία David Lynch, τώρα βγήκε και το επίσημο πρώτο single. Λέγεται Pale Horses.

4) Γράφει η Θεοδoτα Ναντσου: Χθες, έλαβα ένα email από την πολύ αγωνιστική οργάνωση για την ειρήνη Jewish Voice for Peace. To μήνυμα περιείχε ένα κάλεσμα σε παγκόσμια ηλεκτρονική διαμαρτυρία υπέρ του Εζρά Ναουί, από τους ειρηνιστές Ναόμι Κλάϊν, Νόαμ Τσόμσκι και Νέβ Γκόρντον. Την υπέγραψα χωρίς δεύτερη κουβέντα, όχι επειδή μου το ζήτησαν τρεις γνωστές προσωπικότητες, αλλά επειδή ειλικρινά ντράπηκα που δεν τον ήξερα...

[κι εγώ δεν τον ήξερα μέχρι που διάβασα αυτό]

5) BITS & PIECES #1

Ζηλεύω τους κατοίκους των Βρυξελλών: Μεγάλη έκθεση του Rene Magritte. [πάνω, ο πίνακά του Time Transfixed (1938) /// Η ελληνική παρουσία σε ξένα φεστιβάλ κινηματογράφου συνεχίζεται... /// Το πιο εύστοχο editorial της χρονιάς, σχετικό με τις ειδήσεις του Σταρ. Αυτός που το έγραψε κινδυνεύει να μηνυθεί (έτσι διάβασα τουλάχιστον, ελπίζω να διάβασα λάθος). Επίσης: σε πιο πρόσφατο editorial ο Τσαγκαρουσιάνος γράφει για τον Λουκά Σαμαρά: "Οι εικόνες του έκτοτε δεν με εγκατέλειψαν: μανιακά εργόχειρα, σαν προσευχές, σαν ξόρκια -κεντήματα πένθους, αυτοπροσωπογραφίες μιας τόσο γυμνής ειλικρίνειας που σε συμφιλιώνει με τα πικρότερα συστατικά της ανθρώπινης φύσης- όλα αυτά μού σχημάτισαν την εικόνα ενός ανθρώπου που πέφτει από έναν ουρανοξύστη για να συντριβεί κι αντί να συντριβεί, πετάει!" /// Από τις 15 έως και τις 18 Ιουνίου στο Ζάππειο Μέγαρο, διοργανώνεται έκθεση από το greekarchitects.gr με τίτλο: «Δ. Αρεοπαγίτου 2008: αντιμετώπιση των πίσω όψεων των διατηρητέων κτιρίων επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 και 19» # /// /// Deadline. /// «Οι λαθρομετανάστες γίνανε το κυρίαρχο πρόβλημα στην χώρα μας. Για την κρίση φταίνε οι λαθρομετανάστες και όχι τα golden boy & τα τοξικά ομόλογα. Για την ανεργία φταίνε οι λαθρομετανάστες και όχι έλλειψη σοβαρών πολιτικών από μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων ή η έλλειψη οποιουδήποτε ελέγχου στις επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν “μαύρους” εργάτες για να μην δίνουν τα νόμιμα μεροκάματα, ή/και τις εισφορές…» (συνέχεια) /// Ξεκινούν οι ΔΙΑΛΟΓΟΙ στην Ελευθεροτυπία. (Καλή αρχή!) /// Το FUTURAMA επιστρέφει στην τηλεόραση (gigidi goo!) /// Εκπαιδευτικός δικάζεται επειδή σεβάστηκε Άνθρωπο (απίστευτο) /// Σασπένς, αποκαλύψεις, τραγέλαφος: ο ΙΟΣ της Κυριακής γράφει για τα exit polls και τη βραδιά των ευρωεκλογών στα κανάλια: Η νύχτα των παπαγάλων /// Δε νομίζω ότι χρειαζόταν η Public Issue,να απαντήσει στον Πρετεντέρη (που όπως και να το δει κανείς είχε απόλυτο άδικο) αλλά απάντησε ///pop eye: Για το coca cola soundwave εγώ ψηφίζω popeye. Σας συστήνω το ίδιο! (update, τώρα είδα ότι είναι με τους flakes οι οποίοι είναι επίσης καλοί. Εγώ όμως είμαι της μελωδικής ποπ, πώς να το κάνουμε;) ///

6) Πέρσι στην πόλη μας ήρθε η Alannah Myles, αυτή που στα '90ς έλεγε το Black Velvet. Ήρθε ως καλεσμένη του Δήμου Θεσ/νικης και εμφανίστηκε μαζί με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης [!!].

Εντάξει, δεν πίστευα ότι θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει πιο κουφή συναυλία στην πόλη απ’ αυτήν.

Όμως προχτές αυτή η πεποίθησή μου θρυμματίστηκε σε χίλια κομμάτια όταν είδα σε αφίσα ότι έρχεται για συναυλία ο...

ο...

ο…

ο Michael Bolton!

Ναι εκείνος ο Μάικλ Μπόλτον, των '90ς, με τη χαίτη, με τις αμερικανίδες σε εμμηνόπαυση να λιποθυμούν, με το 'How Am I Supposed to Live Without You' και το 'How Can We Be Lovers?'.

Ποια είναι η λογική αυτής της συναυλίας δεν μπορώ να καταλάβω. Και δεν ξέρω αν θέλω και να καταλάβω. Θα παίξει στη Μονή Λαζαριστών και δυο βδομάδες μετά θα είναι και στην Αθήνα, με εισιτήρια από 45 μέχρι 180 ευρώ [!]

7) Προχτές έγινε το Αthens Pride στην Αθήνα, πιο δυνατό, απ’ ό,τι διάβασα, από κάθε άλλη φορά.



Μια πρόχειρη αποδελτίωση: *Όλη η εμφάνιση του Τζίμη Πανούση στο Pride, εδώ. / *Φωτογραφίες στο Απέναντι Πεζοδρόμιο. / *Εντυπωσιακή ήταν και η πολύχρωμη φαντασμαγορική σημαία «RAINBOW» μήκους 31 μέτρων, λέει ο Ελεύθερος Τύπος. / *Μια ανταπόκριση. / *Κάπως αναδρομικά. / * Η επίσημη σελίδα.

8)

Αν δε μισούσα τη λέξη cool (και ακόμα περισσότερο τη λέξη ‘κουλ’) θα μπορούσα να πω πως αυτό είναι ένα απ’ τα πιο cool βιντεοκλίπ όλων των εποχών. Σε σκηνοθεσία του Jean-Baptiste Mondino. 1989, πριν από 20 ακριβώς χρόνια: Neneh Cherry, Manchild.

9) Υπάρχει μία λύση για το "Κάτι Ψήνεται" που, θεωρείται πως απειλεί τα δελτία των Οκτώ και συμβάλλει στην απολιτίκ στάση των πολιτών που δεν βλέπουν πια τις "Ειδήσεις". [Δεν χάνουν και τίποτα τρομερό.] Όταν βλέπω το Κάτι Ψήνεται (είναι γνωστό ότι η κριτική μου ικανότητα εξαφανίζεται όταν μιλάμε για ριάλιτι, το μόνο που δε μ' αρέσει είναι το Ελλάδα Έχεις Ταλέντο), με το που τελειώνει στις 9, βάζω τον Σκάι. Εκείνη τη στιγμή αρχίζουν οι ειδήσεις του και -κατά τη γνώμη μου- είναι το μόνο δελτίο απ' το οποίο θα μάθεις ουσιαστικές ειδήσεις και σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. (Ας μην κλαίγονται λοιπόν τα δελτία των 8.)

Μετά απ' αυτήν την εισαγωγή θέλω να γράψω γι' αυτόν που κέρδισε στο Κάτι Ψήνεται την περασμένη εβδομάδα. Ο "εικαστικός Γιώργος" μου κίνησε την περιέργεια γιατί φορούσε συνέχεια t-shirts με τη Μαντόνα, πράγμα καλό. Την ημέρα που τους είχε καλεσμένους για φαϊ στο σπίτι του, είδαμε τους πίνακές που ζωγραφίζει, όλοι με τη Μαντόνα, πράγμα ακόμα καλύτερο.

Με λίγο ψάξιμο στο ίντερνετ βρήκα πως είναι ο ίδιος εικαστικός Γιώργος Κάλλας, που έχει κάνει έκθεση με θέμα τη Mαντόνα (Madonna Kiss My Art), που είχε φτιάξει το εξώφυλλο της Athens Voice την εβδομάδα της συναυλίας της Μ. στο Ολυμπιακό Στάδιο, και τέλος, ο ίδιος γκραφιτάς και stencil artist που γέμισε με εικόνες της Μ. το κέντρο της Αθήνας.

(απ’ το Μοναστηράκι)

Μπράβο Γιώργο Κάλλας, λοιπόν.

10) Διαβάζοντας το ενδιαφέρον κείμενο του Άρη Τερζόπουλου για τον ένα χρόνο του ιντερνετικού ΚΛΙΚ, δεν μπόρεσα να μην προσέξω ότι όντως υπήρχαν επαναλήψεις στο λόγο και πως κάπως πλατειαζε το όλο πράγμα. Αλλά, οκ, είναι ο Άρης Τερζόπουλος , με 40 χρόνια στη δημιουργική δημοσιογραφία, όπως θέλει γράφει, νόημα βγαίνει έτσι κι αλλιώς. Ένας σχολιαστής του όμως δεν το είδε έτσι...

[Υποβλήθηκε από palios (επισκέπτης) στις Πέμ, 11 Ιουν 2009 - 01:29.]
"Κύριε Τερζόπουλε, είχα ξεχάσει πόσο τρομαχτικά κακός γραφιάς είστε.
Ατέρμονες επαναλήψεις, εκατό φορές την ίδια φράση, διακόσιες φορές το ίδιο πράγμα να επαναλαμβάνεται χωρίς καν ν΄ αλλάζουν οι λέξεις.
Πάρτε κάποιον να σας χτενίζει τα κείμενα, πόνεσε ο εγκέφαλός μου, έλεος."

[να το κείμενο]

11) BITS & PIECES #2

Πανέμορφη αληθινή ιστορία, σε 8 εικόνες. (επάνω, η πρώτη απ’ τις οκτώ) /// Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του διευθυντή του Ρόδον FM Μιχάλη Ε, στον Ταχυδρόμο. /// Παράδειγμα προς μίμηση /// H-λογοτεχνία-για-νέους-σήμερα: «Γαμώ την εφηβεία μου» /// H ΠΕΡΟΥΚΑ: Σε πέντε μήνες φυλάκιση καταδίκασε δικαστήριο της Ταϊβάν, έναν 50χρονο με την κατηγορία ότι επιτέθηκε σε βουλευτή της συμπολίτευσης και του έσκισε την περούκα. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, ο Χουάνγκ Γιουνγκ- τιέν, έπρεπε να τιμωρηθεί καθώς στέρησε από τον βουλευτή «το δικαίωμα στην ομορφιά». /// Πώς ήταν διάφοροι διάσημοι την χρονιά που τελείωναν το σχολείο. Flashback Yearbook. /// To Μέλλον Της Τηλεφωνίας, 1970 /// Η πιο πρωτότυπη και έξυπνη πρόσκληση γάμου. Ο γαμπρός κι η νύφη έστειλαν απλά το λινκ στους φίλους τους χωρίς να τους πουν τι είναι. [Ο γάμος έγινε προχτές. Να ζήσουν!] /// H πιο σημαντική πολιτική συνέντευξη του μήνα. Ο Λεωνίδας Κύρκος δεν σωπαίνει τελικά: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο τέλος του». /// Έκλεισε το birdsong radio [που γράφαμε πριν κάποιο καιρό ότι είναι τέλειο και πολύ χαλαρωτικό] /// Σχόλια για τον κόσμο που φεύγει (Σελίδες από το ποιητικό ημερολόγιο που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις το καλοκαίρι του 1967 στη Νέα Υόρκη) /// Oι διασκευές συνεχίζονται με καταιγιστικό ρυθμό στο Cover> Lovers. /// To φεστιβάλ Synch, όπως το έζησε ο M.Hulot.

----------------------------------------------------------

!άιεγ

-----------------------------------------------------------
.

.

Έντεκα της Δευτέρας [perfect drug]

1) Το πιο όμορφο πράγμα που είδα τελευταία: την Παρασκευή το βράδυ η ΕΤ1 είχε το καθιερωμένο, νυχτερινό, καλοκαιρινό κονσέρτο της Φιλαρμονικής της Βιέννης, ζωντανά από τους κήπους του παλατιού Schoenbrunn της Αυστριακής πρωτεύουσας. To Summer Night Concert με ταξίδεψε πίσω στη μέρα που πριν καναδυό χρόνια κάναμε βόλτα σ’ εκείνους τους κήπους: τώρα ήταν φωτισμένοι, τα σιντριβάνια ήταν χρωματιστά, η θέα υπέροχη. Με κυρίεψαν: Νοσταλγία, όρεξη για ταξίδια, επιθυμία για το πραγματικά όμορφο.

Μετά βγήκα μια βόλτα εδώ γύρω. Η πλαζ, η θάλασσα, η –σχεδόν- πανσέληνος, το παλιό μου σχολείο, το σπίτι μου από ψηλά, οι άνθρωποί μου: οκ, σκέφτηκα, το πραγματικά όμορφο είναι πιο κοντά απ’ ό,τι νόμιζα. Και ως δια μαγείας λίγα από τα υπαρξιακά μου θέματα λύθηκαν.

Γυρνώντας σπίτι είδα πως το καλοκαιρινό κονσέρτο απ’ τους κήπους του παλατιού έπαιζε ακόμα – και κορυφωνόταν με πυροτεχνήματα. Δεν χάσαμε χρόνο: κανονίσαμε με τον Γ. ένα σωρό ταξίδια. Η Βιέννη μας περιμένει και πάλι. Μάλλον.

2) (Από #)
Παρακολουθούμε την συνέντευξη της βουλευτού και πρώην προέδρου της Βουλής κ. Άννας Ψαρούδα Μπενάκη. Η δημοσιογράφος την ρωτά πως σχολιάζει την σάτιρα που κάνει στους πολιτικούς ο Λ.Λαζόπουλος. Η απάντηση της είναι ότι δεν παρακολουθεί Λαζόπουλο και ότι δεν είναι μια επιλογή που θα έκανε αν έβλεπε εκείνη την ώρα τηλεόραση. Στην ερώτηση αν θα πήγαινε καλεσμένη στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου αποκάλυψε ότι της έχει γίνει πρόταση να πάει αλλά αρνήθηκε επειδή τέτοιες εκπομπές δεν είναι του επιπέδου της και "δεν ταιριάζουν" όπως είπε με την δική της προσωπικότητα. Σημειώνουμε ότι όλα αυτά τα ανέφερε κατά την διάρκεια μεγάλης συνέντευξης που παραχώρησε στο μεσημεριανάδικο TV Weekend της Βάσιας Λόη στο Alter. [!!!]

3) Η δραματική (έως κωμικοτραγική) σχολή υποκριτικής της Έλντας Πανοπούλου, Μέλισσα!

[+ η σχολή της Μιμής Ντενίση]

4) Charlie Brooker's screen burn
Ο εύστοχος και εξαιρετικά αστείος τηλεκριτικός του Guardian ήρθε διακοπές στην Κρήτη. Και στο άρθρο του γράφει - επιτέλους- για πρώτη φορά για την ελληνική τηλεόραση (μεγάλη μας τιμή). Αυτό που φαίνεται να τον εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν οι ο παρουσιαστής και οι κριτές του Ελλάδα Έχεις Ταλέντο:

But perhaps the most mesmerising thing I've seen was a few moments of the Greek incarnation of Britain's Got Talent. It was instantly recognisable - same format, same logo, same visual grammar and similar acts. This only served to highlight the differences. Instead of young, slim Ant and Dec, there was one middle-aged paunchy bloke standing just off stage giggling to the cameras.

The judges, meanwhile, were spectacular. Impossibly, they look even weirder than the British Morgan/Holden/Cowell lineup. There was a pretty woman, a bloke who resembled a bleached-blond pimp from the year 2049, and a terrifying man who appeared to have undergone extensive plastic surgery at the hands of a demented satirical artist - who'd decided to make him look precisely like David Hasselhoff morphing into Michael Jackson.

I didn't see him indoors. I was standing in the night air, watching him for several minutes on a silent plasma TV through the window of a shut hair salon, before snapping out of the trance and getting on with the holiday. Wherever you go, TV ultimately tastes the same. And there's more than enough of it at home. (thanks Xilaren!)


5) Bits & Pieces: (υπέροχη φωτο Bjork: υποψηφιότητα για το καλύτερο φετινό εξώφυλλο περιοδικού!) /// Το ντοκιμαντέρ για τη φύση HOME που παίχτηκε ταυτόχρονα σ’ όλο τον κόσμο, είναι και online (ολόκληρο) εδώ. /// Υπάρχει πραγματικά κάποιος που να αντέχει να διαβάσει ολόκληρες τις σελίδες της Σιβυλλας στο ΒΗΜΑ; /// Ένα ωραίο blog: http://tetradiospiral.blogspot.com/ /// O Δράκουλας Σε Blog. O “Δράκουλας” του Μπραμ Στόκερ ήταν γραμμένος με τη μορφή επιστολών που αντάλλασσαν οι χαρακτήρες του βιβλίου. Καθώς έχουν περάσει 102 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε, και τα δικαιώματα είναι στο public domain, κάποιος ξεκίνησε ένα blog που αναρτά τις επιστολές χρονολογικά, όπως εμφανίζονται στο βιβλίο. Εδώ. /// "Θα ήθελα να παρακαλέσω τους Goin' Through να μην χτυπάνε τόσο ανελέητα το σύστημα από μέσα, γιατί θα πέσει προς τα έξω και θα πλακώσει ανθρώπους που είναι ακόμη εκεί." /// .'. Discordia .'. (fnord) /// Ένας Αρκούδος Κρεμασμένος Πάνω Από Τις Ράγες Του Τρένου /// "Η μάνα μου είναι η συγγραφέας Ευγενία Φακίνου. Είναι αστείο διότι σπάνια κάνουν το συνειρμό, δεν περιμένουν να είμαι εγώ ο γιoς της Φακίνου." O Γιώργος Φακίνος μιλάει στη Μερόπη Κοκκίνη. /// Ταινίες Σε 4 Καρέ /// ένα ακόμα καλό MelodramaRemix /// ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Και πάλι πρωταθλήτρια στα αιωρούμενα σωματίδια (damn!) ///

6) (Έρχονται!)
NINE INCH NAILS – The Perfect Drug
Ένα απ’ τα αγαπημένα μου βίντεοκλιπ όλων των εποχών. Σε καταπληκτική σκηνοθεσία του Mark Romanek. Απ’ την ταινία του Davud Lynch 'Lost Highway'.

7) ΘΗΛΥΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ!

Είδα στο youtube μια περσινή τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε η συγγραφέας Χρύσα Δημουλίδου στη Βάνα Μπάρμπα. Πιο ενδιαφέρουσα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς. Μιλάνε για τον Επίκουρο, για τη σεξουαλικότητα, τα gay rights, την αρχαιολατρία, τους μπλόγκερς που πλήγωσαν τη Δημουλίδου (!). Δεν κρατιέμαι να μην απομαγνητοφωνήσω κι ένα -σχεδόν σόκιν- απόσπασμα του διαλόγου τους.

Χρ. Δημουλίδου: Αποποιήθηκα της χριστιανικής εκκλησίας, τα τελευταία χρόνια, και δεν θεωρούμαι χριστιανή ορθόδοξη, και το λέω, ξαναζήτησα το παλιό όνομα αυτό [το Χρυσηίδα, αντί για Χρύσα].
Βάνα Μπάρμπα: Έχουμε δηλαδή έναν θηλυκό Καζαντζάκη;
Χρ. Δημουλίδου: (γελάει και ψιλοαπρόθυμα συμφωνεί). Ε… ναι, πάρ’ το έτσι!

[το βίντεο της συνέντευξης]

8) Τελείως άλλο θέμα.

Σάββατο 12 Ιουλίου 1942



"Τας πρώτας ημέρας του Ιουλίου του 1942 εδημοσιεύθη εις τας εφημερίδας της Θεσσαλονίκης επίσημος ανακοίνωσις της Γερμανικής Στρατιωτικής Διοίκησεως Θεσσαλονίκης-Αιγαίου. Δι’ αυτής προσεκαλούντο άπαντες οι Ισραηλίται άρρενες, ηλικίας 18-45 ετών όπως παρουσιασθούν εις την πλατείαν Ελευθερίας την πρωιαν του Σαββάτου 12 Ιουλίου, ώρα 3ην πρωινήν, επί απειλή αυστηρών ποινών."

[Η συνέχεια είναι γνωστή. Στη φωτογραφία βλέπουμε τον κόσμο στην Πλατεία Ελευθερίας και μέρος της θάλασσας και του λιμανιού. Εδώ και χρόνια δουλεύω εκεί δίπλα. Σήμερα αυτό ακριβώς το μέρος είναι πάρκινγκ αυτοκινήτων, και λίγο πιο πάνω αφετηρία λεωφορείων. Σύμφωνα με έρευνες έχει τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση στην πόλη, αλλά και την μεγαλύτερη ηχορύπανση. Αυτό φυσικά δεν είναι τίποτα όταν δει κανείς τις εικόνες που διαδραματίστηκαν στην Πλατεία (υποτίθεται) Ελευθερίας πριν από 67 χρόνια…]

*Φωτογραφίες από το Ολοκαύτωμα στη Θεσσαλονίκη / Photos from the Shoah in Salonica (Abravanel)

9) Από μικρός είχα το όνειρο κάποτε να πάω στη Μπιενάλε της Βενετίας. (Σιγά το απραγματοποίητο όνειρο, δεν είναι και στην άλλη άκρη της γης.) Το ξέρω ότι κάποτε θα πάω, όμως θα είναι φέτος ή σε δύο χρόνια; Η έκθεση πάντως αρχίζει, ο Λουκάς Σαμαράς μας εκπροσωπεί, κι επίσης διάβασα στην Ελευθεροτυπία ότι υπάρχει και περίπτερο στο ίντερνετ.
"Για πρώτη φορά το Ιντερνετ «εκπροσωπείται» στην Μπιενάλε με ολόδικό του περίπτερο. Ας περηφανευτούμε καθώς υπεύθυνος (δική του ήταν η ιδέα) είναι ο Μίλτος Μανέτας. Το κοινό θα μπορεί να το δει πληκτρολογώντας http://www.padiglioneinternet.com/ (7 Ιουνίου έως 22 Νοεμβρίου). Θα φιλοξενεί δουλειές άλλων καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται στο Ιντερνετ."

10)
Βουκαμβίλια-γίγαντας, απ' το πράσινο αφιέρωμα της Lifo.

11) Τα είδα στο PopoCulture αλλά δεν μπορώ να μην τα βάλω κι εδώ. Οι δύο καλύτερες literal video versions γνωστών βίντεο-κλιπ. Δηλαδή τα κανονικά βίντεοκλιπ με αλλαγμένους στίχους που περιγράφουν αυτά που κυριολεκτικά γίνονται στην υπόθεση. Ως επί το πλείστον πανέξυπνα και ξεκαρδιστικά αστεία.


Βonnie Tyler – Total Eclipse of the Heart


Meatloaf – Anything for Love

[δεν είναι τυχαίο που και τα δύο τραγούδια, που έχουν τόσο κωμικοτραγική υπόθεση, γράφτηκαν απ’ τον Jim Steinman, τον μάστορα των δραματικών, υπερβολικών τραγουδιών... Καλή βδομάδα!]

----------------------------------------------------------------------


ςέγολκε ςιτ αιγ ηξέλ ετύο
.
.
.
.
.

Έντεκα της Δευτέρας [ποτ]

t

1) Χτες βράδυ έγινε κάτι πρωτοφανές στη γειτονιά. Διακοπή ρεύματος. [Επειδή είναι ένα νοσοκομείο στο δρόμο σπάνια μας κόβουν το ρεύμα. Δεν θυμόμουν να είχε γίνει ποτέ.] «Γιούπι!», σκέφτηκα, «ρομαντισμός!». Ανάψαμε τα κεριά, είδαμε τα αστέρια απ’ το μπαλκόνι, θαυμάσαμε τη νυχτερινή θέα χωρίς την φωτορύπανση, απολαύσαμε την ησυχία μιας που τα μπαρ από κάτω δεν έκαναν τη συνηθισμένη φασαρία τους. Απολαύσαμε μια αλλιώτικη ζωή.

Και μετά αρχίσαμε να βαριόμαστε. Νύσταξα απ’ τις 11 το βράδυ. Και κοιμήθηκα. Λίγο αργότερα, μέσα στον ύπνο μου, άκουσα ήχους και κατάλαβα ότι το ρεύμα επέστρεψε. Μου ήρθε να σηκωθώ, να δούμε ξένα ριάλιτι στο dvd, να κοιτάξω τα email μου, να βάλω τα cd που αγόρασα, να δω την αστυνομία ζώων του Χιούστον στο Animal Planet, ακόμα κι εκείνον τον περίεργο στο άλτερ που εξιχνιάζει φόνους κι είναι έτοιμος να σκάσει στα γέλια.

(Ξανακοιμήθηκα αμέσως. Το όνειρο που είδα περιείχε θραύσματα απ’ όλα τα παραπάνω, ήταν ένα καλειδοσκοπικό κολάζ μισοφωτισμένων κάστρων, αστείων φόνων, χαμογελαστών κουταβιών, μοντέλων που τσακώνονται επειδή οι κριτές τις βαθμολόγησαν χάλια, χυμένων κεριών που βάζουν φωτιές σε πολύχρωμες βελούδινες κουρτίνες – και μιας ακτίνας φεγγαριού που με ταξίδεψε στο πιο Ήσυχο Μέρος του Κόσμου.)

2) Άλλο: Μία γνωστή μου έψαξε τον εαυτό της στο google. Έγραψε το ονοματεπώνυμό της, πάτησε search και περίμενε τα αποτελέσματα. Υπήρχε ένα και μοναδικό αποτέλεσμα, ένα και μοναδικό κείμενο στο ίντερνετ που αναφερόταν σ' αυτήν.
Ήταν το σάιτ που ανακοίνωνε τη λίστα με τους αποτυχόντες των εξετάσεων του ΑΣΕΠ (τις οποίες είχε δώσει το 2006). "Είναι επίσημο, δεν είμαι τίποτα άλλο παρά μια αποτυχημένη", μου είπε κι έπεσε σε μια ωραιότατη κατάθλιψη.

[To ανέφερα αυτό επειδή μόλις πρόσθεσα το ονοματεπώνυμό της σ' ένα παλιότερο, άσχετο ποστ (γράφοντας ότι είναι καταπληκτική) με σκοπό να εμφανίζεται κι αυτό στα αποτελέσματα του google.]

3) Εκτός από τον κανονικό Σάκη Ρουβά (και τον Σάκη Ρουβά του Πειραιά) υπάρχει και ο Σάκης Ρουβάς της Ρωσίας. Είναι ένας ταλαίπωρος (και ιδιαίτερα μη-όμορφος) καλλιτέχνης που όταν παλιά συνεργάστηκε με τον δικό μας, ο Ψινάκης προσπαθούσε να πείσει τα ελληνικά ΜΜΕ πως ο Ρώσος είναι τόσο διάσημος στη χώρα του που ο τίτλος «Σάκης Ρουβάς της Ρωσίας» ήταν όντως ταιριαστός. Είχαν κάνει ένα ντουέτο, μάλλον τραγικό, τα κανάλια χρησιμοποίησαν αρκετές φορές τη φράση «Σάκης Ρουβάς της Ρωσίας» κοροϊδευτικά – και μετά τον ξεχάσαμε.

Μέχρι προχτές. Τον εντόπισα σε ένα βίντεο του fail-blog. Τραγουδάει play back ένα τραγούδι, κάνοντας δυναμικές και μελοδραματικές κινήσεις, μέχρι που τον πλησιάζει μια συνάδελφός του και…




4) Από το gravity & the wind:

Με τα αντανακλαστικά Ραν Ταν Πλαν που με χαρακτηρίζουν τελευταία, δηλώνω κι εγώ, μετά τον Νίκο Σαραντάκο, τη συμπαράστασή μου στον [blogger, δημοσιογράφο και αρθρογράφο των Νέων] Γιάννη Χάρη για την απαράδεκτη αγωγή που έκανε εναντίον του ο Μητροπολίτης Πειραιώς, ο οποίος πριν λίγους μήνες είχε στραφεί και εναντίον του ακτιβιστή Λύο Καλοβυρνά γιατί από τις σελίδες του περιοδικού 10% «τόλμησε» να στηλιτεύσει τις ανοησίες που εκστόμισε ο «Άγιος».

Ο κ. Σεραφείμ, σε δηλώσεις του με αφορμή τη δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου, είχε πει ότι οι γκέι είναι «ηθικά απονευρωμένοι, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής», και ότι «έκαναν αξία ζωής το σωλήνα αποβολής περιττωμάτων». Νομίζω πως κάθε εχέφρων άνθρωπος μπορεί να κρίνει από μόνος του αν και κατά πόσο αυτές οι δηλώσεις τιμούν τον ίδιο τον κ. Σεραφείμ ως άτομο ή τη θέση που κατέχει ως «πνευματικός πατέρας» του ποιμνίου του, ώστε να έχει την απαίτηση να τον σεβαστούν και όλοι οι υπόλοιποι. Εκτός κι αν πιστεύει ότι, ακριβώς λόγω της θέσης του, τα λόγια του δεν πρέπει να υφίστανται καμία κριτική από κανέναν — οπότε περνάμε σε άλλο, εντελώς διαφορετικό, θέμα...

Πάντως, αυτό που με ενοχλεί περισσότερο κι από την ομοφοβία του Μητροπολίτη, το ρατσισμό του και τη δικομανία του, είναι η υποκρισία του: βλέπετε, ο «Άγιος» αξιώνει να έχει μόνον ο ίδιος το δικαίωμα να αποκαλεί ψυχοπαθείς τους άλλους — αλλά μόλις κάποιος υπονοήσει οτιδήποτε για τη δική του ψυχική υγεία (όπως έκανε με το γάντι και με το σύνηθες άψογο στιλ του ο Γιάννης Χάρης), τάχα μου προσβάλλεται και ζητάει τα ευρώ με το τσουβάλι..(περισσότερα)

5)

Μια απ’ τις καλύτερες διαφημίσεις που έχω δει ποτέ – και από άποψη αισθητικής και από άποψη μηνύματος.

6) "Σε ποιον τελικά ανήκει ο Ρίτσος;" Ο Γ. Γιατρομανωλάκης σχολιάζει στο Βήμα ένα δημοσίευμα του Ριζοσπάστη. Με τρόπο απολαυστικό καταλήγει "Μήπως δηλαδή κάνει λάθος η Προκοπάκη, ο Αργυρίου, ο Πρεβελάκης, ο Μαρωνίτης, ο Σαββίδης, ο Πήτερ Μπήαν, ο Ε. Κήλυ, οι νέοι λαμπροί μελετητές του ποιητή, οι διατριβές, οι σοβαρές μελέτες και τα άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, όλοι εκείνοι που δεκαετίες τώρα μοχθούν να βγάλουν τον ποιητή από τη σιωπή και να δείξουν την τέχνη του και τα μεγάλα θέματα που τον απασχολούν, μήπως δηλαδή όλοι αυτοί κάνουν λάθος, βέβηλοι συνάμα και παραχαράκτες, και έχει τελικά δίκιο η κυρία Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ; "
Όλο το κείμενο εδώ.

7)
Bits & Pieces #1: Το 30λεπτο Πουθενά του Δημήτρη Παπαϊωάννου /// Εκστρατεία κατά των «φυλακισμένων της φτώχειας» από τη Διεθνή Αμνηστία ///Ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Τζόρτζιο Ντε Κίρικο θα γυριστεί με ευθύνη της Νομαρχίας Μαγνησίας /// Beastie Boys ft. The Roots /// Βίντεο: Ο Χρόνος Περνά Πάνω Απ’ Τα Κανάρια Νησιά /// Η μαρτυρία του Χατζιδάκι: σε επιστολή και χαρτοπετσέτα /// Απίθανο: ΘΥΜΑ ΤΥΠΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ Η LIFO, Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΟΠΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΑΙΤ /// Στο πάρτι της Νένης, από τον Γιώργο Χρονά. /// Μεγάλο κόλλημα: τα ψαράκια στο blog της 'A, Μπα?', (πάνω αριστερά) /// Δεν χρειαζόμουν κίνητρα για να πάω να ψηφίσω, είναι αυτονόητο ότι θα το έκανα. Γι' αυτούς που το σκέφτονται όμως δυο εξαιρετικά σχετικά κείμενα: Να ΜΗΝ πας να ψηφίσεις! και Για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη./// Σταύρος Θεοδωράκης για τον Μιχάλη Τρεμόπουλο: Μόλις είχε τελειώσει την εμφάνισή του στην εκπομπή του Καμπουράκη και του Οικονομέα. Σε ένα μικρό χαρτί είχε σημειωμένα και τα υπόλοιπα ραντεβού της ημέρας. «Ο Κύρτσος είναι μακριά;». Ήταν στο Μega, στην Κατεχάκη και αναζητούσε τον δρόμο για τον Φλας στο Μαρούσι. Το κινητό του είχε σβήσει. «Δεν υπολόγισα τις στροφές στα Τέμπη και ξόδεψα όλη την μπαταρία». Ένας Θεσσαλονικιός χαμένος στην Αθήνα.

8) Για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Όταν πεθαίνει κάποιος πολιτικός αρχίζουν οι αγιοποιήσεις. Και η, σχεδόν ψυχαναγκαστική, θλίψη ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν και τόσο σοβαροί λόγοι...

Κι όμως είμαι σίγουρος πως δεν ήμουν ο μόνος που όταν άκουσε την είδηση του θανάτου του Μ. Π. σκέφτηκε, με καθυστέρηση χρόνων ίσως: "Αυτός! Αυτός θα μπορούσε. Αυτόν χρειαζόμαστε".

Έναν τέτοιο πολιτικό θα ήθελα να ψηφίσω στις Ευρωεκλογές (ευρωπαϊστή, ανανεωτικό, μετριοπαθή, έξυπνο, δραστήριο, μαχητικά οικολόγο, που "παρέμεινε στο μετερίζι του, χωρίς ανταλλάγματα, μειοψηφία μέσα στον ίδιο τον πολιτικό του χώρο, πασχίζοντας για το καλύτερο, γιατί το δικό του όραμα, η δική του θέση, δεν ήταν οφελημοθηρική #").

Μερικές φορές καταλαβαίνουμε ότι κάτι ήταν πραγματικά χρήσιμο μόνο όταν το χάνουμε. (Κακό του κεφαλιού μας.)

9) Τραγούδι της εβδομάδας στο electronically yours είναι το νέο τραγούδι των (ελλήνων) Μίκρο, που όπως φαίνεται κι απ’ το τραγούδι στο παρακάτω βίντεο είναι καλύτεροι –πιο πιστευτοί επίσης – με ‘ξένο’ στίχο. (Η είδηση όμως, για μένα, ήταν για το CSI!)


'The Sun In My Face' is a warm yet chilled four minute pop gem and the quality of this track comes as no surprise to EY as Mikro's driving force is none other than Marsheaux's co-producer Nikonn - who played a part in providing the Marshy girls with some very complex Mode-esque string arrangements on the forthcoming 'Lumineux Noir' track 'Sorrow'.
US crime show CSI also featured one of Nikonn's solo tracks on a recent episode after producers discovered his tracks on Myspace and Mikro's 'The Sun In My Face' is on par with the forthcoming Marsheaux album in terms of hooks and production.

10)
Bits & Pieces #2: (εικόνα απ’ το εξαιρετικό μουσικό blog Last Gas Station). Βίντεο: Ο Morrissey και ο Johnny Marr μαζί, σε συνέντευξη του 1985. /// Ξεκίνησε η ψηφοφορία για τις νέες στολές τις Ολυμπιακής. Εδώ. /// Το εξοργιστικά γελοίο ΕΣΡ ξαναχτυπά, τώρα για τα ντοκιμαντέρ σχετικά με το σεξ που παίζει ο Σκάι. Δεν το πείραξαν όμως όλα, μόνο ένα... /// Light & Magic /// trash flashback: Άννα Μαρία Λογοθέτη – Είμαι Τρελή για Σένα (+ πρόταση γάμου της, live στη Ρούλα Κορομηλά). /// H Βόρειος Ελλάδα στην ΕΛΛΑΔΑ της Νέας Υόρκης. /// απ' του m.hulot, ένα τραγούδι που μ' άρεσε /// Modern Living (neurotica series) /// bestdocumentaries (στα μηνιαία αρχεία του υπάρχουν δεκάδες ολόκληρα ντοκιμαντέρ) //// arizona dream's dream /// Νέο τέλειο b-side των PSB, που όντως κάνει τη διαφορά. /// Δεν ξέρω ποιο πράγμα είναι πιο απίστευτο. Το ότι ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ είναι ακόμα ζωντανός; Ή το ότι γυρίζει νέα ταινία σε κρουαζιερόπλοιο στη Μεσόγειο και την περασμένη βδομάδα πέρασε απ' τον Πειραιά; Και οι δύο πάντως ήταν, για μένα, πολύ ευχάριστες ειδήσεις. /// SOS!!! η Susan Boyle είναι η νέα (ταλαντούχα) Έφη Θώδη! ///H πιο ενδιαφέρουσα αποτίμηση του ντιμπέιτ, απ' τον Στ. Κασιμάτη. Πιο αστείο highlight της:

H εμφάνιση και ο λόγος του κ. Καρατζαφέρη ήταν ένας αυτοσχεδιασμός, στον οποίο αναγνώριζες ποικίλα στοιχεία: τον αμπελοφιλόσοφο του καφενείου, τον λαϊκό διαφημιστή (που εκτός από σλόγκαν γράφει και στίχους για τραγούδια...), τον καταφερτζή πλασιέ, που καμουφλάρει την απελπισία του σε τρελή χαρά, καθώς του ανοίγουν την πόρτα, γνωρίζοντας ότι το πιθανότερο είναι στο επόμενο δευτερόλεπτο να του την έχουν κλείσει κατά πρόσωπο!

11) ** Η πρώτη σίριαλ κίλερ της Περσίας δήλωσε ότι είχε σύμβουλο την Αγκάθα Κρίστι.
Η 32χρονη κατηγορείται για τη δολοφονία τουλάχιστον έξι ανθρώπων. Επέλεγε ηλικιωμένες, τις οποίες γνώριζε προσέγγιζε σε χώρους προσευχής. Πρότεινε να τις μεταφέρει με το αυτοκίνητό της και τους προσέφερε χυμό, στον οποίον όμως είχε ρίξει αναισθητικά χάπια. Εν συνεχεία τις στραγγάλιζε και έκλεβε τα κοσμήματα και τα χρήματα που είχαν στην κατοχή τους. Στην απολογία της είπε πως σχεδίαζε τα εγκλήματα, ώστε να μην αφήνει ίχνη, όπως οι ήρωες της Αγκάθα Κρίστι. ##

ΥΓ. Επειδή μετά από δέκα χρόνια κυκλοφορίας του, κάτι τυχαίο έγινε και το ξαναθυμηθήκαμε: For Real του Tricky, ένα εξαιρετικό single του.

------------------------------------------------


!ανήμ όλακ
.
.