Έντεκα της Δευτέρας [Αerial]

1) Πριν λίγες μέρες ο Morrissey είχε τα γενέθλιά του. *50 χρονών!*
Εκείνη τη μέρα o Winter Academy ανέβασε ένα ποστ που σίγουρα το έφτιαχνε για μήνες. Ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ αφιέρωμα στον Morrissey, που τυχαίνει να είναι και καταπληκτικό. (Τόσες μέρες μετά και ακόμα δεν το έχω εξαντλήσει!)
Παρ' όλο που ζούμε στην ίδια πόλη, ο Winter Academy δεν είναι φίλος μου. Δεν τον έχω καν συναντήσει ποτέ (κι ούτε προβλέπεται σύντομα). Οπότε με κάθε ειλικρίνεια, και όση αντικειμενικότητα μπορεί να έχω, ας πω πως (και) μ' αυτό το ποστ, ο W. A. αποδεικνύει πως είναι ίσως ο πιο συνεπής και ταλαντούχος έλληνας blogger.


2) Συλλογή υπογραφών για την άμεση απομάκρυνση του ναΐσκου της Παναγούδας από το πεζοδρόμιο της Π.Π. Γερμανού, στη Θεσσαλονίκη.
Εκκλησάκι ξεφύτρωσε τα ξημερώματα της Πέμπτης στο πεζοδρόμιο της Π.Π. Γερμανού (ΘΑΥΜΑ! αναφωνούσαν το πρωί οι περαστικοί). Πέρα μάλλον αχρείαστο (ο επίσημος ναός είναι δίπλα!) τυχαίνει να είναι και τελείως παράνομο. Και επίσης είναι και πολύ εξοργιστικό: στις φωτογραφίες φαίνεται πως μικραίνει/κλείνει το πεζοδρόμιο ακριβώς πάνω στη ροή διέλευσης των πεζών.

Η Ένωση Πεζών Θεσσαλονίκης έχει πολεμήσει παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, παράνομους κάδους σκουπιδιών, ε, δεν περίμενε ποτέ ότι θα χρειαζόταν να πολεμήσει και παράνομους ναΐσκους! Υπογραφές κατοίκων στο welcome@enosipezon.gr.

3) Στην κριτική για τη συναυλία (μια απ' τις πρώτες) της Little Boots, ο Independent αφού λέει πόσο τέλεια ήταν όλα, τονίζει πως το κοινό ήταν μάλλον παγωμένο. Φυσικό, αφού δεν έχει βγάλει καν δίσκο, γράφει ο δημοσιογράφος. Αλλά μιας και η Little Boots είναι (δεν κουράζομαι να το γράφω) η ελπίδα της σύγχρονης ποπ, δεν θα είναι για πάντα έτσι...

«Unfortunately, her music doesn't get the reception from the crowd it deserves, perhaps understandably since these songs have barely been heard, if at all. Most of the crowd are there to boozily dance to well-known anthems – a real shame as these songs are crying out to be sung along with and danced to.

It won't take long, however, before Little Boots shows will be packed out with adoring fans who know every word. There's absolutely no doubt that she will be a massive star – she just has to give everyone else a bit of time to catch up with the fact.»


little boots - meddle
Στο βίντεο πάνω η πρώτη εμφάνιση της στο Later…With Jools Holland. Εδώ είναι η εμφάνισή της στο ίδιο πρόγραμμα μισό χρόνο μετά (την περασμένη βδομάδα) με το πρώτο της single.
+ Έντεκα (live εμφανίσεις από τα αρχεία του "Later… with Jools Holland")

4) Αυτό που πάντα ήθελα για τα βιβλία μου - χωρίς να ξέρω ότι το θέλω: Το ‘Χρυσό Βουνό’ και το ‘Παιδί Που Δεν Αγαπούσε τα Βιβλία’ μόλις έγιναν αυτοκόλλητα (!)


5) Διάβασα πριν λίγο καιρό τη συλλογή ιστοριών του David Sedaris, Όταν Σας Έχουν Τυλίξει οι Φλόγες. Σε ένα απ' τα (αυτοβιογραφικά) του διηγήματα που λεγόταν Aerial, μιλούσε για το ομώνυμο τραγούδι απ' τον τελευταίο δίσκο (Aerial) της Kate Bush. Ενώ παιζόταν στο σπίτι του στην εξοχή της Γαλλίας, δύο σπίνοι ερχόταν στο παράθυρο και τον παρενοχλούσαν - ή τουλάχιστον έτσι το έβλεπε αυτός. Είναι ένα πολύ αστείο διήγημα με αφορμή ένα τραγούδι απ' τον εξαιρετικό δίσκο της Kate Bush.
Πράγμα που μου θυμίζει κάτι που ήθελα να γράψω στο enteka εδώ και αρκετά χρόνια: όποιος έχει τον δίσκο Aerial της Kate Bush ίσως έχει αντιληφθεί ότι το δεύτερο cd είναι concept-album μ’ ένα ταξίδι που αρχίζει το ξημέρωμα και τελειώνει το βράδυ. Όποιος το έχει αλλά δεν το έχει ακούσει διαβάζοντας με προσοχή τους στίχους απ’ το booklet με τις όμορφες εικόνες, τότε έχει χάσει μια υπέροχη εμπειρία…


6) BITS & PIECES #1: (φωτο: Nα ένα ωραίο μπαλκόνι να κάτσεις να πιεις τον καφέ σου. Από την σειρά ποστ της 'α, μπα?' με τίτλο αστική ομορφιά) /// uncomfortable-film-plot-summaries /// Απίστευτο Κύμα Σε Super Slow Motion /// Γάτα που εγκλωβίστηκε σε ρόδα αυτοκινήτου, και πώς το κατάφερε αυτό. /// η eco-goth καλλιτέχνιδα STEFANIA DIMMEN μιλάει οικολογικά και σταράτα: 'Συγνώμη, δεν ήξερα'. /// Δυό πόρτες έχει η ζωή, στου νανάκου. /// Ολόκληρο το ενενηντάλεπτο ντοκιμαντέρ της Μαντόνα για το Malawi (που πρόσφατα έχασα στην ΕΤ1) είναι δωρεάν -και νόμιμα- στο YouTube. I AM BECAUSE WE ARE. /// Elizabeth Fraser & Jeff Buckley - All Flowers In Time Bend Towards The Sun /// trash tv: Καβγάς! Ο Εθνικός Σταρ αρνείται ότι λέει ψέματα για τη γνωριμία του με την Paris Hilton, βρίζει τα ορφανά όλου του κόσμου και δηλώνει πως δεν έχει καμία ευπρέπεια. /// Η ταινία «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου τιμήθηκε το Σάββατο το βράδυ με το πρώτο βραβείο του τμήματος «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του 62ου Φεστιβάλ Καννών στο οποίο συμμετείχε. (μπράβο μπράβο μπράβο!) /// Σχετικό με τη ζέστη (κι ένα συγκεκριμένο χαλασμένο air condition) για όποιον θέλει να συγχυστεί πρωινιάτικα, μια τέλεια σκηνή απ’ το σπιρτόκουτο. ///

7) Είναι αλήθεια ότι το έχω γράψει πολλές φορές, αλλά δε θα χαλάσει ο κόσμος με άλλη μία: η στήλη του Δημήτρη Ρηγόπουλου στη Lifo είναι μια ποιητική αστική απόλαυση -on a disco beat που θα λεγαν κι οι Pet ShopBoys...
Α! Με την ευκαιρία: Πριν καναδυό ποστ έγραψα: "Παρακαλείται ο Άρης Καραμπεάζης να γράψει κριτική για το νέο δίσκο των Pet Shop Boys." Τελικά την έγραψε. Και εκτός απ’ το ότι είναι spot-on έχει ενσωματωμένο player που παίζει το The Way it Used to Be, (το τραγούδι για το οποίο πριν μερικούς μήνες είχα γράψει αυτό).

8)
[εικόνα, Jenny Holzer]
Κάποτε, πριν καμιά δεκαριά χρόνια, δούλεψα στο τμήμα πολιτιστικού ρεπορτάζ μιας εφημερίδας. Η Jenny Holzer είχε αποδειχτεί η πέτρα του σκανδάλου στο μυαλό του κάπως άσχετου υπεύθυνου εκεί πέρα, αλλά ας μην αρχίσω να τα θυμάμαι. [Θα τα θυμηθώ όταν θα είμαι 80 και θα γράψω την βιτριολική μου αυτοβιογραφία.] Μια απ’ τις αγαπημένες μου εικαστικούς λοιπόν, η Jenny Holzer, ανεβάζει την τέχνη της online, στο twitter της…
----


9) Bits & Pieces #2: (Φωτο απίστευτης ντροπής: Ο Άνθιμος στους Goin’ Through – δεν είναι φωτομοντάζ - via) //// Άρχισε η 2η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (24 Μαΐου - 27 Σεπτεμβρίου) και στο πλαίσιό της έρχεται κι ένας πλωτός ραδιοφωνικός σταθμός («Celestial Radio» των Βρετανών καλλιτεχνών Ζόι Γουόκερ και Νιλ Μπρόμγουιτς), ένα πλεούμενο καλυμμένο με καθρεφτάκια, σαν πλωτή ντισκο-μπάλα, που αντανακλά το φως του ήλιου, και θα υπάρχει στα νερά του Θερμαϊκού Κόλπου.] # /// Η λυτρωτική ουτοπία της ποίησης: μια κριτική του Β. Χατζηβασιλείου στην Ελευθεροτυπία, για το νέο βιβλίο του Μάρκου Μέσκου. /// Το σπικάζ του θοδωρή ρακιντζή σε ατελείωτη διαφήμιση κόμματος... /// E Σ Ρ: Πρόστιμο 30.000 ευρώ για συνωμοσιολογική εκπομπή (Κάλλιο αργά παρά ποτέ, το ΕΣΡ ανακάλυψε ότι ο Λιακόπουλος λέει εξωφρενικές απιθανότητες πουλώντας και βιβλία του.) /// Ένα ενδιαφέρον κείμενο του Στέφανου Μάνου με τίτλο: Δεν είμαι ο «Στέφανος Μάνος» /// Μία μέρα μετά τη νίκη της στη Γιουροβίζιον… επίσημα σε ύφεση η Νορβηγία! /// Ο καλός πολιτιστικός σύλλογος Διαδρομές (της Καβάλας) διοργανώνει εκδήλωση με τίτλο «Ευρωεκλογές: Οι άλλες επιλογές», με σκοπό την παρουσίαση ορισμένων πολιτικών κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας στις Ευρωεκλογές, πέρα από τα πέντε που βρίσκονται στην ελληνική Βουλή. info /// Oμιλία του Κωνσταντίνου Βήτα στο websci09 ///

10)
MOBY. Το γρηγορότερο τραγούδι του κόσμου (φτάνει μέχρι και τα 1000 beats per minute) παιγμένο στο PC game Audiosurf!

11) Αυτοαναφορικό flashback.

#ΠΡΙΝ από ένα χρόνο στο enteka (μάιος ’08):
Έντεκα (εορταστικό) /// Έντεκα της Δευτέρας [the ride] + Αγαπημένα Όνειρα /// Έντεκα (Hillary Please Stop) [τέλος καλό όλα καλά!] /// Έντεκα της Δευτέρας [μήπως?] + Ποστ μέσα στο ποστ: Το t-shirt των Portishead

#ΠΡΙΝ από δύο χρόνια στο enteka (μάιος ’07):
Έντεκα (σκοτεινές εικόνες του Francis Bacon) // Έντεκα (για το τι απέγιναν οι Boney M) /// Έντεκα (αγαπημένα μου τραγούδια από ταινίες) /// Έντεκα (αγαπημένα μου βίντεο-κλιπ της Bjork) /// Έντεκα (Χρυσοί Φοίνικες απ' το παρελθόν) /// Έντεκα (βιβλία αναζητούν συγγραφείς - ΚΟΥΪΖ) /// Έντεκα (απροσδόκητα mash-up) /// Έντεκα (μεταφυσικές εικόνες του Giorgio De Chirico - και ένα όνειρό του) /// Έντεκα (για τον Marilyn Manson) /// Έντεκα της Δευτέρας [ένα / δύο / τρία ]

#ΠΡΙΝ από τρία χρόνια στο enteka (μάιος ’06):
Έντεκα (ελληνικά τηλεπαιχνίδια που έβλεπα κατά καιρούς) /// Έντεκα (ατάκες για τα βιβλία) /// Έντεκα (θέματα του περιοδικού Εικόνες [1988] που βρήκα στην ανακύκλωση) /// Έντεκα (ταινίες που είδα σε θερινό σινεμά) /// Έντεκα (αγαπημένα διαφημιστικά jingles) /// Έντεκα (αναμνήσεις που βρέθηκαν σε ένα time capsule της περιόδου ’89-’91) /// Έντεκα (όνειρα της περιόδου 2002-2003) /// Έντεκα (αγαπημένες μου θεωρίες συνομωσίας) /// Έντεκα (θέματα που διάβασα σ' ένα Πάνθεον του 1972) /// Έντεκα (αντιπαθητικοί ήρωες καρτούν) /// Έντεκα (random quotes) /// Έντεκα (παιδικά βιβλία που θα μου μείνουν αξέχαστα) ///

-----------------------------------------------------------------------------


Υστερόγραφο: Θυμάται κανείς ένα παλιό καρτούν στην ΕΡΤ με ένα τραίνο-φάντασμα (και έναν γέρο μηχανοδηγό με γενειάδα) ή κάτι τέτοιο; Αν υπάρχει καμιά πληροφορία γράψτε την στα σχόλια. Ευχαριστούμε. Καλή βδομάδα.
.
.

Έντεκα της Δευτέρας [η βατομουριά]

1) Έχει πολύ καιρό που περίμενα να έρθει η άνοιξη. Πάνω που έβγαινε ο ήλιος όμως, ξανακρύωνε ο καιρός κι ανάβαμε καλοριφέρ και ούτω καθεξής. Δεν είμαι πια σίγουρος για τίποτα: η άνοιξη που εδώ και μέρες νιώθω στον αέρα μπορεί να εξαφανιστεί σε δέκα λεπτά [update: εξαφανίστηκε! Τώρα βρέχει καταρρακτωδώς.] Αλλά δεν πρόκειται να περιμένω άλλο.

Για τη σημερινή εικονογράφηση του ποστ σκάναρα σελίδες από ένα απ’ τα πιο όμορφα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία που έχω δει ποτέ. Η Jill Barklem είναι μια βρετανίδα συγγραφέας-εικονογράφος (γεν. 1951) που έγινε γνωστή χάρη στη σειρά βιβλίων Brambly Hedge - στα ελληνικά η σειρά μεταφράστηκε ως Βατομουριά. Στη Βατομουριά της ζουν δεκάδες ποντικάκια και οι περιπέτειές τους καταγράφονται σε (τουλάχιστον τέσσερα) βιβλία για τις εποχές του χρόνου. Ανοιξιάτικη Ιστορία, Καλοκαιρινή Ιστορία, Φθινοπωρινή Ιστορία, Χειμωνιάτικη Ιστορία.



Τα βιβλία άρχισαν να κυκλοφορούν στην Αγγλία στις αρχές της δεκαετίας του '80. Λίγα χρόνια μετά είχαν έρθει στην Ελλάδα και είχαν μπει στο σπίτι μου. Αλλά και στα σπίτια πολλών παιδιών απ' την Ελλάδα (ξαναθυμήθηκα την ύπαρξη τους όταν τα είδα στο σπίτι συνομήλικής μου κοπέλας στην Αθήνα τις προάλλες).

Οι ζωγραφιές της Jill Barklem ήταν ίσως η πρώτη μου επαφή με την τέχνη. Πραγματικά, θεωρώ τις εικόνες της, με τις αραχνοΰφαντες μαξιμαλιστικές λεπτομέρειες και τις χρωματιστές ναΐφ αντανακλάσεις τους, αληθινά έργα τέχνης. Λατρεύω την εικόνα που έβαλα στην κορυφή του ποστ με τον ήλιο που μπαίνει μέσα απ' το παράθυρο του πολύχρωμου δωματίου. Επίσης με ξετρελαίνουν όλες οι σκηνές με τις κατοικίες των ποντικιών στο εσωτερικό του κορμού της Βατομουριάς, μια καμπυλωτή πολυκατοικία ζωγραφισμένη με διάθεση ασφυκτικής εκμετάλλευσης όλου του χώρου.

Διάλεξα λοιπόν εικόνες μόνο από την Ανοιξιάτικη Ιστορία (και το πάρτι έκπληξη που διοργανώνεται στο δάσος για τα γενέθλια του μικρού ήρωα) για να καλωσορίσω έστω και καθυστερημένα την αγαπημένη μου εποχή του χρόνου…

2) Οι διαφημίσεις των cd της Lyra κατακλύζουν τα έντυπα των ιδιοκτητών της και ρωτούν: "Τα ψάχνατε και δεν τα βρίσκατε;"
"Όχι", απαντάει ο Άρης Καραμπεάζης. "Αν τα ψάχναμε θα τα είχαμε βρει. Ή, όσα ψάχναμε τα βρίσκαμε μια χαρά - και σε πολύ φτηνότερη τιμή". Με αφορμή μια διαφήμιση για τους παλιούς δίσκους της Λένας Πλάτωνος, ο Καραμπεάζης γράφει στο Mic έναν χείμαρρο (αυτονόητων και πολύ αστείων) πραγμάτων που αξίζει να διαβαστεί μονορούφι. Εδώ.

3) Η ωραιότερη δήλωση της χρονιάς, για μένα, ήταν του Ίρβιν Γιάλομ για τα όνειρα, σε συνέντευξή του στο Βήμα: "Βλέπω απίστευτα πράγματα στον ύπνο μου και δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν. Το ψάχνω και εγώ όπως όλος ο κόσμος. Τα όνειρα είναι τα ντελικατέσεν της ψυχής. Και ο χαρακτήρας του καθενός είναι σαν καλειδοσκόπιο- ποτέ δεν καταφέρνεις να έχεις πλήρη εικόνα" #

4)
Δεν το χορταίνω στα λίγα δευτερόλεπτα που το βάζουν στην τηλεόραση, γι’ αυτό εδώ ολόκληρο. Σε σκηνοθεσία Chris Cunningham.

5) [Πριν τρία χρόνια, όταν ήταν να έρθουν οι Depeche Mode στη Μαλακάσα, ανέβασα το ποστ: Έντεκα (επιμορφωτικοί τίτλοι των Depeche Mode).]
Δεν ξέρω αν θα χρυσώσει το χάπι (μάλλον θα εξοργίσει περισσότερο) αλλά ας το πω: Τους Depeche Mode τους είδα στο Λονδίνο το 2001 κι απογοητεύτηκα: πού ήταν οι πρωτοπόροι της ηλεκτροπόπ; Είδα μόνο έναν τραγουδιστή (wannabe-Bono και από κινήσεις και από στιλ) που ούρλιαζε RAWK!!!, και προσπαθούσε να το παίξει ρόκσταρ. Ήταν απ' τις χειρότερες συναυλίες που είχα δει. Κυρίως γιατί μου άρεσαν πολύ σαν συγκρότημα, ειδικά η ηλεκτρονική '80ς περίοδός τους. Όσο για τις καλύτερες συναυλίες της ζωής μου (μέχρι το 2006 τουλάχιστον) να ένα παλιό -προπροπέρσινο- ποστ με τίτλο Έντεκα (all-time αγαπημένες συναυλίες)



6) Από το soundtrack του Arizona Dream, ένα απ' τα πιο όμορφα κομμάτια που είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Είχα ξεχάσει την ύπαρξή του και τυχαία το ξαναβρήκα στο youtube. Old Home Movie.

7) O κολλητός μου (απ’ το σχολείο, γυμνάσιο και λύκειο) παντρεύεται αυτό το Σάββατο. Συνήθως οι φίλοι του γαμπρού πρέπει να λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου (αλλά κυρίως σοβαρού, γιατί κατά βάθος ζηλεύουν) διάφορα πράγματα του στυλ, «τον χάνουμε τον φίλο μας», «Χρίστο, τι πας να κάνεις;!», «κρεμιέσαι και φυλακίζεσαι» κι άλλα τέτοια χαζά. Εγώ απλά θα ευχηθώ να περάσουν ακόμα καλύτερα κι απ' αυτούς του καλτ blog (thanks Ροδιά!) που στήθηκε για τον Γάμο της Βασούλας και του Αργύρη (με «όλες τις καυτές λεπτομέρειες»)…



8) Λοιπόν: Το cover > lovers των Gsus και Winter Academy, εκτός του ότι συνεχίζει ακάθεκτο να έχει μια τέλεια διασκευή την ημέρα, τώρα γιορτάζει και τα πενήντα χρόνια του Morrissey, με ένα σωρό διασκευές των τραγουδιών του. Την καλύτερη διασκευή όμως την βρήκα εδώ και είναι στο βίντεο που ακολουθεί.
Κάποιος τέλειος γονιός έχει κάνει πλύση εγκεφάλου στα παιδιά του για να τραγουδούν το νέο single του Morrissey, με τον -όχι και τόσο παιδικό- τίτλο Something is Squeezing My Skull. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο βίντεοκλιπ για το τραγούδι, είναι υπέροχο!

9) # Μια πρωτότυπη κίνηση πραγματοποιεί ο συγγραφέας Περικλής Κοροβέσης. Εκμεταλλευόμενος το κλείσιμο τού εκδοτικού του οίκου, που σημαίνει ότι τα δικαιώματα ξαναγυρίζουν πίσω σε αυτόν, τα ''επιστρέφει'' στους αναγνώστες του, όπως δηλώνει ο ίδιος χαρακτηριστικά. Ολόκληρο το βιβλίο του, «Επιχείρησις Ιουδίθ», ελεύθερο για download με άδεια των Creative Commons. Εδώ.

10) Bits & Pieces! /// Πάντα απολαυστικός: Ο Νίκος Φωτάκης στο Twitter. /// Ελληνικός σουρεαλισμός στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Η επεισοδιακή πρεμιέρα του ’81, οι έλεγχοι στον babyface, το παπάκι και το βιντεοκλίπ της Αννας Βίσση [από την Μαρίλη Μαργωμένου] /// Fake Judge Judy Prank Call to Psychic Witch /// Για την (άλλοτε επιθυμητή και άλλοτε αναπόφευκτη) αλλαγή κλειδιού στα τραγούδια της Eurovision /// Δεν νομίζω να έμειναν και πολλοί που να μην είδαν το θέμα με το ερασιτεχνικό βίντεο που έφτασε στον Αρκτούρο (και ο Αρκτούρος δημοσιοποίησε) με την κακοποίηση ελέφαντα σε τσίρκο της Ελλάδας. /// Ο Κ. Βήτα γράφει για (και μιλάει με) τους Pet Shop Boys. Από τη Lifo. Εδώ. /// Ίσως να υπάρχει κάτι χειρότερο στη χώρα από εκείνη την εκνευριστική δημοσιογράφο του Star που καλύπτει τη Γιουροβίζιον. Ίσως όμως και όχι. /// David Lynch foundation television /// Για τη Λούλα Αναγνωστάκη (αφιέρωμα στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας): Ένα - Δύο - Τρία /// Η συμφωνία της σιωπής (ή αλλιώς το coming out στην Ελλάδα). Από την Ελευθεροτυπία. /// Ο Γερολυμάτος υποψήφιος ευρωβουλευτής στο Μακεδονικό Κόμμα του Παπαθεμελή και του Ζουράρι (!!!) /// Super sexy trash! H εφημερίδα Απογευματινή με τη γνωστή ποιοτική αισθητική της κάνει καλλιστεία με κριτές τον Γ. Πολυχρονίου, τον Χαριτοδιπλωμένο, κλπ. "MISS ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ" /// εξαιρετικό ποστ στο Re:Launch για την Λένα Πλάτωνος. /// H Eurovision όπως την έζησε η Dita Von Teese /// "Αφήστε τα τώρα αυτά τα ασήμαντα: Στη Eurovisi-OFF ποιος κέρδισε;" #



11) Κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο στη Βικιπαίδεια για τον [ΤΑΔΕ] το οποίο είχε σίγουρα γραφτεί απ’ τον ίδιο. Μιλάμε ήταν τεράστιο. Με πλήρη βιογραφία, με εξαντλητικές αναφορές, με κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, με περίτεχνες παρομοιώσεις. Στην ουσία το λήμμα τραβούσε απ’ τα μαλλιά μια καριέρα στην οποία ο [ΤΑΔΕ] δούλεψε ως dj στα '80s και σε κάτι δισκογραφικές, μετά σπικάζ σε τηλεπαιχνίδια, και μετά ίσως κάτι ακόμα που δε θυμάμαι Παρ’ όλο που ήταν σχετικά άγνωστος οι πληροφορίες και οι σελίδες για το πρόσωπό του ήταν πολύ περισσότερες/μεγαλύτερες απ’ ό,τι η αντίστοιχη σελίδα της Βικιπαίδειας για τον Καζαντζάκη ή τον Χατζιδάκι!

Θυμήθηκα το λήμμα του [ΤΑΔΕ] όταν πρόσεξα τους κανόνες της Βικιπαίδεια για το ανέβασμα βιογραφιών. Δεν είμαι σίγουρος αν θυμάμαι καλά το όνομά του, αν όμως ήταν αυτό που νομίζω το λήμμα του το έχουν διαγράψει απ’ την Βικιπαίδεια. Καλά έκαναν, μακάρι όμως να υπήρχε ακόμα για να σας το έδειχνα, ήταν ένα τέλειο μνημείο καλυμμένης αυτοπροβολής αριστοτεχνικά γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο...

Λοιπόν, να τι απαγορεύεται στην Βικιπαίδεια:

Οικονομική σχέση
αν αναμένεται ότι η συνεισφορά σας στην Βικιπαίδεια θα σας αποφέρει χρήματα, ή εργάζεστε για τον άνθρωπο ή οργανισμό που αναφέρεται στο άρθρο
Στενή σχέση
είναι εξαιρετικά δύσκολο να γραφεί ένα ουδέτερο άρθρο από κάποιον που έχει στενή δέσμευση με το θέμα, είτε αυτή η σχέση είναι δεσμοί αίματος, φιλική, επαγγελματική ή πολιτική.
Αυτοπροβολή
περιλαμβάνει τοποθέτηση συνδέσμων προς προσωπικούς ιστότοπους, προσωπικές φωτογραφίες, συνδέσμους προς προϊόντα, καθώς και εκτενές βιογραφικό υλικό που δεν προσθέτει κάτι στην ποιότητα του άρθρου.

(και το καλύτερο)

Αυτοβιογραφία
Δεν συνιστάται να γράψετε ένα άρθρο για τον εαυτό σας. Αν είστε εγκυκλοπαιδικά αξιομνημόνευτος, τότε κάποιος τρίτος θα σας προσέξει και θα γράψει άρθρο μόνος του.

[λολ]

----------------------------------------------------------



!;ςιενάκ αν ςαπ ιτ, οτσίρΧ

.

Έντεκα της Δευτέρας [αφιέρωμα: KITSCH]

my no.1

1) Φάκελος Kitsch σήμερα: Στο γραφείο του εργοδότη μου, πέρα από μια τεράστια συλλογή κιτς αντικειμένων, αποκομμάτων κλπ, υπάρχει πλαστικοποιημένη μια επιγραφή που αναγράφει μια δήλωση του καλλιτέχνη και αρχιτέκτονα Hundertwasser: «Χωρίς το κιτς η ζωή θα ήταν αβάσταχτη». Αυτή η πινακίδα (σε συνδυασμό με το ότι δε μας φωνάζει, τις λίγες φορές που τον βλέπουμε) νομίζω ότι κάνει τον εργοδότη μου και επισήμως τον Καλύτερο Εργοδότη του Κόσμου.

2) [Συνειδητοποίησα ότι η λέξη όταν την γράφεις στα ελληνικά μοιάζει ακόμα πιο κιτς απ’ ό,τι όταν την γράφεις kitsch.]

3) Δυστυχώς το άφησα κι αυτό για την τελευταία στιγμή. Δυο μέρες πριν τελειώσει η έκθεση The Greatest Kitsch για την οποία διάβαζα συνέχεια στην Παράλλαξη (που τη διοργάνωσε στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στο Λιμάνι) πήγα μια γρήγορη επίσκεψη. Ήταν τόσο απίθανη η εμπειρία (100 φωτογραφίες που διαγωνίζονταν για την μεγαλύτερη κιτς απεικόνιση, δεκάδες συλλεκτικά κιτς αντικείμενα, τέχνη βίντεο αρτ κλπ) που μια επίσκεψη δεν ήταν αρκετή και επέστρεψα το ίδιο απόγευμα με ενισχύσεις…



Τώρα η έκθεση έχει κλείσει, οπότε δεν έχει νόημα να λέω συνέχεια πόσο καταπληκτική ήταν (και πόσο τελικά μου αρέσει το κιτς – αλλά και πόσα κιτς αντικείμενα συνειδητοποίησα ότι έχουμε σπίτι, συλλέκτες κανονικοί). Στην Παράλλαξη του περασμένου μήνα είχε ένα πολύ καλό αφιέρωμα (ο winter academy είχε γράψει εκεί ένα κείμενο γεμάτο δεκάδες σχετικά, χρηστικά λινκς), θα περιμένω όμως και το επόμενο τεύχος της Παράλλαξης για να δω ποιος τελικά κέρδισε στο διαγωνισμό φωτογραφίας.

Είδα τις (εκατό) φωτογραφίες του διαγωνισμού στην κάτω αίθουσα της Αποθήκης του Λιμανιού. Υπερβολικά υπερβολικές, εξωφρενικές, συναρπαστικές, ή απλά απίθανα αστείες, με σκηνές, αντικείμενα και μέρη της Θεσσαλονίκης ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα (ακόμα και τους κιτς κίονες στα συγκρουόμενα του λούνα-παρκ που είναι κάτω απ’ το σπίτι μου είχε). Όμως τελικά αυτή που ψήφισα στην πολύχρωμη κάλπη ήταν αυτή με τα μαξιλάρια ΝΔ ("για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο) που έβαλα στην αρχή του ποστ…

(*το σάιτ της Παράλλαξης)


(από την έκθεση)

4) Kitsch Alert: πάνω δεξιά στην οθόνη της Δημοτικής Τηλεόρασης TV100 είχα προσέξει εδώ και καιρό ένα περίεργο λογότυπο με το Λευκό Πύργο και τον αριθμό 996. Λίγες μέρες μετά ο αριθμός είχε μειωθεί σε 992. Την επόμενη φορά που το είχα προσέξει ήταν στο 984. «Τι στο καλό μετράει η TV100;» ρώτησα τον Argos. «Μήπως μετράει τις μέρες μέχρι να τελειώσει το ημερολόγιο των Μάγια και το επερχόμενο τέλος του κόσμου το 2012;». «Όχι» μου είπε ο Argos που είχε μετρήσει τις μέρες και είχε βγάλει ένα συμπέρασμα. «Είναι η αντίστροφη μέτρηση για τον εορτασμό των 100 χρόνων της απελευθέρωσης της πόλης. Συζητιέται να μπει και γιγαντοοθόνη στην πλ. Αριστοτέλους που θα μετράει αντίστροφα.»
Οι φιέστες που θα γίνουν στην πόλη τότε, νομίζω, δεν θα έχουν προηγούμενο…! (Εκτός αν μας προλάβει το τέλος του ημερολογίου των Μάγια)


5) Το ήξερα μόνο από τη διασκευή του Jay Jay Johanson. Δεν ήξερα ότι τέτοιο κιτς αριστούργημα υπήρχε στα '70ς και μάλιστα σε τέτοιο βίντεο-κλιπ… (μέσω του σάιτ των AmateurBoyz)



6) Δεν υπάρχει κάτι πιο κιτς απ’ το Ρετιρέ. Τα ποστ που του έχω αφιερώσει (ένα, δύο) δείχνουν πως είμαι μεγάλος φαν. Όταν άκουσα πως για τα 20 χρόνια του το Mega σκέφτεται να κάνει νέα επεισόδια παλιών σειρών του (Τρεις Χάριτες κλπ) ήξερα πως έπρεπε να ξεκινήσω μια ιντερνετική σταυροφορία. Και να ζητήσω απ’ όλους τους φανς του Ρετιρέ να βροντοφωνάξουν: ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΡΕΤΙΡΕ REUNION!
Τελικά αποφάσισα να μην οργανώσω μαζική αποστολή email στο Mega (αν και ελπίζω ότι κάποιος θα το κάνει) και να μην ευαισθητοποιήσω τους αναγνώστες γι’ αυτό το τρίβιαλ αλλά συναρπαστικό ζήτημα. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε την σημερινή καθημερινότητα των ηρώων της πιο καλτ σειράς του καναλιού...
20 χρόνια μετά -και από τη στιγμή που ζει και ο Δαλιανίδης και οι περισσότεροι πρωταγωνιστές- το Ρετιρέ πρέπει να επιστρέψει. Κι ακόμα κι αν δεν ξεκινάω τη σταυροφορία που σκεφτόμουν (κι η λογική έχει τα όριά της στο κάτω-κάτω) ελπίζω ότι Α) το Mega θα το σκεφτεί και θα το κάνει από μόνο του ή ότι Β) κάποιος απ’ το Mega με διαβάζει και θα κάνει την ευχή μου πραγματικότητα.

7) Αν μιλήσουμε για σύγχρονους έλληνες trash τραγουδοποιούς (και γιατί να μη μιλήσουμε;) θα πρέπει να πω πως ξεχωρίζω την Εύη Κρανιδέλη. Γράφει μόνη της τα τραγούδια της, κάνει και τις παραγωγές, αλλά ταυτόχρονα δίνει και έτοιμα σουξέ σε άλλους (όπως το δικό της «Μ’ αρέσει το Σεξ, πειράζει;» που έγραψε για την Έλενα Βέντη.) Τα κομμάτια της, pop και πιασάρικα, σουρεαλιστικά και ανάλαφρα ακούγονται καλύτερα όταν τα ερμηνεύει η ίδια.


Έχει ένα χαμογελαστό, γλαρωμένο βλέμμα, έναν αβίαστο τρόπο τραγουδιού που αν δε μιλούσαμε για το χειρότερο trash της χώρας θα το συνέκρινα με την αέρινη τραγουδιστική ευκολία της Αρλέτας. Ειδικά όταν τραγουδάει, με χαρακτηριστικό μπλαζέ και συγκαταβατικά καλοσυνάτο ύφος το (παραπάνω) υπέροχα κιτς τραγούδι της «Yes baby Σοκολάτα Φυσικά».

8) Η πιο πετυχημένη περιγραφή της 'Κυριακής στο Χωριό', της εκπομπής της ΕΤ3 με τα κατασκευασμένα γλέντια, τις τοπικές φορεσιές και τους τόνους «παραδοσιακού φαγητού» ανήκει στον Στ. Τσιτσόπουλο: «Λες και το μόνο που έχει να δώσει η ελληνική ύπαιθρος είναι γεύσεις και νιοι με νιες ζωσμένοι με φουστανέλες και καραγκούνικα dress code και δήμαρχοι ή πρόεδροι πολιτιστικών συλλόγων και τιμημένοι ακρίτες. Oύτε ένας στο χωριό που να ακούει ροκ ή ηλεκτρόνικα. Oύτε ένας που να γράφει κάτι ή να ζωγραφίζει κάτι άλλο πέρα από ναΐφ ποταμάκια, κάμπους, βουνά, ραχούλες. Mόνο πίτες και κλαρίνα. Σχεδόν σαν γκεμπελική προπαγάνδα για τα κάλλη της περιφέρειας, ναΐφ πίξελ προγραμματισμένα να επουλώσουν τις πληγές από το βιασμό της μαθήτριας στο σχολείο της Aμαρύνθου, το ξεκλήρισμα των πέντε κυνηγών από τον κτηνοτρόφο στο Aγρίνιο, το μαύρο πέπλο που καλύπτει την εξαφάνιση του μικρού Άλεξ. Σαν τα landscapes που διαλέγει η Mάρνη Xατζηεμμανουήλ να είναι αγνοί, άσπιλοι και αμόλυντοι [σχεδόν κιτς!] παράδεισοι».


(από την έκθεση) Σταθμός ΟΣΕ Θεσνίκης

9) BITS & PIECES (Τελικά πιο πολύ με βολεύει εδώ, παρά στο twitter!)

ΣΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Kitsch! /// Το καλύτερο φετινό αμερικάνικο ριάλιτι με drag queens, δια στόματος ‘Α,Μπα?’ /// η Πολυξένη και ο παπαγάλος που δε λέει να το βουλώσει ποτέ /// O Μητροπολίτης Καλαβρύτων τσατίστηκε με χιουμοριστικό κείμενο της Έλενας Ακρίτα. Και μάλλον το πήρε λίγο στα σοβαρά! /// Abba duo Benny Andersson and Bjorn Ulvaeus have unveiled their first new pop songs for more than 15 years. /// trash flashback: 3,2,1 Αντέννα! /// Το δελτίο τύπου για τη συναυλία Πλιάτσικα –Sinead O’ Connor σχολιασμένο απ’ τον Gsus. /// this is [not] the end. Ένα εξαιρετικό κείμενο του M.Hulot για την Έφη Θώδη. /// Yποψηφιότητα για χειρότερο φότοσοπ (που δεν είναι εξώφυλλο) /// www.paintmyalbum.net /// TO ΠΙΟ ΚΙΤΣ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (μέρος ένα και δύο)

10) Γράφει η Λώρη Κέζα: «Oι ιπποπόταμοι είναι χαριτωμένα ζώα, οπότε δεν είμαστε σίγουροι αν το ΚΚΕ ήθελε να προσβάλει τον κ. Θόδωρο Πάγκαλο όταν τον προέτρεπε να αναζητήσει πρότυπο στα παχύδερμα. Είμαστε όμως σίγουροι ότι υπήρχε μεγάλος θυμός όταν καλούσε διασημότητες να τον καταδικάσουν σε αφιέρωμα με τίτλο «Κουρελαρία Πάγκαλου», με κείμενα από καλλιτέχνες όπως η τραγουδίστρια Σούλα Βαζούρα και ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας.»
Αυτό είναι όντως κιτς αλλά κυρίως είναι συγκινητικό.
[το λινκ στο όνομα του Μπιμπίλα ανοίγει μια -μάλλον ακραία- τρας έκπληξη]

11) Όπως κάθε χρόνο είδαμε με τον Γιώργο στο YouTube όλα τα βίντεοκλιπ της Eurovision (με τη σωστή σειρά εμφάνισής τους στους ημιτελικούς που ξεκινούν αύριο). Ανοίξαμε ένα μπουκάλι κρασί και τα βαθμολογήσαμε. Το Νο1 μας ήταν της Τουρκίας, μετά ο Σάκης, η Εσθονία, η Σουηδία, η Νορβηγία. Το πιο πολύ ενδιαφέρον όμως είχαν τα χειρότερα βίντεο κλιπ. Θα ήθελα να παρουσιάσω δύο απ’ αυτά.


Σας ικετεύω να δείτε αυτό της Μολδαβίας. Η Μολδαβία μέχρι και πριν λίγο καιρό δεν έβαζε καθόλου χρήματα στο διαγωνισμό, νομίζω μια αντιπρόσωπός της (που κουβαλούσε τη βαλίτσα της στη σκηνή) είχε βάλει απ’ την τσέπη της για να πάει στον διαγωνισμό. Δεν μοιάζουν να έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Το βίντεοκλιπ της φετινής συμμετοχής δεν είναι μόνο τριάντα χρόνια πίσω από κάθε άποψη, δεν είναι μόνο απίστευτα φολκλόρ και κιτς, είναι ταυτόχρονα και μια εξωφρενική ένοχη κακόγουστη απόλαυση. [Αν δεν είχα τόσα σημαντικότερα πράγματα να κάνω (αν βέβαια υποθέσουμε ότι έχω!), εκτός απ' την καμπάνια για τα νέα εορταστικά επεισόδια του Ρετιρέ, θα ξεκινούσα και καμπάνια υπέρ της Μολδαβίας...]

*Κι ένα μπόνους

Κι αυτό της Αλβανίας αξίζει πολύ. Ξεκινάει συμβατικά, με την μικρομέγαλη τραγουδίστρια να περπατάει στο χιόνι, στο ρεφρέν όμως (και καθώς το τραγούδι εξελίσσεται σε ξεδιάντροπο ‘80ς ιταλοντίσκο!) ο σκηνοθέτης τα δίνει όλα. Οπτικά εφέ της δεκάρας, σκηνικά τύπου New Channel, ποτ πουρί από αταίριαστες μεταξύ τους εικόνες, και αρκετές αλλαγές ρούχων. Και όπως σχολίασε ο Γ. για τα ρούχα της: «Όλα είναι πολύ χάλια… Και φοράει και τόσα πολλά!...»

*και φέτος, το αντίδοτο της Eurovision, είναι η εναλλακτική eurovision που διοργανώνει στο blog του ο Winter Academy. Ακούστε και ψηφίστε εδώ: alt.eurovision 2009!


ΥΓ. Οι Ladytron στην Θεσνίκη, την Παρασκευή στο Principal! (Και την προηγούμενη μέρα στο Fuzz της Αθήνας)
Ένα απ’ τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια τους (απ’ τον πρώτο τους δίσκο 604), σε ένα απίθανο βίντεοκλιπ με εικόνες ενός φιλμ προπαγάνδας που σκοπό είχε να τρομάξει τους νέους για να μην ψωνίζουν (!)
Paco!

---------------------------------------------------------------------

!οταββάσ οτ ηκίν ητ εμ

.

.

Έντεκα της Δευτέρας [at last i am born]

AT LAST I AM BORN!


1) Πριν από τρία χρόνια (στις 3 Μαϊου 2006) γιόρτασα τα γενέθλιά μου πηγαίνοντας στο λούνα παρκ. Γυρνώντας χαρούμενος, και κάπως ξεθεωμένος το βράδυ σπίτι, δημιούργησα το Enteka, το μπλογκ μου.

Πέρσι είχα γιορτάσει τα γενέθλια του μπλογκ με ένα εορταστικό αφιέρωμα. Γέλασα λίγο όταν είδα πως πάνω-πάνω έγραφα ως (προσωπική, για τον εαυτό μου) ευχή: "Η βασική μου ελπίδα για φέτος είναι να διαχειριστώ κάπως το όποιο άγχος και να μην το αποθηκεύω ψυχοσωματικά." What a (strange) difference a year made!

Κάθε χρόνο στα γενέθλιά μου σκέφτομαι ότι μεγάλωσα - και έγινα καλύτερος, ελπίζω, και πιο χαρούμενος - αλλά θυμάμαι έντονα και τη μέρα που ξεκίνησα το μπλογκ. Το αναψοκοκκίνισμα, τη ντροπή, τη χαρά, τη δημιουργικότητα. Κυρίως όμως θυμάμαι τα όνειρα που είχα για το enteka εκείνη τη μέρα γενεθλίων μου, όταν πάτησα το πρώτο 'publish'.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν πραγματοποιήθηκαν.
.



2) Λοιπόν, το πιο κουφό που διάβασα για τη γρίπη των χοίρων (aka Νέα Γρίπη) το διάβασα στο BBC: 'Διάσημη ποπ τραγουδίστρια εξετάζεται για τη γρίπη των χοίρων' ήταν ο τίτλος της είδησης. Το άνοιξα αμέσως για να δω ποια ήταν. Επρόκειτο για την, άγνωστή μου μέχρι τότε, τραγουδίστρια του ποπ συγκροτήματος N-Dubz - συγκρότημα το οποίο κατά σύμπτωση είναι στο Νο1 της Αγγλίας αυτή τη στιγμή. Το ενδιαφέρον όμως ήταν αυτό:

Singer Tulisa Contostavlos, from pop band N-Dubz, is being tested for swine flu after falling ill on board a flight to Greece, her manager has confirmed.
The 20-year-old from north London was taken to hospital in Athens.
Miss Contostavlos has undergone tests to determine if she has the virus, which has now been confirmed in 15 cases in the UK.



The three-piece, which includes Miss Contostavlos's 21-year old cousin Dino 'Dappy' Contostavlos and their childhood friend Richard Rawson, 22, have enjoyed huge success this year.
[...]

Τελικά τώρα διάβασα πως όντως πάσχει από τη γρίπη, και είναι απομονωμένη σε ένα νοσοκομείο στην Πεντέλη.
Να ευχηθούμε περαστικά. [Να κι ένα τραγούδι τους.]

3) Το σκέφτηκαν οι διοργανωτές όταν έκλεισαν στην ίδια σκηνή, την ίδια μέρα, Scorpions και Βασίλη Παπακωνσταντίνου ότι υπάρχει ορατός κίνδυνος να ξυπνήσουν τα στοιχεία της φύσης από την υπερβολική έκλυση RAWK ενέργειας; #

4) Η ιστορία ενός βίντεο κλιπ:

To Κάγκελα Παντού είναι το πρώτο Video Clip εταιρικής παραγωγής στην Ελλάδα από την EMI κατόπιν παραγγελίας του Διονύση Σαββόπουλου για την πρώτη εκπομπή της τηλεοπτικής σειράς "Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι".
Κόπηκε από τον Σαββόπουλο.
Το έμαθε ο Μάνος Χατζιδάκις και το συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα του Σείριου στο ZOOM της Πλάκας.
Μετά από αυτό ο Σαββόπουλος το πρόβαλε τελικά στην εκπομπή του .
[είναι ένα απίστευτο, παρανοϊκό, πανέξυπνο βίντεοκλιπ]



5) Όσο πιο πολύ βλέπω Λαζόπουλο τόσο πιο πολύ μου έρχεται η επιθυμία να ψηφίσω Γιώργο Παπανδρέου. Είναι μια κουφή επιθυμία που δεν έχω σε καμία άλλη στιγμή της εβδομάδας μου - εκτός απ' όταν παίζει το Αλ Τσαντίρι. Δε ξέρω αν μόνο εγώ το βλέπω έτσι: στη λύσσα του να απαξιώσει τον Παπανδρέου (και να προστατέψει τον Καραμανλή) ο Λαζόπουλος τον κάνει, τελικά, εξαιρετικά συμπαθή...

6) Ο Καβάφης σύχναζε στην κακόφημη πλευρά της πόλης με την ίδια ευκολία που ανέσυρε από την ελληνιστική αρχαιότητα τους μικρούς, αποτυχημένους, περιθωριακούς ήρωές του, εκείνους που η επίσημη ιστοριογραφία προσπέρασε για να δοξάσει τους μεγάλους νικητές. Δεν εξέδιδε ποτέ τα ποιήματά του, τα μοίραζε ο ίδιος στον κύκλο του, καθώς δεν άντεχε την εικόνα των «απούλητων αντιτύπων που γεμίζουν σκόνη στα βιβλιοπωλεία δίνοντας χαρά στους εχθρούς του». [!!!]
[Με μια νέα αγγλική μετάφραση ποιημάτων του από τον Αμερικανό κριτικό και συγγραφέα Ντάνιελ Μέντελσον, ο Καβάφης ξαναχαμογελά από το περιθώριο του 20ού αιώνα]

7) Η πρώτη κυρία του Καμερούν κλέβει την παράσταση!
(το έβαλα ως λινκ απ’ το μπλογκ του cobden και την προηγούμενη βδομάδα, αλλά δεν κρατιέμαι να μη βάλω και φωτογραφίες).


.

.

κι άλλο

8) O Στέφανος Κασιμάτης (πρώην Πανδώρα) πάνω από την Ελένη Μπίστικα στην Καθημερινή! [uh-oh...] To πιο ενδιαφέρον στο όλο θέμα είναι το λινκ που δίνει το MediaBlog όπου υπάρχουν οι τηλεοπτικές εκπομπές του Κασιμάτη στον τότε Σκάι. Σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξή του με τον 70χρονο σήμερα Νίκο Δήμου που γυρίστηκε το 1993 (και υπάρχει εδώ) ο Δήμου λέει:
"Όσο περνάν τα χρόνια γίνομαι και λιγότερο συνετός... Ήμουν ένας πολύ συντηρητικός 20ης, ένας λιγότερο συντηρητικός 30ης... τώρα είμαι ένας αρκετά τολμηρός πενηντάρης... νομίζω ότι στα 60 μου θα προσχωρήσω στη 17 Νοέμβρη."
"Και στα 70 σας", λέει ο Κασιμάτης, "θα είστε εντελώς ξεμωραμένος".
"Ακριβώς..."

9)
Για τα γενέθλιά μου θέλω ένα σκαντζοχοιράκι (που να μη μεγαλώνει ποτέ!)
[+ εδώ.]

10) BITS & PIECES: Aν και αυτή τη βδομάδα δεν καταφέρω να δω το Synecdoche, New York θα σκάσω. Έχουν περάσει μήνες από την τελευταία ταινία που ανυπομονούσα να δω στο σινεμά (δε θυμάμαι καν ποια μπορεί να ήταν). /// παρανοϊκά παρκαρίσματα /// Μια κρυστάλλινη σπηλιά έργο τέχνης. Υποψήφια για το βραβείο Τέρνερ. /// μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Aρλέτας /// Με εξαιρετικό ηχητικό υλικό: Ο Γιάννης Ρίτσος,στιχουργός σε “ελαφρά” τραγούδια του ‘60 /// Re:Launch, ένα μπλογκ αριστούργημα. /// υπέροχη λάιβ εκτέλεση από τα παλιά: Morrissey - Jack the Ripper /// (spyros_vj) Here's a bit different, image-based dictionary http://thevisualdictionary.net/ /// (φιλοζωϊκή απόλαυση, μέσω του blog του Moby) /// συνέντευξη του ερρίκου λίτση /// ένα -καταπληκτικό!- αφιέρωμα στο βίντεοκλιπ Teardrop των Massive Attack. /// ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ ΡΕΜΙΞ /// έντεκα (τραγούδια που γράφτηκαν για το λονδίνο) /// Παρακαλείται ο Άρης Καραμπεάζης να γράψει κριτική για το νέο δίσκο των Pet Shop Boys. [εδώ είναι οι κριτικές του στο Mic για τους τρεις προηγούμενούς τους.]


***Απ' αυτή την εβδομάδα, στο Twitter.
Follow -> Bits & Pieces: εδώ.

11) Υπάρχει αυτή η εκπομπή του MTV που λέγεται My Sweet Sixteen και δείχνει τα πάρτι γενεθλίων κακομαθημένων 16χρονων πλουσιόπαιδων. Σ’ ένα επεισόδιο τις προάλλες πρωταγωνίστρια ήταν η 16χρονη κόρη… του Easy E!

[Easy E = θρυλικός ράπερ που μαζί με τον Dr. Dre και τον Ice Cube έφτιαξε τους N.W.A., και αργότερα έκανε σόλο επιτυχία, μέχρι το θάνατό του από aids το 1995]

Και τώρα η κόρη του, που όταν αυτός πέθανε ήταν περίπου τεσσάρων, γάβγιζε αριστερά και δεξιά διαταγές ζητώντας περισσότερα διαμάντια στη διακόσμηση του πάρτι, απαιτώντας το ακριβότερο αυτοκίνητο για δώρο γενεθλίων, περιφέροντας τον ψωνισμένο εαυτό της με ύφος χιλίων καρδιναλίων.

«Θέλω όσο περισσότερο bling γίνεται», είπε. «Αν ζούσε ο μπαμπάς μου θα χαιρόταν που θα κάνω το πάρτι μου μες τη χλιδή και την πολυτέλεια. Θα ήταν πολύ περήφανος για μένα!» (Το χειρότερο είναι ότι μάλλον έχει δίκιο.)

Δυστυχώς δεν είδα το επεισόδιο μέχρι το τέλος γιατί θέλαμε να συνδέσουμε το wii που μόλις είχαμε αγοράσει και να το παίξουμε για χίλιες ώρες, μέχρι να πιαστούμε τελείως – πράγμα που τελικά έγινε.
ΥΓ. Θέλω να πιστεύω πως, τελικά, το My Sweet Thirty-One μου ήταν καλύτερο απ’ το My Sweet Sixteen του κοριτσιού…

(Αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι απ’ τον Easy E, το It’s on.)

------------------------------------------------------


!nrob ma i tsal ta
.
.