Έντεκα της Δευτέρας [μήπως?]

1) Αρχίζει η μεγάλη Διεθνής Έκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη στη Δ.Ε.Θ. Κάθε χρόνο γράφω εδώ για τις επισκέψεις μου εκεί: τέλειες παρουσιάσεις, γνωριμίες με συγγραφείς, ταινίες, τα Μούμιν και τα δώρα της Φινλανδής αντιπροσώπου, ένας παλιός συμμαθητής που δούλευε πλέον στις εκδόσεις Οξύ, γιγάντια κοτόπουλα, η Βέφα Αλεξιάδου με απίθανο φωτισμό, η Σώτη, ο Χριστιανόπουλος, τα χοτ ντογκ. Όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια...

2) ...γιατί φέτος ανάμεσα στα διάφορα που ετοιμάζονται κάτι θα έχει αλλάξει και για μένα: θα είμαι 'συγγραφέας'. Και καλώς ή κακώς, ως τέτοιος θα πάω στη Διεθνή Έκθεση. Για να κανονίσω σχετικά με τις μεταφράσεις των βιβλίων, να συμφωνήσω για την εικονογράφηση των τριών που έπονται, να προτείνω μια συνεργασία με μια μκο, να συζητήσω για τις επόμενες εκδοτικές κινήσεις. Αλλά και να παρουσιάσω το Σάββατο το βιβλίο μου (και να υπογράψω σε παιδιά που θα το πάρουν). Kαι την Κυριακή να μιλήσω σε μια εκδήλωση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για τον Αντώνη Σαμαράκη, όπου ομιλητές θα είναι ο Σεραφείμ Φυντανίδης και… εεε... εγώ. Δεν θα παραπονεθώ φυσικά, αλλά ο βασικός λόγος που έγινα συγγραφέας ήταν για να παραμείνω αντικοινωνικός στο σπιτάκι μου – και να ‘χω και καλή δικαιολογία... Είναι σουρεαλιστικά όλα αυτά, what a difference a year made, από εκεί που ήμουν ένας απλός ευτυχής αναγνώστης τώρα πρέπει να προετοιμαστώ για μια συμπυκνωμένη δόση κοινωνικότητας. Ευτυχώς ψιλοσυνήθισα. «Δεν έγινες απλά συγγραφέας», μου είπε μια φίλη, «έγινες άνθρωπος». [Θα πρέπει να διαφωνήσω!]


3) Ο gsus, πριν καν τον τελικό της Eurovision, έγραψε τις πιθανές δικαιολογίες για την ήττα μας. Τελικά πήγαμε πολύ καλά∙ παρ’ όλα αυτά εδώ είναι οι… «20 δικαιολογίες γιατί χάσαμε στο Βελιγράδι». [Αφιερωμένο στην Κατερίνα (που έδωσε 1.5 ευρώ για να ψηφίσει την Τουρκία και, σκανδαλωδώς, μάλλον ήταν η μόνη!) το καλό βίντεο-κλιπ του τουρκικού τραγουδιού, που έχει και μια ανατροπή στο τέλος…]


4) (Not so) blind item: Δύο νέα σάιτ δημιουργήθηκαν. Το ένα είναι ενός μεγαλοδημοσιογράφου που όλη μέρα είναι στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, που η φωνή του και οι αποκαλύψεις του ακούγονται όλη την ώρα, θέλεις δε θέλεις. Το άλλο είναι ενός εξαιρετικού δημοσιογράφου τις εκπομπές του οποίου προσπάθησαν να λογοκρίνουν, και που τον διώχνουν, ουσιαστικά, από την κρατική τηλεόραση. Ποιο απ' τα δύο σάιτ δημιουργήθηκε άραγε λόγω ουσιαστικής και πραγματικής ανάγκης;

5) «Το ΚΙSS!» Στα παραλειπόμενα της κυριακάτικης συναυλίας των Kiss, ένα αριστουργηματικό flyer που διαβάζεται απνευστί και μας θυμίζει όμορφες στιγμές της δεκαετίας του '80 με σουρεάλ διαλόγους με τον καθηγητή του μαθήματος των θρησκευτικών. Κράζει τη ροκ μουσική του σατανά, σαν εφημερίδα τοίχου των Εξαρχείων. Απολαυστικό!


6) Bits & Pieces: Η τηλεοπτική συνέντευξη της Κικής Δημουλά στο «Η Ζωή είναι Αλλού» ολόκληρη εδώ. /// Στη νέα Παράλλαξη: ένα editorial, απ’ αυτά που μ’ αρέσουν. /// Γκέι χαρακτήρες στην ελληνική τηλεόραση, από το νέο 10%. /// STOP THE PRESS: Πάρτι του περιοδικού Muzine στη Θεσσαλονίκη. Παρασκευή 30 Μαϊου, ώρα 10:30μμ, Καφέ Νίκης 35! /// Ο Βάιος Μαχμουντές στην Kylie! [+ what do I have to do!] /// Φτιάξτε το δικό σας ψυχεδελικό πόστερ για συναυλία. /// Απίστευτα πράγματα. τα μικρόφωνα του Σουφλιά σε συνέντευξη τύπου έχει παραμείνει ανοιχτό κι εμείς ακούμε... /// Συνέντευξη της 30χρονης ηθοποιού Ευαγγελίας Ράντου που ενσαρκώνει τη Μήδεια στη νέα παράσταση του Δ. Παπαϊωάννου /// «Όποιος κύριος διευθυντής της ΕΡΤ θέλει να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ας φύγει και ας πάει στο EXTRA Channel ή στο Κανάλι 27 ή στο Κανάλι 29.» (Αλαβάνος για Παναγόπουλο).


7) Δελτίο τύπου: Οι εκδόσεις Βιβλιόραμα παρουσιάζουν τη β' έκδοση του βιβλίου "στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια" των Μαρία Ρεπούση, Χαρά Ανδρεάδου, Άρη Πουταχίδη και Αρμόδιου Τσιβά, την Τετάρτη 28 Μαϊου, στις 19:00 μ.μ. στην αίθουσα τελετών του παλαιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Θα μιλήσουν οι: Ρένα Μόλχο, ιστορικός, Γιάννης Μπουτάρης, δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Γρηγόρης Πασχαλίδης, αναπληρωτής καθηγητής ΑΠΘ, Γιάννης Τζήκας, εκπαιδευτικός, Δέσποινα Ζδούκου, εκπαιδευτικός, μέλος της Ομάδας Γυναικών Θεσσαλονίκης, Ελένη Χοντολίδου, επίκουρη καθηγήτρια ΑΠΘ. Τη συζήτηση συντονίζει ο δημοσιογράφος Κλέαρχος Τσαουσίδης.

8) "Κυριακή στο Χωριό", εκπομπή της Ετ3 με γλέντια -και μεγάλο κοστολόγιο που το πληρώνει το εκάστοτε χωριό για διαφήμιση. Ανάλαφρη στα όρια του τρας (κι εμένα μ' αρέσουν αυτά) αλλά τόσο συντηρητικά ψεύτικη… Κάθε Κυριακή σε κάθε χωριό όλα είναι ίδια: όλοι στην πλατεία, κατασκευασμένη νοσταλγία, ωραία έθιμα μόνο για τις κάμερες, βεβιασμένο γλέντι, η τέλεια οικογενειακή ατμόσφαιρα. Το πραγματικό ριάλιτι θα άρχιζε όταν τα σκηνοθετημένα «παραδοσιακά γλέντια» τελείωναν… Χτες διάβασα κι ένα φοβερό περιστατικό που αναφέρει η Ντέπυ Γκολεμά: “Σε κάποιο χωριό της Β. Χαλκιδικής είχαν ετοιμαστεί για το πανηγύρι (της εκπομπής), αλλά η μοίρα το έφερε έτσι και την προηγούμενη νύχτα πέθανε ένας κάτοικος του χωριού, προφανώς μεγάλης ηλικίας…Η κηδεία έγινε άρον-άρον, μες στο άγριο χάραμα, γιατί όλος ο κόσμος ήταν καλεσμένος στα γυρίσματα της εκπομπής «Κυριακή στο χωριό», με νταούλια και βιολιά και κανείς, ούτε καν ο παπάς, δεν ήθελε να χάσει το γύρισμα...”


9) From the blogs: [όλες οι εικόνες του κυρίως ποστ είναι από το http://winterculture.blogspot.com/] /// ένας χρόνος και δεν υπάρχουν πολλά για να πεις http://fakellaki.blogspot.com/ /// greek trans: Μια ελληνίδα τρανσέξουαλ, η Στάσα είναι λίγο geek και σπουδάζει στην Αγγλία. Έχει ένα εξαιρετικά ειλικρινές και -σχεδόν- σπουδαίο μπλογκ. Ένα πρόσφατο ποστ, μια πολύ δυνατή αληθινή ιστορία: Ο κύριος Εξάρχου /// Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για τη Μάτση Χατζηλαζάρου. /// Μια σημειολογική ανάλυση της περσόνας «Μιλτιάδης Πασχαλίδης» και της αφίσας για τις συναυλίες του. Από τον Νανάκο. [Βρήκα όμως και μια φωτο που σχεδόν χαμογελάει!] /// Διπλή ονομασία με ή χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό (λίστες, 10) /// άνοιξε και θα προκαλέσει: http://tatoulis.blogspot.com/ /// Δύο σ' ένα, ένα πραγματικά τέλειο βίντεακι με την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων (με διαφορετική μουσική) και μια σελίδα με τέλειες οπτικές εφαρμογές. εδώ ///

10) (Στα σχόλια των ποστ κρύβονται τα καλύτερα.)
Η Miss Piggy 'τραγουδάει' το Fuck the Pain Away της Peaches. Το καλύτερο βίντεο που είδα φέτος.

11) «Στους δρόμους της Θεσσαλονίκης κυκλοφορεί με ένα μαρκαδόρο ο Μαστρο-Νίκος. Σε τοίχους μας αφήνει σημάδια για το σχήμα αυτών που θα έρθουν. Μόνο αυτός που θα τολμήσει να συνθέσει τα κομμάτια του παζλ θα αντικρύσει την μεγαλύτερη εικόνα» Προφητειες του Δρομου.


------------------------------------------------------


*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ!

Το t-shirt των Portishead

Στο νέο τεύχος του SOUL έγραψα κάτι για τους Portishead και το δίσκο τους, αλλά κυρίως για ένα t-shirt που ήταν το αγαπημένο μου για πολλά χρόνια και είχε λιώσει πάνω μου. Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από το άρθρο.


(1998, το t-shirt στην εστία του Wood Green)

Ένα βράδυ πριν από 10 χρόνια βγαίνοντας από το Brixton Academy αγόρασα μια μαύρη μακρυμάνικη (που γινόταν και κοντομάνικη) μπλούζα των Portishead. Από μπροστά είχε ένα μεγάλο P κι από πίσω έγραφε τις ημερομηνίες της περιοδείας που έμελλε να ήταν η τελευταία τους για τα επόμενα δέκα χρόνια. Η συναυλία εκείνο το βράδυ ήταν τελεία. [......]

Δεν ξέρω και πολλά για την τύχη του γκρουπ την επόμενη δεκαετία. Κάθε τόσο έγραφαν τραγούδια, υποτίθεται ηχογραφούσαν συνέχεια, ο δίσκος ανακοινώθηκε γύρω στις 10 φορές...

Αντίθετα, ξέρω πολλά για την τύχη εκείνης της μαύρης μακρυμάνικης μπλούζας με το τεράστιο P. Έγινε το αγαπημένο μου ρούχο – σχεδόν σε κάθε παλιά φωτογραφία ήμουν μ’ αυτή τη μπλούζα. Τη φορούσα όταν αποφοίτησα, όταν γύρισα μετά από χρόνια στην Ελλάδα, όταν πήγα στη συναυλία της Μαντόνα, τη μέρα που μπήκα στο στρατόπεδο, το βράδυ που γνώρισα το Μεγάλο Έρωτα, όταν έπιασα την πρώτη μου δουλειά… Δεν είναι περίεργο που καταστράφηκε και γέμισε τρύπες. Πριν από κάποια χρόνια αποδέχτηκα τη μοίρα της και σταμάτησα να την φοράω. Τη σήκωσα κάπου ως ενθύμιο, χάθηκε σ’ ένα ντουλάπι και την ξέχασα, όπως -σ’ ένα βαθμό- ξέχασα και τους Portishead.

Τελικά, και μετά από πολλές αναβολές, οι Portishead επέστρεψαν. [......] Βρήκα το δίσκο καναδυό μήνες πριν βγει -μ’ έναν όχι δικαστικώς ορθό τρόπο- τον έκαψα σε cd και τον κράτησα για κάποιο ταξίδι, όταν οδηγούσα. Ένα Σαββατοκύριακο πήγαμε σε φίλους στην Ακτή Μηκύβερνα στη Χαλκιδική και ξεκινώντας να οδηγώ πάτησα το πλέι. Και ξαφνικά οι Portishead με μάγεψαν ξανά. Τη στιγμή που φτάναμε το cd τελείωσε. Γυρνώντας την επομένη το ξανακούσαμε και το δευτερόλεπτο που φτάσαμε σπίτι το -εξαιρετικό- cd είχε πάλι ολοκληρωθεί (επιβεβαιώνοντας το αξίωμα που λέει ότι το Third κρατάει ακριβώς όσο η διαδρομή Αρετσού- Μηκύβερνα).

Τις προάλλες έγινε κάτι κουφό. Ήμουν στο πατρικό μου πετώντας παλιά ρούχα από μια άχρηστη ντουλάπα και βρήκα την μπλούζα με το P, που είχα παρατήσει όταν καταστράφηκε και χιλιοτρυπήθηκε. Λοιπόν, ήταν φτιαγμένη και ραμμένη, σαν καινούρια! Δεν μπόρεσα να μάθω ποιος την έφτιαξε – και κυρίως πότε, ήταν όμως γεγονός: η αγαπημένη μου μπλούζα, που τη θεωρούσα χαμένη υπόθεση και πίστευα πως ποτέ δεν θα την ξαναχαιρόμουν είχε επιστρέψει με τρόπο ανέλπιστο και τελείως απροσδόκητο. Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για την αγαπημένη μου μπάντα.



(1999, το t-shirt στο Lux με τους Gilbert & George)


ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ
.

Έντεκα (Hillary Please Stop)

[οι έντεκα σημερινές εικόνες είναι από το site www.hillarypleasestop.com και έχουν σταλεί από ευφάνταστους πολίτες που ζητούν ακριβώς αυτό]

Δεν αντιπαθώ την Χίλαρι Κλίντον. Αντίθετα, έβλεπα στο πρόσωπό της μια μεγάλη ελπίδα για την Αμερική και τον κόσμο. Γυναίκα, Δημοκρατική, σίγουρη νίκη, έλεος με τους Ρεπουμπλικανούς. Μειονεκτήματα είχε πολλά – με πρώτο και κύριο τη στάση της στο θέμα του Ιράκ. Αλλά μετά από 8 χρόνια Μπους στην παγκόσμια πολιτική σκηνή θα υποστήριζα και την Καλομοίρα.

Κάπου όμως τα πράγματα άλλαξαν. Εμφανίστηκε ένας άλλος, καλύτερος υποψήφιος. Που δε μασούσε τα λόγια του και δεν προσπαθούσε να ικανοποιήσει και τους συντηρητικούς και τους προοδευτικούς και τους θρησκόληπτους. Που δεν φοβόταν να πει αυτά που λέμε όλοι για τον πόλεμο του Ιράκ. Που θα συναντιόταν με άλλους ηγέτες για να τους κατευνάσει και να συζητήσει μαζί τους – αντί να τους εξαφανίσει απ’ το χάρτη. Που έδωσε έναν συγκλονιστικό λόγο για τα φυλετικά θέματα χώνοντάς τα και στους λευκούς και στους μαύρους με σκοπό να τους ενώσει. Που ήταν εξαιρετικά χαρισματικός και συμπαθής. Που, στο κάτω-κάτω ήταν αριστερόχειρας.

Ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν ο τέλειος υποψήφιος και από ποσοστά μικροσκοπικά άρχισε να κερδίζει ένα σωρό πολιτείες. Δημιούργησε ένα κύμα ενθουσιασμού, yes we can είπαν οι ψηφοφόροι, άρχισαν να του δίνουν λεφτά, υποστήριξη και ψήφους. Στα τέλη Φεβρουαρίου βγήκαν τα κομπιουτεράκια και το οριστικό αποτέλεσμα ήταν: αυτός είναι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών ό,τι και να γίνει. Νικούσε άνετα τον John McCain και θα είχε 8 μήνες μπροστά του για να επικεντρωθεί στις Προεδρικές Εκλογές (πράγμα που ήδη έκανε ο McCain έχοντας κερδίσει το χρίσμα).

Αλλά όχι! Η Χίλαρι συνεχίζει ακόμα και τώρα – και αφού υπάρχει ακόμα κόσμος που την ψηφίζει ποιος μπορεί να την κατηγορήσει;

Εγώ μπορώ! Γιατί με την εδώ και μήνες άσκοπη επιμονή της έχει καταφέρει να διασπάσει –μην πω καταστρέψει- το κόμμα των Δημοκρατικών ελαχιστοποιώντας τις (ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ πριν από μήνες) ελπίδες τους να εκλέξουν Πρόεδρο. Πόρωσε τους ψηφοφόρους της και τώρα σχεδόν οι μισοί λένε ότι θα ψηφίσουν McCain. Έκανε πόλεμο λάσπης στον Ομπάμα (ενώ αυτός σχεδόν την έγλυφε) μειώνοντάς τον, απαξιώνοντάς τον τελείως σε όλους του ψηφοφόρους.

Ενώ ήξερε ότι η ίδια δεν θα κέρδιζε έκανε τα πάντα για να τον απαξιώσει/απομυθοποιήσει. [Βούτυρο στο ψωμί των Ρεπουμπλικανών - δωρεάν δυσφήμηση.] Η καμπάνια της εκμεταλλεύτηκε το θέμα με τον πάστορα –καταστρέφοντας το προφίλ του Ομπάμα- και η ίδια κόντυνε τον ανθυποψήφιό της τόσο πολύ που, εξαιτίας της και μόνο, από κει που ο Ομπάμα φαινόταν πως φέρνει έναν αέρα αλλαγής τώρα μοιάζει ένας φοβισμένος, κοινός υποψήφιος.

Υπάρχει μια θεωρία: η Χίλαρι ήξερε (όπως όλοι μας) ότι δεν θα κερδίσει. Θέλει όμως να κάνει τον Ομπάμα να χάσει το Νοέμβριο. Γιατί; Μήπως επειδή στις επόμενες εκλογές θα έχει την ευκαιρία να ξαναείναι υποψήφια και πιστεύει ότι θα βγει επιτέλους Πρόεδρος; Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια και αν όλα αυτά τα κάνει συνειδητά ή αν απλώς είναι μια άπληστα φιλόδοξη πολιτικός που δεν ξέρει να χάνει – και τα δύο πάντως τα βρίσκω απαράδεκτα, και αχρείαστα.

Σήμερα είδα μια σελίδα που κόσμος στέλνει φωτογραφίες που έχει φτιάξει ζητώντας απ’ τη Χίλαρι να σταματήσει. Όχι τόσο να βγει απ’ την κούρσα (ποτέ δεν είναι αργά!), όσο να σταματήσει να καταστρέφει τις ελπίδες των προοδευτικών Αμερικανών (και πολιτών του κόσμου).

Σήμερα πάλι, μου ήρθε ένα email προωθημένο από πολύ κόσμο που έγραφε «Funny Hilary Photo». Ανοίγοντάς το είχε έναν άντρα μ’ ένα πλακάτ που έγραφε ότι «η Χίλαρι δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον άντρα της, κι έτσι δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει την Αμερική». Ήταν η μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου, ένα άνοστο αντρικό αστείο, [Δεν ήταν ο Μπιλ άρρωστος σεξομανής που προκάλεσε δυστυχία στην οικογένειά του! Η Χίλαρι έφταιγε που δεν τον ικανοποιούσε!], μια σεξιστική μαλακία που δικαιώνει εν μέρει τον αγώνα της Χίλαρι. Ευτυχώς αυτές οι φωνές ήταν ελάχιστες (και σαφώς λιγότερες απ' τις κρυπτο-ρατσιστικές συζητήσεις για το χρώμα του Ομπάμα).

Ήταν μια ιστορική ευκαιρία και μια ιστορική υποψηφιότητα. Η Χίλαρι έκανε ό,τι μπορούσε. Κέρδισε την πλειονότητα των ανδρών σε δεκάδες πολιτείες. Έδειξε πως μια γυναίκα μπορεί. Και μπορεί μια χαρά. Άνοιξε μια σημαντική πόρτα για όλες τις γυναίκες. Δεν πειράζει που δεν τα κατάφερε. Δεν υπάρχει λόγος όμως να τα καταστρέψει και όλα!

Ένα γνωστό Χολυγουντιανό κλισέ λέει: ‘Πώς ξέρεις ότι βλέπεις μια ταινία που διαδραματίζεται στο Μέλλον; Επειδή έχουν βάλει στο ρόλο του Προέδρου έναν μαύρο ή μια γυναίκα!’.

Ίσως το Μέλλον να συμβεί τώρα. Και η Χίλαρι Κλίντον, όσο και να το σαμποτάρει συνειδητά ή υποσυνείδητα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του. Δεν φταίει αυτή και τόσο, αλλά σε κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει. Η Χίλαρι δεν θα χάσει επειδή είναι γυναίκα. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

Έντεκα της Δευτέρας [the ride]

enjoy the ride - morcheeba
.
.
(διαβάζεται σε 6'...not)
.
1) Καλή βδομάδα! Υπάρχει ένα ελληνικό σάιτ που λέγεται «Πότε θα πεθάνεις» και λέει: Δίνοντας την ημερομηνία γεννήσεως σου...αν φυσικά δεν φοβάσαι, θα μάθεις πότε θα πεθάνεις!!!!!!!!!!!!!. Ευτυχώς δίνει σε όλους μας 80 με 90 χρόνια ζωής, εμένα ας πούμε μου είπε ότι θα πεθάνω στις 3/2/2062 και με χαροποίησε ιδιαίτερα. Μετά έβαλα την ημερομηνία γέννησης του Ρίβερ Φοίνιξ (που έχει πεθάνει απ’ το 1993) και έβγαλε 17/5/2054. Όσο για την Marilyn Monroe (νεκρή ήδη απ' το 1962) να πούμε πως αναμένεται να πεθάνει το 2015, σύντομα δηλαδή. Τέλος ο ποπ εικαστικός Robert Rauschenberg (που δεν τον έψαξα τυχαία) πρόκειται να πεθάνει του χρόνου, στις 16 Ιουλίου του 2009. [Το ‘Πότε θα Πεθάνεις’ είναι εδώ.]
.
2) Λοιπόν, ο ποπ εικαστικός που λέγαμε, ο Robert Rauschenberg, είχε το θράσος να πεθάνει την περασμένη βδομάδα -έναν ολόκληρο χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι έπρεπε! Είχε γίνει διάσημος το 1953 σβήνοντας ένα σχέδιο του De Kooning και φτιάνοντας έργα που συνδύαζαν διαφορετικά υλικά αλλά και σύγχρονες εικόνες που έκοβε από τις εφημερίδες. Καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’60 μαζί με τους υπόλοιπους pop artists όπως ήταν ο Jasper Johns (με τον οποίο υπήρξε ζευγάρι), ο Andy Warhol και ο Roy Lichtenstein. Το 1964 έγινε ο πρώτος Αμερικανός καλλιτέχνης που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στη Μπιενάλε της Βενετίας. Συνέχισε να δημιουργεί μέχρι το θάνατό του, στα 82 του χρόνια. Robert Rauschenberg R.I.P. [και ένα βίντεο-tribute με τη μουσική του Live for Tomorrow του Moby]
.
3) amnesty international - signatures
.
4) Bits & Pieces 1: Οι φετινοί υποψήφιοι για το βραβείο Turner (στη φωτογραφία έργο της Runa Islam, της καλλιτέχνιδας που θα ψήφιζα) ///Στο νέο τεύχος του ΣΙΝΕΜΑ, το Inland Empire σε DVD! /// Arxediamedia radio live κάθε Παρασκευή απόγευμα! /// Με αφορμή το Φεστιβάλ των Καννών: Έντεκα (Χρυσοί Φοίνικες απ' το παρελθόν) /// (από popbitch) Question: What's the difference between Jesus Christ and Silvio Berlusconi? Answer: Berlusconi has never been found guilty at a trial! /// Ο Πετρίδης, ο Ελεύθερος Τύπος και το Δελτίο του Σταρ το λένε καθαρά: στις 27 Σεπτεμβρίου η Μαντόνα στο Ολυμπιακό Στάδιο! /// Κυκλοφορεί στο ίντερνετ το νέο Π! (Εδώ) /// ελληνικό με misheard lyrics, το Κρασάκι του Τσου ///Από τον ‘Επενδυτή’: Πέντε ολόιδιες ολοσέλιδες διαφημιστικές καταχωρίσεις του υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης εντοπίστηκαν στο ίδιο φύλλο (24ης Απριλίου) στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Νέα Πορεία» του Κιλκίς, εκλογική περιφέρεια του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστα Κιλτίδη. [Πέντε ολόιδιες ολοσέλιδες διαφημίσεις στο ίδιο φύλλο!]
.
5) Μετά τον (δίκαιο) διασυρμό του, ο Σουφλιάς νοιάστηκε ξαφνικά για το περιβάλλον και πρότεινε διάφορα μέτρα. Καθυστερημένα νοιάστηκε, πρόχειρα και υποκριτικά, για να αποτινάξει τη σκόνη της ξεφτίλας του, για να αλλάξει δήθεν την ατζέντα, τουλάχιστον όμως νοιάστηκε - κι ο άγιος φοβέρα θέλει. [Επίσης: Έντεκα (λόγοι που οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν την καταψήφιση του Χωροταξικού)]
.
6) Καλοί φίλοι με κάλεσαν στο παιχνίδι με τα χειρόγραφα. Να λοιπόν ο δικός μου γραφικός χαρακτήρας από μια σελίδα παλιού ημερολογίου. Είχα ένα μεγάλου σχήματος σπιράλ τετράδιο γεμάτο μικροσκοπικά γράμματα για να μην μπορεί να το διαβάσει κανείς στο σχολείο. Το έγραφα στις ώρες μαθημάτων, τελειοποιώντας συνεχώς τα όλο και μικρότερα γράμματα. [Ιανουάριος 1996. Θέματα: έρωτες στο φροντιστήριο, το MTV Alternative, περιοδικά, αστείοι καθηγητές, πολιτικοί τσακωμοί και επικαιρότητα, «την Τρίτη το βράδυ ο μπαμπάς πήγε σε ματς και ήμουν μόνος στο σπίτι - είδα Μπέβερλι Χιλς και μετά Ενώπιος Ενωπίο του Χατζηνικολάου: είχε το Λιάνη και τον Σταθη Τσαγκαρουσιάνο σχετικά με το καινούριο 01 που έχει συνέντευξη της Λιάνη και γίνεται της πουτάνας. Μάλωνε ο Τσαγκ. με τον Κακαουνάκη που είπε το 01 πορνοπεριοδικό και με τον Κομίνη που το είπε περιθωριακό και με ιδιαιτερότητες», δυο-τρία όνειρα, αγχωμένα διαγωνίσματα, πολύ γέλιο με τον κολλητό μου Χ.Θ. (Για το http://autographcollectors.blogspot.com/) Δίνω τη σκυτάλη στην 'Α, Μπα?']
.
7) Bits & Pieces 2: 25 τίτλοι ..που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι εκδόσεις Μόντερν Τάιμς για βιβλία, αν ξέμεναν από έμπνευση, από τον Schottkey. [Μερικοί απ’ τους 25: Της χαρμολύπης μαραθιά / Νιο σε γνώρισα, σοφό μ’ αφήνεις.. / Άστρα στο μαβί της φόρεμα / Ένα ποτάμι από σάρκα.. /Πιότερο από ποτέ.. / Νεφέλη, ζεις για όσα έζησες /Δακρυσμένη Μαρμαρυγή /// Η κόρη της Olivia Newton John, που λέγεται Chloe, συμμετείχε σ’ ένα ριάλιτι τραγουδιού με παιδιά διασήμων. Ξεκαρδισμένοι τηλεθεατές περιέγραψαν το στυλ της ως ”Bjork Possessed By Satan!” [με την κακή έννοια]. Βίντεο εδώ κι εδώ. /// Το περίφημο ηχητικό απόσπασμα απ’ την εκπομπή του Howard Stern, όπου μοντάρισαν τη φωνή της Dolly Parton κάνοντάς την να λέει τα πιο σόκιν πράγματα (προκαλώντας την οργισμένη αντίδρασή της «Never in a blue million years would I have said such vulgar things») /// Η ένωση για τα δικαιώματα των πεζών, πραγματοποιεί εκδήλωση διαμαρτυρίας και ενημέρωσης του κοινού με θέμα «Πεζός σε απόγνωση», το Σάββατο 24 Μαϊου στην Πλατεία Αριστοτέλους και ώρα 12.00μ.μ. Θα προταθούν τρόποι δράσης για την αποφυγή ατυχημάτων των πεζών λόγω της υπερπληθώρας αυτοκινήτων και τραπεζοκαθισμάτων στα πεζοδρόμια. Θα ακολουθήσει μουσική εκδήλωση. Περισσότερα στο site: www.enosipezon.gr ///
.
8) Λοιπόν, είδαμε το Σ/Κ στο youtube όλα τα τραγούδια της Eurovision και τα βαθμολογήσαμε (αυστηρά, αφού σχεδόν όλα ήταν χάλια). Εκτός από της Καλομοίρας -που τελικά είναι όντως το πιο εμπορικό- τις ψηλότερες βαθμολογίες έδωσα σε: Γαλλία (Sebastian Tellier είναι αυτός! - εδώ), Βουλγαρία (ένα τύπου trance-reggae λίγο κλεμμένο απ’ το Out of Space των Prodigy - εδώ ) και Λετονία (κάτι catchy, με καραγκιόζηδες πειρατές – εδώ) Την καλύτερη όμως εναλλακτική Eurovision την κάνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Winter Academy στο blog του. Έχει τραγούδια από 17 ευρωπαϊκές χώρες, εννοείται χίλιες φορές καλύτερα απ’ της κανονικής και μπορεί κανείς να τα ακούσει και να ψηφίσει. Για να γίνω λίγο lifestyle θα το θέσω ως εξής: είναι το Απόλυτο Must της Eβδομάδας! Winter Academy’s alt.Eurovision 2008!!
.
9) Ο Σπυρος Α. Μοσχονας από την Καθημερινή για τους πανελίστες των δελτίων ειδήσων: Θα μπορούσαμε με εικόνες να περιγράψουμε αυτή τη μίμηση παθών στην οποία μετατρέπονται τα δελτία των οχτώ. Η τηλεοπτική σκηνοθεσία των διαλόγων επιβάλλει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στα πρόσωπα. Μπορεί να μας βοηθήσει η παιδική φαντασία, εκείνη η ξεχασμένη συνήθεια που μας ωθούσε ν' αναγνωρίζουμε με βεβαιότητα σε κάθε ανθρώπινη φιγούρα το σουλούπι και τα χαρακτηριστικά ενός ζώου. Να ένα μπουλντόγκ, ένας φύλακας της γνώμης που δείχνει τα δόντια του. Ας αντλήσουμε από την ποπ εικονολογία της εφηβείας. Ιδού ο παρουσιαστής-σελέμπριτι: έπειτα από κάθε εκπομπή ξαναγυρίζει με βήμα αργό και επίσημο στη βιτρίνα απ' όπου βγήκε, ως την επόμενη εμφάνιση, από τη γυάλα στο γυαλί. Αλλά και η λαϊκή εικονοποιία των τάξεων αποτελεί πηγή έμπνευσης: να ο ντόμπρος ο άνθρωπος, ο σταράτος, ο συνοδοιπόρος των ταπεινών. Χρήσιμη είναι και η εικονογραφία των παραμυθιών, αφού δεν απουσιάζουν οι άδολοι χωρικοί, οι ναρκισσευόμενες πριγκίπισσες, οι αφίλητοι βάτραχοι. [!!!]
.
10) Bits & Pieces 3: /// Έντεκα (Αθηναίοι μιλούν στη Lifo για τα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου) /// Τα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού Διαβάζω! /// Δε συμβαίνει συχνά αλλά όταν συμβάινει είναι υπέροχο. τις προάλλες πήγα σινεμά και ήμουν μόνος μου. δεν εννοώ ότι δεν πήγα με παρέα (που δεν πήγα) εννοώ ότι δεν υπήρχε καν άλλος θεατής στην αίθουσα. [Η ταινία ήταν το This Is England, και ότι και να πω είναι λίγο - την βρήκα εξαιρετική, πιο αληθινή κι απ' την αλήθεια.] /// Η Σώτη Τριανταφύλλου παίρνει συνέντευξη από τον Αλέξη Τσίπρα. /// Οι ενδόμυχες επιθυμίες της ιφιμέδειας... ///Πέρσι τέτοια εποχή στο Έντεκα της Δευτέρας: Διεθνής Έκθεση Βιβλίου [Φοβερή Σκηνή: Κοπέλα ενθουσιάζεται με βιβλίο και το δείχνει στο φίλο της. «Ααα, γίογκα!!!». Αλλά πλησιάζοντας πιο κοντά, απογοητευμένη: «Ααα… Γκόγια.»], Τσιπρόπουλος και blogme, ακρωτηριασμένοι στην Τσιμισκή, ο Τεν-Τεν και το acid, αντίο Jerry Falwel, Simpsons, Παπαθεμελής κ.α. [ΕΔΩ]
.
11) Στην έκθεση των πτυχιακών εργασιών των φοιτητών τής Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, γράφει η Γαλέρα, ξεχώρισε το έργο της Χαράς Κολαΐτη η οποία καυτηριάζοντας την (ενίοτε) εθνικιστικοπορνοσκυλέ κουλτούρα της ελληνικής μουσικής δημιούργησε μια περσόνα, τη λαϊκή-ποπ τραγουδίστρια Άννα Γούλα: "Οι κιτς αφίσες στο προαύλιο της Α.Σ.Κ.Τ., µε τις φωτογραφίες σέξι λαϊκής τραγουδίστριας σε ανάλογες πόζες, µας πληροφορούν: «Άννα Γούλα - Η πρέσβειρα του ξεφαντώµατος», στο κλαµπ Κωλοσέο. Ακολουθώντας τις αφίσες κατεβαίνουµε στον σκοτεινό υπόγειο χώρο τής Σχολής, όπου προβάλλονται σε video wall τα βιντεοκλίπ τής τραγουδίστριας. Η Χαρά Κολαΐτη είναι πολυτάλαντη νέα καλλιτέχνις, η οποία χρησιµοποιεί όλες τις γνώσεις και τα ταλέντα της (µαθήµατα χορού, τραγουδιού, σπουδές ζωγραφικής) σε ένα άρτια ενορχηστρωµένο «One Woman Show». Σκηνοθετεί, παίζει, τραγουδάει, σκηνογραφεί, γράφει τη µουσική και τους στίχους των τραγουδιών, και µε την πολύτιµη βοήθεια των φίλων της στήνει µια πολύ δυνατή παράσταση, προσεγµένη µέχρι την τελευταία λεπτοµέρεια. Ακόµα και στις αφίσες τής εν λόγω καµπάνιας έχουν δουλευτεί έξυπνα όλες οι λεπτοµέρειες. Το «παιδί τού µόχθου», όπως αυτοαποκαλείται η Άννα Γούλα στους στίχους των τραγουδιών της, ξεδιπλώνει τη ζωή της µέσα από τα βιντεοκλίπ. Γίνεται η λαοφιλής τραγουδίστρια µε τα στρας και τα ψηλά τακούνια της, αλλά πονάει την Ελλάδα, προσεύχεται γι’ αυτήν στην Παναγιά, τραγουδάει γι’ αυτήν µε ουίσκι και καπνό και µε φόντο πάντα το γαλάζιο και το λευκό τής πατρίδας κατεβαίνει µέχρι και στις εκλογές –«Vote for Anna»– χωρίς όµως ποτέ να ξεχνάει από πού ξεκίνησε."
.
Ελπίζω πως πήρε δέκα με τόνο στην πτυχιακή. Η σατανική παρωδία της, η λεπτομερής δημιουργία της περσόνας Άννα Γούλα [μέχρι και myspace και facebook τής έφτιαξε], οι πολιτικές διαφημίσεις αλλά Έφη Σαρρή, η φωνή στα live αλά Βανδή με ξεπερασμένα λουκ και καουμπόικα καπέλα, τα samples στο 'Είμαι Άρρωστη', όλα είναι εξαιρετικά. [Όλα τα απαραίτητα λινκς για τη δουλειά της βρίσκονται στο υπερπλήρες ποστ των arxediamedia.]

Αυτό που ξεχώρισα πάντως είναι το (υπερβολικό αλλά εύστοχο) βίντεο-κλιπ Γαλάζιο και Λευκό -για χίλιους δυο ελληνικούς λόγους.
-------------------------------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ


Αγαπημένα Όνειρα

Συνεχίζω το περιστασιακό αφιέρωμα στα όνειρα, με απώτερο σκοπό να διαφημίσω το νέο μου βιβλίο, τη Χώρα των Μαγικών Ονείρων, μέχρι να τη διαβάσουν όλοι οι αναγνώστες του enteka (ακόμα κι αυτοί που μπαίνουν τυχαία βρίσκοντας εδώ αυτά που ψάχνουν στο google συνήθως, δηλαδή «μπεζεντάκου γυμνή», «φοβίες με κλόουν» και «σταμάτης γαρδέλης playboy»).



Είχα διαβάσει στο περιοδικό ΔΥΟ ένα μεγάλο αφιέρωμα στα όνειρα και έλεγε ότι ήταν καλή ιδέα να γράφεις τα όνειρά σου σ’ ένα ημερολόγιο ονείρων – και για ψυχαναλυτικούς αλλά και για λοιπούς διασκεδαστικούς λόγους. Ξεκίνησα να το κάνω περιστασιακά στα 11 μου. Όταν θυμόμουν έντονα κάποιο όνειρο το σημείωνα αμέσως, είτε με λέξεις κλειδιά ή και ολόκληρο, βάζοντας και την ημερομηνία. Καθώς περνούσαν τα χρόνια το ‘ημερολόγιο ονείρων’ μου αποτελούνταν από σημειώσεις σε τετράδια, σκόρπια χαρτάκια και ένα word document. Είναι συναρπαστικό να ανατρέχω σ’ αυτά τα όνειρα. Για μένα είναι ίσως πιο ενδιαφέρον (και λέει και περισσότερα για τον εαυτό μου) από τα κανονικά ημερολόγιά μου, της πραγματικής ζωής.



Επίσης αποτελεί μια τεράστια δεξαμενή ιδεών. Πολλά κείμενα που έγραψα, πολλά διηγήματα, πολλά παραμύθια βασίστηκαν σε σελίδες και χαρτάκια αυτών των ημερολογίων. Αλλά και κάποια προπέρσινα ποστ στο enteka: Έντεκα (όνειρα της περιόδου 1988-1989) / Έντεκα (όνειρα της περιόδου 2002-2003) / Έντεκα (όνειρα με τη φιλική συμμετοχή διασημοτήτων).

Για να μη μιλήσω φυσικά για τη σειρά βιβλίων με τη Στέλλα και το Στέφανο, τα αδέρφια που ζουν σε μαγικούς κόσμους μέσω των ονείρων τους: κάθε φορά που κολλούσα έπιανα ένα παλιό μου όνειρο στην τύχη, και τότε η έμπνευση έτρεχε λες και είχα ανοίξει μια τεράστια κάνουλα.



Δεν μαζεύω όμως μόνο τα δικά μου όνειρα. Συλλέγω και των άλλων. Άλλες φορές τα ηχογραφώ στο αόρατο εγκεφαλικό μαγνητόφωνό μου κι άλλες φορές τα παρουσιάζω όπως σ’ αυτό το φιλμάκι. Κάνοντας παρουσιάσεις για τη Χώρα των Μαγικών Ονείρων μου άρεσε να ρωτάω τους ακροατές/θεατές για το δικό τους αγαπημένο όνειρο. Το τι άκουσα δεν λέγεται – κυρίως από μαθητές δημοτικού.

Από γκροτέσκα («είδα ότι σκότωνα εξήντα μπάτσους») μέχρι αναμενόμενα («είδα ότι το σχολείο μας κάηκε και κάηκαν και ο διευθυντής, οι δάσκαλοι, και όλο το συμβούλιο» - αυτό ήταν το αγαπημένο όνειρο κοριτσιού που το διηγήθηκε παρουσία του διευθυντή, των δασκάλων, του συμβουλίου –αλλά και του αντιδημάρχου Αμπελοκήπων). Κι από μαγευτικά («Πετούσα στο διάστημα με την ταχύτητα του φωτός») μέχρι αξιοζήλευτα («ήμουν αόρατος και ταξίδευα σ’ όλο τον κόσμο μαζεύοντας κρυφές ιστορίες και μυστικά».)



Σήμερα θέλω να ζητήσω από αναγνώστες του enteka να γράψουν στα σχόλια κι αυτοί το καλύτερο όνειρο που είδαν ποτέ -αν τυχόν το θυμούνται. Για να είμαι δίκαιος όμως, ας αρχίσω εγώ.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ
(10/4/1994)

Ζούσαμε στο Καραμπουρνάκι τότε. Στο όνειρο λοιπόν βλέπω πως είμαι στο μπαλκόνι και περιμένω με αγωνία κάτι που δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Κοιτάζω προς τον ουρανό. Και τότε, απ’ το πουθενά, εμφανίζονται μακριά, πέρα απ’ τα σύννεφα, εκατοντάδες ιπτάμενοι δίσκοι! Μοιάζουν όπως θα περίμενε κανείς, είναι πανέμορφοι και -όπως είπα- εκατοντάδες. Όλοι το βλέπουν: οι εξωγήινοι με τους ιπτάμενους δίσκους είναι απολύτως φιλικοί και έρχονται στη Γη∙ έρχονται για να μείνουν!

Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ αρχίζω να σκέφτομαι πως αυτή η στιγμή είναι, δίχως άλλο, η σημαντικότερη στιγμή της ανθρωπότητας. Καθώς πλησιάζουν τα UFO αρχίζουν να στροβιλίζονται γύρω απ’ τον εαυτό τους με τρελές ταχύτητες και να αλλάζουν χρώματα, σαν παραισθησιογόνα ουράνια τόξα. Διαστημικές μελωδίες βγαίνουν από αόρατα ηχεία. Σκέφτομαι να φέρω τη βιντεοκάμερα, αλλά ξέρω πως έτσι κι αλλιώς οι ειδήσεις όλου του πλανήτη θα καταγράψουν την απόβαση των εξωγήινων στη Γη – και θα την παίζουν συνέχεια για τους επόμενους αιώνες.

Καθώς οι χρωματιστές μάζες πλησιάζουν προς το μπαλκόνι -και λίγο πριν τελειώσει το όνειρο- σκέφτομαι: «Αχ, πότε θα ’ρθει το αύριο για να δω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων;! Πώς άραγε θα καλύψουν τα ΜΜΕ τη σημαντικότερη είδηση όλων των εποχών, αυτό που εκατομμύρια άνθρωποι ήλπιζαν ότι κάποτε όσο ζούσαν θα συνέβαινε;» Και η τελευταία σκέψη πριν ξυπνήσω ευτυχισμένος ήταν: «Άραγε θα έχουμε αύριο σχολείο; Αποκλείεται. Πάω στοίχημα πως τα σχολεία θα κλείσουν για τουλάχιστον μια βδομάδα!»

----------------------------------------


*Το καλύτερο όνειρο που είδατε ποτέ εσείς;
--
-

Έντεκα (εορταστικό)

(Το θράσος του αιώνα! «Είπα στον κ. Κούλογλου ότι δεν μου αρέσει η εκπομπή, δεν μου χρειάζεται και πιστεύω ότι ο κύκλος της έκλεισε».) http://www.rwf.gr/ [οι υπογραφές διαμαρτυρίας μαζεύονται εδώ]

It doesn't matter who you are it's what you do that takes you far, And if at first you don't succeed here's some advice that you should need, If I lose I don't feel paralyzed, It's not the game it's how you play and if I fall I get up again now (Chorus) I get up again, over and over, I get up again, over and over, I get up again, over and over, I get up again, over and over

1) Αυτή τη φωτογραφία την έβαλα στο προφίλ μου πριν 2 χρόνια. Είναι ο ήλιος τη στιγμή που γεννιόταν το ΕΝΤΕΚΑ, στις 3 Μαϊου 2006, την ίδια μέρα που γινόμουν 28 χρονών. Το Σάββατο που μας πέρασε το blog έγινε 2 χρονών - και εγώ 30. Τα γενέθλια του blog τα γιορτάζω με το ποστ μέσα στο ποστ σήμερα, τα δικά μου γενέθλια τα γιόρτασα λιτά κι ευχάριστα, με πολλές ελπίδες για το μέλλον (η βασική μου ελπίδα για φέτος είναι να διαχειριστώ κάπως το όποιο άγχος και να μην το αποθηκεύω ψυχοσωματικά). Σε άλλα θέματα τώρα.

2) (Δεν ξέρω πώς έτυχε αλλά η Πρωτομαγιά έχει εμπνεύσει υπέροχους δημιουργούς σε υπέροχα τραγούδια: 1) Πρωτομαγιά - Σαββόπουλος 2) Πρωτομαγιά - Λένα Πλάτωνος).

3) Εννοείται ότι η μαντόνα πήγε στο Νο1 σε αγγλία και αμερική. Κι οι portishead όμως δεν πήγαν άσχημα: Νο7 στην Αμερική, Νο2 στην Αγγλία! [Το νέο single της Μαντόνα Give it To Me, ζωντανά από το Roseland Ballroom εδώ.

4) Ναι λοιπόν, η Βάσια Τζανακάρη του βιβλίου με διηγήματα "Έντεκα Μικροί Φόνοι" είναι αυτή που νόμιζα την περασμένη βδομάδα - και το βιβλίο της μέχρι στιγμής είναι τέλειο. Κατά σύμπτωση σήμερα έχει επιλέξει τη μουσική στο ΡόδονFM, στις 19.00 το απόγευμα (listen live). [Τις επόμενες τρεις Τετάρτες guest stars του Ρόδον: 14/5 Κ. Τσαβαλος, 21/5 Sandman, 28/5 Winter Academy!]

5) Μετά τα ιδιοφυή αυτοκόλλητα (είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου γουστάρω), ένα νέο φυλλάδιο των street panthers γι’ αυτούς που παρκάρουν εν αγνοία τους στις λωρίδες που βοηθούν τους τυφλούς.

http://www.streetpanthers.gr/

6) To Melody του Ηλία Κυριαζή κέρδισε τελικά στον διαγωνισμό της Zuda Comics! O κομίστας έχει γράψει πάνω κάτω τη συνέχεια, ξέρει δηλαδή τι γίνεται αλλά δεν έχει τελειωμένο σενάριο. Θα παρουσιαστεί ολόκληρο στην ίδια σελίδα σε ηλεκτρονική μορφή "και μετά βλέπουμε για έντυπη μορφή" (μακάρι!)

7)
Η πιο τέλεια ολογραμματική τεχνολογία του αύριο, σήμερα (via satleo)

8) Ποιος θα το περίμενε ότι αν αφαιρούσες τον Γκάρφιλντ απ' τα ίδια του τα κόμικς το αποτέλεσμα θα ήταν ένα ακόμη καλύτερο κόμικ για τη σχιζοφρένεια και την αποξένωση της σύγχρονης ζωής; Κάποιος το περίμενε, και το έκανε.

9) Το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ με θέμα την Υποθαλάσσια Αρτηρία Θεσσαλονίκης (ένα κακοσχεδιασμένο, δυστυχώς, οδικό έργο στην καρδιά της πόλης), που συμμετείχε στο επίσημο πρόγραμμα του 10ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, είναι πλέον στον «αέρα» και μπορείτε να το παρακολουθήσετε ολόκληρο ΕΔΩ. [Επίσης, στη Θεσσαλονίκη: Δέκατο Πανόραμα Ομοφυλοφιλικών Ταινιών, από την Πέμπτη 8 μέχρι την Τετάρτη 14 Μαϊου. Το πρόγραμμα όλων των προβολών είναι εδώ]

10) BITS & PIECES: (go obama!) /// Gossip Εποχής - Μια τέλεια στήλη στο μπλογκ της ‘Α, Μπα?’. Αυτή τη βδομάδα Gossip Ρωσικής Πρωτοπορίας! (για το love story του ζευγαριού Vladimir Mayakovsky and Lilya Brik) /// η φουσκωτή εκκλησία /// ασύμμετρη βλακεία (κι όμως την περίοδο των πυρκαγιών τα γκάλοπ έδειχναν ότι οι έλληνες είχαν χάψει τα ψέμματα και τις συνομωσίες περί τρομοκρατικής επίθεσης) /// η (γνωστή) Αγία Γραφή φτιαγμένη με Lego /// Η περίφημη δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας για το στρατό (και να ‘ταν η μόνη…) /// Πώς εξελίχθηκαν τα χειριστήρια βιντεοπαιχνιδιών, με εικόνες!

11)

Η ταινία κινουμένων σχεδίων Yellow Submarine φτιάχτηκε το 1968 από τον George Dunning, με τη βοήθεια (και τη μουσική) των Beatles. Ήταν εμπνευσμένη από το LSD, μάλιστα τότε είχε ειπωθεί ότι είχε φτιαχτεί ειδικά για θέαση υπό την επήρεια . Το βίντεο είναι μια σκηνή απ' το φιλμ, που ακούγεται το τραγούδι Lucy in the Sky with Diamonds. [O Albert Hofmann, εφευρέτης του LSD πέθανε την περασμένη εβδομάδα, σε ηλικία 102 ετών!]

--------------------------------

*ΠΟΣΤ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΣΤ

(ο ήλιος σήμερα)

Ο πρώτος χρόνος του enteka είχε αναλυθεί πέρσι εδώ. Φέτος θα το πιάσω αλλιώς. Ας πούμε ότι κατά λάθος σβήνεται το μπλογκ. Για ποια ποστ της δεύτερης χρονιάς θα στεναχωριόμουν που χάθηκαν ανεπιστρεπτί; Ποια θα ήθελα να είχα σώσει; Δεν ήταν και τόσα πολλά. Απ’ τα 111 ποστ του τελευταίου χρόνου διάλεξα περίπου 25.

Αυτά εδώ:

*Έντεκα (αγαπημένα βίντεο-κλιπ της Bjork). [Και μαζί μίνι αφιέρωμα στους σημαντικότερους σκηνοθέτες βίντεο κλιπ]
*Έντεκα (για το Νησί των Χριστουγέννων) και Έντεκα (για τη Χώρα των Μαγικών Ονείρων). Δυο ποστ για τα δύο πρώτα μου βιβλία μαζί με την οπτικοακουστική εικονογράφησή τους
*Έντεκα (αγαπημένα μου ποιήματα). [αλλά και η εξήγηση πίσω από το αγαπημένο μου ποίημα, τη Διορία του Νέρωνος]
*Έντεκα (θέματα από ένα 01 του '95). Εκτός απ’ το αφιέρωμα στο αγαπημένο μου περιοδικό όλων των εποχών το ποστ περιείχε και αποσπάσματα από συνέντευξη της Λένας Πλάτωνος στον Κ. Βήτα, συντάκτη τότε του 01.
*Έντεκα (βιβλία αναζητούν συγγραφείς). Ένα κουίζ με αποσπάσματα βιβλίων που ζητούσαν αναγνώριση
*Έντεκα (απροσδόκητα mash-up). Η φωνή απ’ το Everyday is like Sunday με τη μουσική του Drop it like it's hot, η φωνή απ’ το Billie Jean με τη μουσική του Smells like teen spirit και πάει λέγοντας.
*Έντεκα (για τον Marilyn Manson). Για τον Μάνσον ένιωσα την ανάγκη να δικαιολογηθώ και το έκανα σ’ αυτό το ποστ με τον πιο αυτοβιογραφικό τρόπο.
*Έντεκα (εικόνες από την πιο τέλεια παιδική εικονογράφηση). Από τα βιβλία των Μούμιν, δια χειρός Τόβε Γιάνσον – μαζί με την ιστορία μου (κι ένα όνειρο) σε σχέση με τα Μούμιν
*Έντεκα (από το Φιλοξενείο). Ξεχασμένα σχέδια και projects που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ - από ένα σημειωματάριό μου της περιόδου ’96 – ’99.
*Έντεκα (παρανοϊκά λεπτά στον κόσμο του David Lynch). Αυτό που λέει ο τίτλος.
*Έντεκα (παιδικές διαφημίσεις από ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ των '80ς). Μπι-μπι-μπό, Παταπούφα, Στρουμφάκια, ο Μπάνυ του Ντόλκα, όλα είναι εκεί. Οι διαφημίσεις που σκάναρα κυκλοφόρησαν με αλυσίδες email -που μου ήρθαν κι εμένα- με τον απαίσιο τίτλο «Αχ… γεράσαμε…» (ή κάπως έτσι). [Για τους λίγο μεγαλύτερους υπήρχε και το Έντεκα (διαφημίσεις από μια ΓΥΝΑΙΚΑ του '79)
*Έντεκα (συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους). Από το εξαιρετικό βιβλίο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου ‘Αντίο Παλιέ Κόσμε’.
*Έντεκα (φωτογραφίες της Ναν Γκόλντιν -και μια πονεμένη ιστορία). Ένα, κυρίως αυτοβιογραφικό ποστ για την ντροπιαστική συνάντησή μου με την καλλιτέχνιδα.
*Έντεκα (τι έγινε μετά: "Το Ρετιρέ"). Τι απέγιναν οι ήρωες της καλτ σειράς και μαζί τα πιο προβλέψιμα κλισέ του Ρετιρέ.
*Έντεκα (αγαπημένοι μου χαρακτήρες απ’ τους Simpsons). Με αφορμή την ταινία.
*Έντεκα (live εμφανίσεις της Madonna). Συμπεριλαμβάνει (σκαναρισμένα) απίθανα δημοσιεύματα απ’ το αρχείο μου.
*Έντεκα (ταξίδια σε μια μέρα). Πού θα ήθελα να είμαι το καλοκαίρι, μέσω webcams. Επίσης αφιέρωμα στην εξωπραγματικά πραγματική πόλη της Ντίσνεϊ Celebration στη Florida και τη σχέση μου μ’ αυτήν.
*Έντεκα (Χολιγουντιανά κλισέ). Από ένα φτηνό βιβλιαράκι που μου χάρισαν όταν έφυγα από ένα λονδρέζικο κινηματογραφικό περιοδικό.
*Έντεκα (ετερόκλητα κινηματογραφικά τρέιλερ). Σε βίντεο. Επίσης αφιέρωμα στις Φωνές των αμερικάνικων τρέιλερ.
*Έντεκα (τρόποι για να τελειώσεις το μυθιστόρημά σου). Με ποιες φράσεις τελείωσαν βιβλία τους ο Ντοστογιέφσκι, η Αγκάθα Κρίστι, ο Κούντερα, η Σώτη Τριανταφύλλου κ.α.;
*Έντεκα (αγαπημένα ντουέτα). Με Νο1 αυτό του Morrissey με τη Siouxsie.
*Έντεκα (τέλεια εξώφυλλα βιβλίων). Μίνιμαλ ή πληθωρικά, πολύχρωμα ή σοβαρά, ρετροφουτουριστικά ή αφελέστατα. Όλα μ’ αρέσουν.
*Έντεκα (καλλιτέχνες που κέρδισαν το Turner Prize). Μίνι αφιέρωμα στο βραβείο τέχνης, αλλά και στην απίθανη υπόθεση του Anti-Turner που διοργάνωσαν οι KLF.
*Έντεκα (φετινά άλμπουμ που άκουσα πολύ). Και μαζί ένα κείμενο μου [αυτό που έζησα πιο πολύ], φεύγοντας απ’ το σινεμά και έχοντας δει το Paranoid Park.
*Έντεκα (αγαπημένοι μου ήρωες παιδικών βιβλίων). Μικρός Νικόλας, Νιλς Χόλγκερσον, Πίτερ Παν κ.α.
*Έντεκα (εκφυλισμένοι καλλιτέχνες), και έντεκα πίνακές τους, από την έκθεση των Ναζί που είχε σκοπό να τους ντροπιάσει…
*Έντεκα (- 11's Carnival), όπου νοσταλγείς τους αποκριάτικους χορούς του δημοτικού, θυμάσαι ονομαστικά παλιούς συμμαθητές που σου έλειψαν, αυτοί διάβάζουν ήδη -και εν αγνοία σου- το blog και ξέρουν ότι το γράφεις εσύ, σου στέλνουν mail, και ξαναβρίσκεστε γεμάτοι χαρά.
*Όλα τα flashback, μια σειρά ποστ που ελπίζω να βρω χρόνο να ξαναρχίσω. Ένα / Δύο / Τρία / Τέσσερα / Πέντε / Έξι]

+ έντεκα (ποστ μέσα στα ποστ)

1) Πρωτοσέλιδα εφημερίδων πριν και μετά από εκλογές. 2) Oι πρώτες μέρες του Mega και πώς τις βίωσα 3) Το αγαπημένο μου: DREAMS 4) Μια ιστορία για τη στρατιωτική μου θητεία στην Κομοτηνή και το συγκρότημα Μέδουσες (οι Μέδουσες το διάβασαν και μου έστειλαν με μέιλ αυτό που ζητούσα). 5) Το stonewall και τα gay pride. 6) Η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών. 7) Ονειρικές διαφημίσεις και το Ονοματεπώνυμο. 8) Φοιτητικές εστίες Λονδίνου πριν 10 χρόνια. Η πόρτα χτυπάει και γνωρίζω την Γκρατσιέλα… 9) Το ομορφότερο τραγούδι του κόσμου, για μένα. 10) Ελληνικές Ρετροφουτουριστικές Διαφημίσεις. 11) Η μαγεία που λέγεται Lucid Dreams.

[!υονόρχ υοτ ιακ]

-