Έντεκα (μήνες enteka)

Στις αρχές Μαΐου του 2006 (στις 3, ημέρα των γενεθλίων μου - ο ήλιος του προφίλ είναι από κείνη τη μέρα), λίγο πριν πάω στο λούνα παρκ, άνοιξα αυτό το μπλογκ. Είχαν προηγηθεί μήνες τεμπελιάς και σημειώσεων σε χαρτοπετσέτες. Το επόμενο πρωί κοίταξα το προφίλ μου και είδα ότι το είχαν δει 15 άτομα: ένιωσα πολύ περίεργα, μάλλον άσχημα – είχα αρκετά κρυφά μπλογκς προηγουμένως, για δική μου διασκέδαση, κι είχα συνηθίσει να μην ανησυχώ καθόλου για τη γνώμη άλλων. [Κάπου εδώ θα πρέπει να παραδεχτώ το λόγο που αυτό το μπλογκ έγινε δημόσιο και με ανοιχτά τα σχόλια: έγραφα κάτι για την περίοδο ’86-’89 και χρειαζόμουν υλικό και πραγματολογικά στοιχεία που δεν μπορούσα να τα βρω πουθενά. Στο enteka έγραφα ένα κι οι σχολιαστές θυμόντουσαν δέκα – πράγμα πολύτιμο για μένα, και το οποίο εξηγεί την εμμονή με τη δεκαετία του ’80, τουλάχιστον στην αρχή. Το βιβλίο έχει προχωρήσει ελάχιστα τους τελευταίους 11 μήνες – σε αντίθεση με το μπλογκ: αυτό είναι το 201ο ποστ.] Ξαναδιάβασα τα πάντα, ώστε να γράψω αυτή τη μίνι ανασκόπηση, και, παρ’ όλο που το θέμα είναι τελείως trivial το αντιμετώπισα σαν να ήταν σοβαρό - όπως και στις υπόλοιπες ‘έρευνες’. Η «μίνι ανασκόπηση» μου βγήκε μάξι, και γι’ αυτό τη χώρισα στα 2.


May 2006
Δεν ήξερα για πόσο θα μπορούσα να κρατήσω το concept της λίστας, πάντως ξεκίνησα πληθωρικά, ανεβάζοντας μέχρι και 15 ποστ την εβδομάδα. Στο πρώτο απ’ αυτά έγραφα για τα ελληνικά sites και blogs που διάβαζα τότε (M. Hullot –με δύο λ!, W.D.Y.S. look like, old boy, vita moderna, manifesto, πετρίδης, nylon κλπ). /// Στο πρώτο θεματικό μηνιαίο αφιέρωμα είχα αγαπημένα εξώφυλλα του περιοδικού Rolling Stone: συνήθως το ποστ είχε μόνο τη φωτογραφία και στα σχόλια έγραφα μια σχετική εντεκάδα. Η πρώτη φωτογραφία που μπήκε στο μπλογκ ήταν το εξώφυλλο του Prince. /// Νομίζω όμως ότι το ποστ που με χαρακτηρίζει περισσότερο είναι αυτό με τα αγαπημένα παιδικά βιβλία. [για ένα απ’ αυτά έγραψα ότι είναι του Άλκη Γουλίμη. Έξι μήνες μετά ένα ανώνυμο σχόλιο εκ μέρους της οικογένειας της με ενημέρωνε ότι επρόκειτο για την Άλκη Γουλίμη και συμπλήρωνε: «tha eniothe perifani pou vrisketai sto blog sas. Unfortunaltely she passed away recently», πράγμα που έλεγξα και, δυστυχώς, ισχύει.] /// Με δύο παρόμοια ποστ προσπάθησα να δώσω το στίγμα του μπλογκ, ότι δηλαδή όσο μ’ αρέσει το καλό, τόσο μ’ αρέσει και το ανάλαφρο. Στα ποστ για τα cd και τα βιβλία που θα αγόραζα αν είχα λεφτά, ανάμεσα στα πραγματικά έβαλα και κάποια trash, ώστε να έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου (!). /// Υπήρχε κι ένα ποστ που λεγόταν «11 ποστ που θα γράψω σύντομα»: σήμερα βλέπω απ’ τα 11 τελικά έγραψα μόνο τα 2. ///»Σ’ αγαπώ», είπε ο πρόβατος κι ο νανάκος ήταν ο πρώτος έγραψε για μένα στο ποστ του List Mania: “Αν σας αρέσουν οι λίστες στο μπλογκ του Έντεκα θα βρείτε τη παιδική χαρά σας!!” Έγραψαν κι άλλοι και γενικά περνούσα πολύ ωραία με το μπλογκ, πολύς και συμπαθητικός κόσμος ήταν "εκεί, στα πρώτα του βήματα", όπως λένε στην TV. /// Το πρώτο συλλογικό ποστ ήταν για τα επεισόδια Friends στο οποίο συνεργάστηκαν ο αέναος και η choccocat. /// Άλλα πράγματα που έγραψα: η παρανοϊκή ζωή του Axl Rose, αισιόδοξοι στίχοι του Morrissey, τα κλισέ του Ρετιρέ, οι καλύτερες θεωρίες συνομωσίες, όνειρα που είδα κάποτε, τηλεπαιχνίδια, παλιά περιοδικά, αναμνηστικά που βρήκα σ’ ένα κουτί, αγαπημένα taglines σε μπλογκ (το tagline μου, μέχρι να αρχίσει να αλλάζει κάθε μέρα, δηλαδή για περισσότερο από 9 μήνες έγραφε: [Προσωπικές Απόψεις]).

June 2006
Θεματικό αφιέρωμα του μήνα: χειρότερα εξώφυλλα δίσκων (έγινε και ψηφοφορία στο τέλος και κέρδισε αυτό της Millie Jackson). /// Συνέχισα να μπλέκω την ποπ κουλτούρα με απολύτως προσωπικά πράγματα: ο μόνος τρόπος για να μην κάνω τις γνωστές lifestyle λίστες –«τα καλύτερα είναι αυτά» «κάνε εκείνο, πήγαινε εκεί»-, ήταν να δίνω μια προσωπική χροιά, στήνοντας ένα ρεμίξ από αναμνήσεις, όνειρα και δημιουργική (!) μυθοπλασία. /// Τον Ιούνιο δημοσίευσα τουλάχιστον 3 ποστ που βασίστηκαν σ’ ένα απ’ τα private, δοκιμαστικά μου μπλογκ (λεγόταν copy of a reproduction και μου κράτησε παρέα για λίγο στις αρχές του ’05, ενάμιση χρόνο πριν το enteka). /// Απ’ τα stoned κείμενά μου: Έντεκα Σημάδια του Αντίχριστου, μια ιστορία συνομωσίας με αφορμή τη μυθολογία για την ημέρα 6/6/06. /// Το ποστ για τη συναυλία των Massive Attack ήταν το πρώτο κείμενο «επικαιρότητας» και το έγραψα ως ‘αντίδραση’ που κάποιος μ’ έβαλε στα λινκ του ως «Λίστες Νοσταλγίας». Επίσης όταν κάποιος είπε ότι έγραφα μόνο τα θετικά κι ότι αποκλείεται να είμαι τόσο αισιόδοξος (κι όμως!) έγραψα Έντεκα πράγματα που πραγματικά μ’ ενοχλούν (Πολύδωρας, Άννα Παναγιωταρέα, σαρανταποδαρούσες, Χριστόδουλος, κατσαρίδες κ.α.) /// Προς τα τέλη Ιουνίου έβαλα για πρώτη φορά λινκς σε 11 blogs (μαζί με τρίβια για το καθένα) και τα ’χω αλλάξει μόλις δυο φορές από τότε, για ποικιλία. Τότε περίπου μπήκα και στο Μόνιτορ (r.i.p.). /// Θέματα: απαντήσεις από ένα λεύκωμα του ’88 (και πρόσκληση στους αναγνώστες να απαντήσουν κι αυτοί), στίχοι της Λένας Πλάτωνος, παλιά περιοδικά, αμερικάνικες ’80ς κωμωδίες, κι άλλα όνειρα, trash τηλεοπτικές στιγμές, ονειρεμένα μέρη διακοπών κ.α. Πριν κλείσει ο μήνας έγραψα ένα ποστ για τον Aaron Spelling (με αφορμή το ατυχές γεγονός του θανάτου του) το οποίο οδήγησε σε μια συζήτηση με φίλους για τους θανάτους διασημοτήτων, όπου ανακάλυψα πώς όλοι θυμόντουσαν πού ήταν και πώς ένιωσαν όταν πέθαναν ξαφνικά δημόσια πρόσωπα. Και αυτό μου έδωσε μια ιδέα…

July 2006
Το θεματικό αφιέρωμα του μήνα ξεκίνησε με τον μοναδικό θάνατο που με συγκλόνισε πραγματικά. Για να φτιάξω ένα κείμενο για τη Μαλβίνα Κάραλη κράτησα πρόχειρες σημειώσεις, σκόρπιες αναμνήσεις που μου ερχόταν σχεδόν υποσυνείδητα, στα λευκά σημεία μιας εφημερίδας, όντας διακοπές στη Χαλκιδική. Όταν επέστρεψα και τα πέρασα σε word ένιωσα ότι δε χρειαζόταν να αναπτύξω τίποτα και τα πέρασα κατευθείαν στο μπλογκ. Θετικά σχόλια σ’ αυτό και σ’ άλλα μπλογκς, πολλά linkblogs (r.i.p.!), αναδημοσίευση στην Ελευθεροτυπία απ’ τον Σ. Τσαγκαρουσιάνο. [Και, αντιδράσεις: «Έντεκα λόγοι για να μην αγοράσετε σήμερα Ελευθεροτυπία», έγραψε ο μακμάνους, «αυτά είναι για τα βαμπίρ», έγραψε ο Vague Tourist…] /// Τον Ιούλιο (αν δεν κάνω λάθος) είπα για το μπλογκ σε 4-5 φίλους – μέχρι τότε ήταν σχεδόν top secret./// Μερικά κείμενα γίνονται πιο ‘σύνθετα’. Με αφορμή το μπλογκ έκανα τα δύο πράγματα που μ’ αρέσουν πιο πολύ: 1) έρευνα επί ώρες (και στρατηγική τοποθέτησή της στο κείμενο) 2) αρχισυνταξία και σχεδιασμό (σε πολλά εισαγωγικά και τα δύο!): παραγγελία θεμάτων -στον εαυτό μου συνήθως-, επιλογή εικόνων, μουσικής, lay-out κλπ. [Γι’ αυτό μ’ αρέσει το blogging: μου θυμίζει τις αυτοσχέδιες εφημερίδες που έφτιαχνα στα δέκα μου, όπου μου άρεσαν τα πάντα εκτός απ’ το να τις γράφω. Έτσι και τώρα - γράφω τα κείμενα επειδή μπορώ, περισσότερο όμως από ανάγκη.] Όποτε μπορούσα πάντως έδινα κείμενα σε άλλους και έπαιζα με τα υπόλοιπα: για τον Kurt Cobain έγραψε ο Averel, για τη Βουγιουκλάκη η Ιφιμέδεια κι ο npl, για τους χειρότερους ηθοποιούς ο shottkey και άλλοι, για τον sid barret οι bloggers του Μόνιτορ και πάει λέγοντας. Άλλα θέματα: οι Simpsons, αποσπάσματα απ’ το εφηβικό μου ημερολόγιο, one hit wonder καλλιτέχνες (που μερικοί ήταν, απ’ ό,τι φάνηκε, τόσο obscure που οι περισσότεροι αναγνώστες δεν ήξεραν ούτε αυτό το μοναδικό τους χιτ), νικητές ριάλιτι -άλλο ένα παράδειγμα έρευνας που έκανα για τον εαυτό μου με την πρόφαση ενός ποστ-, αγαπημένα θερινά σινεμά, αναμνήσεις απ’ τις αγαπημένες μου συναυλίες κ.λ.π.

August 2006
Το έβαλα στον αυτόματο πιλότο κι άρχισα τα ταξίδια. Πριν φύγω έφτιαξα το θεματικό αφιέρωμα του μήνα, πέρασα όλα τα ποστ και μετά σε τακτά χρονικά διαστήματα τα έκανα publish. Σ’ ένα σχόλιο η Xilaren (που προφανώς είδε ότι ανέβαζα ποστ κάθε δυο-τρεις μέρες) έγραψε: «Βλέπω κάποιος ήταν πολύ απασχολημένος όσο οι άλλοι τρέχαμε από εδώ και εκεί. Μπράβο», στο οποίο απάντησα με ειλικρίνεια «not as busy as it looks ;)» [Να ‘ναι καλά ο cobden που έγραψε ένα κείμενο για ένα παλιό τεύχος του ΔΥΟ, του αγαπημένου μου παιδικού περιοδικού]

September 2006
Επιστρέφω απ’ τις διακοπές με τις (γραπτές) αναμνήσεις από τη συναυλία της Madonna, και βρίσκω κι ένα ενδιαφέρον tribute μπλογκ που λέγεται ΕΝΤΕΚΑ + 1 το οποίο γράφει ο «dwdeka». Email με ρωτούσαν αν ήμουν εγώ (δεν ήμουν) και αν ήθελα να του τα χώσουν (δεν ήθελα). Κράτησε μόλις δέκα μέρες και ποτέ δεν έμαθα ποιος το έγραφε και αν είχε άλλο μπλογκ. 12, αν διαβάζεις, δώσε μου ένα σημάδι! /// Αρχίζω να γράφω πιο σπάνια (σπάνια τότε σήμαινε 4-5 φορές την εβδομάδα) και γράφω μόνο τα ποστ που μ’ ενθουσιάζουν, πετώντας πολύ έτοιμο υλικό από το word document που είχε αρχίσει να με μπερδεύει. [word document = η σελίδα στην οποία γράφω και αναπτύσσω ιδέες και πλέον είναι γεμάτη με παραπάνω από 400 ιδέες 39.000 λέξεων. Συνήθως τις αγνοώ.] /// Με τις δημοτικές εκλογές να πλησιάζουν τα χώσαμε (ο igopogo κι εγώ) στο δήμαρχο και το νομάρχη Θεσσαλονίκης (που, φυσικά, ξαναβγήκαν). Σιγά-σιγά αρχίζω να γράφω περισσότερο για τη Θεσσαλονίκη, όχι μόνο γκρίνιες, αλλά και πολλά απ’ τα πράγματα που μ’ αρέσουν. /// Θέματα: απίθανες φοβίες, αναμνήσεις απ’ το καλοκαίρι, υπερπόστ για τον Χάρρυ Κλυνν με αναμνήσεις και οπτικοακουστικό υλικό, google game με το νόημα της ζωής, gay ταινίες, τα πράγματα που ψάχνει ο κόσμος στο enteka, ένα ταξίδι στο Λονδίνο προ δεκαετίας, αγαπημένα μπλογκ, και ένα ποστ για ένα σπουδαίο άνθρωπο, το Γιάννη Πετρίδη. /// Σε κάποια στιγμή το μπλογκ μου χάθηκε: για κάποιον ψυχαναγκαστικό λάτρη αρχειακού υλικού που αμελεί το back-up -όπως εγώ-, αυτό ισοδυναμεί με καταστροφή. Όταν γύρισα σπίτι είδα ότι ένα σωρό μπλογκ μου τη λέγαν (τρυφερά) που το έκλεισα και που το έσβησα. Ποτέ δεν έμαθα τι είχε γίνει, μετά από 2 μέιλ στο blogspot το θέμα λύθηκε και ανέπνευσα ελεύθερα. Με το που επανεμφανίστηκε online έγραψα σ’ ένα 20λεπτο ένα σχετικό, whodunit ποστ μυστηρίου.



October 2006
Το θεματικό αφιέρωμα του μήνα ήταν «αγαπημένοι πίνακες αναγνωστών» και ξεκίνησε λίγο επεισοδιακά, όταν η Μαργαρίτα έστειλε αρνητικά σχόλια για την παρουσίαση ενός πίνακα του Warhol. Της πρότεινα να διαλέξει έναν πίνακα και να τον παρουσιάσει, κι αφού συμφιλιωθήκαμε, διάλεξε Velasquez. Ψηφίστηκαν επίσης πίνακες των: Μόραλη, Revere, Μονέ, Χοκουσάι, Munch, Κλιμτ, Van Gogh, Botticelli. Ο πίνακας του Νταλί συνοδεύεται από ποστ μέσα στο ποστ: απ’ το ημερολόγιο του Νταλί, «έντεκα πράγματα που έκανε ο Ντ. το φθινόπωρο του 1956» – 50 χρόνια πριν.
Στο τέλος του μήνα αγόρασα σκάνερ, και για να το δοκιμάσω άνοιξα το (δοκιμαστικό) blog Scanner, όπου έπαιξα λίγο με τα μεγέθη και τις αναλύσεις. Εκεί ανεβάζω μόνο φωτογραφίες που έχω σκανάρει ο ίδιος και μόνο από αντικείμενα που έχω στο σπίτι [scanning stuff from home, είναι ο υπότιτλος]. Σπάνια ασχολήθηκα μαζί του και υπονόησα την ύπαρξή του στο παιχνίδι «5 πράγματα». Το σκάνερ πάντως (το μηχάνημα) μου έλυσε τα χέρια στο enteka. Γράφοντας πχ. για έναν Τηλεθεατή του ’91 μπορούσα πλέον να βάλω όσες σελίδες ήθελα online. // Ποστ με τίτλο «Έντεκα πράγματα που μου κίνησαν την περιέργεια»: Βλέποντάς το τώρα ξέρω ότι είναι ο πρόδρομος του «έντεκα της δευτέρας» – απλά πέρασαν πολλοί μήνες μέχρι να πάρω μπρος. ///Επίσης: αναγνώστες επιλέγουν τις αγαπημένες τους διασκευές (από Μ. Μάνσον μέχρι Εθνικό Σταρ), ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όνειρά μου στα οποία συμμετείχαν διασημότητες (δεν έχω γράψει και πολλά καλά ποστ, αυτό νομίζω είναι ένα απ’ αυτά), μια κινούμενη φωτο του D. Hasselhof χωρίς κανένα προφανή λόγο, «έρευνα» για τα προ 3ετίας μπλογκς, κλισέ συνεντεύξεων, εξοργιστικά σοκαριστικές δηλώσεις Χριστόδουλου, κ.α.

November 2006
Μάλλον το πιο εμπορικό μου ποστ ever, ήταν αυτό με τις παιδικές σειρές κινουμένων σχεδίων. /// Ξεκινάω το θεματικό αφιέρωμα του μήνα (Αγαπημένα Βίντεο-Κλιπ) με κάτι ωραίο, μετά όμως κάτι έγινε και κόλλησα εκεί, στο #1. Ταυτόχρονα ξενέρωσα με κάτι που δεν το θυμάμαι πια και κάνω ένα μικρό διάλειμμα. (Ανέβασα μόνο ένα δώρο για το γάμο της Ιφιμέδειας και το playlist για την εκπομπή στο Ρόδον). Η τύχη του αφιερώματος στα βίντεο κλιπ αγνοείται ακόμη… /// Όταν ξαναρχίζω να γράφω φτιάχνω ένα ποστ με εισαγωγικές φράσεις μυθιστορημάτων στις οποίες προσθέτουν και οι αναγνώστες τις πρώτες ατάκες απ’ τα βιβλία που διάβαζαν τότε. [Η φωτογραφία του ποστ είναι η πρώτη σελίδα του Lunar Park, σκαναρισμένη και επεξεργασμένη]. /// Επίσης: αγαπημένα ρεμίξ, ένα ΚΛΙΚ του ’88 ατάκες του Morrissey με αφορμή τη συναυλία του στην πόλη (και, σκαναρισμένο, το εισιτήριο που έγραφε λάθος το όνομά του) κ.α.

December 2006
1η Δεκεμβρίου, μέρα αφύπνισης για το aids, άκουσα online το Red Hot & Blue του 1990 κι έγραψα πως ήταν το πρώτο cd που αγόρασα ποτέ κλπ κλπ. Αυτό που δεν έγραφα ήταν ότι το είχα χάσει για χρόνια – την επομένη η αδερφή μου που διάβασε το ποστ μού αποκάλυψε ότι αυτή μου το είχε πάρει, (κι έξι μήνες μετά ακόμη να έρθει στα χέρια μου!). Πολλά ποστ: βιβλία της χρονιάς, ένα μαγαζάκι που κλείνει μετά από 50 χρόνια, σημερινά πρωτοσέλιδα απ’ όλο τον κόσμο, συναρπαστικές στιγμές του 20χρονου MTV, ρετρό διαφημιστικά σλόγκαν, ελληνικά γκρουπ στο Myspace, βραβεία Turner (με έξτρα ποστ για το Anti-Turner των KLF), μεγάλες κακίες αξιοσημείωτων ανθρώπων, κ.α. Κι ένα παραμύθι, δώρο για τα γενέθλια της καλύτερής μου φίλης.

January 2007
Για να γελοιοποιήσω τον εαυτό μου και την ιδέα μου να αλλάζω taglines στο 11 (σχεδόν) κάθε μέρα, έφτιαξα ένα μπλογκ παρωδία του press-gr που με καταγγελτικό ύφος αποκάλυπτε τα σχέδια του «απελπισμένου για hits, Enteka». Μετά έφτιαξα το δικό μου ποστ, στο 11, που λινκάροντας το άλλο μπλογκ αναδημοσίευα τα λεγόμενά του. Λίγο μπερδεμένο gimmick για να ‘διαφημίσω’ το θέμα με τα taglines, νόμιζα ότι η πλάκα ήταν προφανής, αλλά μου ήρθαν αρκετά σχόλια που έλεγαν «ωχ, σου την έπεσαν» και «αυτά είναι φτηνές απομιμήσεις»… /// Θεματικό αφιέρωμα του μήνα (που κράτησε δύο μήνες και): αριστερόχειρες, ο καθένας παρουσιασμένος με διαφορετικό τρόπο: ο D. Coupland με αφορμή τη Συνομωσία των Αριστερόχειρων (που μας αποκάλυψε σ’ ένα book signing), ο Ντ. Άνταμς με 11 αλλοπρόσαλλα λινκς, η G. Greer με τρίβια κ.α. /// Ένα ποστ για την προστασία του περιβάλλοντος - ενάντια στο άρθρο 24. /// Αναμνήσεις απ’ την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων Όσκαρ, στα γραφεία λονδρέζικου κινηματογραφικού περιοδικού το 2002. /// Ενδέκατα τραγούδια από μερικά αγαπημένα μου cd (+ πρόχειρη μυθιστορηματική σύνδεσή τους, αλά Εκκρεμές του Φουκώ) /// Πολύτιμο (για μένα) ποστ για κινηματογράφους της Θεσσαλονίκης που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια. /// Εικόνες της Diane Arbus, με αυτοβιογραφικό μου παραλήρημα. /// Καινούρια λινκς με αφορμή το κλείσιμο του Μόνιτορ - που, ακόμη, μου λείπει. Είναι η δέκατη φορά που το λέω, αλλά γιατί κατέβασε τα archives? Καταστροφή!

February 2007
Ο Ελεύθερος Τύπος σε αφιέρωμα στα blogs έγραφε για το 11 κάτι του στιλ «το όγδοο δημοφιλέστερο μπλογκ ασχολείται κυρίως με θέματα τεχνολογίας και πολιτικής». Πόσο άδικο είχε! (αν και μετά απ’ αυτό άρχισα όντως να γράφω λίγο πιο πολύ για πολιτική). /// Συνεντεύξεις σπουδαίων ανθρώπων του πνεύματος (απ’ το βιβλίο του Γ. Λιάνη) εναντίον trash επιλογών μου για το μουσικό 11’s Carnival του Ρόδον FM. /// St. Valentine’s εξώφυλλα του Time από τα τελευταία 80 χρόνια, υπερπόστ για την Τσιτσιολίνα, πράγματα και εικόνες που δε χώρεσαν σε λίστες. /// Οι αριστερόχειρες συνεχίζονται, με τον Ned Flanders των Simpsons (και την ιστορία του Leftorium), τον Escher και 11 μαγικές εικόνες του, τον Χ. Κ. Άντερσον και τα γραμματόσημα των παραμυθιών του, τον Γούντι Άλεν με τις ατάκες του και τα comic strip του. Ξεκινάει η μόνιμη στήλη της Δευτέρας, που τις πρώτες βδομάδες λεγόταν Έντεκα Πρόχειρες Σκέψεις. Επιτέλους, μπορώ να γράφω για ένα σωρό πράγματα χωρίς να ανησυχώ για την ενσωμάτωσή τους σε συγκεκριμένες λίστες.

March 2007
Η Μανταλένα Παριανός έγραψε για το δικό της αγαπημένο αριστερόχειρα τον Χέντριξ, κι ο Μπαμπάκης για τις ταινίες της ζωής του. Εγώ έγραψα για αγαπημένες παιδικές σειρές (live action), για ντοκιμαντέρ, για την αφύσικη αγάπη μου για την Κομοτηνή (και το κρυφό μου όνειρο να πάω κάποτε στο Anchorage της Αλάσκας) παρουσιάζοντας έντεκα webcams απ’ όλο τον πλανήτη, για τα πρώτα ποστ σημαντικών ιστολογίων (εικονογράφηση: Roy Lichtenstein). /// Επίσης, εικόνες του Ιερώνυμου Μπος, ένα ποστ Lost in Translation – στα αγγλικά από αυτόματο ηλεκτρονικό μεταφραστή, Κόρε Ύδρο, το καλύτερο τρίλεπτο του Ερωτοδικείου, theme songs και συνεντεύξεις που πήρε η Μαρία Ρεζάν.



[Και τώρα, περνάμε σ’ ένα break. Σε λίγο πάλι μαζί.]